Star Martial God Technique Chapter 84 Cannot walk

Star Martial God Technique Chapter 84 Cannot walk

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่ 84 ไปใหนไม่ได้

บทที่ 84 ไปใหนไม่ได้

แต่ถึงกระนั้นเหล่ยหงก็ยังใช้ทักษะอีกมากมายเข้าร่วมในการต่อสู้,ดังนั้นเขาจึงไม่ได้อยู่เฉยกลับโจมตีออกไปอย่างไม่หยุดยั้งเหมือนดั่งห่าฝนที่ร่วงหล่นลงมาไม่หยุด,ดำเนินไปเรื่อย,จนเขาเริ่มหายใจหอบๆ,ทั่วร่างกายของเขานั้นมีสายฟ้าส่องสว่างปกคลุมไปทั่วมันช่วยเพิ่มพลังให้มีความแข็งแกร่งยิ่งมากขึ้นไปอีก,ทุกครั้งที่หมัดของเขาพุ่งออกไปเกิดเสียงฉีกอากาศอยู่เนื่องๆ

เย่ซิงเหอยังคงพยายามรับการโจมตีของเหล่ยหงอยู่,เขาไม่รู้เลยว่าจะต้องใช้วิธีใหนในการขัดขวาง,เขาแทบไม่มีโอกาสที่จะตอบโต้กลับ.

ด้วยทักษะที่มากมายของเหล่ยหง,เย่ซิงเหอไม่เคยเห็นมาก่อนเลย,นอกจากนี้ทุกทักษะที่เขาแสดงออกมานั้น,แทบจะไม่ซ้ำกันเลย,ตลอดจนหมัดของเขานั้นทรงพลังและยังมีสายฟ้าคลุมอยู่เป็นที่น่าตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก.

ความจริงแล้วการได้รับสืบทอดพลังจากเหล่าผู้อาวุโสของตระกูลต่างๆนั้นช่างแข็งแกร่งยิ่ง,ด้วยความรู้ที่กว้างขวางและลึกซึ้ง,เหล่าตระกูลขุนนางชั้นสูงค่อนข้างที่จะน่าอัศจรรย์กับความสามารถที่พวกเขามี.

เย่ซิงเหอยังคงต่อสู้ทันใดนั้นเขาก็เห็นช่องว่าง,เขาได้พุ่งตรงไป,พร้อมกับเปล่งเสียงเบาๆ,รวบรวมพลังอำนาจแห่งดวงดาราเปลี่ยนมือทั้งสองข้างกลายเป็นดาบเปลวเพลิงแห่งดวงดารา,ด้วยดาบแห่งดวงดาราทั้งสองเล่มนั้นได้กวาดโค้งหล่นมาจากข้างบนฟ้า,พร้อมกับฟาดไปยังเหล่ยหง.

หากว่าความเร็วของดาบเพลิงแห่งดวงดาราฟาดมาเร็วกว่านี้,จะต้องเข้าเป้าและโจมตีเหล่ยหงได้อย่างจัง,ทว่าเหล่ยหงกับปล่อยสายฟ้าที่มีแสงสีดำออกมาทั่วร่างกายได้ก่อนที่ดาบเปลวเพลิงจะฟาดไปที่ร่างกายของเขา.

ปัง ปัง!

ดาบแห่งเปลวเพลิงนั้นฟันไปที่แสงสายฟ้าสีดำ,พร้อมกันนั้นก็ระเบิดออกมาในทันที.

ตูม ตูม!

เป็นพลังอำนาจที่ยอดเยี่ยมนัก.

ภายในใจของเหล่ยหงถึงกับเย็นเยือบทีเดียว,เขาไม่เคยคิดเลยว่าเย่ซิงเหอที่เป็นผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้แห่งดวงดารา,จะสามารถที่จะใช้ทักษะได้เหมือนกับผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้แห่งเปลวเพลิง,ด้วยทักษะที่เขาได้แสดงออกมาเมื่อกี้นี้เป็นทักษะปราณมังกรอสนีที่เป็นความสามารถตกทอดมาของตระกูลอนีบาต,ไม่เช่นนั้นดาบเปลวเพลิงแห่งดวงดาราเมื่อสักครู่อาจจะตัดผ่านคอหอยและทะลุผ่านหัวใจเขาก็เป็นได้.

เย่ซิงเหอยังคงมีไม้ตายซ่อนเอาไว้อยูอีกมากเท่าใดกัน?

เหล่ยหงจ้องมองเย่ซิงเหออย่างลึกซึ้ง,เขาได้เปลี่ยนร่างของเขาอีกให้มันมีความแข็งแรงและดุร้ายยิ่งกว่าเดิมทุกๆส่วนบนร่างกายยกเว้นแขน,ถูกปกคลุมไปด้วยเกล็ดที่หนาแน่นเป็นจำนวนมาก,บนศีรษะของเขานั้นมีเขางอกออกมาคู่หนึ่ง,ทั่วทั้งร่างกายของเขานั้นถูกคลุมและมีประกายสายฟ้าออกมาไม่หยุด,ปราณที่ไม่สิ้นสุดนั้นได้ระเบิดออกมารอบๆโดยมีเขาเป็นจุดศูนย์กลาง.

บูมมม...!

เหล่ยหงเป็นเหมือนกับลูกศรที่พุ่งออกจากคันศร,เขาทะยานออกมาอย่างรวดเร็วเห็นเป็นเฉดสียาวพุ่งผ่านเข้ามาทันที,เขากวัดแกว่งหมัดที่ทรงพลังตรงมายังร่างของเย่ซิงเหอ.

ความเร็วของเหล่ยหงนั้นช่างมากมายยิ่งนัก,ทว่าเย่ซิงเหอเองก็เคลื่อนที่ได้รวดเร็วยังกะแสงเหมือนกัน,หมัดที่ทรงพลังนั้นช่างน่ากลัวจนสามารถที่จะข่มขวัญของศัตรูได้เลยทีเดียว,เกิดเสียงดังสนั่นจากการปะทะกันของหมัดทั้งสอง!

บูมมม...!

ทักษะการต่อสู้ของผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้แห่งมังกรช่างน่าเกรงขามยิ่งนัก,เขามีทักษะการต่อสู้ให้ใช้มากมายยิ่งนัก,ทว่าที่น่าหวั่นเกรงจนน่าอัศจรรย์นั้นกับเป็นความเร็วและความแข็งแกร่งของร่างกายที่แทบจะอยู่ในจุดสูงสุดเท่าที่เคยเห็น,ทำให้การปะทะนี้ช่างอันตรายอย่างยิ่ง.

ความเร็วนี่มัน!

ภายในใจของเย่ซิงเหอถึงกับสะดุ้งทีเดียว,ในขณะนี้มันเริ่มที่จะตรึงมือเขาเรียบร้อยแล้ว,เขาจึงทำได้แค่เพียงกระตุ้นพลังอำนาจแห่งดวงดาราภายในร่างกายของเขาอย่างบ้าครั่ง,เพื่อที่จะรับหมัดของเหล่ยหง.

ปัง!

เกิดเสียงระเบิดจากการปะทะไม่หยุดบนเวทีการแข่งขัน,จนทำให้ทั่วทั้งพื้นสนามการแข่งขันเริ่มที่จะเกิดรอยแตกเป็นเหมือนกับใยแมงมุมไปทั่วสนาม,บางจุดถึงกับเกิดเป็นหลุมขึ้นมาทันที,เหล่าผู้ชมการแข่งขันที่อยุ่รอบๆที่มีวรยุทธ์อ่อนด้อยถึงกับต้องปลิวกระเด็นออกไปจากคลื่นกระแทกที่เกิดจากการปะทะบนสนาม,มันกระจายตัวออกไปอย่างไม่หยุดทุกทิศทุกทาง.

เหล่าคนที่อยู่รอบๆถึงกับหน้าเปลี่ยนสีเลยทีเดียว,มันเป็นพลังที่แข็งแกร่งจนน่าเกรงขามจริงๆ.

ผู้เยาว์สองคน,ที่ทำการต่อสู้สร้างความเสียหายต่อสนามแข่งขันเช่นนี้,แทบจะไม่เคยเห็นมาก่อน,ต้องยอมรับเลยว่าพรสวรรค์ของทั้งคู่นั้นช่างลึกล้ำนัก!

หลังจากที่ปล่อยหมัดขวาออกไปนั้น,เย่ซิงเหอถึงกับต้องถอยหลังกลับมาหลายก้าวทีเดียว,ทั่วทั้งร่างกายของเขานั้นเต็มไปด้วยบาดแผล,ซึ่งเริ่มมีเลือดไหลออกมาซิบๆ,เสื้อผ้าที่สวมไส่นั้นถึงกลับฉีกขาดไปหลายรอย,ปรากฏใบหน้าที่ตื่นตระหนก,เหล่ยหงเองก็ถอยออกไปหลายเมตร,เขากำลังหายใจหอบๆอยู่เหมือนกัน.

หมัดที่เหล่ยหงหรือแม้แต่เย่ซิงเหอปล่อยออกมา,นั้นได้ใช้กำลังแทบจะถึงขีดจำกัดเรียบร้อยแล้ว.

ความเป็นจริงนั้น,เหล่ยหงเป็นคนที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,ผนึกมังกรที่อยู่ที่แขนขวาของเขาเตรียมพร้อมที่จะนำมันออกมาใช้งาน,เขาต้องการที่จะปลดปล่อยมันออกมาเพื่อใช้ในการต่อสู้อยู่เหมือนกัน,แต่ถึงกระนั้นเมื่อคิดอย่างละเอียดแล้วมันยังไม่จำเป็น,ถึงขนาดต้องใช้ง้าวมังกรเหมันต์แต่อย่างใด.

เย่ซิงเหอจ้องมองไปยังเหล่ยหง,พร้อมกับส่งยิ้ม,"ข้าแพ้ท่านแล้ว!"

เหล่ยหงจ้องมองไปยังข้างหน้าเล็กน้อย,เขาได้ใช้พลังจนเกือบจะหมดเหมือนกัน,หากแต่ไม่สามารถล้มเย่ซิงเหอได้,แม้ว่าเขายังมีทักษะที่น่าเกรงขามซ่อนเอาไว้อยู่อีก,ทว่าด้วยพลังที่เขาต้องใช้ในทักษะดังกล่าว,มันไม่เพียงพอที่จะใช้ออกมาเลย,แต่ความรู้สึกของเหล่ยหงที่มีนั้น,เขากับคิดว่าเย่ซิงเหอยังคงมีไพ่ตายที่ยังไม่แสดงออกมา,หากต้องต่อสู้ต่อไปล่ะก็,เขาเองก็ไม่รู้เลยว่าจะพ่ายแพ้หรือได้รับชัยชนะ.

อย่างไรก็ตามคาดไม่ถึงว่าเย่ซิงเหอกับยอมรับความพ่ายแพ้ไปซะก่อน!

อาจจะคิดได้ว่าเย่ซิงเหออาจจะช่วยเขาอยู่หรือไม่,เหล่ยหงยกมือคารวะไปด้านหน้าพร้อมกับกล่าวว่า"ความแข็งแกร่งของน้องซิงเหอ,ทำให้ข้านั้นชื่นชมยิ่งนัก,หากว่ามีโอกาสพวกเราคงจะได้ทดสอบฝีมือกันอีกครั้ง,หากว่าเจ้านั้นมีสิ่งใดที่ข้าเหล่ยหงสามารถช่วยได้,ขอให้เจ้าบอกกล่าวมาได้เลย!"

การต่อสู้ในครั้งนี้,เหล่ยหงนั้นรู้สึกเสียดายที่ยังไม่ได้ต่อสู้กันอย่างชัดเจนเหมือนดั่งที่ควรจะเป็น,ซึ่งเขารู้สึกชื่นชมเย่ซิงเหอเป็นอย่างมาก,ทว่ามันกับทำให้เขานั้นค้างคาเสียยิ่งกระไร!

"ยินดีเป็นอย่างยิ่ง,พี่เหล่ยหง,หากว่าพวกเรามีโอกาสได้พบกันอีก,พวกเราจะทำการนัดวันการแข่งขันอีกครั้งหนึ่งก็ยังได้!"เย่ซิงเหอเองก็คิดว่าเหล่ยหงนั้นเป็นชายที่น่าชื่นชมคนหนึ่งเหมือนกัน,เขายกมือคารวะไปที่เหล่ยหง.

ในตอนนี้สายตาของทุกๆคนต่างจ้องมองขึ้นไปยังเวที,มองการแข่งขันศิลปะการต่อสู้,ผู้เยาว์ทั้งสองนี้ช่างโดดเด่นยิ่งนัก,ภายในใจของพวกเขานั้นเต็มไปด้วยความชื่นชม,อนาคตข้างหน้าของพวกเขานั้น,วันหนึ่งใครจะรู้ว่าพวกเขาอาจจะต้องแหงนมองเหล่าผู้เยาว์ทั้งสองเลยก็ได้.

เจ้าเหยี่ยนที่มีคนคอยพยุงแขนอยู่,ภายในดวงตาของเขานั้นมีประกายแสงแห่งความเจ็บปวดและไร้ซึ่งจิตวิญญาณ,เขาคิดว่าภายในเมืองปลาคาร์ปสีน้ำเงินนี้เขาเป็นหนึ่งเดียวที่มีพรสวรรค์มากที่สุด,ตอนนี้เมื่อเขาเอาไปเปรียบกับเย่ซิงเหอแล้ว,กับไมสามารถเทียบได้เลย,นอกจากนี้เขายังอายุ 19 ปีแล้ว,เย่ซิงเหอมีอายุแค่เพียง 15-16 ปีเท่านั้น.

ความรู้สึกที่เปี่ยมล้นเต็มไปด้วยความไม่ยินดีและเกลียดชัง,เขาอดไม่ได้ที่จะหดหู่ใจ,เพราะเขานั้นเข้าใจได้อย่างแม่นแท้ว่าระหว่างเขากับเย่ซิงเหอนั้นต่างกันเช่นไรถึงแม้ว่าเขาจะฝึกฝนอย่างหนักก็ตาม,เขาและเย่ซิงเหอยังคงมีช่องว่างขนาดใหญ่ที่กั้นขวางเอาไว้อยู่,จนทำให้เขานั้นได้เพียงมองอยู่ข้างหลังที่ห่างไกล.

เย่ซิงเหอเตรียมพร้อมที่จะกระโดดลงจากเวทีการแข่งขัน,ก็เห็นเพียงใครคนหนึ่งที่พุ่งขึ้นมาบนเวทีการแข่งขัน,พร้อมกับใช้มือขวางทางเย่ซิงเหอเอาไว้.

คนๆนี้,เป็นหลินหยินนั่นเองที่คอยสังเกตการณ์อยู่ห่างๆ.

ในขณะนั้นใบหน้าที่สวยงามของหล่อนนั้น,มีประกายแสงที่ยโสและเอาแต่ใจ,หล่อนชำเลืองมองไปยังเย่ซิงเหอ, "เจ้าจะไปใหนไม่ได้!"

เย่ซิงเหอจ้องมองอย่างเหยียดหยันไปที่หลินหยิน,เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย,พร้อมกับถามอย่างไม่พอใจ,"ทำไม?"

"เห็นอยู่แล้วว่าเจ้าสามารถที่จะชนะเหล่ยหง,ทำไมเจ้ากลับยอมแพ้?"หลินหยินยกคิ้วขึ้น,จ้องมองไปยังเย่ซิงเหอและพูด.

"ฮ่า ฮ่า,เจ้าช่างเป็นผู้หญิงที่น่าขันยิ่งนัก,ข้าและพี่เหล่ยหงนั้นต่อสู้กันทุกคนล้วนแล้วแต่ก็เห็น,ข้าไม่สามารถเทียบกับพี่เหล่ยหงได้,เป็นเรื่องธรรมดาที่ข้าต้องพ่ายแพ้,นี่มันเป็นแค่เพียงการแข่งขัน,มันจำเป็นด้วยรึที่ข้าจะต้องเอาทั้งหมดของข้าเข้าไปเสี่ยง?หลินหยิน,เจ้ามั่นใจในตัวตนของเจ้ามากเกินไป,เจ้าคิดว่าทุกคนนั้นล้วนแล้วแต่ชื่นชมในตัวเจ้าอย่างงั้นรึ?เจ้าเป็นเพียงแค่ผู้หญิงธรรมดาที่สวยและน่าดึงดูด,แล้วมันยังไงล่ะ,เจ้าคิดอย่างนั้นสินะ,ไม่ว่าผู้ชายคนใหนเขาจะต้องใช้ชีวิตและความตายเพื่อเจ้านะ?มันช่างน่าหัวเราะจริงๆ!"เย่ซิงเหอม้วนปากขึ้น,กล่าวด้วยความเหยียดหยัน.

"เจ้า" หลินหยินใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดง,หล่อนได้ก้าวเข้าไปหาเย่ซิงเหอ,"ถึงอย่างไร,ไม่ว่าเจ้าจะพูดอะไร,เจ้าก็ไม่สามารถก้าวออกไปจากเวทีนี้โดดเด็ดขาด!"

"หากข้าต้องการจะไปแล้วจะทำไม?"ภายในด้วยตาของเย่ซิงเหอนั้นมีประกายแสงแห่งความเย็นชา.

"เจ้าต้องชนะข้าก่อน,ต้องข้ามศพข้าไป!"หลินหยินกล่าวออกมาเสียงดัง.

เย่ซิงเหอไม่ค่อยเข้าใจผู้หญิงคนนี้เลย,หลินหยินคนนี้เป็นเหมือนกับคนเสียสติ!หล่อนต้องการจะทำอะไรกัน?ต้องการที่จะให้มีการแข่งขันต่อ,หรือหล่อนต้องการอะไรกันแน่?

ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย

Author(s)

Mad Snail
"ทากพิศดาร"(ฟาเปียว เตอะ วอหนิว) ผู้ประพันธ์

https://www.facebook.com/shareebookandducumentfree/