นิยายจีนแปลไทย Star Martial God Technique: Star Martial God Technique Chapter 126 Follows me

Star Martial God Technique Chapter 126 Follows me

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่ 126 ไปกับข้าเถอะ

บทที่ 126 ไปกับข้าเถอะ

"ซุยหยุน,เป็นข้าเอง!"เย่ซิงเหอเริ่งรีบกล่าวออกมาด้วยเสียงเบาๆ.

เพียงได้ยินเสียงของเย่ซิงเหอ,อันซุยหยุนก็หันหน้ามาด้วยท่าทางกระดากใจตาขุ่นเขียวหากแต่เปี่ยมไปด้วยความยินดีและประหลาดใจ,หล่อนไม่คิดเลยว่าเย่ซิงเหอจะปรากฏตัวที่นี่อย่างคาดไม่ถึง.

ก่อนหน้านี้หล่อนได้ยินว่าเย่ซิงเหอมีอันตราย,หล่อนก็ได้นำคนหลายคนไปที่ตระกูลจันทราทมิฬ,ทว่าไม่คิดเลยว่าเมื่อไปถึงแล้ว,เหตุวิกฤติของเย่ซิงเหอจะถูกแก้ไขแล้ว,ดังนั้นหล่อนจึงได้รีบเร่งนำคนกลับมายังตระกูลสวรรค์นิรันดร์,ทว่าไม่คาดคิดเลยว่ากับไม่เป็นไปอย่างที่หล่อนคิดเท่าใดนัก.

หลังจากที่หล่อนกลับมาถึงตระกูลสวรรค์นิรันดร์,ตัวหล่อนก็ถูกตระกูลจับกุมในทันที.

"แม้ว่าคิดดูแล้วมันจะไม่ยุติธรรมเลย,แต่ถึงกระนั้นหล่อนก็ไม่สามารถที่จะเศร้าเสียใจได้แต่อย่างใด.

คิดถึงเรื่องที่หล่อนจะต้องเดินทางไปยังเมืองหลวง,อารมณ์ของหล่อนก็มืดมิดเต็มไปด้วยความอัดอั้นเต็มอยู่ภายในหัวใจ.

หล่อนคิดแล้วว่าจะไม่สามารถได้พบหน้าเย่ซิงเหอได้อีกแล้ว,ไม่คาดคิดจริงๆเย่ซิงเหอกับปรากฏตัวขึ้นที่ตระกูลสวรรค์นิรันดร์จริงๆ.

หากแต่ด้วยสภาวะการตอนนี้,หล่อนก็รู้สึกอักอ่วนใจเล็กน้อย,ด้วยหล่อนนั้นหาได้สวมอะไรกับร่างกายไม่!ด้วยได้เห็นบุคคลอันเป็นที่รักปรากฏตัวในทันทีทันใด,ภายในใจของหล่อนก็เปี่ยมไปด้วยความสุขไม่ได้สนใจอะไรมากมายนัก,หากแต่คิดใคร่ครวญอีกทีใบหน้าของหล่อนกับกลายเป็นแดงกล่ำขึ้นมาทันที.

เย่ซิงเหอเองก็ตระหนักได้ถึงเรื่องดังกล่าว,เขาได้ชิดใกล้พร้อมกับกอดอันซุยหยุนไว้,ด้วยสัมผัสกับผิวที่เนียนนุ่มไร้อาภรณ์,ทำให้ในใจของเขานั้นสะดุ้งโหยง,พร้อมกับเร่งรีบปล่อยมือในทันที,พร้อมกับเปลี่ยนมาเกาศีรษะไปมา.

อันซุยหยุนเร่งรีบเข้าไปนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำในทันที,ด้วยใบหน้าที่แดงกล่ำนั่น,จ้องมองไปยังเย่ซิงเหอและกล่าวว่า,"เจ้าช่วยหันหน้าไปด้านนั้นก่อนซิ!"

"อืม."เย่ซิงเหอรีบหันหน้าไปด้านอื่นหากแต่ยังได้ยินเสียงที่อันซุยหยุนออกมาจากอ่างน้ำ,พร้อมกับค่อยๆสวมใส่ชุดของหล่อนด้วยใจสั่นไหว.

ก่อนนี้เย่ซิงเหอเร่งรีบพุ่งเข้ามา,เขาไม่คาดคิดเลยว่าจะต้องพบเจอกับสถานการณ์เช่นนี้.

บรรยากาศแห่งความตื่นเต้น,หัวใจที่สั่นไหวไม่หยุดหย่อน.

"ซิงเหอ,เจ้ามาทำอะไรที่นี้อย่างงั้นรึ?"อันซุยหยุน,สอบถามเย่ซิงเหอพลางจ้องมองไปที่เขา,ภายในใจของหล่อนนั้นเต้นโครมครามเป็นระลอกๆไม่หยุดหย่อน.

"ข้ามาพาท่านไป."เย่ซิงเหอกล่าว.

"พาข้าไป?เจ้าจะพาข้าไปใหนรึ?"อันซุยหยุนสอบถามด้วยความสงสัย.

"แน่อยู่แล้วว่าจะต้องพาเจ้าไปจากตระกูลสวรรค์นิรันดร,เจ้าต้องการที่จะแต่งงานไปเมืองหลวงอย่างงั้นรึ?"เย่ซิงเหอสอบถามออกไป.

อันซุยหยุนรู้สึกสั่นไหวเล็กน้อย,ทำไมหล่อนจะไม่เต็มใจล่ะหากแต่ภายในนั้นกลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวดมากมายนัก.ด้วยความจริงที่หล่อนเองก็รู้ดีว่าการจะทำให้สำเร็จเช่นนั้นมันลำบากเป็นอย่างมาก.

"ซิงเหอ,ข้าไม่สามารถตามเจ้าไปได้หรอกนะ,เจ้ากำลังคิดสิ่งใดกันแน่?ตระกูลสวรรค์นิรันดร์นั้นมีอิทธิพลที่กว้างขวาง,เจ้าพาข้าหนีไป,ตระกูลสวรรค์นิรันดร์จะต้องตามหาพวกเราเจออย่างรวดเร็วแน่นอน,เมื่อเวลานั้นมาถึงมันจะนำพาปัญหาต่างๆมาสู่เจ้าและตระกูลของเจ้า,เจ้าคิดว่าจะพาข้าหนีไปได้ตลอดอย่างงั้นรึ,ข้าเองไม่ต้องการที่จะนำปัญหามาให้กับเจ้าเลยนะ."

"ซุยหยุน,ข้าเองมีวรยุทธ์ระดับ 7 ดินแดนสวรรค์แล้วนะ,ข้าสามารถปกป้องเจ้าได้."เย่ซิงเหอกล่าวออกมาด้วยท่าทางจริงจัง.

"เจ้ายังไม่สามารถจิตนการถึงมันได้,ถึงแม้ว่าเจ้าจะสามารถต่อสู้กับตระกูลสวรรค์นิรันดรได้แล้วอย่างไรเล่า,ตระกูลชั้นสูงของเมืองหลวงนั้น,จะต้องไม่ปล่อยเจ้าไปอย่างแน่นอน.ด้วยตระกูลชั้นสูงของเมืองหลวงนั่น,ไม่ใช่อะไรที่เจ้าจะสามารถเผชิญหน้าได้."มันง่ายไปแล้ว,อันซุยหยุนส่ายหน้าไปมา,ความรู้สึกของหล่อนนั้นเปี่ยมล้นด้วยความรู้สึก,ถึงหล่อนจะต้องการที่จะไปกับเย่ซิงเหออย่างมากที่สุด,หากแต่สถานที่ใดเล่าที่จะสามารถหลบพ้นได้,ถึงจะมีก็ตาม,หล่อนก็ไม่สามารถสร้างความลำบากให้กับเขาได้.

อันซุยหยุนนั้นมีความคิดที่แน่นอนว่า,หล่อนยอมตายดีกว่าจะต้องแต่งงาน!

ทว่า,หากหล่อนหนีไป,ไม่ว่าจะไปกับเย่ซิงเหอหรือไม่,น้องสาวของหล่อนอันซุยเหยี่ยน,จะต้องได้รับเคราะห์กรรมทั้งหมดแทน,หล่อนจึงไม่สามารถที่จะหนีไปใหนได้.

"ซูยหยุน,เจ้าไปกับข้าเถอะ,วันข้างหน้า,ทุกๆอย่างที่เจ้าได้แบกรับมันไว้,ตระกูลสวรรค์นิรันดร์แล้วอย่างไร?ตระกูลชั้นสูงจากเมืองเหลืองแล้วทำไม?อย่างแย่สุดแค่เพียงต้องสู้เท่านั้น,หากว่าข้าช่วยเจ้าไม่ให้แต่งงานไปเมืองหลวงไม่ได้,ข้าคนนี้ยังจะเป็นบุรุษได้อีกรึ?"เย่ซิงเหอหันหน้ามองไปยังอันซุยหยุนที่สวมชุดอย่างง่ายๆ,เผยให้เห็นรูปร่างที่เพรียวบางและขาที่เรียวงามนั่น.

อันซุยหยุนรู้สึกสั่นไหวเล็กน้อย,ด้วยความรู้สึกที่มากล้นนั้น,มันขัดแย้งปั่นป่วนในหัวใจของหล่อน,ว่าควรจากไปหรือไม่ควรกัน?

ขณะที่อันซุยหยุนลังเลที่จะตัดสินใจอยู่นั้น,ทันใดข้างนอกก็มีเสียงเคาะประตูเกิดขึ้น.

"ซุยหยุน,เจ้าอยู่ข้างในหรือไม่?"เสียงดังกล่าวเป็นของหญิงสาวคนหนึ่งในวัยกลางคนดังออกมาจากด้านนอก.

เสียงที่ทำให้ขวัญหนีดีฝ่อนั่น,อันซุยหยุนถึงกับสะดุ้งขึ้นมาทันที,เสียงดังกล่าวนี้เป็นเสียงของแม่เลี้ยงเอี้ยหยุนปิง,หล่อนเป็นภรรยาคนที่สอง,มีระดับยุทธ์ 6 ดินแดนสวรรค์,หล่อนเป็นคนที่คอยดูแลหล่อนอยู่เป็นปรกติ,ซึ่งจริงๆแล้วหล่อนมีหน้าที่สอดส่องควบคุมดูแลหล่อนนั่นเอง.

เย่ซิงเหอภายในใจของเขาถึงกับสะดุ้ง,จ้องมองไปยังอันซุยหยุนด้วยความเป็นห่วงหากแต่ก็ไม่ได้กล่าวอะไรออกมา,เริ่งรีบปิดบังกลิ่นอายพลังและซ่อนตัว,เพราะว่าเขารู้สึกว่าฝ่ายตรงข้ามเองก็ไม่ได้อ่อนแอเลย.

"ข้าอยู่ข้างใน,ท่านแม่สองมีอะไรอย่างงั้นรึ?"อันซุยหยุนได้สอบถามออกไป,ด้วยความตื่นเต้นและหวั่นเกรง,

"ในเมื่อเจ้าอยู่ด้านในข้าขอเข้าไปนะ."แทบจะไม่รอให้อันซุยหยุนตอบกลับ,เอี้ยหยุนปิงก็ผลักประตูเดินเข้ามาด้านใน.

ได้ยินคำพูดของเอี้ยหยุนปิง,อันซุยหยุนถึงกับสั่นไหวในทันที,พลางกล่าวออกไปอย่างรวดเร็ว,"ท่านแม่สอง,ข้ากำลังอาบน้ำ,ไม่สะดวกที่จะต้อนรับ,รบกวนท่านกลับไปก่อน!"

เอี้ยหยุนปิงชะงักที่จะก้าว,ด้วยความสงสัยหล่อนจึงได้เข้ามาที่นี่,อันซุยหยุนเพิ่งจะให้สาวใช้เตรียมน้ำให้อาบ,หล่อนเองก็รู้ดีหากแต่ว่าข้างนอกมีเสียงดังเกิดขึ้น,หล่อนรู้สึกไม่ค่อยวางใจจึงได้เร่งวิ่งมาดูข้างใน,ด้วยอันซุยหยในตอนนี้เป็นคนที่จำเป็นและสำคัญต่อตระกูลสวรรค์นิรันดรเป็นอย่างมาก,หากว่าอันซุยหยุนหายไปล่ะก็,พวกเขาคงจะไม่สามารถรับผิดจากนายน้อยของตระกูลชั้นสูงในเมืองหลวงได้แน่.

ดังนั้นเมื่อภายในตระกูลได้ยินเสียงดังกล่าว,เอี้ยหยุนปิงจึงได้รีบมาตรวจสอบทันที.

เอี้ยหยุนปิงได้ยืนอยู่ข้างๆฉากกั้น,จ้องมองทะลุเข้าไปด้านใน.

ด้วยแสงเทียนที่สาดส่ง,หล่อนเห็นเงาของอันซุยหยุนอยู่บนฉาก,อันซุยหยุนยืนสวมชุดคลุมยาว,ปกปิดร่างของตัวเองอย่างหลวมๆ.

เย่ซิงเหอจ้องมองออกไปจากที่ซ่อน,ในตอนนี้ภาพที่เขาเห็นทำให้หัวใจเขาสั่นไหวไปมาไม่หยุด,ด้วยชุดคลุมสวมแบบหลวมๆนั่น,อันซุยหยุนในเวลานี้ช่างสวยงามยิ่งนัก.

ใบหน้าทั้งสองข้างของอันซุยหยุนนั้นแดงกล่ำ,ด้วยว่าหล่อนจะถูกเย่ซิงเหอจ้องมอง,ทำให้เรี่ยวแรงดังกล่าวนั้นแทบจะทำให้หล่อนยืนไม่อยู่,ตลอดจนการจ้องมองของแม่เลี้ยงของหล่อนอีกคน.

เอี้ยหยุนปิงพยายามจ้องมองมาข้างใน,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"ในเมื่อเจ้ากำลังอาบน้ำ,ข้าคงไม่รบกวน,วันนี้ภายในตระกูลของเราวุ่นวายมีโจรลักลอบเข้ามา,ซุยหยุน,ข้าเพียงมาดูว่าเจ้านั้นปลอดภัยอยุ่หรือไม่!"

"ขอบคุณท่านแม่สองเป็นอย่างมาก,เพียงแค่เรื่องเล็กน้อยท่านกับถึงกับต้องมาด้วยตัวเอง,แน่นอนว่าคงไม่มีใครผ่านทหารยามเข้ามาถึงข้างในได้อยู่แล้ว."อันซุยหยุนกล่าวออกมาพลางหัวเราะร่วน.

ได้ยินคำพูดของอันซุยหยุน,เอี้ยหยุนปิงก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน,ถึงแม้ว่าหล่อนก็กังวลอยู่เล็กน้อย,หากแต่เมื่อคิดดูแล้วเป็นไปไม่ด้เลยที่จะมีใครสามารถเข้ามาถึงที่นี้ได้.

"จริงๆแล้วข้าอาจจะกังวลมากไปหน่อย."เอี้ยหยุนปิงยิ้มออกมา.

"ท่านแม่สอง,หากไม่มีสิ่งใดแล้ว,รบกวนท่านกลับไปก่อน,ข้ายังต้องอาบน้ำ"อันซุยหยุนกล่าวออกมา.

"อืม,ดีแล้ว,ซุยหยุนพักเถอะ,ข้าขอตัวก่อนแล้วกัน."เอี้ยหยุนปิงกล่าวออกมา,แม้ว่าหล่อนจะเป็นเพียงแม่เลี้ยง.ทว่าอันซุยหยุนในเวลานี้,หล่อนเองก็ไม่กล้าที่จะยุแหย่อะไร,เพราะว่าอันซุยหยุนจะต้องแต่งงานออกไปยังเมืองหลวง,หลังจากนั้นสถานะของหล่อนจะยิ่งเหนือกว่าตัวหล่อนเป็นอย่างมาก.

เอี้ยหยุนปิงได้เดินจากไป,ภายในอกของอันซุยหยุนที่เต้นไปมาอย่างรุนแรงนั้น,ก็ค่อยๆผ่อนคลายลง.

ในที่สุดเอี้ยหยุนปิงได้จากไปแล้ว,โชคดีนักที่หล่อนไม่ผิดสังเกตุใดๆในตัวหล่อน.

อันซุยหยุนจ้องมองไปยังเย่ซิงเหอ,ใบหน้าของหล่อนถึงกับร้อนผ่าวขึ้นมาในทันที,หล่อนเร่งรีบที่จะผูกชุดคลุมยาวเข้าหากัน,พร้อมชำเลืองมองเย่ซิงเหอด้วยความขุ่นเคือง,"เจ้ามองพอรึยังล่ะ?"

เย่ซิงเหอเองก็ยิ้มออกมาอย่างกระอักกระอ่วน,เขาไม่คิดเลยว่าเพื่อที่จะปกป้องตัวเขา,อันซุยหยุนถึงกับต้องแสดงอะไรออกมาเช่นนี้.

"หล่อนเป็นแม่เลี้ยงของเจ้าอย่างงั้นรึ?"เย่ซิงเหอสอบถาม.

"ข้าและซุยเหยี่ยนกับหล่อนนั้นไม่ได้สนิทชิดเชื้อกันแต่อย่างใด,หล่อนเป็นคนของตระกูลสวรรค์นิรันดร์ที่ถูกส่งมาคอยควบคุมข้า."อันซุยหยุนกล่าวออกมาเสียงสั่น.

"ซุยหยุน,ในเมื่อเจ้าใช้ชีวิตกันอย่างไม่มีความสุข,เช่นนั้นแล้วไปกับข้าเถอะ."เย่ซิงเหอจ้องมองไปยังอันซุยหยุน.

ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย