Star Martial God Technique Chapter 52 Hatred
นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่ 52 ความเกลียดชัง
บทที่ 52 ความเกลียดชัง
กองไฟลุกไหม้อย่างช้าๆ
แม้ว่ากำลังถูกคุกคามด้วยความตาย,หลังจากเที่ยงคืนไปแล้ว,คนเกือบทั้งหมดต่างก็รู้สึกเฉื่อยชาไปบ้างเล็กน้อย.
ภายในเปลวเพลิงที่มืดมน.
หลินหงเข้ามานั่งข้างๆ
เย่ซิงเหอ,เผยยิ้มออกมาแล้วถามว่า,"คุยด้วยได้ไหม?"
เย่ซิงเหอจ้องมองไปที่พื้น,จ้องมองไปที่หลินหง,ภายใต้แสงกระทบของเปลวเพลิง,ใบหน้าของเขานั้นปรากฏเหมือนกับวีรบุรุษที่รุ่งโรจน์,ช่างดูกระจ่างใสยิ่ง.
"อืม."เย่ซิงเหอพยักหน้า,แล้วลุกขึ้นยืน.
เซี่ยหยุนหนิงและอันซุยหยุนและคนอื่นๆก็ตื่นตัวเหมือนกัน,จ้องมองไปที่เย่ซิงเหอและหลินหง,ชำเลืองมองเพ่งพิศไปที่พวกเขา.
"เจ้าอยุ่ที่นี่ก่อน,ข้าและหลินหงมีเรื่องต้องคุยกัน."เย่ซิงเหอกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มแบบไม่มีอะไร.
แม้ว่าจะน่าสงสัยเล็กน้อย,หลินหงจะต้องคุยอะไรสักอย่างกับเย่ซิงเหอ,ทว่าพวกเขาจะไม่มีคนคอยคุ้มกัน,พวกเขาจึงได้จ้องมองไปยังเย่ซิงเหอและหลินหงเดินออกไป.
ห่างจากสถานที่พักอาจจะประมาณร้อยเมตร.เป็นลานดิน,หลินหงและเย่ซิงเหอนั่งอยู่คู่กัน.
"เจ้านึกได้เมื่อไหร่?"หลินหงจ้องมองมายังเย่ซิงเหอ,ยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"เป็นความจริงข้านั้นสงสัยเจ้ามาเป็นเวลานานแล้ว."เย่ซิงเหอเงียบไปชั่วขณะก่อนกล่าวออกมา.
"เป็นเพราะรูปอักขระอสูรโลหิต/ยันต์อาคมบนแขนของข้าอย่างงั้นรึ?"
"อืม."เย่ซิงเหอพยักหน้า.เขาจ้องมองไปยังหลินหง,ความจริงแล้วเขาไม่ได้คิดออกอย่างชัดเจนนัก,ทำไมถึงเป็นหลินหง,หลินหงเป็นคนที่ดีคนหนึ่ง,ทำไม่เขาจึงสามารถสังหารเหล่านักเรียนธรรมดาสามัญได้ล่ะ?
"ไม่คิดเลยว่าสถานะที่ซ่อนไว้อย่างดีเช่นนี้,ด้วยเรื่องทั้งหมดนั้นสมบูรณ์ไร้ที่ติเป็นอย่างมาก,เพราะรูปอักขระอสูรโลหิต/ยันต์อาคมจริงๆสินะถึงได้รู้."หลินหงยิ้มและพูดออกมาด้วยดวงตาที่ไร้ซึ่งความหมายใดๆ.
"เป็นความจริงเพียงอย่างเดียว
นั่นคือรูปอักขระอสูรโลหิต/ยันต์อาคม,ข้าก็ไม่สามารถที่จะยืนยันตัวตนของเจ้าได้,เมื่อตอนกลางวันเจ้ามีโอกาสที่จะจัดการพวกเราได้อย่างชัดแจ้ง,หากแต่ก็ไม่ได้ใช้โอกาสนั่น,ในเวลานั่นข้าก็เดาได้ว่าทูตแห่งความมืดคงเป็นหนึ่งในพวกเราอย่างแน่นอน.นอกเหนือจากนี้คนๆนี้ไม่ยินดีที่จะเปิดเผยสภานะตัวเองแน่,ข้าเดาได้ว่าอาจจะเป็นเจ้า,แต่ข้าไม่ยินดีที่จะเชื่อคำพูดเหล่านั้น,ข้าต้องการที่จะทำให้เจ้ามาถามข้าเพื่อพูดเรื่องดังกล่าว,ในที่สุดก็สามารถยืนยันการคาดเดาของข้าได้."เย่ซิงเหอกล่าวออกมาด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวดเป็นอย่างมาก,หลินหงนั้นเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของเขาที่อยู่ในสถาบันดาราสวรรค์,ณ
ตอนนี้จริงๆ.
ไม่ต้องคำนึงถึงเลยเรื่องที่หลินหงเป็นทูตแห่งความมืด,เย่ซิงเหอยังเก็บมันไว้ไม่กล้าที่จะยืนยันสิ่งที่เขาพบ,ออกไป,เขาไม่คาดคิดเลยว่าหลินหงจะยอมรับอย่างตรงไปตรงมาเช่นนี้.
หลินหงเผยยิ้มออกมา"ข้ายอมรับทุกๆอย่าง,ความจริงแล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอย่างแน่นอน."
"หลินหง,ทำไมเจ้าต้องการทำเช่นนี้ล่ะ?เหล่าคนที่ต้องตาย,มีเหล่านักเรียนที่บริสุทธ์อยู่ด้วย."เย่ซิงเหอยังคงกำหมัดของเขาแน่น.
หลินหงจ้องมองไปที่เย่ซิงเหอพลางถอนหายใจและกล่าวว่า,"ในเมื่อเป็นเจ้า,ข้าก็คิดว่าเจ้านั้นเหมือนกับข้าเล็กน้อย,เจ้าต้องการที่จะฟังเรื่องราวของเขาหรือไม่?"หลินหงจ้องมองไปยังที่พักที่ไกลออกไป,ด้วยสายตาที่ลึกล้ำ.
"อืม,แต่ก่อนนั้น,ข้าต้องการที่จะบอกกับเจ้าเพียงไม่กี่คำก่อน,หลินหง,ไม่ว่าเจ้าจะมีสถานะใด,เจ้าจะทำสิ่งใดมา,หลังจากนี้เจ้าจะทำสิ่งใดต่อไป,เจ้านั้นคือพี่น้องของข้า,ข้าที่มายังสถาบันดาราสวรรค์นั้นมีเจ้าเป็นเพื่อนคนแรก,เป็นเพื่อนของข้าตลอดไป!"เย่ซิงเหอพูดออกมาด้วยความตั้งใจจริงเป็นอย่างมาก.
หลินหงจ้องมองไปที่เย่ซิงเหอ,ด้วยสายตาที่เป็นประกายแล่นไปมา.เขาไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาชั่วระยะเวลาหนึ่ง,เขามองออกไปยังสถานที่ไกลออกไปที่มีแต่ความมืดมิดของเวลาในกลางคืน,หลังจากนั้นก็ถอนหายใจแล้วกล่าวออกมาว่า,"ข้าเกิดในตระกูลเล็กๆตระกูลหนึ่ง,ทั้งตระกูลของข้ามีคนมากกว่าร้อยคนเหมือนกัน,ตระกูลของเรานั้นครอบครองคฤหาสน์เจ้าเมือง,แต่ละปี,ตระกูลของเราในช่วงวัยหนุ่มสาวจะถูกเรียกเข้าเกณฑ์ทหาร,บิดาของข้ารวมทั้งลุงของข้าครั้งหนึ่งเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของหัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือ,เป็นนายหมู่กองทัพระดับประเทศ."
ได้ยินคำพูดของหลินหง,เย่ซิงเหอค่อนข้างจะเข้าใจได้เล็กน้อย,ถึงข้อพิพาทบุญคุณความแค้น.
"เจ็ดปีก่อนนั้น,กองกำลังระดับประเทศได้บุกเข้าทำลายคนเถื่อนในทวีปตอนเหนือจำนวน
70,000 คน,ด้วยการกลับบ้านเกิดอย่างมีชัย,เพราะว่ากองกำลังที่กล้าหาญของบิดาข้านั้นโดดเด่นเป็นอย่างมาก,หลังจากกลับมาที่เมืองหลวงก็ได้เลื่อนระดับและตำแหน่ง,คุมผู้ใต้บังคับบัญชาหนึ่งหมื่นคน.หากแต่ในการต่อสู้นั้นต้องเสียงลุงของข้าไปสามคน,เป็นการแลกเปลี่ยนที่หนักหนามาก,ตอนนั้นบิดาของข้ากลับมายังบ้านเกิดเพื่อไว้ทุกข์."
"หลังจากนั้น"
"เมื่อกองทัพของชายแดนเขตเหนือเกิดสงคราม,ครั้งนั้นองค์กษัตริย์ได้ส่งขันทีหลวงเพื่อที่จะเตรียมกองทัพไปปราบปราม,ในเมืองหลวงเวลานั้น,บิดาของข้าจึงได้ถูกปรักปรำว่าทำการล่าช้าในการที่จะจัดเตรียมกองทัพเพื่อออกรบ,เนื่องด้วยต้องทำพิธีศพของท่านลุงทั้งสามบิดาข้าจึงได้ถูกส่งเข้าคุก.หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือนั้นไม่ได้ปกป้องเขาอย่างคาดไม่ถึง.กลับส่งเขาเข้าคุกในวันถัดมา,จากนั้นไม่กี่วันก็พบว่าบิดาของข้าได้ตายลงแล้ว,พวกเขานั้นกล่าวว่าบิดาข้ากลัวการลงโทษจึงได้ดื่มยาพิษฆ่าตัวตาย!"
ดวงตาของหลินหงกลายเป็นสีแดง,ที่มือขวาของเขากำหมัดแน่นจนเส้นเลือดโป่งออกมา,"ข้าจะเชื่อว่าบิดาของข้านั้นดื่มยาพิษฆ่าตัวตายเพราะกลัวความผิดอย่างงั้นรึ?บิดาของข้านั้นถูกฆาตกรรมไม่ไช่หรือ?ข้าจะต้องล้างแค้นบิดาข้า,สังหารพวกมันให้สิ้น!หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือและเจ้าขันทีหลวงนั่นต้องตาย,ทั้งกษัตริย์นั่นด้วย,เขาสังหารบิดาของข้าทั้งเป็นเหตุให้ลุงข้าต้องตาย!"
"ดังนั้นเจ้าต้องการที่เริ่มที่เซี่ยหยุน,โดยการลักพาตัวหล่อน,จากนั้นก็ข่มขู่หัวหน้าองคัรักษ์ฝ่ายเหนือรึ?"เย่ซิงเหอกล่าวด้วยใจจดใจจ่อ,"หลินหง,เจ้าทำเรื่องเช่นนี้,จะไม่ทำให้ตระกูลของเจ้าตกไปสู่ความวุ่นวาย!เจ้าและพวกเขาไม่สามารถที่จะต่อกรพวกเขาได้หรอก!"
หลินหงได้ส่ายหัวไปมาแล้วกล่าว"เมื่อข้าได้เริ่มแผนการ,ตระกูลของข้าก็ได้ออกไปอาศัยโดยลำพัง,ซิงเหอ,คนเพียงคนเดียวไม่สามารถที่จะต่อต้านอาณาจักรโจวที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ได้,แต่พวกเรายังมีองค์กรของพวกเรา,พวกเรามีอิทธิพลขจรขจายไปทั่วทั้งอาณาจักรโจว,พวกเราได้เตรียมโค่นล้มอาณาจักรโจวมาหลายร้อยปีแล้ว.ซิงเหอ,เจ้าก็เป็นประชาชนสามัญเหมือนกัน,เหมือนกับข้า,ดังนั้น,มาร่วมกับพวกเราเถอะ"
เย่ซิงเหอเงียบไปนานเหมือนกัน.
หลินหงก็เป็นเหมือนกับฉู่เซี่ยน,ต้องการที่จะชวนเขาเข้าร่วมองค์กร.
เย่ซิงเหอส่ายหัวไปมาก่อนที่จะกล่าวว่า,"ข้าจะไม่เข้ารวมกับพวกเจ้า!"
"ซิงเหอ,เจ้าไม่ต้องการที่จะกำจัดตระกูลจันทราทมิฬ,แก้แค้นให้กับท่านอาของเจ้ารึ?ไม่ไช่ว่าเจ้าต้องการที่จะล้มล้างอาณาจักรโจวที่เฮ็งซวยนี่รึ?"หลินกล่าวอย่างร้อนรน,จ้องมองไปยังเย่ซิงเหอ
"ข้าเป็นผู้เยาว์ของตระกูลสามัญที่มีระดับเพียง 1
ดินแดนสวรรค์,แต่หลังจากที่ข้าเข้าร่วมองค์กรแล้ว,ข้าได้กลายเป็นทูตแห่งความมืดที่มีระดับความแข็งแกร่ง
5 ดินแดนสวรรค์.บางทีด้วยพรสวรรค์โดยธรรมชาติของเจ้าแล้ว,เจ้าสามารถก้าวไปถึงระดับ
6 ดินแดนสวรรค์อย่างก้าวกระโดด,หรือสูงยิ่งกว่าก็ได้!"หลินหงจ้องมองไปยังเย่ซิงเหอ.
เย่ซิงเหอถอนหายใจยาว,"หลินหง,ความคิดของพวกเราไม่เหมือนกัน.เมื่อฉู่เซี่ยนบอกข้าด้วยคำพูดเหล่านี้.ข้าขบคิดอย่างระมัดระวัง,อนาคตของข้าควรเป็นแบบใด.ในสายตาของข้าแล้ว,การโค่นล้มอาณาจักรโจว,ทำเพื่ออะไร,ถึงแม้ว่าจะสังหารผู้คนไป,แต่,เจ้าคิดว่าจะ,ทำให้เจ้าโค่นล้มอาณาจักรโจวที่ยิ่งใหญ่นี้ได้รึ,จริงๆแล้วจะต้องมีคนต้องตายกันอีกมากเท่าไหร่กัน?"
"แต่"หลินหงต้องการที่จะอธิบาย.
เย่ซิงเหอได้หยุดหลินหงที่พยายามจะพูด,แล้วกล่าวว่า,"ถ้าหากว่าอาณาจักรโจวที่ยิ่งใหญ่นี้ถูกโค่นล้ม,แล้วหากว่าราชันอสูรที่ทรงพลังกลับมาเยื่อมเยือนอาณาจักรโจวนี้อีกครั้งล่ะ,ใครจะสามารถปกป้องกันเล่า?เมื่อเวลานั้นมาถึงอีกกี่ชีวิตที่ต้องสูญเสีย,คนที่มีพรสวรรค์อีกมากเท่าไหร่ที่จะต้องตายโดยไม่สามารถยอมแพ้ได้เล่า?"
"ไม่ไช่ว่าเจ้าต้องการที่จะเตรียมล้างแค้นให้กับท่านอาและเหล่าคนตระกูลของเจ้าหรอกรึ?"หลินหงจ้องมองไปยังเย่ซิงเหอ,"ถ้าเช่นนั้น,ข้าคงตีความเจ้าผิดจริงๆ!"
"นั่นไม่ใช่การล้างแค้น!"สายตาของเย่ซิงเหอจ้องมองอย่างมั่นคง,"ความเกลียดชังของท่านอาของข้าและเหล่าคนในตระกูล,ข้าจะต้องชดใช้แน่,แต่มันไม่ใช่เส้นทางอย่างเจ้า,ข้ามีเส้นทางของข้า!"
ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique
#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย
เส้นทางของ ชิงเหอ คือการเป็นก้าวขึ้นเป็น 1 ในสุดยอดวรยุทธ์เพื่อให้คนอื่นยอมรับความแข็งแกร่งของตน โดยไม่ฆ่าคนบริสุทธิ์เป็นผักปลา
ตอบลบส่วน หลิงหงเป้าหมายก็คล้ายๆกัน แต่เลือกกำจัดทุกคนที่ขวางทาง... โดนเฉพาะพวกขุนนางและ ราชวงศ์
ซาสึเกะ รอก่อนนะ ฉันจะพานายกลับโคโนฮะให้ได้เลย !!
ลบเกรงว่า ซาสึเกะเรื่องนี้อาจจะตายตั้งแต่ ต้นเรื่องนะสิ
ลบชิงเหอ ชักว่าวแล้วน้ำแตก
ลบส่วน หลิงหง ชักว่าวแล้วน้ำไม่แตก
ขอบคุณครับ
ตอบลบขอบคุนคับ มากๆด้วย
ตอบลบขอยคุณครับ
ตอบลบขอบคุณมากๆจ้า
ตอบลบขอบคุณครับ..เนื้อเรื่องเข้มจ้นมากๆ^^
ตอบลบหลินหง ความคิดเจ้าอ่อนด๋อยมาก ข้าจะทำลาย ฮาเรม ข้าได้อย่างไรกัน หุหุ ขอบคุณครับ
ตอบลบขอบคุนค้าบบบ
ตอบลบขอบคุณครับ
ตอบลบขอบคุณครับ เนื้อเรื่องชักเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ
ตอบลบบักแย่ถ้าแกไม่ใช่พระเอกนิยายตัวคนเดียวแกจะไปทำอะไรได้?
ตอบลบขอบคุณครับ
ตอบลบขอบคุณค่ะ
ตอบลบขอบคุครับ
ตอบลบคำพูดดูดี แต่การกระทำมุงนิไม่ต่างจากพวกที่ฆ่าพ่อมุงเล้ยย คนที่ไม่รู้เรื่องต้องรับผิด เรื่องนี้สนุกครับแต่เนื้อเรื่องเดินช้า มาเป็กะกะกะ ยั่งตอนนี้กินข้าว ตอนหน้ากินน้ำ ตอนต่อไปนอน ยั่งตอนนี้อะที่บอกความในใจ
ตอบลบขอบคุณครับ
ตอบลบ