Star Martial God Technique Chapter 165 Also is living

Star Martial God Technique Chapter 165 Also is living

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่ 165 ยังมีชีวิต

บทที่ 165 ยังมีชีวิต

ตูมมมมม!

ระเบิดที่ดังลึกมาจากด้านในนั้น,ได้ระเบิดเกือบจะถึงด้านหน้าทางออกแล้ว.

เปลวเพลิงที่ร้อนแรงไหลทะลักพุ่งออกมาราวกับฝูงสัตว์อสูรดันทะยานออกมาจากเส้นทางแคบๆของเขาวงกต,ราวกับว่าจะทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่าง,กลืนกินโจมตีสิ่งที่อยู่ด้านหน้าอย่างบ้าคลั่ง.

ในทะเลแห่งเปลวเพลิงนี้,ได้ยินเสียงแผ่วๆของความทรมาทรกรรมอย่างอเนจอนาถแฝงผ่านออกมาด้วย.

เห็นเปลวเพลิงที่น่าหวาดกลัว,จวนเจียนเข้ามาถึงพร้อมที่จะกลืนกินโจวเหยี่ยนและฮูเหยี่ยนโจวทั้งสอง,ชั่วระยะเวลาเพียงแป๊ปเดียวราวกับความเร็วแสงที่เคลื่อนผ่านตัดออกไป,โจวเหยี่ยนน้อยและฮูเหยี่ยนโจวถูกอุ้มขึ้นมาทันที,จากนั้นก็ถูกอุ้มวิ่งออกมาจากที่ตรงนั้นในทันที.

เมื่อโจวเหยี่ยนน้อยและฮูเหยี่ยนโจวจ้องมองเพ่งพิศ,ก็พบว่าคือเย่ซิงเหอนั่นเอง.

ในเวลาเดียวกันนั้นเปลวเพลิงที่เลื้อยมาราวกับอสรพิษไล่ล่าตามมาด้านหลังของพวกเขา,ความร้อนมหาศาลได้ส่งผ่านมาอย่างรุนแรงหนักหน่วง,ทำให้ร่างกายของพวกเขาทั้งสามแทบจะเผาไหม้เหือดแห้งไปเสียให้ได้.

เย่ซิงเหอได้รวบรวมกำลังทั้งหมดเพื่อที่จะแบกพวกเขาทั้งสองออกมา,หากแต่ความเร็วนั้นช้าเป็นอย่างมาก,เปลวเพลิงที่ไล่ล่าตามมานั้นจวนจะถึงแล้ว,อีกนิดเดียวจะต้องกลืนกินพวกเขาไปอย่างแน่นอน.

"น้องเย่,เจ้าช่วยเหลือพวกเรา,พวกเรานั้นซึ้งใจยิ่งนัก,หากแต่เจ้าวางข้าลงก่อนเถอะ,พาโจวเหยี่ยนน้อยไปคนเดียวก็พอ!"ฮูเหยี่ยนโจวที่มุมปากของเขานั้นมีโลหิตไหลออกมาเป็นทาง,ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น,สถานการณ์ในตอนนี้ย่ำแย่เป็นตายเท่ากันแล้ว.

"ไม่,พี่ฮูเหยี่ยน,ถ้าจะตายก็ต้องตายด้วยกัน!"โจวเหยี่ยนน้อยร้องห่มร้องไห้ออกมาไม่หยุด"พี่ซิงเหอ,ท่านหนีไปคนเดียวเถอะ,ปล่อยพวกเราไว้!"

เย่ซิงเหอยังคงเงียบไม่พูดอะไรออกมา,เขายังคงวิ่งต่อไปยังด้านหน้า,ด้วยเปลวเพลิงไล่ล่าเลื้อยตามใกล้เข้ามาทุกที,จนแทบเป็นไปไม่ได้แล้วที่จะวิ่งไปข้างหน้าต่อได้.

เห็นที่ด้านหน้าทางเข้าเห็นเซี่ยหยุนหนิงที่รั้งรออย่างกระวนกระวายใจ.

"ออกไปข้างนอกเร็วเข้า.....!"เย่ซิงเหอรวบรวมพลังทั่วทั้งร่างกายพร้อมกับจับโจวเหยี่ยนน้อยเหวี่ยงออกไปยังทางออกพุ่งตรงไปยังเซี่ยหยุนหนิง.

เซี่ยหยุนหนิงรับโจวเหยี่ยนน้อย.เห็นเพียงด้านหลังเย่ซิงเหอได้ถูกเปลวเพลิงกวาดคลุมไปเรียบร้อยแล้ว,น้ำตาท่วมไปทั้งดวงตาของหล่อนทันที,ทว่าหล่อนก็ยังอุ้มโจวเหยี่ยนน้อยก่อนที่จะวิ่งออกมาด้านนอกอย่างรวดเร็ว.

"ซิงเหอ,เจ้าต้องไม่เป็นไรนะ,หากว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเจ้าล่ะก็,เมื่อข้าไปส่งโจวเหยี่ยนน้อยไปถึงที่ปลอดภัยแล้ว,ข้าจะกลับมา,อยู่เป็นเพื่อนเจ้าแน่นอน!"ภายในใจของเซี่ยหยุนหนิงนั่นสั่นระรัว,หล่อนอุ้มโจวเหยี่ยนน้อยหลบหนีออกไปยังทางออก.

ตูมมมม!

เปลวเพลิงที่เผาไหม้รุนแรงนั้น,ได้กวาดทุกสิ่งทุกอย่างไปอย่างบ้าคลั่ง,พร้อมทั้งกลืนร่างของเย่ซิงเหอและฮูเหยี่ยนโจวไปเรียบร้อยแล้ว.

เซี่ยหยุนหนิงได้นำโจวเหยี่ยนน้อยวิ่งออกมาจากตำหนักเทวะหลิงเทียน,จ้องมองกลับไปด้านหลัง,ทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นทะเลเปลวเพลิงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว.

"พี่ฮูเหยี่ยน,พี่ซิงเหอ" โจวเหยี่ยนน้อยร้องไห้โฮสะอึกสะอื้นไม่หยุดหย่อน.

ในเวลานี้น้ำตาของเซี่ยหยุนหนิงเองก็ไหลเป็นทางด้วยเหมือนกัน,หล่อนไม่อยากเชื่ออย่างแน่นอนว่าเย่ซิงเหอได้ตายแล้วในตำหนักเทวะหลิงเทียน,หล่อนในตอนนี้,ภายในหัวใจนั้นเหือดแห้งขาดน้ำที่จะมาหล่อเลี้ยงแล้ว,หล่อนเตรียมที่จะก้าวพุ่งเข้าไปในตำหนักหลิงเทียน.

หลิงหยูที่แอบซ่อนอยู่ในป่าแห่งหนึ่งที่ไกลออกไป,คอยเฝ้ามองความเป็นไป,เห็นได้แค่เพียงโจวเหยี่ยนและเซี่ยหยุนหนิงที่หนีออกมาได้,ภายในใจของเขารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง,เย่ซิงเหอตายไปแล้วภายในตำหนักเทวะหลิงเทียน,ทำให้ช่วยแก้ปัญหาหลายอย่างให้กับเขาได้ทีเดียว,เห็นท่าทางของเซี่ยหยุนหนิงตอนนี้,เขาก็กระโดดออกมาในทันที,เข้าไปขวางหน้าเซี่ยหยุนหนิงไว้.

"หยุนหนิง,อย่าได้วู่วาม,คนตายไปแล้วไม่สามารถฟื้นขึ้นมาได้!"หลิงหยูได้ขวางทางของเซี่ยหยุนหนิงพลางกล่าวออกมา,

"ถอยไป!"เซี่ยหยุนหนิงจ้องมองอย่างโกรธเกรี้ยวไปที่หลิงหยู.

"หยุนหนิง,ข้าเพียงต้องการเตือนสติเจ้า."หลิงหยูกล่าวออกมา.

โจวเหยี่ยนน้อยที่อยู่ข้างๆจ้องเขม็งด้วยความโกรธเกรี้ยวไปที่หลิงหยู,ภายในใจของหล่อนนั้น,หลิงหยูเคยเป็นคนยิ่งกว่าสุภาพบุรุษสำหรับหล่อน,ทว่าตอนนี้มันกับหดหายไปจากจิตใจของหล่อนไม่เหลือภาพอะไรของหลิงหยูภายในนั้นอีกต่อไป,มันได้พังทลายสลายหายไปอย่างสมบูรณ์.

เหล่ยหงที่อยู่ไกลออกไปนั้นน้ำตาไหลอาบไปทั่วไปหน้า,เย่ซิงเหอที่ต้องตายไปนั้น,เขาต้องมีส่วนรับผิดชอบเหมือนกัน!เขาไม่สามารถที่จะให้อภัยตัวเองได้เลย,คนที่ควรตายควรเป็นเขามากกว่า,ไม่ใช่เย่ซิงเหอ.

"ไปให้พ้นนน!"เซี่ยหยุนหนิงคำรามด้วยความโกรธ,ตอนนี้ภายในหัวใจของหล่อนนั้นเต็มไปด้วยความเสียใจจนยากที่จะให้ใครเข้าใจได้.

"หยุนหนิง"หลิงหยูเองก็ต้องการที่จะกล่าวอะไรออกมาเหมือนกัน.

"เจ้าหูหนวก,ไม่ได้ยินรึอย่างไรที่มีคนให้เจ้าไสหัวไปนะ?"เสียงที่เย็นชาราวน้ำแข็งเสียดแทงถูกส่งออกมาจากภายในตำหนักเทวะหลิงเทียน.

ภายในเปลวเพลิงที่ลุกโชติช่วงนั่น,เย่ซิงเหอได้แบกฮูเหยี่ยนโจวอยู่ด้านหลัง,พร้อมกับเดินออกมาจากด้านใน,เปลวเพลิงที่ลุกไหม้นั้นต่างเบนออกไปรอบๆ,ด้วยพวกเขานั้นถูกปกคลุมไปด้วยปราณทมิฬอยู่รอบๆ,เป็นปราณทมิฬนี้เองที่ช่วยเหลือพวกเขาให้สามารถออกมาจากตำหนักเทวะหลิงเทียนได้.

"ซิงเหอ,เจ้ายังมีชีวิตอยู่!"เซี่ยหยุนหนิงสะอึกสะอื้น.

"อืม."เย่ซิงเหอพยักหน้า,ที่มุมปากของเขานั้นยิ้มออกมาด้วยความเบาใจ,ช่างเป็นเรื่องที่โชคดียิ่งนักที่มีหลินหง,ไม่เช่นนั้นแล้ว,พวกเขาจะต้องตายอยู่ภายในอย่างแน่นอน.

เย่ซิงเหอได้วางฮูเหยี่ยนโจวลงบนพื้น.

"น้องเย่และหยุนหนิง,ขอบคุณๆ,พวกเจ้า,ไม่เช่นนั้น,ข้าและโจวเหยี่ยนน้อยคงตายไปแล้ว!"ฮูเหยี่ยนโจวจ้องมองอย่างซาบซึ้งไปที่เย่ซิงเหอ.

"ปลอดภัยก็ดีแล้ว."เย่ซิงเหอเผยยิ้มออกมาอย่างอบอุ่น.

โจวเหยี่ยนน้อยยังร้องห่มร้องไห้นองไปด้วยน้ำตา,ก่อนหน้านี้หล่อนได้ช่วยหลิงหยูว่ากล่าวเย่ซิงเหอ,ตอนนี้หล่อนเข้าใจทุกอย่างแล้ว,หลิงหยูเป็นคนบัดซบคนหนึ่ง,ทว่าเย่ซิงเหอก็ไม่ได้เอามาใส่ใจซ้ำยังช่วยพวกเขาอย่างคาดไม่ถึง,หล่อนเต็มไปด้วยความผิดบาปเป็นอย่างมาก,ตอนนี้รู้สึกซาบซึ้งเป็นที่สุด.

เหล่ยหลงเองน้ำตาก็ไหลนองเต็มหน้าเหมือนกัน,มันไหลอยู่ชั่วขณะก่อนที่จะยิ้มออกมา,จ้าวเขี้ยวขาววิ่งเข้ามาหาเย่ซิงเหอพลางเอาหัวไถไปที่ด้านข้างแล้วร้องครางเบาๆออกมา.

หลิงหยูที่อยู่ข้างๆกลายเป็นส่วนเกินในทันที,เขาจ้องมองไปยังคนทุกๆคน,ภายในใจของเขานั้นรู้สึกขุ่นเคืองหดหุ่ยิ่งนัก,ไม่คาดคิดเลยว่าสถานการณ์เช่นนั้นเย่ซิงเหอยังไม่ตายช่างคาดไม่ถึงยิ่งนัก,มันจะประสบโชคดีเกินไปแล้ว!

โจวเหยี่ยนน้อยและฮูเหยี่ยนโจวก็ไม่ได้อยู่เคืองข้างเขาอีกต่อไปแล้ว,เขาคิดว่าอยู่ต่อไปตรงนี้คงจะดูเหมือนตัวเองเป็นตัวโง่งม,ซ้ำผู้ฝึกยุทธ์ห้องโถงวิญญาณน้ำเงินอาจจะยังจับตาอยู่ก็เป็นได้,เขาจึงได้กระโดดพุ่งออกไป.

เย่ซิงเหอและคนอื่นๆต่างก็จ้องมองไปยังทิศทางที่หลิงหยูกำลังจากไป,ภายในดวงตาของพวกเขานั้นเต็มไปด้วยประกายแสงแห่งความรังเกียจ

เสียงๆหนึ่งที่ดังผ่านเข้าไปในหูของเย่ซิงเหอ,เสียงของหลิงหงนั่นเอง,"ซิงเหอ,ด้วยคนสองคนที่เจ้าไม่ได้สนิทสนมอะไรด้วย,เจ้าถึงกับยอมแลกชีวิต,มันคุ้มค่าเลยอย่างงั้นรึ?"

"ข้ารู้แค่เพียงว่ามันคือสิ่งที่ถูกต้อง,หากว่าข้าปล่อยให้พวกเขาตายไป,ข้าคงจะสูญเสียตัวตนของข้าไป!"เย่ซิงเหอกล่าวออกมาอย่างจริงจัง,

ได้ยินคำพูดของเย่ซิงเหอ,หลินหงถึงกับเงียบไปนานเหมือนกัน.

"เจ้าดีกับคนอื่นมากจนเกินไป,โลกใบนี้มีคนมากมายหลายประเภท,จิตใจของผู้คนนั้นลึกล้ำยากที่เจ้าจะจินตนาการถึงได้,เจ้าทำเช่นนี้,เจ้าก็มีแต่จะเสียเปรียบและเสี่ยงที่จะตกอยู่ในอันตรายจากคนอื่นไปโดยตลอดนั่นล่ะ."หลินหงกล่าวออกมาต้องการสื่อถึงอะไรบางอย่าง,พลางถอนหายใจไปด้วย.

"แม้ว่ามันจะเป็นการเสี่ยงอันตรายที่อาจจะย่ำแย่,ทว่าทุกคนที่ข้าช่วยล้วนแล้วแต่เป็นคนดี,อย่างเช่นเจ้าไงล่ะ,นอกจากนี้ยังมีเซี่ยหยุนหนิงและอันซุยหยุนด้วย,นอกจากเหล่ยหง,ฮูเหยี่ยโจวและโจวเหยี่ยนน้อย,พวกเขาก็ล้วนแล้วแต่เป็นเพื่อนของข้า!"เย่ซิงเหอเผยยิ้มออกมา,"ข้านะ,หากว่าเสียดายชีวิตและเกรงกลัวความตาย,ข้าก็จะไม่สามารถชนะใจพวกเขาและกลายมาเป็นเพื่อนได้!ข้าคิดว่าการที่จะทำเช่นนี้,มันคุ้มค่ายิ่งนัก!"

"ข้านี่นะรึ?เป็นคนดี?"หลินหงอยากจะพ่นเสียงหัวเราะออกมาดังๆหากแต่ก็ได้แต่เงียบไปนานเหมือนกัน,จนในที่สุดก็กล่าวออกมาด้วยความนับถืออย่างสุดซึ้ง"ไม่ว่าอย่างไรนะซิงเหอ,เจ้าจงเป็นตัวของเจ้าเช่นนี้ต่อไป,หากในอนาคตข้างหน้า,มีเรื่องดำมืดที่ต้องผ่าน,ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้าต่อไป,ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดหรือวันไหนข้าก็จะไม่มีทางเปลี่ยนไป,ถึงแม้ว่าข้านั้นจะกลายเป็นอสูรที่ชั่วร้ายจนไม่มีใครสามารถอภัยได้,เจ้าเพียงคนเดียวที่จะอยู่ในความทรงจำของข้า,เป็นพี่น้องของหลินหงตลอดไป!"

กลายเป็นอสูรชั่วร้ายจนไม่สามารถอภัยได้?เย่ซิงเหอไม่สามารถได้ยินคำนี้ที่หลินหงกล่าวออกมา,เขาเพียงต้องการที่จะกล่าวออกมาเบาๆกับตัวเองเท่านั้น,ก่อนที่จะกล่าวขึ้นมาอีกว่า"ข้าต้องไปก่อนแล้ว,เจ้าจงดูแลพวกพ้องของเจ้าให้ดี,ไม่ว่าจะก่อนนี้หรือต่อไปข้าก็จะคอยเฝ้ามองเจ้าอยู่!"

หลินหงกล่าวจบก่อนที่จะหายไปอย่างไรร่องรอย,ไม่สามารถที่จะรับรู้ว่าอยู่ที่ใด.

จ้องมองไปยังตำหนักหลิงเทียนที่กลายเป็นทะเลเปลวเพลิงไปแล้ว,เย่ซิงเหอต้องถอนหายใจยาว,วันนี้ไม่รุ้เลยว่ามีผู้ฝึกยุทธ์ของตระกูลชั้นสูงแต่ล่ะตระกูลต้องตายไปเท่าใด,เพียงเพราะความโลภโดยแน่แท้ถึงต้องมาตายในตำหนักเทวะหลิงเทียนแห่งนี้.

ด้วยเหตุการณ์ที่ใหญ่โตเช่นนี้,ทำให้เย่ซิงเหอตระหนักได้ว่าองค์กรเบื้องหลังหลินหงนั้น,เป็นไปได้ว่าพวกเขาต้องการทีจะก่อสงครามกับเหล่าตระกูลชั้นสูงแล้ว,ถึงแม้ว่าจะไม่เกิดสงครามเร็วๆนี้,หากแต่ด้วยคนที่ต้องตายไปมากมายเช่นนี้,เหล่าตระกูลขุนนางชั้นสูงคงจะไม่อยู่เฉยแน่.

นับตั้งแต่วันนี้,บางทีคงจะเต็มไปด้วยความวุ่นวายอย่างแน่นอน.

ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย

Author(s)

Mad Snail
"ทากพิศดาร"(ฟาเปียว เตอะ วอหนิว) ผู้ประพันธ์

https://www.facebook.com/shareebookandducumentfree/