Star Martial God Technique Chapter 123 Dream of Xia Yuning

Star Martial God Technique Chapter 123 Dream of Xia Yuning

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่ 123  ความฝันของเซี่ยหยุนหนิง

บทที่ 123 ความฝันของเซี่ยหยุนหนิง

เซี่ยหยุนหนิงในตอนนี้,บอกได้เลยว่าสวยทรงเสนห์แทบที่จะหาใครเทียบได้.

เย่ซิงเหอได้ถอนสายตาของเขากลับมา,ด้วยการแลมองเล็กน้อยและกล่าวไปว่า,"เช่นนั้นการบำเพ็ญพลังเช่นนี้,อีกไม่กี่เดือน,พวกเราอาจจะตัดผ่านไปยังระดับ 8 ดินแดนสวรรค์ก็ได้นะ!"

ภายในหัวใจของเย่ซิงเหอรู้สึกตื่นตาตื่นใจ,ด้วยวรยุทธ์ที่เพิ่มขึ้นนั้น,จะทำให้เขานั้นไม่จำเป็นต้องหวาดเกรงตระกูลจันทราทมิฬอีกต่อไป,ถึงแม้ว่าประมุขตระกูลจันทราทมิฬจะมาด้วยตัวเองก็ตาม,เมื่อรวมเขาเข้ากับจ้าวเขี้ยวขาวพร้อมกับความแข็งแกร่งใหม่นี้,สามารถร่วมต่อสู้ก่อสงครามได้อย่างไม่ยากเย็นเลย.

หากว่าไปถึงระดับ 8 ดินแดนสวรรค์แล้ว,ตระกูลจันทราทมิฬจำต้องกลัวอีกอย่างงั้นรึ?

ได้ยินอีกหลายเดือนถัดจากนี้,หล่อนต้องบำเพ็ญผสานกายกับเย่ซิงเหอ,ภายในใจของเซี่ยหยุนหนิงรู้สึกสั่นสะท้านเล็กน้อย,ทว่าก็รู้สึกดีเหมือนกัน,หล่อนเองก็ยอมรับกับเรื่องนี้ได้แล้ว.

เวลาเที่ยงวัน,บิดาของเขาก็ได้กลับมาจากการบำเพ็ญพลังข้างนอก,มารดาของเขาก็ได้จัดเตรียมอาหารเย็นไว้เรียบร้อยแล้ว.

อาหารจานหลักในวันนี้ทำมาจากเนื้อปลา,สำหรับชาวบ้านทั่วไปนับว่าเป็นมื้อที่หรูหราเป็นอย่างมาก,ในเวลานี้นั้นการกินอยู่ของคนในตระกูลขนนกสีฟ้านับว่าดีขึ้นเป็นอย่างมาก,ด้วยการขายเหมืองทั้งสามไป,ตลอดจนผลึกหยกม่วงและแก่นหิมะเหมันต์ไปหลายชิ้น,นับว่าได้กำไรเป็นอย่างมากโดยเฉพาะที่ได้จากเหลียงหยู,ในช่วงเวลาตอนนี้ตระกูลขนนกสีฟ้าไม่จำเป็นที่ต้องกังวลเกี่ยวกับฐานะการเงินเลย.

แม้ว่าเซี่ยหยุนหนิงนั้นจะรู้สึกเคอะเขินกับสถานะที่เป็นอยู่ในตอนนี้,ทว่าหล่อนก็เข้าร่วมรับประทานอาหารตามคำขอร้องของเย่ซิงเหอ.

"ท่านหญิงเซี่ย,ทานเยอะๆนะ!"เหอเหยี่ยนได้คีบผักจำนวนมากไปที่ชามข้าวของหล่อนพลางกล่าวออกมาด้วยความรักความเอ็นดู,"เจ้าเป็นถึงองค์หญิงของคฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือ,อาหารพื้นบ้านนี้,ไม่รู้ว่าเจ้าจะทานได้หรือไม่?"

"ท่านป้าหาได้เป็นเช่นนั้น,ทุกสิ่งที่ท่านป้าปรุงมานั้นล้วนแล้วแต่อร่อยเป็นอย่างมาก."เซี่ยหยุนหนิงรู้สึกสั่นไหวเล็กน้อยขณะกล่าวออกไป.

ก่อนหน้านี้ที่ได้ได้ร่วมทานอาหารกับเย่จัวและเหอเหยี่ยน,เซี่ยหยุนหนิงรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขาทั้งสองหวั่นเกรงในตัวของหล่อน,ทว่าไม่รู้ว่าวันนี้ทำไมเหอเหยี่ยนดูอบอุ่นและเอาใจหล่อนเป็นอย่างมาก.

บางทีอาจด้วยหล่อนไม่ได้เป็นองค์หญิงอีกต่อไปแล้ว,พวกเขาจึงไม่ได้รู้สึกกดดันเกี่ยวกับสถานะของหล่อนอีกต่อไป.

เย่จัวเองก็รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก,เหอเหยี่ยนเปลี่ยนท่าทีอย่างทันทีทันใด,ไม่รู้เลยว่ามีเหตุใดเกิดขึ้นกันแน่.

"ในเมื่ออร่อย,งั้นก็ทานให้เยอะๆ!"เหอเหยี่ยนท่าทางมีความสุขเป็นอย่างมาก,พลางกับคีบผักให้กับเซี่ยหยุนหนิงไม่หยุด,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"ซิงเหอของพวกเรานั้น,แม้ว่าจะเป็นคนที่ไม่ค่อยรู้กับการปฎิบัติกับคนอื่นเท่าใด,อาจจะดูหยาบกระด้างบ้างในบางครั้ง,เจ้าต้องคอยบอกกล่าวเขาให้มาก."

"ค่ะ."เซี่ยหยุนหนิงตอบรับเสียงสั่น,เหมือนมีเสียงทีขาดเป็นช่วงๆด้วย.

เย่ซิงเหอและเย่จัวจ้องมองกันและกันด้วยท่าทางงงงวย,พวกเขานั้นไม่รู้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้น.

"ซิงเหอ,ท่านหัวหน้าองค์รักษ์หง,เจ้าได้ส่งของกำนัลไปให้รึยัง?"เย่จัวสอบถามเรื่องดังกล่าว,"พวกเรานั้นเป็นเพียงตระกูลขนาดเล็ก,จึงไม่สามารถที่จะสั่นคลอนบุคคลเช่นนั้นได้."

"ข้าได้ทำการจัดส่งไปแล้ว."เย่ซิงเหอรีบตอบกลับไป,ด้วยเรื่องนี้นั้นเขาไม่กล้าที่จะละเลยเป็นอันขาด,แม้ว่าความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้น,หากมันหาได้เพียงพอที่จะนับว่าทำให้ตระกูลขนนกสีฟ้านั้นยิ่งใหญ่,องค์รักษ์ราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่ควรที่จะยุแหย่ได้,ตระกูลจันทราทมิฬนั้นอาจจะน่าหวาดเกรงเป็นอย่างมาก,หากแต่ไม่จำเป็นที่จะต้องไปสั่นคลอนองค์รักษ์ราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ไปด้วยเลย,เขาจึงได้รีบจัดการปัญหาดังกล่าวโดยการส่งแก่นหิมะเหมันต์อย่างเร็วไว.

"อืม."เย่จั่วพยักหน้า,เย่ซิงเหอได้จัดการปัญหาดังกล่าวแล้ว,ค่อนข้างที่จะทำให้เขานั้นเบาใจขึ้นมาบ้างเหมือนกัน.

ขณะเย่จัวและเย่ซิงเหอนั้นพูดคุยกัน,เหอเหยี่ยนก็ดูเอาอกเอาใจดูแลพลางถามโน้นถามนี่,เซี่ยหยุนหนิงก็ตอบกลับไปมากว่า 11 คำถามแล้ว,ด้วยเหอเหยี่ยนนั้นเป็นมารดาของเย่ซิงเหอ,ตลอดจนเซี่ยหนุนหนิงก็คิดว่าเหอเหยี่ยนนั้นใจดีและเอ็นดูหล่อน,ก่อนนั้นหล่อนพำนักอยู่ที่คฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์,ไม่มีเลยใครสักคนที่เป็นเหมือนดั่งเหอเหยี่ยน,ที่จะเอาใจใส่เป็นห่วงเป็นใย,เมื่อคิดถึงเรื่องดังกล่าวแล้วราวกับว่าภายในดวงตาของหล่อนปริ่มๆไปด้วยน้ำตา.

"ท่านหญิงเซี่ย,ทำไมองค์หญิงถึงได้ถูกไล่ออกมาจากตำหนักล่ะ?มารดาของเจ้าไม่ได้ห้ามไว้อย่างงั้นรึ?"เหอเหยี่ยนสอบถาม.

ได้ยินคำพูดของเหอเหยี่ยนแล้ว,น้ำตาของเซี่ยหยุนหนิงก็ไหล่บ่าออกมาด้วยความเสียใจในทันที,"ท่านแม่..,ตั้งแต่ข้ายังเด็กแล้วหล่อนก็ได้ตายจากไปแล้ว,หลังจากนั้นท่านพ่อก็ไม่ค่อยใส่ใจในตัวข้าเลย,ท่านพ่อนั้นไม่รู้ว่าท่านนั้นยุ่งอะไรนัก,ตลอดเวลานั้นเป็นเหมือนดั่งเงาไม่ค่อยปรากฏตัวให้ได้เห็น."

ได้ยินคำพูดของเซี่ยหยุนหนิง,มองเห็นท่าทางเจ็บปวดของเซี่ยหยุนหนิง,เหอเหยี่ยนเองก็น้ำตาซึมไหลผ่านลงมายังใบหน้าของหล่อนด้วย,"โธ่,ช่างน่าสงสารนัก,นับจากนี้ไปเจ้าก็จงคิดว่าที่นี่เป็นเหมือนดั่งกับครอบครัวของเจ้าเถอะ!"

ได้ยินคำพูดของเหอเหยี่ยน,เซี่ยหยุนหนิงก็ร้องไห้เสียงดัง,พลางเข้าไปกอดเหอเหยี่ยนในทันที.

ทั้งสองต่างน้ำตาไหล่พรากๆปลอบโยนซึ่งกันและกัน,เย่ซิงเหอและเย่จัวต่างสบหน้ากันไปมาด้วยท่าทางงงงวย.

"จากนี้ไปพวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว,หลังจากนี้เมื่อถึงเวลา,ข้าจะขอให้ทางท่านประมุขได้จัดเตรียมงานแต่งที่ยิ่งใหญ่ให้กับพวกเจ้า."เหอเหยี่ยนกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน.

"ท่านแม่,ท่านพูดอะไรออกมานะ?"เย่ซิงเหอยืนขึ้นอย่างไม่คาดคิด,เขารู้สึกกระอักกระอ่วนใจเป็นอย่างมาก.

"พวกเจ้าไม่ได้วางแผนที่จะแต่งกันอย่างงั้นรึ?"เหอเหยี่ยนสอบถามออกมาด้วยความสงสัย.

"เรื่องนี้"เย่ซิงเหอนั้นรู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก,เย่ซิงเหอเองก็คิดถึงเรื่องนี้เหมือนกัน,ความจริงแล้วเขาก็ควรที่จะยืดอกรับผิดชอบเพื่อความถูกต้อง,หากแต่อันซุยหยุน,เขาคิดถึงอันซุยหยุนด้วยไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย,การที่หล่อนนั้นขัดขืนคำสั่งตระกูลเพื่อมาช่วยเหลือเขา,ตอนนี้ไม่รู้ว่าสถานะการณ์เป็นเช่นใด,

ความกังวลของเย่ซิงเหอนั้นสับสนวุ่นวายไปหมด.

"ท่านป้า,ปล่อยให้เป็นเรื่องของพวกเราเถอะ,พวกเราเองก็เป็นแค่เพื่อนธรรมดากันเท่านั้น."เซี่ยหยุนหนิงนั้นฝืนยืมพร้อมพูดออกมาทั้งที่ภายในใจของหล่อนนั้นมีความขมขื่นและเจ็บแปร๊ปๆอยู่

"แต่พวกเจ้า.."เหอเหยี่ยนไม่รู้เลยว่าควรจะกล่าวอะไรออกไป,พวกเขาเป็นแค่เพียงเพื่อนธรรมดาๆอย่างงั้นรึ?เพื่อนธรรมดาที่เป็นผู้ชายและผู้หญิงอยู่ในอ่างอาบน้ำด้วยกันอย่างงั้นรึ?ไม่รู้เลยว่าความสัมพันธ์ของพวกเขา,ด้วยสิ่งที่เห็นแทบจะไม่เข้าใจในสิ่งที่เป็นอยู่เลย.

หลังจากที่รับประทานอาหารเสร็จ,เย่ซิงเหอและเซี่ยหยุนหนิงได้เดินออกไปด้วยกัน.

เย่ซิงเหอจ้องมองไปยังท้องฟ้าที่ไกลออกไป,เขาใคร่ครวญถึงสิ่งต่างๆอยู่ชั่วขณะก่อนที่จะหันหน้ามามองเซี่ยหนิงพร้อมกับพูดว่า,"หยุนหนิง,พวกเรา.."

"เจ้าไม่ต้องกล่าวอะไรแล้ว,ข้าเข้าใจทุกอย่าง,ข้ารู้ดีว่าเจ้านั้นชอบซุยหยุน,หล่อนเองก็ทำเพื่อเจ้ามากมาย,เจ้าอย่าทำให้หล่อนเสียใจล่ะ,ซุยหยุนเองความจริงแล้วหล่อนก็ไม่ต้องการที่จะทำเพื่อตระกูลสวรรค์นิรันดร์หรอกนะ,หล่อนและน้องสาวของหล่อนเป็นเพียงบุตรของภรรยานอกสมรส,นอกจากนี้มารดาของพวกหล่อน,ก็ได้จากไปแล้วตั้งแต่เด็ก,เหตุผลที่ตระกูลสวรรค์นิรันดร์ค่อนข้างให้สถานะที่สูงแก่พวกหล่อน,ก็เพราะต้องการที่จะให้แต่งงานเข้าไปยังตระกูลชั้นสูงในเมืองหลวงเพื่อยกสถานะ.ข้าสามารถไปกับเจ้า,เพื่อช่วยหล่อนออกมาได้!"เซี่ยหยุนหนิงยิ้มให้เย่ซิงเหอพลางกล่าวต่อไปว่า,"เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมข้าก็จะจากไป,จากนั้นก็จะท่องเที่ยวไปทั่วดินแดนของโลกใบนี้"

"หยุนหนิง.ข้า.."เย่ซิงเหอต้องการที่จะพูดอะไรออกมาเหมือนกัน.

"ตั้งแต่เมื่อครั้งข้ายังเด็กตอนอยู่ที่ตำหนัก,ข้านั้นต้องการออกไปท่องโลกที่กว้างใหญ่นี้มาก,การใช้ชีวิตที่ไม่ยึดติดกับสิ่งใดออกไปสู่โลกกว้าง,ท่องเที่ยวชื่นชมธรรมชาติ,ท่องผ่านสายน้ำและขุนเขา,นี่คือความใฝ่ฝันของข้ามาตั้งแต่ยังเด็กเลย."เซี่ยหยุนหนิงกล่าวออกมาและมองไปยังท้องฟ้าที่ห่างออกไปอย่างคาดหวัง.

หากแต่ความฝันที่อยู่ในใจตอนนี้ล่ะ?ทำไมหล่อนจะไม่รู้.หล่อนนั้นมีแต่เย่ซิงเหอที่อยู่ในใจเป็นเหมือนแสงสว่างที่ไม่ต้องการให้จากหาย,หากแต่มันกลับไม่สามารถบอกออกไปได้.

'หากว่านั่นคือความฝันในใจของเจ้า,ข้าก็จะช่วยเจ้าให้เป็นจริงให้จงได้!'เย่ซิงเหอจ้องมองไปบนท้องฟ้าพลางคิดมันอยู่ภายในใจไม่ได้เอ่ยออกมา.

ทันใดนั้น,เซี่ยหยุนหนิงก็ได้ยิ้มออกมาอีกครั้ง,"จริงๆแล้วก่อนที่จะทำฝันนั่นให้เป็นจริง,ข้าจะต้องทำอะไรบางสิ่ง,จะต้องเดินทางไปหาบิดาที่ไร้หัวใจของข้า,เพื่อที่จะตีแสกหน้าเขาสักครั้งสองครั้ง,จากนั้นก็เชิดหน้าจากมา,เขาจะได้ลืมไม่ลงกับบทเรียนของบุตรสาวคนนี้,ข้าจะทำให้บิดาคนนั้นไม่สามารถลืมมันได้เลยล่ะ!"เซี่ยหยุนหนิงยิ้มออกมา,ภายในดวงตาของหล่อนนั้นปรากฏเศษของน้ำตาที่คลออยู่ในดวงตานั้นอย่างเบาบาง.

ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย

Author(s)

Mad Snail
"ทากพิศดาร"(ฟาเปียว เตอะ วอหนิว) ผู้ประพันธ์

https://www.facebook.com/shareebookandducumentfree/