Star Martial God Technique Chapter 47 Was intoxicated?

Star Martial God Technique Chapter 47 Was intoxicated?

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่ 47 วางยาพิษ?

บทที่ 47 วางยาพิษ?

จริงๆดูเหมือนว่าเย่ซิงเหอจะมีพรสวรรค์โดยกำเนิดที่เกินปกติ,นั่นจึงเป็นเหตุให้ผุ้คนจำนวนมากให้ความสนใจในตัวเขาอย่างงั้นรึ?

เจ้าหนิงเอ๋อนั่งลงอย่างพ่ายแพ้เล็กน้อยด้วยภาวะหดหู่เบื่อทุกๆอย่าง.

เหล่านักเรียนได้มารวมตัวกันแล้ว,ต่างถกเถียงกันอย่างลับๆ,พวกเขาไม่คิดเลยว่าปิศาจร้ายทีคาดไม่ถึงจะเป็นอาจารย์ฉู่เซี่ยนเป็นคนทำ,คิดถึงเรื่องที่ต้องประสบก่อนหน้านี้แล้ว,ศพที่ถูกพบ,ความรู้สึกถึงผู้อยู่รอดจากภัยพิบัติมา,หากพวกเขาไม่โชคดีล่ะก็,พวกเขาคงตายไปแล้ว.

ชั่วขณะหลังจากนั้น,มีอีกสองร่างก็เดินทางมาถึง,เย่ซิงเหอมองขึ้นไป,เป็นหลินหงและโม่หยู!

เย่ซิงเหอรีบเร่งผลักเพื่อปลุกอันซุยหยุนและเซี่ยหยุนหนิงให้ตื่น,จากนั้นก็ลุกขึ้นในทันที.

"เกิดอะไรขึ้น?"เซี่ยหยุนหนิงสีตาไปมาหลังจากหลับลึกจากการตื่นนอน,หล่อนคิดว่าการหลับพักผ่อนที่พิเศษนี้ช่างผ่านไปเร็วนัก,บนไหล่ของเย่ซิงเหอ,ทำให้หล่อนช่างหลับสบายยิ่งนัก.

อันซุยหยุนจ้องมองออกไปเหมือนกัน,เห็นหลินหงและโม่หยู,เผยให้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้า,แล้วกล่าวว่า,"เป็นหลินหงกลับมาแล้วสินะ"

หลินหงและโม่หยูมาถึง,สายตาของพวกเขาก็กวาดไปยังฝูงชน,สายตาของเขาไปหยุดที่เย่ซิงเหอ,ที่เผยยิ้มออกมา,"ซิงเหอเจ้าก็อยู่ที่นี่เหมือนกันรึ?เยี่ยมเลย"

พวกเขาทั้งหมดต่างปลอดภัยทำให้เย่ซิงเหอรู้สึกเบาใจและผ่อนคลายเล็กน้อย.

โม่หยูกล่าวออกมาเสียงดังด้วยรอยยิ้ม,"เบาใจได้,พวกเรานะมีโชคโดยตลอดไม่มีทางพบกับความตาย,ถึงแม้ว่าจะเฉียดตาย,พวกเราก็รอดได้อยู่แล้ว."

"พูดอะไรนะ?"หลินหงจ้องมองไปยังโม่หยู.

โม่หยูโค้งลงกล่าวอย่างกุกๆกักๆ,"เยี่ยม,ข้าพูดผิดไปหน่อย!พวกเราสบายดี,ยอดเยี่ยมมากด้วย,พวกเรากำลังจะจุดไฟเพื่อเฉลิมฉลองอันหอมหวนที่รอดมาได้"

จุดไฟเพื่อเฉลิมฉลองอย่างนั้นรึ?ไม่มีใครรู้จริงๆเลยว่ามีอะไรในหัวของโม่หยูนี่!

"โม่หยู,เจ้าเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ในโลกสินะ."หลินหงกล่าวแทรกขึ้นมาพร้อมกับยิ้ม.

"พวกเจ้าได้เจอะเจอกับเหล่าคนชุดดำมาหรือไม่?"

"ชายชุดดำ?ไม่นิ?ทำไมรึ?"หลินหงขมวดคิ้ว,ถามด้วยความสงสัยเล็กน้อย.

เย่ซิงเหอเล่าเกี่ยวกับอาจารย์ฉู่เซี่ยนตลอดจนเรื่องราวหลังจากนั้น.

"เรื่องเกี่ยวกับปิศาจร้ายเป็นอาจารย์ฉู่เซี่ยนเป็นคนทำรึ?"หลินหงไม่อยากจะเชื่อพลางมองไปยังเย่ซิงเหอเล็กน้อย,"เขาทำสิ่งต่างๆนี้เพื่ออะไร?"

เย่ซิงเหอเงียบไปชั่วขณะก่อนจะกล่าวมาว่า,"เพราะว่าเซี่ยหยุนหนิง."

ธิดาของหัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือ,ไม่น่าสังสัยเลยสำหรับหลินหงเข้าจ้องมองไปยังเซี่ยหยุนหนิง,แล้วพยักหน้า.

ก่อนหน้านี้เขาเป็นกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของหลินหงและโม่หยู,หลังจากที่พวกเขาทั้งสองกลับมาแล้ว,เย่ซิงเหอรู้สึกเบาใจ,แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเหล่าคนชุดดำจะลอบเข้าโจมตีเมื่อใด,แต่พวกเขาก็มีคนอยู่จำนวนมาก,พวกเขาอาจจะมีวิธีสักอย่างที่จะจัดการได้หลังจากนี้.

จนแล้วจนรอดความเหนื่อยล้าจากความกดดัน,เหล่าผู้คนต่างรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย,ต่างก็ต้องการพักผ่อน,บ้างก็บำเพ็ญยุทธ์,มีเย่ซิงเหอเพียงคนเดียวที่จะกระตือรือร้น,เต็มไปด้วยพลังงาน,เขาได้บำเพ็ญยุทธ์ของเขาพร้อมคอยสังเกตฟังเสียงต่างๆโดยรอบบริเวณด้วย.

ค่ำคืนในวันนี้แทบไม่มีอะไรจะกล่าวออกมา.

แสงอาทิตย์ได้หายไปอย่างช้าๆ,กลายเป็นเมฆหมอกที่เข้าแทนที,เหล่านักเรียนเริ่มย่างกระต่ายจิตวิญญาณที่เหล่าอาจารย์ล่ามา.

กลิ่นอันยั่วยวนของบาบิคิว,ได้กระจายล่องลอยผ่านมาในอากาศ,ส่งผลให้คนที่ได้กลิ่นกระหื่นกระหายน้ำลายแตกฟอง.

"ฮ่าฮ่า,บาบิคิวจะสุกแล้ว"

"ขอข้าด้วยชิ้นหนึ่."

นักเรียนคนหนึ่งตื่นเต้นเป็นอย่างมาก,หลังจากเย็นวาน,พวกเขายังท้องว่างจนเมื่อได้กลิ่นหอมก็มีเสียงดังโครกครากจากท้องของเขาด้วยความตื่นเต้น

ด้วยกลิ่นของบาบิคิวได้ผ่านเข้ามาในจมูกเย่ซิงเหอ,เขาเปิดตาขึ้นมาทันทีจากการบำเพ็ญพลัง,เขาตระโกนเสียงดังออกไปยังทิศทางดังกล่าว,"ห้ามใครสักคนกินบาบิคิว"

นักเรียนหลายคนต่างกลับมาให้ความสนใจบาบิคิว,ที่เตรียมจะกิน,ด้วยเสียงที่จริงจังขึงขังของเย่ซิงเหอเป็นเหมือนดังสายฟ้าฟาด,จนทำให้พวกเขาต้องยั้งมือ.

"ทำไมรึ?"เหล่านักเรียนสงสัยจ้องมองมายังเย่ซิงเหอ.

"

"เนื้อกระต่ายที่พวกเจ้าถืออยู่นั้นมียาบางอย่างอยู่ก่อนแล้ว,นอกจากนี้กลิ่นของมัน,ควรจะเป็นยาพิษจากหญ้ามังกร"เย่ซิงเหอกล่าวด้วยเสียงจริงจังซึ่งเขาได้อ่านตำรามาจำนวนมาก,เพียงแค่เย่ซิงเหอได้กลิ่น,,เขาได้ไคร่ครวญและขบคิดถึงกลิ่นต่างๆของสมุนไพรยา,ในที่สุดเขาก็สามารถระบุได้ว่ามันคือพิษของหญ้ามังกร.

รอบๆบริเวณที่เขาผ่านมา,เย่ซิงเหอพบว่าที่นี่มีหญ้ามังกรเติบโตขึ้นมาเป็นจำนวนมาก,ถ้านี่เป็นการลอบวางยา,ยาพิษหญ้ามังกรก็ดูเหมือนจะบังเอิญจนเกินไป.

"ด้วยพิษจากใบของหญ้ามังกรนั้นสามารถที่จะปล่อยก๊าซที่ทำให้ร่างกายทั้งหมดเป็นอัมพาตได้,สูญเสียความสามารถในการต่อสู้,การเรียกพลังทำให้หายใจขัดข้อง,เกิดผลหลอนปราสาท,ผลของพิษนี้ยังมีผลถึงสามชั่วโมงเลย."

ได้ยินคำพูดของเย่ซิงเหอ,นักเรียนหลายคนถึงกับมือสั่น,โยนเนื้อกระต่ายลงพื้น.

"เย่ซิงเหอ,เจ้าไม่ได้ตั้งใจจะขู่พวกเขาใช่ไหม?"เจ้าหนิงเอ๋อรู้สึกไม่ยอมรับในใจเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวออกมา,ผ่านมาเป็นมานานแล้วที่หล่อนรู้สึกหิวเป็นอย่างมาก,หล่อนทำใจได้ยากลำบากเป็นอย่างมากที่จะอดกลั้นทุกอย่างไว้ จู่ๆมันก็หายไปโดยฉับพลัน.

"ใช่แล้ว.เมื่อวานพวกเราก็เฝ้าอยู่ตลอดเวลาตอนเย็น,เมื่อครั้งจับกระต่ายจิตวิญญาณพวกมันยังเต้นไปมาอยู่เลย,แล้วจะไปวางยาได้อย่างไร?"อาจารย์หลินยี่ขมวดคิ้ว.

เย่ซิงเหอกวาดสายตาไปมองยังทุกคน,ถ้าเขาคิดได้ถูกต้องล่ะก็,มันจะต้องถูกวางยาจากมุมที่ทุกคนไม่สามารถมองเห็นได้,และไม่ควรที่จะเป็นชายชุดดำ,แต่จะต้องมีคนแฝงตัวอยู่ในนี้.

นอกเหนือจากฉู่เซี่ยน,ต้องมีคนอื่นอีก!

เป็นความจริงที่องค์กรนั่นคอยจับตาอยู่ทุกๆการเคลื่อนไหว!

"ข้าไม่รู้ว่าเนื้อกระต่ายเหล่านี้ได้ถูกวางยาด้วยวิธีใหน,หากพวกเจ้าไม่เชื่อข้าล่ะก็สามารถที่จะลองดูได้,"เย่ซิงเหอกล่าวอย่างสงบ.

"เป็นความจริงที่งี่เง่ามาก,เจ้าบอกว่าเนื้อกระต่ายเหล่านี้ล้วนแล้วแต่โดนวางยา,พวกเราจะกินอะไรล่ะ?"เจ้าหนิงเอ๋อพูดออกมาตาขุ่นตาเขียว.

"ซิงเหอ,เป็นความจริงรึ,กระต่ายเหล่านี้ถูกวางยาได้อย่างไร?"เซี่ยหยุนหนิงหล่อนทอดถอนใจ,หล่อนเชื่อเย่ซิงเหออย่างแน่นอน,แม้ว่าหล่อนไม่รู้ว่าเย่ซิงเหอนั้นสามารถตระหนักถึงการลอบวางยาพิษได้อย่างไร,แต่ด้วยความรู้สึกหล่อนไว้วางใจเขาที่สุด.

"ข้าไม่รู้เหมือนกัน."เย่ซิงเหอส่ายหัวไปมา,หากเขาบอกว่าในพวกเราอาจจะมีไส้ศึกในตอนนี้,ทางหนึ่งก็จะเป็นการบอกเตือนเกี่ยวกับศัตรู,อีกทางหนึ่งอาจจะเป็นการสร้างความสงสัยและไม่เชื่อใจจนนำไปสู่ความวุ่นวาย"ชายชุดดำนั้นมีวิธีที่มหัศจรรย์,เขาสามารถจะจับตาพวกเราขณะที่ซ่อนอยู่,การวางยานี่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดอันใด"

ภูติแห่งความมืดทั้งลึกลับไม่มีใครเทียบได้,ด้วยความแข็งแกร่งคนอย่างเขานั้นลึกซึ้งสุดประมาณ.

อันซุยหยุนจ้องมองไปที่เย่ซิงเหอแล้วสอบถาม,"เย่ซิงเหอ,พวกเราจะทำสิ่งใดได้?คงเป็นไปไม่ได้อีก 56 วันที่พวกเราจะไม่กินสิ่งใด!หากแค่,ไม่ต้องรอให้พวกเขาเข้ามา,พวกเราจะต้องอดตายก่อนแน่!"

"เรื่องง่ายๆ"เย่ซิงเหอเผยยิ้มอย่างมีเลิศนัยน์

"ง่ายๆ?"หลินหงและคนอื่นๆต่างก็ประหลาดใจในคำพูดของเย่ซิงเหอ.

เย่ซิงเหอยิ้มออกมา,เขาเดินไปข้างหน้าใกล้ๆนั้นมีหญ้ากลุ่มหนึ่งขึ้นหนาทึบ.เขาได้ค้นหาบางอย่างในหญ้ากองนั้น,ในขณะเดียวกันเขาก็กล่าวออกมาว่า"ทุกสิ่งในโลกนี้,มีเสริมและต้านกันอยู่ด้วย,ในบริเวณที่มีหญ้าพิษมังกรเติบโตอยู่นั้น,จะต้องมีสมุนไพรเป็นยาแก้ที่เรียกว่าหญ้าเมฆทมิฬ,หญ้าเมฆทมิฬนั้นมีพิษที่ร้ายแรงเหมือนกัน,หากแต่ผมสมทั้งสองอย่างเข้าด้วยกันล่ะก็,แน่นอนว่ามันจะทำให้ความเป็นพิษนั่นหายไป"

"?จริงๆรึ,มีเรื่องเช่นนั้นด้วยรึ?"

เหล่านักเรียนต่างประหลาดใจเป็นอย่างมาก,อาจารย์หลินยี่และคนอื่นๆ,อดไม่ได้ที่ได้เรียนรู้เรื่องที่น่าประหลาดนี่จากเย่ซิงเหอ,เรื่องดังกล่าวนี้พวกเขาไม่เคยรู้เลย!

เย่ซิงเหอเคี้ยวและกลืนหญ้าเมฆทมิฬ,จากนั้นก็นำเนื้อกระต่ายมากินลงไป.

"ฮึ,หากว่าเนื้อกระต่ายไม่ได้มีพิษของหญ้ามังกร,แล้วเจ้ากินหญ้าเมฆทมิฬลงไป,เจ้าอาจจะโดนสังหารด้วยพิษอันใดอันหนึ่งก็ได้. "เจ้าหนิงเอ๋อพูดออกมาอย่างขึงขัง.

ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย

Author(s)

Mad Snail
"ทากพิศดาร"(ฟาเปียว เตอะ วอหนิว) ผู้ประพันธ์

https://www.facebook.com/shareebookandducumentfree/