นิยายจีนแปลไทย Star Martial God Technique: Star Martial God Technique Chapter 46 The shoulder depends

Star Martial God Technique Chapter 46 The shoulder depends

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่ 46 ซบที่หัวไหล่

บทที่ 46 ซบที่หัวไหล่

ทันทีที่เย่ซิงเหอคิดก็ขำอยู่เล็กน้อย,ทว่าเขากับได้รับการยอมรับจากวายร้ายเหลียงหยูอย่างแท้จริง.

เหลียงหยูเป็นเหมือนวายร้ายที่คอยสร้างปัญหาจนทุกคนต้องหวาดหวั่น,เพราะตระกูลจันทราทมิฬนั้นคอยหนุนหลังอยู่,คอยดูถูกเหยียดหยามคนภายนอก,กลั่นแกล้งคนอ่อนแอในโรงเรียน,ถึงกระนั้นหากเขาพบเข้ากับการถูกคุกคาม,ที่เขาไม่สามารถที่จะจัดการได้,เช่นนั้นแล้วก็จะเลือกแม้แต่คิดคดกับตระกูลของตน,เพื่อที่จะปกป้องตัวเองไว้.

เหลียงหยูเข้าใจได้แล้วว่ารองอาจารย์ใหญ่ซู,เขาคอยดึงดูดและสนับสนุนเหล่าตระกูลที่ทรงพลัง,หากกลับไม่ได้ตัดเย่ซิงเหอออกไป,เย่ซิงเหอมีพรสวรรค์โดยกำเนิดที่มากพร้อมกับน่าหวาดหวั่นเป็นอย่างยิ่ง,จนทำให้เขาคิดว่าด้วยการพัฒนาในระดับที่หวาดกลัวนี้,ถ้าความแข็งแกร่งของวรยุทธ์ยังคงเพิ่มขึ้นในระดับนี้ล่ะก็,การที่จะสังหารเขาเป็นเรื่องที่ง่ายดายมาก.

"ข้าเข้าใจที่เจ้าสื่อ,ข้าจะมองข้ามข้อขัดข้องใจนับจากนี้และไห้มันจบไป,แต่ทว่าข้ามีเรื่องที่จะให้นายน้อยเหลียงช่วยอีกหลายเรื่อง."ที่มุมปากของเย่ซิงเหอยกขึ้นเล็กน้อย.แม้ว่าพฤติกรรมของเหลียงหยูจะน่ารังเกียจเล็กน้อย,แต่เขาก็รู้ว่าด้วยบุคคลเช่นเหลียงหยูสามารถที่จะใช้ประโยชน์ได้.

กับความสุภาพที่เหลียงหยูได้รับเขาก็ยิ้มออกมา,พลางโบกมือไปมาแล้วกล่าวอย่างเร่งรีบกระวนกระวายว่า"ด้วยสถานะของข้าในตระกูลแม้จะไม่สูงนัก,ตราบเท่าที่ข้าสามารถช่วยได้,ข้าก็จะพยายามช่วยสุดความสามารถ!ช่วยลืมเลือนความแค้นและสิ่งที่ข้าทำไปก่อนหน้านี้ที่ค้างอยู่ในใจด้วย,"

ในความเป็นจริงแม้ว่าบุคคลเช่นเหลียงหยูนี้จะขี้ขลาด,ทว่าความจริงแล้วกับเป็นที่เสแสร้งยิ่งนัก,เพียงแค่เย่ซิงเหอมีความสามารถเพียงพอที่จะสังหารเขาได้,หากแต่ไม่ได้ทำจริงๆเพียงแต่ทำให้เขาเข้าใจ,ตราบเท่าที่เขาไม่มายั่วยุเย่ซิงเหอ,เขาก็ไม่จำเป็นที่ต้องสังหารเหลียงหยู,ทำไมเขาจะต้องมาสร้างความรำคาญและทำให้เย่ซิงเหอที่ทรงพลังกลายเป็นศัตรูด้วยเล่า? การเร่งรีบที่จะสลายความเกลียดชังจึงเป็นเรื่องที่สำคัญกว่า!

"หลังจากนี้ตระกูลจันทราทมิฬจะกระทำการอันใด,ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องของตระกูลขนนกสีฟ้า,เจ้าต้องแจ้งกับข้าก่อน,เจ้าคงจะเข้าใจนะ?"

"ได้,หากมีข่าวอันใดเกี่ยวกับตระกูลขนนกฟ้า,ข้าจะรีบแจ้งก่อน,เท่าที่จะเป็นไปได้"เหลียงหยูรีบพยักหน้าว่ากล่าวขณะที่เย่ซิงเหอพูดพร้อมกับตกปากรับคำอย่างมั่นคง.

ชั่วระยะเวลาหลังจากนั้น,เหลียงหยูก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป.

เซี่ยหยุนหนิงเดินเข้ามา,มองไปที่เย่ซิงเหอแล้วถาม,เจ้าเพิ่งคุยอะไรกับเหลียงหยูอย่างงั้นรึ?ข้าได้ยินซุยหยุนเล่าก่อนที่เจ้าจะมาช่วยข้า,ข้าคิดว่าเหลียงหยูมีเจตนาร้ายอะไรหรือไม่?"

"อืม."เย่ซิงเหอพยักหน้าและพูดว่า,"เข้าคงจะกลัวนะ,ดังนั้นเขาจึงได้ขอโอกาสเพื่อที่จะปรับความเข้าใจกับข้านะ."

"ปรับความเข้าใจรึ?"เซี่ยหยุนหนิงเพ่งพิศ,หล่อนยิ้มแล้วพูดออกมาทันที,"ข้าเข้าใจ."แม้ว่าหล่อนกับเหลียงหยูจะไม่ได้สนิทกัน,แต่เขาก็เข้าใจเกี่ยวกับบุคคลเช่นเหลียงหยูดี,ทั้งที่เหลียงหยูจะข่มเหงคนอื่นๆและมีความดุร้ายที่อยู่ภายนอก,แต่ภายในจิตใจข้างในนั้นเป็นคนที่ขี้ขลาดยิ่งนัก,การที่ต้องเจอกับบุคคลที่ไม่สามารถที่จะจัดการได้,เขาก็จะแสดงตัวว่าเข้าใจผิดและวิงหนีจากไป.

ข้างในใจของเย่ซิงเหอนั้นมีประกายแสงแห่งความเข้าใจอย่างลึกซึ้ง,เป็นครั้งแรกที่จะเห็นความอ่อนแอของเหลียงหยู,คนที่ก้าวร้าวอย่างเขา,ตอนนี้ไม่ได้มีความแข็งแกร่งที่น่าหวาดหวั่นเพียงพอ.เหลียงหยูที่น่ารังเกียจ,เหลียงหยูคนนั้นจะไม่กล้าขัดใจเขาได้แล้ว.

ความจริงทั้งตระกูลจันทราทมิฬ,เพียงแค่ความแข็งแกร่งนั้นก็มีความน่าหวาดหวั่นเพียงพอ.มีอิทธิพลอย่างแน่นอน,สามารถที่จะจัดการอย่างโหดร้ายกับพวกเขา,จนทำให้พวกเขาต้องให้ความเคารพเพื่อตัวของตระกูลขนนกสีฟ้านั่นเอง!

ถ้าเขาต้องการที่จะเปลี่ยนชะตาของตระกูลของเขาล่ะก็,เช่นนั้นมีเพียงเส้นทางเดียว,คือต้องกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าทุกคน.

"เย่ซิงเหอ,เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่รึ?"เซี่ยหยุนหนิงจ้องไปที่เย่ซิงเหอเพื่อสอบถามด้วยความงงงวย.

"ไม่มีอะไรหรอก."เย่ซิงเหอส่ายหัวไปมา.

หากเปลี่ยนเป็นชายคนอื่น,ที่ได้พูดคุยกับเซี่ยหยุนหนิงเวลานี้,แน่นอนว่าพวกเขาเหล่านั้นย่อมที่จะหายใจเข้าเต็มปอดด้วยความสุขใจ,ดั่งเช่นเหลียงหยู,ที่เป็นเหมือนกับสุนักปั๊ก,ที่คอยวิ่งไล่กลับถูกผลักไส,แต่เย่ซิงเหอนั้น,หล่อนกลับให้ความอบอุ่นไม่ได้วิ่งหนี,เย่ซิงเหอไม่ได้พูดคุยเหมือนกันคนอื่นๆทั่วไปเหมือนคนอื่นที่พูดคุยกับหล่อนอย่างแน่นอน.

ทว่ากลับเป็น,เซี่ยหยุนหนิงยินดีที่จะส่งความยินดีมาให้.

จากตอนที่เย่ซิงเหอได้ช่วยเหลือหล่อนจากสระน้ำแข็งในชั่วขณะนั้น,เซี่ยหยุนหนิงก็ได้ยอมรับใครคนหนึ่งในหัวใจของหล่อน,นอกจากนี้ด้วยประเภทอย่างหล่อนแล้ว,เมื่อได้ตัดสินใจไปเรียบร้อยแล้ว,ต่อให้เอาวัวสิบตัวมาฉุดก็ไม่ยินยอม.

อันซุยหยุนได้นำเนื้อกระต่ายที่ย่างเสร็จแล้วออกมา,นั่งลงข้างๆพวกเขา,พร้อมกับแบ่งมันส่งให้กับเย่ซิงเหอและเซี่ยหยุนหนิง,แล้วพูดว่า"รีบกินเนื้อกระต่ายนี้เพื่อเอาแรงเถอะ!"

เย่ซิงเหอรับเนื้อกระต่ายมา,แล้วกล่าวกับอันซุยหยุนว่า,"ขอบคุณศิษย์พี่อัน"จากนั้นก็เริ่มแทะมันอย่างเงียบๆ.

หลังจากที่เซี่ยหยุนหนิงได้รับเนื้อกระต่ายมาแล้ว,หล่อนได้ขยับเข้าไปนั่งติดกับเย่ซิงเหออย่างเหมาะเจาะ.

เพราะขยับเข้าไปใกล้จนแทบจะติดกัน,เย่ซิงเหอจึงได้ขยับออกมาอีกข้าง ในทันทีด้วยความอักอ่วนใจ.

เหล่านักเรียนที่อยู่ห่างออกไปมองเห็น,ต้องแอบอิจฉาอยู่ภายในใจ,เย่ซิงเหอช่างเป็นคนที่โชคดีเสียจริง,ทางขวาเป็นอันซุยหยุน,ข้างซ้ายเป็นเซี่ยหยุนหนิง,ทั้งสองต่างเป็นหญิงสาวที่สวยที่สุดของเมืองบรรพชนสวรรค์,ในที่สุดสิ่งที่ดีที่สุดกลับถูกยึดครองโดยเย่ซิงเหอไปซะแล้ว.

หากสวรรค์จะให้โอกาสกับพวกเขาบ้าง,ให้พวกเขาได้เชยชมเพียงแค่ความหอมของผมสักเส้น,ถึงแม้ว่าจะทำให้พวกเขาต้องตายภายในสิบปีพวกเขาก็ยินยอม!

สถานที่ไกลออกไปเหลียงหยูทำเป็นยุ่งวุ่นวายกับเรื่องตัวเอง,แกล้งทำเป็นว่าไม่เห็นอะไร,แม้ว่าเขาจะปรารถนาในตัวเซี่ยหยุนหนิง,แต่เขาเองก็เพิ่งจะเดินออกมาได้จากประตูแห่งความตาย,ด้วยที่เป็นอยู่ตอนนี้เขาไม่มีความกล้าที่จะต่อสู้กับเย่ซิงเหอเลย.

ยามค่ำคืนค่อยๆมาเยือน,เหล่าคนทั้งหมดก็ได้จุดไฟกองใหญ่ขึ้น.

เย่ซิงเหอเข้าใจดีถึงความแข็งแกร่งของเหล่าเพื่อนๆของเขา,เขาไม่สามารถที่จะปล่อยพวกเขาไว้ได้อย่างแน่นอน,ดังนั้นเขาคงไม่ปล่อยให้เป็นเช่นนั้นแน่,เขาไม่ได้เตรียมตัวที่จะเข้านอนแต่อย่างใด,เขาได้ตัดสินใจที่จะเฝ้ายามในคืนนี้.

อาจจะค่อนข้างเหนื่อย,เซี่ยหยุนหนิงได้พิงไปที่ไหล่ของเย่ซิงเหอ,ทิ้งตัวลงจากนั้นก็พักเอาแรง,แสงไฟส่องแสงสาดส่องใบหน้าที่สวยงามของหล่อน,ทำให้เห็นใบหน้าของหล่อนนั้นปรากฏความอ่อนโยนและสวยงาม,ที่ข้างๆนั้นอันซุยหยุนได้ยิ้มออกมาให้,พลางจ้องมองไปยังเย่ซิงเหอ,พร้อมกับยิ้มและกล่าวอย่างอ่อนโยน."ซิงเหอขอศิษย์พี่คนนี้ยืมไหล่เจ้าได้พักพิงได้ด้วยหรือไม่?"

เย่ซิงเหอไม่คิดจริงๆว่าอันซุยหยุนจะทำการขอคำขอเช่นนั้นได้,เขาเงียบไปชั่วขณะ,ในที่สุดก็พยักหน้า.

อันซุยหยุนยิ้มออกมา,เผยยิ้มพร้อมกับซบใบหน้าไปที่ไหล่ของเย่ซิงเหอ,พร้อมกับปิดตา,ขนตาที่งามละออสั่นไหวไปมาเล็กน้อย,ดูเหมือนมันจะสั่นไหวตามความรู้สึกที่เปี่ยมล้นจนไม่อาจสงบได้.

ค่ำคืนที่มืดมิดเริ่มคืบคลานไปเรื่อยๆ,อาจเป็นเพราะกองไฟที่ลุกไหม้ค่อนข้างสุง,ส่งผลให้เหล่านักเรียนหลายคนได้เดินทางมายังแคมป์ที่พักดังกล่าวด้วย,ซึ่งในนั้นมีเจ้าหนิงเอ๋อได้ตามมาด้วย.

เจ้าหนิงเอ๋อได้กวาดสายตามองไปยังเหล่าผู้คน,แล้วไปหยุดอยู่ที่เซี่ยหยุนหนิงและอันซุยหยุนที่นอนหลับอยู่บนไหล่ของเย่ซิงเหอ,ทันใดนั้นสายตาของหล่อนถึงกับเบิกกว้างด้วยใบหน้าที่เหลือเชื่อนัก.

ด้วยรูปลักษณ์ของหล่อนที่มีอยู่เจ้าหนิงเอ๋อมีความมั่นใจเป็นอย่างมากที่จะดึงดูดเย่ซิงเหอได้แต่ตอนนี้,ความมั่นใจของหล่อนอันมากมายนั้นได้ถูกโจมตีด้วยอันซุยหยุน,สิ่งที่ไม่อยากเชื่ออีก,ยังรวมไปถึงเซี่ยหยุนหนิงด้วย.

เซี่ยหยุนหนิงนั้นมีสถานะอะไร?เป็นถึงธิดาของหัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือ.

นอกจากนี้รูปลักษณ์ของอันซุยหยุนและเซี่ยหยุนหนิงยังทำให้เจ้าหนิงเอ๋อรู้สึกด้อยกว่าด้วย.

แล้วที่ทำให้หล่อนนั้นประหลาดใจที่สุดนั้น,อันซุยหยุนและเซี่ยหยุนหนิงกับผู้ชายคนเดียวกัน,ทั้งสองคนหาได้ต่อสู้แก่งแย่งกันอย่างคาดถึงไม่ถึง,นี่มันเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดจนเกินไปแล้ว.

อันซุยหยุนที่ซบอยู่บนไหล่ของเย่ซิงเหอหลังจากนานสองนาน,หล่อนได้พึมพำออกมาอย่างไม่คาดคิด,"ถ้าไม่มีข้อขัดแย้งกันกับเหล่าตระกูลขั้นสูง,สามารถที่จะมีความสงบเช่นนี้ไม่ต้องต่อสู้กัน,ไม่ต้องจัดการอะไรเลย,คงจะเป็นเรื่องดีสินะ?"

เขาไม่รู้เหมือนกันว่าอันซุยหยุนนั้นไม่ได้หลับหรือละเมอกันแน่,เย่ซิงเหอจะต้องหาวันนั้น,ในวันที่ท้องฟ้ามีดวงดาราอยู่ทุกหนทุกแห่ง,จุดหมายของสถานที่อันห่างกันที่จะนำทางให้กับฝูงชนด้วยแสงแห่งดวงดาวที่มารวมตัวกัน,นั่นจะต้องเป็นเศษเสี้ยวความสงบสุขของเย่ซิงเหอ.

ไช่แล้ว,ถ้ามันสามารถสงบสุขได้,คงจะดี.

ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย