นิยายจีนแปลไทย Star Martial God Technique: Star Martial God Technique Chapter 34 Cavern

Star Martial God Technique Chapter 34 Cavern

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่ 34 ถ้ำ

บทที่ 34 ถ้ำ

ภายในใจของเย่ซิงเหอนั้นโอดครวญอย่างไม่หยุดหย่อน.

ความคิดที่ไม่ต้องการที่จะขัดใจกับหญิงสาวที่เป็นเหมือนสัตว์กินเนื้อดังเช่นเซี่ยหยุนหนิง,เย่ซิงเหอรู้ว่าเรื่องดังกล่าวนี้คงไม่จบง่ายๆ,ด้วยหญิงสาวคนนี้คงจะไม่เพียงสังหารเขาเป็นแน่.

เมื่อวานตอนเย็นนั้น,เขาได้นั่งบำเพ็ญอยู่ที่ตรงนี้,เป็นเซี่ยหยุนหนิงที่ได้สร้างรอยข่วนก้างปลา,มอบเคราะห์ให้กับเขา!แม้ว่าเยซิงเหอจะได้ล่วงเกินหล่อนในก่อนหน้านี้,แต่นั่นเป็นแค่เพียงอุบัติเหตุเท่านั้น.

ด้วยความรู้สึกผสมปนเปของเย่ซิงเหอ,ดวงตาที่เรียวงามของเซี่ยหยุนหนิงได้ขยับไปมา,พร้อมกับเปิดขึ้นช้าๆ.

เซี่ยหยุนหนิงได้จ้องมองไปที่เย่ซิงเหอด้วยสายตาที่ใสเหมือนกระจก,ความนึกคิดของหล่อนตอนนี้ว่างเปล่า,หล่อนจึงได้ลูบเส้นผมของเย่ซิงเหอด้วยมือไปมา.

ด้วยการมองเห็นเซี่ยหนิงที่เพิ่งตื่นขึ้น,ท่าทางใบหน้าแรกตื่นของหล่อน,เย่ซิงเหอแทบจะไม่มีอะไรพูดออกมาเลย.

ก่อนหน้านั้นเซี่ยหยุนหนิงที่เย็นชาทรนง,นี่จึงเป็นหญิงสาวนักล่าไม่เกรงกลัวใคร,เย่ซิงเหอแทบไม่อยากจะคิด,หลังจากที่เซี่ยหยุนหนิงตื่นขึ้นมาแล้ว,ด้วยท่าทางที่ครึ่งหลับครึ่งตื่นนั่น,คาดไม่ถึงเลยว่าจะน่ารักเช่นนี้.

ราวกับว่ามันค่อนข้างจะสบายเล็กน้อย,เซี่ยหยุนหนิงไม่ได้โอนเอนโซเซไปมาแต่อย่างใด.

เย่ซิงเหอค่อยๆหายใจอากาศเย็นเข้าออกช้าๆ,เซียหยุนหนิงนั้นช่างเป็นหญิงสาวที่เร่าร้อนซึ่งได้นั่งอยู่ในมือของเขาเช่นนี้.เขาได้ประสบเข้ากับความอักอ่วนใจ,ในที่สุดหล่อนก็ขยับร่างกาย,ด้วยการบิดไปมาในเวลาสั้นๆเหมือนกับว่ากำลังใช้ชีวิตแบบปกติ.

เซี่ยหยุนหนิงดูเหมือนว่าจะรู้สึกสบายอยู่เล็กน้อย,หล่อนนั้นเชื่องช้าหาได้ปรับระยะการมองไม่,ในที่สุดหล่อนจึงค่อยๆรวบรวมสติช้าๆ,สายตาของหล่อนนั้นจ้องมองไปที่ร่างของเย่ซิงเหอ.โดยเย่ซิงเหอก็จ้องมองกับมา ทำให้ทั้งสองฝ่ายจ้องมองหน้ากันละกัน.

"จ้าววายร้าย!"เซี่ยหยุนนหนิงกรีดร้อง.ถัดจากนั้นก็ผละออกมาจากร่างของเย่ซิงเหอ,ดูเหมือนว่าก่อนที่จะก้าวและกระโดดออกมาในทันที,หล่อนยืนขึ้น,พร้อมกับจ้องมองไปรอบๆ,ในที่สุดหล่อนก็ค่อยๆนึกเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นในตอนเย็นขึ้นมาได้.

เมื่อวานตอนเย็นนั้น,หล่อนคิดได้เพียงอย่างเดียวคืออากาศที่หนาวเย็นยิ่งกว่าน้ำแข็งซะอีกที่หล่อนนั้นต้องการที่จะพัก.

ความคิดตอนนั้นหล่อนจะแข็งตายในที่แห่งนี้แล้ว,แม้แต่ยอมพ่ายแพ้ที่จะต่อต้านได้,แต่หล่อนกลับรู้สึกอบอุ่นขึ้น,ก่อนที่จะมีร่องรอยความอบอุ่นเล็กๆเกิดขึ้นอย่างช้าๆ,หล่อนรู้สึกเป็นเหมือนดอกไม้ที่ได้รับแสงแดดอันอบอุ่น,ช่างสบายยิ่งนัก,ช่างมั่นคง,หล่อนรู้สึกว่าแม้แต่ความรู้สึกหลงใหลเล็กน้อยก็เกิดขึ้น.

เซี่ยหยุนหนิงได้นึกขึ้นได้ในเวลาเดียวกัน,แก้มของหล่อนถึงกับร้อนผ่าว,หล่อนรู้ได้ว่าเมื่อวานตอนเย็นนั้นไม่ใช่เย่ซิงเหอที่เอาเปรียบนาง,หากเป็นหล่อนเองเป็นคนเสนอ!

เมื่อมองไปที่ใบหน้าของเซี่ยหยุนหนิงก็เกิด,ความสงสัย,ความเขินอายและท่าทางอื่นๆต่างผ่านเข้ามาในความคิดของเขา,ด้วยความคิดของเย่ซิงเหอนั้นเป็นผู้บริสุทธ์,การกระทำก่อนหน้านี้,การตื่นนอนหล่อนนั้นเป็นเหมือนตบหน้าหล่อนใช่หรือไม่?แต่ถึงกระนั้นด้วยการเห็นท่าทางของเซี่ยหยุนหนิงกระโดดออกไปเขาก็รู้สึกเปรมปรีย์,เย่ซิงเหอรับรู้ได้ว่าหล่อนนั้นปลอดภัยดี.

เซี่ยหยุนหนิงจ้องมองลงไปยังคนอีกคนในกลุ่มพวกเขา,มองเห็นอันซุยหยุนที่ทำท่าทางเหมือนกับแมวเหมียวเวลาเดียวกัน,ตาหล่อนถึงกระตุก,โดยที่อีกมุมหนึ่งของเย่ซิงเหอ,ศีรษะของอันซุยหยุนหนุนอยู่ที่ตักของเย่ซิงเหอ,เผยรอยยิ้มที่มีความสุขยิ่ง,ภายในใจของหล่อนถึงกับสั่นเล็กน้อย.

"ข้าบอกกับศิษย์พี่ได้เลยนะ,เรื่องเมื่อวานนี้ไม่ใช่ความผิดของข้าเลย,ท่านปลุกข้าด้วยฝามือ,ช่างเกินไปยิ่งนัก!"ใบหน้าของเขาถึงกับร้อนรุ่ม,ด้วยหัวใจที่ไม่ยินยอมขัดกับคำพูด.

แต่เซี่ยหยุนหนิงเป็นผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้แห่งมังกรระดับ 5 ดินแดนสวรรค์,ด้วยการกวัดแกว่งฝ่ามือของหล่อนนั้น,จึงมีความแข็งแกร่งรุนแรงไม่ใช่เรื่องธรรมดา!ความรู้สึกที่เขาได้รับการโจมตีดังกล่าวทำให้ต้องกล้ำกลืนมันลงอย่างช้าๆ.

"เจ้าเรียกข้าว่าศิษย์พี่,ด้วยคำพูดของเจ้ามันใช่อย่างงั้นรึ?"เซี่ยหยุนหนิงเบิกตากว้าง,พร้อมกับจ้องมองไปที่เย่ซิงเหอ.

เย่ซิงเหอชำเลืองเล็กน้อย,นี่อะไรเป็นอะไร,เขานั้นได้กล่าวอะไรผิดไป,เขาไม่สามารถเข้าใจเซี่ยหยุนหนิงได้,ศิษย์พี่คนนี้มีสองบุคลิคอย่างงั้นรึ?

"ด้วยการฟาดนั่นเจ้าสมควรที่จะได้รับมันแล้ว,เรื่องดังกล่าวถึงแม้ว่าตอนตื่นต้อนเช้าจะเป็นเรื่องเข้าใจผิด,หากแต่เมื่อวานนั้นตอนเจ้าหาพวกเราเจ้าได้ล่วงเกินข้านั่นก็สามารถนำเรื่องทั้งสองมาคำนวณรวมกันได้ใช่ไหม?"เซี่ยหนิงยกริมฝีปากเล็กน้อย,หล่อนกล่าวออกมาด้วยความโกรธ.

"นั่นมัน"เย่ซิงเหอที่อยู่บนพื้นโต้เถียงพลางทอดถอนใจ"ก็ดี,ข้ายอมรับ,ว่านั่นเป็นความผิดของข้า!"

"ชิ,รู้ก็ดีแล้ว."เซี่ยหยุนหนิงม้วนริมฝีปาก.

เมื่อพวกเขาสนทนากันอยู่นั้น,อันซุยหยุนก็ละเมอออกมาหนึ่งครั้ง,เป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่าได้ฟื้นคืนสติมาบ้างเล็กน้อย.

เซี่ยหยุนหนิงกระวนกระวายเล็กน้อยในทันที,หล่อนกล่าวอย่างขวยเขินเล็กน้อย,"ไม่ว่าเรื่องที่เกิดจะเป็นอย่างไรในตอนเช้านี้,เจ้าอย่าได้บอกซุยหยุน,ไม่เช่นนั้นข้าจะไม่ปล่อยเจ้าอย่างแน่นอน!"เซี่ยหยุนหนิงกำหมัดเล็กของหล่อนแน่น,ด้วยการคุกคามในคำพูด.

ด้วยความจำที่เขาได้กระทำกอดที่ศีรษะของเย่ซิงเหอเมื่อตอนเช้า.ใบหน้าของเซี่ยหยุนหนิงก็เปลี่ยนเป็นสีแดง,ถ้าเรื่องดังกล่าวนี้อันซุยหยุนรู้เข้าล่ะก็,หล่อนคิดเลยว่าหล่อนคงไม่มีหน้าที่จะพบหน้าคนอื่นๆได้อีก.

เห็นท่าทางของเซี่ยหยุนหนิงแล้ว,เย่ซิงเหอจ้องมองอย่างช้าๆ,แล้วยิ้มออกมาทันทีทันใด,อาจเป็นไปได้ก่อนหน้านี้,เขาไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับนิสัยของเซี่ยหยุนหนิงดีนักซึ่งตอนนี้เขาได้ค้นพบอย่างกระทันหันว่าเซี่ยหยุนหนิงนั้นน่ารักยิ่งนัก,ไม่เหมือนกับรูปร่างหน้าตาที่ดูยโสเย็นชา.

"พวกเจ้าพูดคุยอะไรกันรึ?เรื่องอันใดที่ไม่สามารถบอกข้าได้?"อันซุยหยุนได้เปิดตาที่สดใสของหล่อนจ้องมองไปยังเย่ซิงเหอและเซี่ยหยุนหนิง,พร้อมถามด้วยความสงสัยเล็กน้อย.

"ไม่มีอะไรหรอก."หัวใจของเซี่ยหยุนหนิงรัดแน่น,หล่อนเร่งรีบกล่าวออกมาพร้อมกับชำเลืองมองไปที่เย่ซิงเหอ.

"เมื่อวานนี้ท่านเกือบที่จะสิ้นสติ,เป็นเซี่ยหยุนหนิงที่ได้ช่วยเจ้าอบอุ่นร่างกาย!"เย่ซิงเหอยิ้มไปยังอันซุยหยุน,พลางกล่าวออกมา.

"หยุนหนิง,ขอบใจเจ้ามาก."อันซุยหยุนจ้องมองไปที่เซี่ยหยุนหนิงพร้อมกล่าวอย่างซึ้งใจ.

เซี่ยหยุนหนิงจ้องมองไปที่เย่ซิงเหอด้วยความสงสัย,เมือวานตอนเย็น,หล่อนและอันซุยหยุนได้รับการช่วยเหลือจากเย่ซิงเหอ,ด้วยการกระทำเรื่องดังกล่าวเช่นนั้น,โดยปรกติทั่วไปจะต้องไม่ปิดบังเกียรติที่จะได้รับต่อหน้าอันซุยหยุนอย่างแน่นอน.แต่เย่ซิงเหอกลับไม่ทำเยี่ยงนั้น,กับผลักความดีทั้งหมดไปในทางตรงข้ามอย่างชัดเจน.

เย่ซิงเหอ,เจ้าเป็นบุคคลเช่นใดกันนะ?เซี่ยหยุนหนิงค่อนข้างรู้สึกพ่ายแพ้เล็กน้อย.

หากแต่ความจริงแล้ว,ไม่มีเย่ซิงเหออยู่แล้วล่ะก็,เมื่อวานตอนเย็นพวกเขาจะต้องหนาวตายที่นี่อย่างแน่นอน.

หลังจากได้รับความช่วยเหลือจากเขาช่วยรักษาชีวิต,ความรู้สึกเซี่ยหยุนหนิงที่มีต่อเย่ซิงเหอ,ภายในใจหล่อนแล้วรู้สึกขอบคุณเล็กน้อย.

"เป็นการดีที่ได้ผ่านมาได้ถึงตอนนี้,ดวงตะวันกำลังขึ้นแล้ว,พวกเราไม่ต้องหนาวตายที่นี่อีกแล้ว,เป็นความจริงที่พวกเรายังสามารถมีชีวิตที่มีความสุขจนแก่ตายได้แล้ว"เย่ซิงเหอกล่าวออกมาอย่างผ่อนคลาย.

อันซุยหยุนได้พบว่าศรีษะของหล่อนนั้นได้พักผ่อนอยู่บนตักของเย่ซิงเหอ,หล่อนรีบเร่งลุกนั่งอย่างรวดเร็ว,เมื่อวานตอนเย็นมีความจริงสิ่งใดเกิดขึ้น,หล่อนไม่รู้เลยว่ามีโชครอดมาได้อย่างไร.

"ในคืนนี้พวกเราไม่สามารถที่จะอยู่ในถ้ำได้อย่างแน่นอน,ข้าพบว่าความจริงแล้วภายนอกถ้ำนั้นหาได้หนาวเย็นไม่,ความหนาวเย็นทั้งหมดนั้นได้แผ่ออกมาจากภายในถ้ำ!"เย่ซิงเหอกล่าวออกมาพร้อมกับจ้องมองไปยังมุมหนึ่งด้านใน,ด้วยถ้ำแห่งนี้ไม่ได้ลึกมากนัก,โดยมีความลึกหลายเมตร,ข้างในนั้นเป็นผนังหิน.

"ปล่อยผ่านออกมาจากถ้ำอย่างงั้นรึ?ไม่น่าเป็นไปได้?"เซี่ยหยุนหนิงรู้สึกสงสัยเล็กน้อย,แต่ความจริงแล้ว,เมื่อดวงตะวันขึ้นแล้ว,ที่นี่ก็อุ่นขึ้นเป็นอย่างมาก,ที่แห่งนี้จึงไม่เหมือนเมื่อวานตอนเย็นที่หนาวเย็นขนาดนั้น.

เซี่ยหยุนหนิงเดินเข้าไปยังผนังถ้ำ,ในขณะเดียวกันก็ทำการสำรวจ,ทันใดนั้นหล่อนก็พบเข้ากับบางอย่างราวกับว่ามันมีพลังงานอะไรถูกปล่อยออกมา,หลังจากกำลังใคร่ครวญ,หล่อนก็กำมือขวาแน่น,หมัดนั่นพุ่งตรงไปยังข้างหน้าเกิดเสียงดังกังวาน.

หมัดปราณมังกร!

ด้วยเสียงดังก้อง,ผนังหินได้แยกออกมาเป็นรอยแตกด้วยหมัดของเซียหยุนหนิง,กำแพงหินทั้งหมดก็ได้ถล่มลงมาอย่างรวดเร็ว.

"ถ้ำแห่งนี้สามารถมุ่งไปข้างในได้อีกด้วยซินะ!"เซี่ยหยุนหนิงเอื้อนเอ่ยพลางกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.

ด้วยการจ้องมองเข้าไปในนั้นได้มีความมืดมิดอย่างที่สุด,แทบจะไม่สามารถมองเห็นนิ้วมือทั้งห้าได้,บ่อยครั้งก็มีเสียงหวีดหวิวความหนาวเย็นของลมพัดผ่านเข้ามา.

ก่อนที่พวกเขานั้นหยุดอยู่ที่ข้างหน้ากำแพงหิน,มิเช่นนั้นแล้ว,อาจจะได้รับความหนาวเย็นเหมือนดังเมื่อเย็นวานก็ได้!

ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย