Star Martial God Technique Chapter 124 Acting

Star Martial God Technique Chapter 124 Acting

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่ 124 ศักดิ์ศรี

บทที่ 124 ศักดิ์ศรี

เย่ซิงเหอนั้นเข้าใจว่าหัวใจของเซี่ยหยุนหนิงนั้นเจ็บปวดเป็นอย่างมากมาก.

ตั้งแต่เด็กแล้วหล่อนนั้นไม่มีมารดาคอยเคียงข้าง,ซ้ำตอนนี้ยังถูกบิดาไล่ออกมาอีก,เซี่ยหยุนหนิงก็เปรียบเหมือนกับคนไร้บ้านนั่นเอง.

"หลังจากนี้ตระกูลขนนกสีฟ้าคือบ้านของเจ้า."เย่ซิงเหอจ้องมองไปยังเซี่ยหยุนหนิงขณะพูด.

เซี่ยหยุนหนิงจ้องมองไปยังเย่ซิงเหอ,"ซิงเหอ,เจ้ารู้สึกผิดต่อข้าอย่างงั้นรึ? ความจริงแล้ว,ข้าอิจฉาเจ้ายิ่งนักที่มีครอบครัวที่อบอุ่นเช่นนี้,ทว่าข้าเซี่ยหยุนหนิงนับตั้งแต่เด็กจนโตก็ตัวคนเดียวมาตลอด,จนเคยชินแล้ว,บิดาไร้หัวใจนั่นเป็นสิบวันหรือเกือบครึ่งเดือนถึงจะเห็นหน้าบ้าง,หาได้มีสนิทชิดเชื้อแต่อย่างใดไม่."

เย่ซิงเหอเองก็ไม่รู้ว่าควรจะกล่าวสิ่งใดออกมา

"ก็ดี,ในเมื่อเจ้ากล่าวขนาดนั้นก็ไม่เห็นจำเป็นต้องปฏิเสธ,นับตั้งแต่นี้จนถึงวันข้างหน้า,ข้าเซี่ยหยุนหนิงจะใช้ชีวิตอย่างที่เจ้าต้องการก็แล้วกัน!"เซี่ยหยุนหนิงกล่าวออกมาเสียงดัง.

เย่ซิงเหอจ้องมองหล่อน,ด้วยแสงจันทร์ที่ขาวนวลตลอดจนใบหน้าที่ประณีตของเซี่ยหยุนหนิง,หล่อนช่างสวยมีเสน่ห์สดใสทุกการกระทำ,ด้วยผมที่ทอดยาวไปด้านหลังเหมือนดั่งน้ำตกที่เชี่ยวกราก,ในเวลานี้ความรู้สึกของเย่ซิงเหอนั้นช่างเปี่ยมล้นอย่างมาก,ไม่สามารถที่จะยับยั้งใจได้เลย,มันท่วมขึ้นมาเป็นระลอกๆ,จะมีบุรุษคนใดกันเล่าที่หัวใจของพวกเขาจะไม่สั่นไหวเมื่ออยู่ต่อหน้าหล่อน.

เซี่ยหยุนหนิงนั้นให้ความรู้สึกที่อบอุ่น,อันซุยหยุนเองก็ให้ความรู้สึกอ่อนโยน,พวกหล่อนทั้งสองเป็นอะไรที่ลึกซึ้งสำหรับเย่ซิงเหอเป็นอย่างมาก,ด้วยความงามที่พวกหล่อนมีนั้น,เป็นเหมือนกับบัวหิมะที่บริสุทธ์ที่มีเพียงหนึ่งเดียวในโลกล้า.

"ไม่ว่าเจ้าจะมีความปราถนาใด,ข้าจะต้องช่วยเจ้าให้สำเร็จจงได้!"เย่ซิงเหอจ้องมองไกลออกไปขณะพูด.

เซี่ยหยุนหนิงจ้องมองไปยังเย่ซิงเหอไม่วางตาพร้อมกับแก้มที่แดงระเรื่อ,'ด้วยความฝันของข้า,เจ้าจะรู้หรือไม่?มันเป็นความฝันเล็กๆเท่านั้นที่จะท่องเที่ยวไปรอบๆโลก,'หากแต่ตอนความฝันที่แท้จริง,ในตอนนี้ของหล่อนคือต้องการที่จะอยู่กับคนที่หล่อนรัก,อยู่ร่วมกับเขาในหุบเขาเล็กๆ,ไม่สนใจโลกภายนอก,ใช้ชีวิตอย่างนั้นตราบชั่วชีวิต.

ค่ำคืนที่มืดมิดค่อยๆคืบคลานเข้ามาพร้อมกับความหนาวเย็นกับสายลมที่พัดผ่าน.

ค่ำคืนนี้ช่างเงียบสงัดไร้ซึ่งเสียงใดๆ.

เช้าวันต่อมา,ในตอนเช้ายังไม่สิ้นเสียงไก่ขันซึ่งมีคนจำนวนไม่น้อย,ที่สนามฝึกฝนของตระกูลขนนกสีฟ้าก็มีเสียงดังขึ้นเป็นระยะๆประสานเสียงกัน.

ในตอนนี้คนในตระกูลขนนกสีฟ้าต่างก็ตื่นขึ้นมาฝึกฝนวรยุทธ์กันทั้งนั้น,ซึ่งก่อนหน้านี้พวกเขาเป็นชาวไร่ชาวนา,ใช้ชีวิตกันอย่างธรรมดาสามัญ,หากแต่การใช้ชีวิตในตอนนี้ทุกคนต้องฝึกฝนศิลปะการต่อสู้,กันอย่างเอาจริงเอาจังควบคู่ไปด้วย.

จากการประสบกับเหตุที่เกือบต้องสูญสิ้นตระกูล,ทุกๆคนต่างก็เข้าใจเป็นอย่างดี,ว่าพวกเขานั้นจะต้องฝึกฝนให้มีวรยุทธ์ให้กล้าแกร่ง.ไม่เพียงแค่ให้ร่างกายแข็งแรง.หากแต่เป็นคุณสมบัติที่พวกเขาต้องมีเพื่อที่จะมีชีวิตรอดไปได้.

ด้วยผลกระทบความมุ่งมั่นของคนในตระกูลขนนกสีฟ้า,ส่งผลให้นักรบที่ได้รับมา,เริ่มที่จะฝึกฝนวรยุทธ์ไปพร้อมกับพวกเขา,พร้อมทั้งช่วยแนะนำเหล่าคนของตระกูลขนนกสีฟ้าด้วย,เห็นบรรยากาศแล้วดูกลมเกลียวเป็นอย่างมาก.

เห็นเย่ซิงเหอและเซี่ยหยุนหนิงเดินเข้ามา,หยิงหยางก็เดินเข้ามาหา,พลางยกมือคารวะไปด้านหน้าอกพร้อมกับกล่าวออกมา,"นายน้อยเย่."

"พี่ใหญ่ หยิงหยาง,การฝึกยุทธ์ของคนในตระกูลขนนกสีฟ้า,ต้องรบกวนท่านแล้ว!"เย่ซิงเหอกล่าวอย่างเคารพ,ต้องไม่ลืมว่าหยิงหยางเองก็อาวุโสกว่าเขา,เป็นธรรมดาที่เขาจะนอบน้อมเป็นธรรมดา.

"นายน้อยเย่,อย่าได้เป็นห่วง,"หยิงหยางยิ้มออกมาขณะพูด.

จ้องมองไปยังเหล่านักรบ,เย่ซิงเหอก็นึกถึงหลินหงขึ้นมา,ไม่รู้เลยว่าตอนนี้หลินหงนั้นเป็นอย่างไรบ้าง.

ในเวลาเดียวกันนั้น,หญิงสาวตัวเล็กคนหนึ่งได้ถูกคนในตระกูลของเขาจับเอาไว้.

"ซุยเหยี่ยน,เจ้ามาได้อย่างไร?"เซี่ยหยุนหนิงจ้องมองไปยังเด็กสาวคนนั้น,พลางสอบถามออกมา.

เย่ซิงเหอจ้องมองลงไปที่ร่างของเด็กหญิงคนดังกล่าว,ด้วยเด็กหญิงคนนี้,อายุเพียง 13 หรือ 14 ปี,ทว่าหน้าตาดูเหมือนกับซุยหยุนเป็นอย่างมาก.

"ท่านพี่หยุนหนิง!" พอเห็นเซี่ยหยุนหนิง,อันซุยเหยี่ยนก็น้ำตาร่วงหล่นอาบไปบนใบหน้าร้องให้เสียงดังขึ้นมาทันที,ทั้งกระโดดเข้าไปกอดเซี่ยหยุนหนิง,"ช่วยข้าด้วย,ช่วยเหลือพี่สาวของข้าด้วย."

"ซุยหยุนหล่อนเป็นอย่างไง?"เซี่ยหยุนหนิงถามออกไปเสียงสั่น,หล่อนคิดว่าอันซุยหยุนพบเข้ากับอันตรายหรืออย่างไร?

"ท่านพี่หยุนหนิง,ข้าหนีมาได้คนเดียว,ท่านป้าหลินบอกว่าท่านอยู่ที่นี่,ข้าอยากขอร้องให้ช่วยพี่สาวข้าด้วย,ก่อนนั้นพี่สาวได้พาคนของตระกูลออกไปหลังจากกับมาแล้วก็ถูกคุมขัง.ตระกูลจะต้องส่งท่านพี่ไปแต่งงานที่เมืองหลวง,การแต่งงานจะมีขึ้นในเร็วๆนี้,พวกเขากำลังจัดคนเพื่อที่จะส่งท่านพี่ไปยังเมืองหลวงในทันที."อันซุยเหยี่ยนร้องไห้สะอึกสะอื้น.

ได้ยินคำพูดอันซุยเหยี่ยน,ภายในหัวของเย่ซิงเหอแทบระเบิดออกมา,ความรู้สึกผิดถูกเติมไปด้วยความโกรธ,ด้วยความรู้สึกผิดที่มีต่ออันซุยหยุนทำให้หล่อนถูกคุมขัง,พร้อมกับต้องถูกนำตัวไปที่เมืองหลวง,เขายิ่งโกรธเกรี้ยวมากขึ้นอีก,เมื่อนึกถึงคำพูดของเซี่ยหยุนหนิงที่กล่าวเกี่ยวกับตระกูลสวรรค์นิรันดร,ตระกูลนี้แห็นแต่ประโยชน์ตัวเอง,เลือกที่จะขายบุตรสาวตัวเองเพื่อที่จะให้ตัวเองรุ่งเรือง,นี่มันเป็นเรื่องที่น่ารังเกียจเหยียดหยามยิ่งนัก.

"ท่านพี่หยุนหนิง,ท่านไม่ได้เป็นองค์หญิงแล้วอย่างงั้นรึ?ท่านจะสามารถช่วยพี่สาวของข้าได้ใช่ใหม?"อันซุยเหยี่ยนร้องคร่ำครวญน้ำตาไหลพรากๆ.

เซี่ยหยุนหนิงเผยความรู้สึกขมขื่นและพยายามฝืนที่จะยิ้มออกมาบนใบหน้า,ตอนนี้หล่อนหาได้มียศองค์หญิงไม่,อันซุยหยุนต้องถูกบังคับให้ต้องแต่งงาน,ทว่าหล่อนกับถูกขับออกจากคฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือแล้ว,.คงบอกได้ว่าบิดาคนไร้หัวใจนั่น,แม้ว่าจะดูไม่แน่นอน,ทว่ากับปฏิเสธคำขอแต่งงานขององค์ชายเก้าเพื่อหล่อนในอดีตช่างเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงยิ่งนัก,หล่อนก็ควรที่จะดีใจแล้วล่ะ?

"ซุยเหยี่ยน,ตอนนี้นั้นข้าไม่ใช่องค์หญิงแล้ว,เป็นเพียงสามัญชนคนธรรมดา,ข้าจะช่วยพี่สาวเจ้าไม่ได้รึ?"เซี่ยหยุนหนิงถอนหายใจยาว.

"หยุนหนิง,ตระกูลขนนกสีฟ้าจะช่วยเจ้าเอง,"เย่ซิงเหอคิดชั่วขณะก่อนที่จะกล่าวต่อเซี่ยหยุนหนิง.

"เย่ซิงเหอ,เจ้าต้องการจะทำอะไรอย่างงั้นรึ?เจ้าเป็นบ้าแล้วรึอย่างไร?"เซี่ยหยุนหนิงได้ยินคำพูดของเย่ซิงเหอ,ทันใดนั้นก็จ้องมองไปที่เขา.

"หยุนหนิง,ข้าได้คิดใคร่ครวญอย่างดีแล้ว,อันซุยหยุนนั้นได้เสี่ยงนำคนมาที่ตระกูลจันทราทมิฬเพื่อช่วยชีวิตข้า,หล่อนนั้นทำเพื่อข้ามาหลายอย่างแล้ว,หากว่าข้ายังหดหัวในเวลาเช่นนี้,ข้ายังจะมีศักดิ์ศรีผู้ชายอยู่งั้นรึ?"ภายในดวงตาของเย่ซิงเหอนั้นมีประกายแสงแห่งความมุ่งมั่น,"ตลอดเวลา,ท่านอาเคยสั่งสอนข้ามาตลอด,จะต้องกระทำการเยี่ยงบุรุษ,ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค์ที่จะต้องพบเจอ."

"เช่นนั้นแล้วเพียงแค่จะต้องพานพบกับอันตราย,แล้วอย่างไรเล่า,ถึงอย่างไรข้าก็จะต้องก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญ,ก่อนนี้เพื่อช่วยหลินหงข้ายังเคยเผชิญหน้ากับขุนพลศักดิ์สิทธ์มาแล้ว,ข้าจะต้องยืนหยันกล้าเผชิญหน้า,ไม่งั้นจะสำเร็จได้อย่างไร,ด้วยความกล้าหาญข้าถึงได้เป็นพี่น้องกับหลินหง.วันนี้หากว่าข้านั้นเป็นเหมือนเต่าหดหัว,มองข้ามเวลาที่ซุยหยุนต้องประสบความลำบากอันเป็นต้นเหตุจากข้า,หากข้ายังไม่ทำอะไรจริงจัง,ข้าจะยังชื่อเย่ซิงเหออีกรึ?"

ได้ยินคำพูดของเย่ซิงเหอ,เซี่ยหยุนหนิงเองก็เงียบไปนานเหมือนกัน,ก่อนที่จะยอมรับ,เป็นเพราะว่าการกระทำดังกล่าวของเย่ซิงเหอ,หล่อนถึงได้รู้จักกับเย่ซิงเหอ,หากว่าเย่ซิงเหอนั้นขี้ขลาด,คงไม่สามารถรู้จักกันได้,บุรุษเช่นนั้น,ซึ่งไม่ใช่เย่ซิงเหอที่หล่อนชื่นชอบอย่างแน่นอน.

"ไม่ว่าเจ้าต้องการจะทำสิ่งใด,ข้าก็จะสนับสนุนเจ้า,ทว่าข้าเพียงขอ,อย่าได้ละเลยข้า."เซี่ยหยุนหนิงกล่าวออกอย่างจริงจัง,"พวกเราจะไปช่วยซุยหยินด้วยกัน!"

เย่ซิงเหอจ้องมองไปยังดวงตาของเซี่ยหยุนหนิง,เขาจ้องมองอย่างมั่นคง,การที่เขานั้นจะทอดทิ้งเซี่ยหยุนหนิงเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน.

"ตกลง,พวกเราจะไปด้วยกัน!"เย่ซิงเหอคิดอยู่ชั่วขณะก่อนที่จะพยักหน้า,"ในเมื่อพวกเราตัดสินใจที่จะไปช่วยซุยหยุนแล้ว,พวกเราก็เตรียมตัวไปได้เลย."

"ข้าจะไปช่วยเหลือท่านพี่กับพวกท่านด้วย."อันซุยเหยี่ยนกล่าวออกมาอีกเสียง.

"ซุยเหยี่ยน,เจ้าอยู่ที่ตระกูลขนนกสีฟ้าที่นี่ดีแล้ว,เจ้าไม่ควรไปกับพวกเรา,รู้ใหม?"เซี่ยหยุนหนิงกล่าวออกไปอีกว่า,"ข้าและพี่ซิงเหอนั้นมีวรยุทธ์ระดับ 7 ดินแดนสวรรค์,พวกเราสามารถช่วยเหลือพี่สาวของเจ้าได้อย่างรวดเร็ว,หากว่าเจ้าไปด้วย,พวกเราอาจจะไปถึงล่าช้า,อาจจะไม่สามารถช่วยเหลือพี่สาวของเจ้าก็เป็นได้นะ?"

อันซุยเหยี่ยนคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะพยักหน้า,"ค่ะ,ข้าจะรอพวกท่านกลับมาที่นี่."

ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย

Author(s)

Mad Snail
"ทากพิศดาร"(ฟาเปียว เตอะ วอหนิว) ผู้ประพันธ์

https://www.facebook.com/shareebookandducumentfree/