นิยายจีนแปลไทย Star Martial God Technique: Star Martial God Technique Chapter 60 Grief

Star Martial God Technique Chapter 60 Grief

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่ 60 ความเสียใจ

บทที่ 60 ความเสียใจ

เย่ซิงเหอนั้นได้ประสานมือคารวะไปยังข้างหน้าพร้อมกับก้มหน้าเขาไม่หันหน้ามามองที่ดวงตาของเซี่ยหยุนหนิงเลย.

หลายวันที่ผ่านมา,เขาเองก็มีหลายอย่างเกิดขึ้นร่วมกันกับเซี่ยหยุนหนิง,ทว่ามันเร็วจนเกินไป,ทุกอย่างนั้นมันได้กลายเป็นฝุ่นไปแล้ว,เย่ซิงเหอมีหนทางที่จะต้องก้าวไปข้างหน้าของการฝึกยุทธ,จำเป็นต้องมุ่งไปข้างหน้าอย่างแน่วแน่,แต่เซี่ยหยุนหนิงนั้น,หล่อนเป็นถึงองค์หญิง.

ด้วยโชคชะตาของทุกคนนั้นถูกกำหนดไว้แล้ว,ถึงแม้ว่าเซี่ยหยุนหนิงเองจะไม่ได้ใส่ใจในสถานะของตน,เย่ซิงเหอก็ยังรู้สึกถึงความด้อยค่ากับสถานะนั้นอยู่,อย่างไรก็ตามชนชั้นสังคมที่ได้กำหนดไว้แล้ว,การฝ่าฝืนนั้นย่อมต้องจ่ายมันด้วยสิ่งตอบแทนอันแสนสาหัส.

อาจจะมีสักวันที่เย่ซิงเหอได้กลายเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ที่ไร้ผู้เทียบเท่า,เขาอาจจะมีคุณสมบัติพอที่จะเทียบเคียงกับคฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์หากแต่ตอนนี้มันช่างเลื่อนลอยและว่างเปล่านัก.

แต่ถึงกระนั้นเมื่อเวลานั้นมาถึง,เกรงว่าเซี่ยหยุนหนิงอาจมีคู่หมั้นหมายไปแล้ว.

"ในเมื่อขุนพลศักดิ์สิทธิ์ได้มาถึงแล้ว,ความปลอดภัยขององค์หญิงคงไม่ต้องกังวลแล้ว,ข้าคงต้องขอลาก่อน!"เย่ซิงเหอยกมือคารวะไปด้านหน้า,จากนั้นก็หมุนตัวเตรียมที่จะเดินจากไป.

"เย่ซิงเหอ,เจ้ากลับมาเดี่ยวนี้เลย!"ด้วยมองเห็นหลังไวๆของเย่ซิงเหอ,ภายในใจของเซี่ยหยุนหนิงแทบขาดใจ,หล่อนรู้สึกเป็นลาง,ด้วยความแตกต่างด้วยชนชั้น,เย่ซิงเหออาจจะจากหล่อนไปตลอดกาล,หล่อนกระทืบเท้าลงพื้น,ตะโกนออกมาด้วยความกระวนกระวายใจ.

ได้ยินคำพูดจองเซี่ยหยุนหนิง,เย่ซิงเหอยังคงก้าวต่อไป,ทว่าด้วยความคิดที่ลึกลงไปนั้น,การตัดสินใจที่จะจากไปนั้นคงจะเป็นการดีแล้ว.

"เย่ซิงเหอ,ข้าไม่ให้เจ้าไป,ขุนพลศักดิ์สิทธิ์ของคฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือจงฟังข้า,หากว่าเขากล้าที่จะเดินจากไป,จงจับเข้ามัดไว้!"เซี่ยหยุนหนิงกล่าวออกมาด้วยท่าทางปั่นป่วนหล่อนไม่คิดว่าเย่ซิงเหอนั้นจะจากไปจริงๆ.

ตั้งแต่เด็กจนโต,ยกเว้นอันซุยหยุน,หล่อนก็ไม่มีเพื่อนเลย,หลังจากที่ได้รู้จักกับเย่ซิงเหอ,เย่ซิงเหอนั้นสามารถที่จะสลักฝังลึกเข้าไปในจิตใจของหล่อน,เมื่อเย่ซิงเหอกล่าวว่าจะจากไป,ปฏิกิริยาครั้งแรกของเซี่ยหยุนหนิงจึงต้องยับยั้งเขาไว้ให้ได้.

ได้ยินคำพูดของเซี่ยหยุนหนิง,เหล่าขุนพลศักดิ์สิทธิ์ที่ได้ยินก็เข้ามาล้อมรอบเย่ซิงเหอ.

เมื่อเห็นดังนั้น,เย่ซิงเหอก็ขมวดคิ้ว,ลังเลที่จะก้าวต่อ,เขาหันกลับมาจ้องมองไปยังเซี่ยหยุนหนิง,"เซี่ยหยุนหนิง,เจ้าทำอย่างนี้เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่รึ?"

"ข้า.."เซี่ยหยุนหนิงอ้าปากแต่ก็ไม่มีคำพูดออกมา.

"เจ้านั้นเป็นธิดาของหัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือ,ควรจะทำตัวให้เป็นเหมือนองค์หญิง,เจ้าทำเรื่องอย่างนี้ช่างเป็นการเอาแต่ใจยิ่งนัก,เจ้าคงทำมันเป็นประจำที่เมืองหลวง,ทว่าเจ้าคิดจะทำกับคนอื่นๆในทุกที่เลยอย่างงั้นรึ?เจ้าไม่ต้องการที่จะให้ข้าจากไป,แล้วสั่งให้เหล่าขุนพลศักดิ์สิทธิ์จับมัดตัวข้าไว้,แต่หลังจากจับตัวข้าได้แล้วล่ะ,หากข้านั้นไม่สามารถทำให้เจ้าพอใจได้,เจ้ายังต้องการที่จะสังหารข้าด้วยหรือไม่?"เย่ซิงเหอจ้องมองไปยังเซี่ยหยุนหนิง.

"ข้าไม่ได้ตั้งใจทำอย่างนั้น."เซี่ยหยุนหนิงส่ายหัวไปมาแล้วกล่าวอย่างรีบเร่งออกมาต่อคำพูดของเย่ซิงเหอด้วยความรู้สึกที่ทำให้หล่อนนั้นเจ็บปวดยิ่ง,หล่อนรู้ดีว่าการที่สั่งให้ขุนพลศักดิ์สิทธิ์หยุดเย่ซิงเหอไม่ให้จากไปนั้นมันผิด,ทว่าหล่อนนั้นไม่สามารถที่จะทานทนเรื่องนี้ได้.

"เซี่ยหยุนหนิง,เจ้าทำให้ข้าผิดหวังยิ่งนัก,หลายวันที่ผ่านมานั้นข้าคิดว่าเจ้านั้นต่างจากคนอื่น,แม้ว่าเจ้าจะมีราชวงศ์หนุนหลัง,ทว่ากลับมีจิตใจที่ดีงาม,มีความเห็นอกเห็นใจในผู้อื่น,แต่ตอนนี้,ข้ากับพบว่าข้านั้นได้เข้าใจผิด,เจ้านั้นไม่ได้ดีเยี่ยมไปกว่าเหล่าผู้เยาว์ของชนชั้นสูงอื่นๆแต่อย่างใด,ตราบเท่าที่มีอะไรไม่พอใจเจ้าก็พร้อมที่จะเหยียบย่ำคนอื่น,ทำการกระทำอย่างเห็นแก่ตัวโดยหาได้ไตร่ตรองแม้แต่น้อย.,ถ้าเจ้ายังคงขวางทางข้าอยู่ล่ะก็,เจ้าก็สั่งการให้เหล่าขุนพลศักดิ์สิทธิ์จัดการเลย,เพียงแต่ให้ข้าสิ้นลมหายใจเท่านั้น,ไม่เช่นนั้นแล้วข้าไม่มีวันอยู่ที่นี่!"

เย่ซิงเหอเองก็เข้าใจได้ว่าคำพูดของเขานั้นอาจจะทำให้เซี่ยหยุนหนิงเจ็บปวดได้,แต่เซี่ยหยุนหนิงนั้นคิดง่ายจนเกินไป,หล่อนคิดเพียงว่าจะสามารถปกป้องเขาได้ ซึ่งจริงๆแล้วแล้วมันจะทำได้ง่ายๆอย่างงั้นเลยอย่างงั้นรึ?

เหล่าขุนพลศักดิ์สิทธิ์ที่เฝ้าดูอยู่ไม่ค่อยเข้าใจในสถานะการณ์,ทั้งหมดจึงได้จ้องมองมายังเซี่ยหยุนหนิง.

เซี่ยหยุนหนิงรู้สึกเจ็บปวดหัวใจเป็นอย่างมาก,ด้วยคำพูดของเย่ซิงเหอนั้นได้สร้างบาดแผลที่บาดลึกอย่างรุนแรงในใจของหล่อน,คงจะไม่มีใครเข้าใจหากไม่ได้เจอด้วยตัวเอง,หล่อนเข้าใจได้อย่างดีว่าหัวใจของหล่อนนั้นทำไมถึงเจ็บปวด,จากเด็กจนโต,หล่อนนั้นไม่เคยชอบพอใครมาก่อน,แต่พอรู้สึกได้,มันกลับไม่สมหวังเลย,ช่างมีแต่ความเจ็บปวด.

เทพธิดาแห่งการต่อสู้เทียนหยินเคยกล่าวไว้,จะไม่รู้สึกเจ็บปวดหากไม่ประสบมันด้วยตัวเอง,เมื่อก่อนหล่อนไม่เคยเข้าใจคำพูดเหล่านั้นเลย,แต่ว่าตอนนี้,หล่อนเข้าใจมันแล้ว,หากว่าหล่อนกับไม่ต้องการที่จะเข้าใจเลยสักนิด.

น้ำตาล่วงหล่นอาบไปยังแก้มทั้งสองข้างของหล่อน.

"องค์หญิง!"แม่ทัพซูยกมือคารวะไปยังเซี่ยหยุนหนิง,เขาเริ่มเข้าใจสถานะการณ์ได้,คิดว่านี่คงเป็นความลับ,เย่ซิงเหอนั้นเข้าใจในสถานะตัวเองเป็นอย่างดี,หากว่าเย่ซิงเหอยังพัวพันกับองค์หญิงต่อไป,ก็สามารถคาดการณ์ได้เลยว่าในอนาคตไม่รู้เลยว่าจะเป็นหรือจะตาย,ทางเลือกที่ดีที่สุดในตอนนี้คือการจากไปเท่านั้น.

"ให้เขาไปได้!"เซี่ยหยุนหนิงได้กล่าวออกไป,ด้วยความรู้สึกที่หัวใจกำลังแตกเป็นเสี่ยงๆ.

เย่ซิงเหอถอนหายใจยาว,แม้ว่าเขาจะคิดว่าเซี่ยหยุนหนิงจะเป็นคนที่น่าประทับใจเป็นอย่างยิ่ง,ทว่าเขาจะต้องไปเท่านั้น,นอกเหนือจากนี้ตัวเขานั้นยังได้รับความช่วยเหลือจากอันซุยหยุนการจากไปเช่นนี้นั้นเป็นการดีแล้ว.

ด้วยฐานะของเซี่ยหยุนหนิงเป็นถึงองค์หญิง,ในอนาคตข้างหน้าแน่นอนว่าคนที่จะเป็นสามีของหล่อนนั้นจะต้องเป็นชนชั้นสูงด้วย,ไม่ช้าก็เร็ว,หล่อนก็จะลืมมันได้!เย่ซิงเหอยิ้มเย้ยหยันตัวเอง,จ้องมองจากสถานที่ไกลออกไป,ดวงตะวันทอแสงสีแดงกำลังคล้อยต่ำลงช้าๆ,เขาก้าวไปข้างหน้าเรื่อยๆ.

ที่สันเขาไกลออกไป,มีบุคคลสองคนที่สวมชุดคลุมยาวสีเทาหม่นยังคงไม่จากไปใหน.

"องค์ชาย,ต้องการให้ข้าสืบดูภูมิกำเนิดของเด็กหนุ่มนั้นไหม,ดูเหมือนว่าองค์หญิงจะทำเพื่อเขาอยู่บ้างเล็กน้อย"

ท่าทางใบหน้าของหัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือยังคงเงียบขรึม,ราวกับว่าข้างในใจนั้นกำลังโกรธอยู่,ผู้ช่วยที่อยู่ใกล้ๆจึงไม่กล้าที่จะกล่าวอะไรออกมาอีก.

หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือแค่นเสียงอย่างเย็นชา,หันหลังกลับพร้อมกำลังจะจากไป.

ผู้ช่วยคนดังกล่าวจ้องมองดูแผ่นหลังของหัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือ,เขารู้สึกบ้างเล็กน้อยว่าหัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือนั้นโกรธอยู่,ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมหัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือถึงต้องโกรธ.

"เจ้าเด็กนั้นคงไม่ต้องการที่จะอยู่ที่สถาบันดาราสวรรค์แล้ว,เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้องค์หญิงมีความรู้สึกกับเขาอีก."หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือกล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"แต่,คนของตำหนักเรา,ไม่สามารถที่จะบังคับการตัดสินใจของสถาบันดาราสวรรค์."ผู้ช่วยลังเลที่จะกล่าวออกมาซึ่งแม้ว่าเขาจะหวาดเกรงหัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือก็ตาม,ทว่าด้วยระบบการศึกษา,ได้ถูกแยกออกเป็นอิสระจากอำนาจของราชวงศ์โดยตรง,หลายปีที่ผ่านมานี้,เหล่าขุนนางและเหล่าผู้มีอำนาจชนชั้นสูงต่างก็จบมาจากสถาบันการศึกษาดังกล่าว,ดังนั้นด้วยสถานะของสถาบันจึงมีความอิสระในการปกครองตัวเองเป็นอย่างมาก,แม้แต่คฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือก็ไม่สามารถที่จะแทรกแซงได้โดยง่าย.

"สถานนีฝึกฝนตอนนี้มีคนตายหลายคน,ภายในสถาบันดาราสวรรค์จะต้องมีผู้ทรยศอยู่ภายในแน่,หากว่าข่าวดังกล่าวแพร่ออกไป,จะมีผลต่อชื่อเสียงของสถาบันดาราสวรรค์,ดังนั้นจึงเป็นเรื่องของสถานบันจะต้องมีการสืบสวนหาความเป็นจริง,หยุนหนิงเองก็พัวพันกับเรื่องดังกล่าวด้วย,คงจะเป็นการง่ายที่พวกเราคฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์จะต้องมีส่วนร่วมด้วย,พวกเราจะสามารถร้องขอต่อพวกเขาได้,หากเมื่อทางนั้นตอบรับมาเมื่อไหร่เมื่อนั้นพวกเราก็สามารถที่จะไล่เขาออกไปได้!"หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือกล่าวออกมาอย่างไม่แยแส.

"ขอรับ!"ผู้ช่วยกล่าวอย่างเคารพพร้อมทั้งยื่นมือคารวะมาข้างหน้าแล้วกล่าวต่อ,"องค์ชาย,พวกเราจะไปพบองค์หญิงหรือไม่?"

"ไม่จำเป็น!"หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือชำเลืองมองจากสถานที่ไกลออกไป,หากว่าหยุนหนิงรู้ ซึ่งอาจจะทำให้หล่อนรับรู้ว่าตัวเองถูกใช้เป็นเหยื่อ,บางทีอาจจะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นก็เป็นได้,ซึ่งนั่นก็มีแต่จะทำให้เรื่องระหว่างบิดาและบุตรสาวกลายเป็นเรื่องใหญ่โตได้.

บุคคลทั้งสองก็ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย,ราวกับว่าไม่เคยปรากฏอยู่.

ภายในป่าไม้ที่ลึกลับได้ยินเสียงสกุณาร้องอยู่เจื้อยแจ้ว.

ถนนสะพานไม้กระดานของสถานีฝึกฝนได้ทำการซ่อมแซมชั่วคราว,เหล่าอาจารย์และนักเรียนได้จากสถานีฝึกฝนไปแล้ว,เหลือไว้แค่เพียง,เหล่าคนที่ต้องตายมากมาย,ภายในใจของพวกเขาที่เหลืออยู่นั้น,คงจะกลายเป็นแผลที่ไม่สามารถลืมเลือนมันไปได้.

ภายใต้คลื่นที่สงบเงียบกระทบฝั่งอย่างสงบ,ทว่ากลับยังมีคลื่นลูกใหญ่กำลังพัดผ่านมา.

ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย