วันเสาร์ที่ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

Star Martial God Technique Chapter 157 The genuine buried treasure is at

Star Martial God Technique Chapter 157 The genuine buried treasure is at

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่  157 แผนที่สมบัติมังกรสวรรค์ที่แท้จริง


บทที่ 157 แผนที่สมบัติมังกรสวรรค์ที่แท้จริง


เย่ซิงเหอเปิดใช้งานทักษะเนตรแห่งดวงดารา,ก้าวเข้าไปยังห้องลับอย่างระมัดระวัง.


หากเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ดั่งเช่นสุดยอดจักรพรรดิหลิงเทียนล่ะก็,หลังจากที่เขาตายลงไป,เพื่อป้องกันไม่ให้ใครเคลื่อนย้ายโครงกระดูกตนเอง,แน่นอนว่าจะต้องมีการป้องกันไว้อย่างดีแน่.


เย่ซิงเหอรู้สึกว่าบริเวณรอบๆโครงกระดูกของเขานั้นถูกปกคลุมไปด้วยสัญลักษณ์แสงมากมาย,อยู่ใกล้ๆไม่ไกลจากโครงกระดูก,พร้อมที่จะสังหารทุกคนที่เข้าไปสัมผัส.


ด้วยความรู้สึกที่มากล้น,เย่ซิงเหอรู้สึกเคารพสุดยอดผู้เยี่ยมยุทธ์ดั่งเช่นจักรพรรดิหลิงเทียนเป็นอย่างมาก,ที่ไม่ต้องการที่จะให้ใครมาย้ายโครงกระดูกของตนเอง,เขาได้โค้งคารวะไปด้านหน้าไปยังโครงกระดูกดั่งกล่าว,จากนั้นก็ได้มองไปรอบๆห้องลับแห่นี้,เห็นเพียงแค่ที่มุมหนึ่งของห้องมีโต๊ะหนังสืออยู่,เป็นโต๊ะที่ดูเก่าแก่ไม่เคยเห็นมาก่อน.



บนโต๊ะดังกล่าวนั้นมีตระเกียงตั้งอยู่,ทุกสิ่งทุกอย่าง ณ ที่ตรงนั้นเต็มไปด้วยฝุ่น,ใกล้จะสูญสลายไปแล้ว.


นอกเหนือไปจากนั้น,บนโต๊ะดังกล่าวนั้นราวกับว่ามีกระดาษหนาอยู่แผ่นหนึ่ง.


เย่ซิงเหอได้เดินไปด้านข้าง,พร้อมกับหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมา,หลังจากที่ปัดฝุ่นออกไป,เห็นข้างในนั้นมีอักษรจีนโบราณเขียนไว้อยู่,เย่ซิงเหอค่อยๆตรวจสอบอย่างระมัดระวัง,นี่น่าจะเป็นข้อความที่เขาได้เขียนไว้ก่อนตายของสุดยอดจักรพรรดิหลิงเทียน.


ก่อนที่สุดยอดจักรพรรดิหลิงเทียนจะตายจากไปนั้น,เขาได้ต่อสู้กับราชันย์อสูรที่ทรงอำนาจทั้งห้าตน,เขาเป็นเผ่ามนุษย์ที่ปกป้องผืนแผ่นดินนี้เอาไว้,สามารถที่จะรักษาความสงบของเผ่ามนุษย์มาได้หลายร้อยปี,หากแต่เป็นเรื่องที่น่าสงสารนัก,ด้วยต้องประสบกับโชคชะตา,กับยุคสมัยที่เต็มไปด้วยความโกลาหน,จนเวลาล่วงเลยมาสามร้อยปี,ด้วยเป็นยุคสมัยที่สับสนวุ่นวาย,ต้องต่อสู้อยู่ตลอดเวลา,จนทำให้ไม่มีบุตรสืบสกุล,จนแล้วจนรอดก็ต้องตายไปอย่างเดียวดาย.


สุดยอดจักรพรรดิหลิงเทียนคงตั้งใจที่จะมาอยู่ ณ สถานที่ตรงนี้ด้วยตัวเอง,ด้วยเป็นสุดยอดจอมยุทธ์ไม่มีใครเปรียบ,สุดยอดจักรพรรดิหลิงเทียนจึงไม่ต้องการให้ใครทำลายโครงกระดูกของเขา,เพื่อที่จะทำให้จิตวิญญาณของเขาสามารถที่จะพักผ่อนอย่างสงบ,และตายจากไป,ด้วยการปิดประตูห้องลับแห่งนี้เมื่อนานมาแล้ว.


ด้วยการอ่านข้อความของจักรพรรดิหลิงเทียนที่ได้บันทึกเอาไว้,เย่ซิงเหอรู้สึกว่าจักรพรรดิหลิงเทียนนั้นแลดูเหมือนจะเศร้าโศกเสียใจอะไรบางอย่างอยู่,ต้องไม่ลืมว่าสุดยอดจักรพรรดิหลิงเทียนนั้นเป็นตัวตนอันสุดยอดของเผ่ามนุษย์ที่คู่ควรจะได้รับการสรรเสริญไปตลอดกาล,อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่สามารถหลบหนีความตายไปได้,จึงอาจเป็นเหตุที่ต้องเศร้าใจอยู่ก็เป็นได้.


ไม่ต้องเอ่ยถึงเลยว่าคงจะไม่มีความสามารถใดที่จะเคลื่อนย้ายหรือสัมผัสโครงกระดูกดั่งกล่าวได้,ถึงอย่างงั้นแม้ว่าเย่ซิงเหอจะค้นพบวิธีตัวเขาเองก็ไม่ต้องการที่จะไปทำเช่นนั้นอยู่แล้ว.


สุดยอดจักรพรรดิหลิงเทียนเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ที่น่าเคารพนับถือเป็นอย่างมาก.


จ้าวเขี้ยวขาวจ้องมองไปยังศพของสุดยอดจักรพรรดิหลิงเทียน,พลางครางออกมาหงิงๆหลายครั้ง.


"จ้าวเขี้ยวขาว,พวกเราไปกันเถอะ,ภายในห้องลับนี้ไม่ได้มีสิ่งใด,"เย่ซิงเหอจ้องมองไปยังจ้าวเขี้ยวขาว,พลางฝืนยิ้มออกมาขณะพูด.


เย่ซิงเหอนำกระดาษหนานั่นกลับมาด้วย,พร้อมกับยกมือคารวะไปที่โครงกระดูกจักรพรรดิหลิงเทียน,จากนั้นก็ออกมาจากห้องลับช้าๆ,จ้าวเขี้ยวขาวเองก็ค่อยๆตามหลังมา.

"แล้วจะปิดห้องลับนี้อย่างไร?"เย่ซิงเหอหันหน้าไปมองเจ้าเขี้ยวขาว.


จ้าวเขี้ยวข้าววิ่งไปอีกมุมหนึ่ง,มันได้ใช้เท้าของมันประทับไปที่ผนัง,จากนั้นก็เห็นประตูดังปังและก็ปังจากนั้นก็ปิดลงอย่างช้าๆ.


จ้าวเขี้ยวขาวนี้ช่างชาญฉลาดเป็นอย่างมาก,บอกได้เลยว่าความเฉลียวฉลาดนี้ไม่ได้ด้อยไปกว่ามนุษย์เลย!


จ้องมองไปยังประตูด้านหน้าที่กำลังปิดลง,เย่ซิงเหอได้แต่เผยยิ้มออกมา,"แม้ว่าจะไม่ได้รับอะไรกลับมา,แต่ว่าก็ไม่ได้คาดหวังอะไรตั้งแต่แรกอยู่แล้ว."


อย่างน้อยที่สุด,เย่ซิงเหอเองก็ได้รับสมบัติระดับม่วงมาหลายชิ้น,เพียงเท่านี้คนที่เดินทางมายังสถานที่แห่งนี้ก็ไม่สามารถเทียบเขาได้แล้ว,เหล่าผู้ฝึกยุทธ์มากมายจากตระกูลขุนนางชั้นสูงคงจะอิจฉาตาร้อนหากรับรู้เรื่องดังกล่าวนี้


"พวกเราไปกันเถอะ"เย่ซิงเหอจ้องมองไปยังจ้าวเขี้ยวขาวแล้วกล่าวออกมา.


หนึ่งคนกับหนึ่งตนหันหลังกลับเตรียมที่จะเดินทางออกไปด้านนอก,พวกเขาคงต้องจากไปแล้ว,ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกำแพงแห่งหนึ่งที่ไกลออกไปเกิดเสี่ยงเลื่อนดั่งสนั่นหวั่นไหว.


เย่ซิงเหอจ้องมองไปยังสถานที่ดังกล่าวทันที,ที่บนกำแพงนั้นเขาก็เห็นรูปแบบลายอักขระแห่งความมืดโผล่ออกมา.


เย่ซิงเหอได้คิดใคร่ครวญเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้,ด้วยจ้าวเขี้ยวขาวได้ค้นหาทุกอย่างละเอียดดีแล้ว,ทว่าไม่คาดคิดเลยว่ากลับมีรูปแบบอักขระแห่งความมืดหลงเหลืออยู่.


เย่ซิงเหอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย,คิดอยู่ชั่วขณะก่อนที่เขาจะเดินตรงไปยังรูปแบบอักขระแห่งความมืด,รูปแบบอักขระแห่งความมืดที่ซ่อนอยู่นี้ช่างเป็นอะไรที่ลึกล้ำเป็นอย่างมาก,ไม่ว่าเย่ซิงเหอหรือจ้าวเขี้ยวขาว,ก็ไม่สามารถค้นหามันเจอได้ก่อนหน้านี้.


หลังจากได้ทำการตรวจสอบรูปแบบอักขระแห่งความมืด,ที่ด้านในนั้นก็มีบางสิ่งบางอย่างที่ดึงดูดความสนใจของเย่ซิงเหอ,เย่ซิงเหอได้นำสิ่งของบางอย่างข้างในออกมาดู.


ด้านในนั้นมีม้วนกระดาษหนาสองม้วน,ด้านบนมีอักษรเขียนไว้,เป็นลายมือของจักรพรรดิหลิงเทียนแน่นอน,"ขอบคุณสำหรับการเยี่ยมเยี่ยมจริงๆ,นี่เป็นของขวัญที่พิเศษเล็กน้อย.


กระดาษอีกม้วนนั้น,เป็นแผนที,เป็นแผนที่ที่มีสภาพที่ดีเป็นอย่างมาก,เขารู้สึกได้ว่าแผนที่ดังกล่าวนี้เป็นแผนที่,ที่อยู่เลยขึ้นไปจากภูเขาอุดรทมิฬ,บนแผนที่นั้นยังมีรอยสัญลักษณ์สถานที่สามแห่ง.


ที่ด้านบนของแผนที่นั้น,มีอักษรสลักไว้ว่า,สมบัติมังกรสวรรค์ตกทอด.

ตั้งแต่ต้นแล้วสมบัติมังกรสวรรค์ตกทอดไม่ได้อยู่ภายในตำหนักเทวะเทียนหลิงเลย,ทว่ามันถูกซ่อนเอาไว้ยังสถานที่อื่น,แม้ว่าสุดยอดจักรพรรดิหลิงเทียนจะนำทรัพยากรจำนวนมากมายมาเก็บไว้ยังสถานที่แห่งนี้,แต่ก็บอกได้อย่างแน่นอนว่าทรัพยากรเหล่านี้ไม่ใช่สมบัติมังกรสวรรค์ตกทอด.


สมบัติมังกรสวรรค์ที่แท้จริงนั้น,ได้ซ่อนสิ่งใดเอาไว้กันล่ะ?


เย่ซิงเหอเต็มไปด้วยความอยากรู้ภายในหัวใจเป็นอย่างมาก,เขารีบเก็บแผนที่ดังกล่าวในทันที.


เขาไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าเพียงแค่จะออกจากสถานที่นี้ไป,จะสามารถได้รับแผนที่ของสมบัติมังกรสวรรค์ตกทอดได้,ภายในใจของเย่ซิงเหอนั้นตื่นเต้นเป็นอย่างมาก,เขาแทบที่จะสงบใจตัวเองเอาไว้ไม่ได้เลย,กับสิ่งที่ได้รับในตอนนี้.


"จ้าวเขี้ยวขาว,พวกเราไปกันเถอะ!"เย่ซิงเหอจ้องมองไปยังจ้าวเขี้ยวขาวพร้อมกับใบหน้าเปื้อนยิ้ม.


จากนั้นคนและอสูรหมาป่าก็ได้เดินทางออกไปจากตำหนัก.


ในเวลาเดียวกันนี้.


ตำหนักเทวะหลิงเทียน,ภายในช่องทางเขาวงกตที่คดเคี้ยวนั้น,ทุกหนทุกแห่งต่างเต็มไปด้วยศพมากมายของเหล่าผู้ฝึกยุทธ์,ผู้เยี่ยมยุทธ์เหล่านี้ต่างมากจากตระกูลขุนนางชั้นสูงแทบทั้งหมด,พวกเขาต่างไล่ล่าซึ่งกันและกันเพื่อแย่งชิงสนองความต้องการตัวเอง.

เซี่ยหยุนหนิง,หลิงหยูและโจวเหยี่ยนน้อยกำลังเดินไปพร้อมๆกัน,จ้องมองไปยังศพเหล่านั้น,บนใบหน้าของเซี่ยหยุนหนิงนั้นปรากฏประกายแสงแห่งความอเนจอนาถใจ.


เพื่อสมบัติมังกรสวรรค์ตกทอด,เพื่อวรยุทธ์ตกทอดของสุดยอดจักรพรรดิหลิงเทียน,คนจำนวนมากต้องมาตายในที่แห่งนี้!


เพียงเรื่องเท่านี้,มันคุ้มค่าจริงๆอย่างงั้นรึ?


นอกเหนือจากโจวเหยี่ยนน้อยแล้ว,พวกเขายังได้พบเข้ากับฮูเหยี่ยนโจวและหานเฟิง,แม้ว่าฮูเหยี่ยนโจวและหานเฟิงจะมีระดับเพียง 7 ดินแดนสวรรค์ทว่าพวกเขาก็เป็นผู้เยาว์หัวกะทิของตระกูลขุนนางชั้นสูง,จึงมีวิธีมากมายที่จะสามารถรักษาชีวิตของตัวเองเอาไว้,ถึงแม้ว่าจะต้องประจันหน้ากับเหล่าศัตรูมากมาย,ก็สามารถหลบหนีมาได้อย่างไม่ยากเย็น.


"ไม่รู้ว่าเจ้าเด็กน้อยเย่ซิงเหอนั่น,วิ่งไปถึงไหนต่อไหนแล้ว,คงจะไม่ตายไปในตำหนักหลิงเทียนหรอกนะ!"หานเฟิงได้กล่าวออกมา,ด้วยออกความคิดเห็นว่าเย่ซิงเหอนั้นคงตายไปแล้ว,อีกแง่หนึ่งก็แสดงให้เห็นว่าเป็นเรื่องที่น่าสังเวช,หากว่าเย่ซิงเหอตายไปแล้ว,ด้วยสมบัติระดับม่วงที่อยู่ในมือของเย่ซิงเหอ,กลับกลายเป็นสิ่งที่ไร้ค่าไปแล้ว.


ใครจะรู้ล่ะว่าเมื่อเข้ามายังตำหนักหลิงเทียน,ทุกๆคนจะถูกแยกออกจากกันอย่างคาดไม่ถึง,ไม่เช่นนั้นแล้วก่อนหน้านี้คงสามารถเตรียมการเอาไว้ก่อนได้.


ขณะที่หานเฟิงกล่าวออกมานั้น,เขาก็ไม่กล้าที่จะกล่าวออกมาเสียงดังด้วยเกรงว่าเซี่ยหยุนหนิงจะได้ยิน,ต้องไม่ลืมว่าเขานั้นไม่กล้าที่จะยั่วยุเซี่ยหยุนหนิงอย่างแน่นอน.



ได้ยินคำพูดของหานเฟิง,ตาของหลิงหยูถึงกับเป็นประกายจมจ่อมด้วยประกายแสงที่คลุมเคลือ,หากว่าเขามีโอกาสล่ะก็,เขาคิดที่จะหาวิธีที่จะสังหารเย่ซิงเหอให้จงได้,ตราบเท่าที่เย่ซิงเหอยังอยู่,เซี่ยหยุนหนิงไม่มีทางที่จะลืมเย่ซิงเหออย่างแน่นอน!


จ้าวเขี้ยวขาวนำเย่ซิงเหอวิ่งออกมาไกลทีเดียว.


ทันใดนั้น,จ้าวเขี้ยวขาวก็ร้องออกมาด้วยท่าทางดีใจ.


"แกได้กลิ่นอายของเซี่ยหยุนหนิงแล้วอย่างงั้นรึ?"เย่ซิงเหอถึงกับเบิกตากว้าง,จ้องมองไปยังจ้าวเขี้ยวขาวอย่างคาดหวัง.


จ้าวเขี้ยวขาวพยักหน้า,เผยฟันอันแหลมคนออกมาให้เห็น,ราวกับว่ามันกำลังยิ้มออกมาอยุ่,จากนั้นก็ตามกลิ่นอายดังกล่าวไป,วิ่งไปด้านหน้า,เย่ซิงเหอก็ตามจ้าวเขี้ยวขาวไปด้านหลัง.


หนึ่งคนหนึ่งหมาป่าได้พุ่งผ่านเข้าไปยังเส้นทางเส้นหนึ่ง,วิ่งออกไปอย่างรวดเร็วไปยังสถานที่ไกลออกไป.



จ้าวเขี้ยวขาวได้กลิ่นอายของเซี่ยหยุนหนิงแล้ว,มันพบว่าเซี่ยหยุนหนิงนั้นอยู่ไม่ไกลออกไปนี่เอง,หวังว่าเซี่ยหยุนหนิงคงจะยังสบายดีอยู่,เย่ซิงเหอคิดใคร่ครวญ,หลังจากที่พวกเขาเข้ามายังตำหนักหลิงเทียนแล้ว,เขาก็เป็นกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเซี่ยหยุนหนิงมาโดยตลอด.



ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย
Author(s)

https://www.facebook.com/shareebookandducumentfree/

25 ความคิดเห็น:

  1. ขอบคุณครับ สนุกมากเลยครับ ขอบคุณที่สละเวลาแปลนะครับ

    ตอบลบ
  2. ไอ่เจ้าแผนที่สมบัติมังกรตกทอดนี่ น่าจะเป็น ง้าวมังกรเหมันที่เย่ชิงมีแน่ๆชิ้นนึงส่วนอีกสองที่ก็ว่ากันต่อไป

    ตอบลบ
  3. ดวงจะดีอะไรขนาดนี้55555//ขอบคุณครับบ

    ตอบลบ
  4. มี3ชิ้น น่าจะเจอที่นี่สักชิ้นนะคับ นี่เจอแค่แผนที่ เศร้าแปบๆ 55+ ขอบคุณมากๆคับ

    ตอบลบ
  5. อาเรมไปทีพ่อคุน ขอบคุนครับบบ

    ตอบลบ
  6. ขอบคุณครับ พระเอกใกล้ได้เติม แคลช แล้ว

    ตอบลบ
  7. เด๋ว เย่ชิงเหอ สู้กับ หลิงหยู แล้วชนะ// จากนั้น กองทัพที่ล้อมภุเขาอยู่โดนสังหาร ทั้งหมด เย่ชิงเหอก็ตั้มกะ เชี่ยหยุนหนิง พับๆๆๆ

    ตอบลบ