Star Martial God Technique Chapter 96 Who moves abandons who

Star Martial God Technique Chapter 96 Who moves abandons who

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่ 96 โจมตีใครที่ขยับ.

บทที่ 96 โจมตีใครที่ขยับ.

เหลียงซูจ้องมองตาโต,ด้วยความเร็วของเย่ซิงเหอนั้นเกินกว่าที่เขาจะขยับได้,ความแข็งแกร่งของเขานั้นไม่สามารถเทียบได้เลย.

ด้วยสันชาติญาณเขาจึงได้สร้างโล่เปลวเพลิงเพื่อป้องกันตัวเองตรงบริเวณอก.

ตูมมม!

ด้วยพลังที่น่าหวาดกลัว,กำแพงป้องกันโล่เปลวเพลิงถูกปะทะอย่างรุนแรงจนแตกกระจายเป็นชิ้นๆแตกกระจายไปทุกทิศทุกทาง.

ด้วยพลังมากมายมหาศาลที่ไม่สิ้นสุด,เหลียงซูผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้แห่งเปลวเพลิงบุคคลที่เขาต้องเผชิญหน้าด้วยนั้น,เขารู้สึกได้ว่าตัวเองเป็นเหมือนกับเรือเล็กที่อยู่ท่ามกลางพายุในมหาสมุทร,พร้อมที่จะล่มและแยกออกเป็นเสี่ยงๆได้ทุกเวลา.

ฝ่ามือของเย่ซิงเหอประทับไปที่อกของเหลียงซู,เกิดเสียงดังทึบเหมือนดังกำลังตีกลองทั่วๆไป.

ตูมม.

เหลียงซูพ่นเลือดคำโตออกมาอย่างมากมาย,เปื้อนไปทั้งร่างกายของตัวเอง,กระเด้งกระดอนไปบนพื้นจนไปนอนหมอบอยู่ที่พื้น,กระเสือกกระสนลุกขึ้น,พยุงตัวแทบไม่สามารถคลานหรือขยับตัวได้เลย.

ด้วยฝ่ามือดังกล่าว,ได้ทำลายวรยุทธ์ของเหลียงซูหายไปในทันที,หากแต่ยังเป็นโชคของเหลียงซูที่เขายังมีชีวิตเหลืออยู่,เขาตอนนี้ทำได้เพียงแค่ให้ล้มลุกคุกคลาน,แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ต่างไปกับขยะชิ้นหนึ่งแล้วตอนนี้

เย่ซิงเหอหยุดที่จะก้าวต่อไป,ภายในดวงตาของเขานั้นเต็มไปด้วยจิตสังหาร,เหมือนดั่งปิศาจร้ายที่ขึ้นมาจากขุมนรกก็ไม่ปาน.

เขาต้องพยายามไปอย่างมากมายแทบเป็นแทบตายเพื่อที่จะปกป้องพ่อแม่และคนในตระกูล,แต่ทว่าตอนนี้,คนในตระกูลนอนเกลือกลิ้งอยู่กับพื้น,นอกเหนือจากนี้ยังต้องตายไปหลายคน,นี่มันเป็นเพราะเขา!เย่ซิงเหอเต็มไปด้วยความสำนึกผิดและด่าว่าตัวเอง,พร้อมกับความโกรธที่อัดอั้นพร้อมที่จะระเบิด!

เย่ซิงเหอเองนั้น,นี้เป็นครั้งแรกเลยนับตั้งแต่เด็กจนเติบโตเป็นผู้ใหญ่มันเป็นวันที่เขาโกรธมากมายที่สุดในชีวิต!

อดไม่ได้เลยที่จะมองไปหาบิดามารดาที่ถูกทำร้าย,เห็นเหล่าคนในตระกูลที่ถูกสังหาร,ความเจ็บปวดนี้,แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะพูดหรืออธิบายเป็นภาษาออกมาได้.

พลังที่มากมายไม่สิ้นสุดแพร่ออกมารอบๆร่างกายของเย่ซิงเหอ,ด้วยความแข็งแกร่งและทรงพลังนี้,เป็นเหมือนดั่งโซ่ที่มองไม่เห็น,กำลังบีบรัดกดดันเหล่าคนของตระกูลจันทราทมิฬ,แทบจะหายใจไม่ออก.

เหล่าคนของตระกูลขนนกสีฟ้าเห็นเย่ซิงเหอที่ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง,ต่างก็ร้องไห้,ซิงเหอนั้นยังไม่ตาย!เหล่าคนของตระกูลจันทราทมิฬนั้นหลอกลวงพวกเขา,อย่างไรก็ตามคนที่มากมายของตระกูลจันทราทมิฬนี้,เย่ซิงเหอเพียงคนเดียวจะสามารถรับมือได้อย่างงั้นรึ?

มีคนของตระกูลจันทราทมิฬมากกว่า 60 คน,ระดับ 5 ดินแดนสวรรค์หลายคน,นอกเหนือจากนั้นเป็นระดับ 4 ดินแดนสวรรค์เกือบทั้งหมด,ตลอดจนมีจ้าวหยางและจ้าวเหยี่ยน,พ่อลูกที่น่ารังเกลียดนั่นอีก!

เพียงแค่ตัวคนเดียวคงเป็นการยากที่จะจัดการศัตรูจำนวนมากเช่นนี้,หากว่าเย่ซิงเหอโดนสังหารล่ะก็,ตระกูลขนนกสีฟ้าก็จะไร้ซึ่งความหวังใดๆเลย.

"ซิงเหอ,ปล่อยพวกเราไว้เช่นนี้,เจ้าวิ่งได้เร็วกว่า,ไปซะ!"เย่จุนพยายามกัดฟันและตระโกนออกมาเสียงดัง.

"ซิงเหอ,วิ่งเร็วเข้า,จงจำไว้,ล้างแค้นให้พวกเราด้วย!"เหล่าคนภายในตระกูลต่างตระโกนออกมาเสียงดัง.

เหล่าคนภายในตระกูล,ต่างก็ใคร่ครวญแล้วว่าคงไม่สามารถหนีรอดได้!ทว่าพวกเขาคิดว่าหากเย่ซิงเหอหนีรอดได้,ตระกูลของพวกเขานั้นก็จะยังคงอยู่!

เย่ไห่เองก็ด้วยเหมือนกัน,ในเวลานั้น,เขาเป็นคนหนึ่งที่คับแค้นโกรธเกรี้ยวมากที่สุด,พร้อมกับตระโกนออกไปเสียงดัง.

"ซิงเหอ,วิ่งหนีเร็วซิ!!"

จ้าวหยางเริ่มรู้สึกถึงความเลวร้าย,ตระกูลจันทราทมิฬได้ไล่ล่าเตรียมสังหารหมู่ตระกูลขนนกสีฟ้า,เขาต้องการเข้าร่วมเพื่อความสนุก,และคิดว่าคงจะเป็นได้ด้วยดี,ตอนนี้เขาหวาดเกรงว่าเย่ซิงเหออาจจะล้างแค้นเขาด้วย,ก่อนนั้นนั้นเขาสามารถบอกได้ว่าเย่ซิงเหอสามารถเทียบได้กับผู้ฝึกยุทธ์ระดับ 6 ดินแดนสวรรค์เลยทีเดียว,ถึงจะรวมเขาเข้าไปด้วยในตอนนี้,คงเป็นการยากลำบากที่จะสังหารเย่ซิงเหอได้,หรือถึงแม้ว่าสังหารเย่ซิงเหอได้บางทีอาจจะเกิดการนองเลือดแล้วต้องมีคนอีกหลายคนที่ต้องตกตาย.

จ้าวหยางได้ค่อยๆเข้าไปไกล้กับกลุ่มคนของตระกูลขนนกสีฟ้า,ตราบเท่าที่เขานั้นสามารถจับพ่อกับแม่ของเย่ซิงเหอเป็นตัวประกันได้,เขาไม่เชื่อว่าเย่ซิงเหอนั้นจะหลุดรอดเงื้อมมือเขาไปได้.

ขณะเจ้าหยางเพียงแค่แสดงท่าทีออกมา,ตูมม,เย่ซิงเหอก็ก้าวอย่างรุนแรงไปที่พื้น,พื้นดังกล่าวแตกเป็นทางกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อย,เป็นรอยแตกใยแมงมุมฝุ่นผงกระจัดกระจายไปทุกทิศทุกทาง,ด้วยพลังที่น่าหวาดกลัวนั่น,เย่ซิงเหอได้เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วกลายเป็นลำแสง,แล้วฟาดไปที่จ้าวหยาง.

คาดไม่ถึงเลย,ด้วยปฏิกิริยาของเย่ซิงเหอนั้นรวดเร็วจนไม่มีใครคาดคิด,ด้วยความเร็วนั้นแทบจะเป็นความเร็วอันสุดยอด.

.

เย่ซิงเหอเข้าใจได้ถึงจุดอ่อนของเขานั่นได้อย่างแน่นอน,ดังนั้นเขาจึงได้ให้ความสนใจกับการเคลื่อนไหวและการกระทำของทุกคนได้เป็นอย่างดี,เมื่อจ้าวหยางเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย,เย่ซิงเหอก็เข้าจัดการในทันที.

ทันใดนั้น,เย่ซิงเหอก็เคลื่อนที่เขาไปอยู่ข้างๆจ้าวหยาง.

.

จ้าวหยางถึงกับหมุนเคว้งในทันที,เขาต้องการป้องกันตัวเองหากแต่ไม่ทันการแล้ว,เขาเห็นเพียงไหล่ของเย่ซิงเหอนั้นกระแทกมาที่ตัวเขา,พร้อมกับโจมตีไปที่ตำแหน่งจุดดันเถียนของเขาอย่างโหดร้าย,ตูมม,ได้ยินเพียงแค่เสียงเหมือนดั่งกับขวดแก้วแตกดังโพล๊ะ.

จ้าวหยางตะโกนออกมาอย่างน่าสงสาร,พร้อมกับเสียงคร่ำครวญของความเจ็บปวดระทมให้ทุกๆคนได้ยิน,ร่างของเขานั้นลอยกระเด็นออกไป,หล่นหมอบนอนอยู่บนพื้นออกไปหลายเมตร.

การโจมตีของเย่ซิงเหอนั้น,มีจุดประสงค์เพื่อทำลายจุดดันเถียนของจ้าวหยางโดยตรง,จ้าวหยางกระเสือกกระสนล้มลุกคุกคลาน,เขาได้กลายเป็นเพียงขยะเรียบร้อยแล้ว.

การโจมตีของเย่ซิงเหอนั้นไม่จำเป็นต้องใช้ทักษะการต่อสู้ใดๆ,เพียงแค่การเคลื่อนที่ของแรงอัดอากาศก็เพียงพอที่จะบดขยี้ความแข็งแกร่งของคู่ต่อสุ้ได้แล้ว,ไม่จำเป็นต้องใช้ทักษะต่อสู้ใดๆ.

หลังจากโจมตีจ้าวหยางล้มคว่ำไปแล้ว,เย่ซิงเหอได้จ้องมองกวาดสายตาอันเย็นชาไปยังเหล่าคนของตระกูลจันทราทมิฬพร้อมกับเจ้าเหยี่ยนด้วย.

ภายในดวงตาของเย่ซิงเหอนั้นเต็มไปด้วยความโกรธและจิตสังหาร,ที่น่าหวาดเกรงไม่ต่างไปจากสัตว์ปิศาจที่น่าสะพรึงกลัวเลย.

กรึบๆ,จ้าวเหยี่ยนกลืนน้ำลาย,ความแข็งแกร่งของเย่ซิงเหอที่เติบโตขึ้นขนาดนี้,ยังเป็นมนุษย์อยู่อีกรึ?ทำไมถึงได้เพิ่มขึ้นรวดเร็วขนาดนี้กัน!

เขาเองก็ต้องการที่จะหลบหนีไป,หากแต่ด้วยสายตาที่เย็นชาของเย่ซิงเหอ,ด้วยใบหน้าที่ดำมืดจ้องมองมาที่เขา,ทันใดนั้นขาของเขาก็แทบจะไม่กล้าก้าวออกไปได้แม้แต่ก้าวเดียว,เขาหวาดกลัวแม้แต่การกระทำเล็กๆน้อยๆของเย่ซิงเหอ,เพียงแค่การจ้องมองของเย่ซิงเหอ,ก็สามารถทำให้เรี่ยวแรงของเขานั้นหายไป,มันฝังลึกลงไปในจิตใจของเขา,เย่ซิงเหอนั้นไม่ต่างจากปิศาจแม้แต่นิดเดียว.

ในตอนนี้เขาคิดถึงแต่เพียงความปลอดภัยของตัวเอง,แทบที่จะไม่ได้คิดถึงจ้าวหยางบิดาของเขาเลยแม้แต่น้อย.

"พวกเราอย่าไปกลัว,ข้าไม่เชื่อว่าพวกเราทั้งหมดมีกันตั้งหลายคนจะไม่สามารถจัดการคนๆเดียวได้!"ผู้ฝึกยุทธ์ระดับ 5 ดินแดนสวรรค์คนหนึ่งในกลุ่มผู้เยาว์อันเสเพลได้ตระโกนออกมา.

หลังจากได้ยินคำพูดของเหลียงจิว,ทุกๆคนเหมือนกับว่าเริ่มมีความกล้าขึ้นมาเล็กน้อย.

เพียงแค่คำพูดของเหลียงจิวจบลง,ก็เห็นเพียงเย่ซิงเหอเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว,วู๊ซซๆ,เขาไปอยู่ข้างๆเหลียงจิวอย่างรวดเร็ว,ฝ่ามือของเย่ซิงเหอได้กวัดแกว่งฟาดไปยังจุดดันเถียนของเหลียงจิว,เหลียงจิวร้องออกมาอย่างน่าสงสาร,ปลิวออกไป,เหมือนดั่งเหลียงซูและจ้าวหยาง,นอนกองกันอยู่บนพื้น.

เป็นอีกคนหนึ่งที่ถูกทำลายวรยุทธ์ไปแล้ว!

สายตาของเย่ซิงเหอนั้นกวาดตามองอย่างเย็นชายังไปพวกเขา.

เหลียงจิวที่พูดออกมานั้น,เหล่าผู้เยาว์ของตระกูลจันทราทมิฬกำลังใคร่ครวญ,คิดที่จะเข้ากระทำการสังหารเย่ซิงเหอดั่งที่เหลียงจิวพูดหากแต่ยังไม่สิ้นเสียง ร่างของเหลียงจิวก็หล่นไปนอนกับพื้นแล้ว,ด้วยการโจมตีของเย่ซิงเหอ,เพียงแค่ประกาศออกมาเท่านั้น,เกรงว่าในตอนนี้นั้นเหลียงจิวคงจะมีสภาพที่ไม่ต่างไปจากจ้าวหยาง,ได้กลายเป็นขยะไร้ประโยชน์เรียบร้อยแล้ว.

เย่ซิงเหอได้กระทำการให้พวกเขาต้องหวาดกลัวอย่างหนัก,ด้วยวรยุทธ์ที่พวกเขามีอยู่ไม่สามารถที่จะขัดขืนได้เลย,นี่ช่างเป็นการกระทำไม่ต่างจากการถูกสังหารและถูกคุกคามอย่างโหดร้ายป่าเถื่อน!

พวกเขาทั้งหมดในกลุ่มต่างแข็งค้างไม่กล้าที่จะขยับออกไปจากที่ยืนอยู่,บนหน้าผากปรากฏเหงื่อที่ไหลซึมออกมาเหมือนดั่งเขื่อนแตก,ไม่มีใครสักคนในพวกเขาที่จะกล้าขยับตัว,หรือกล้าที่จะพูดอะไรออกมาสักคำ.

ด้วยการที่จ้องมองกลุ่มคนพวกนั้นอย่างเย็นเยือบ,เนื่องด้วยจริงๆแล้วเย่ซิงเหอเข้าใจว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นมีจำนวนที่มากกว่า,หากว่าเขานั้นกระทำการบุ่มบ่าม,เขาต้องใช้เวลาในการตู่สู้ที่นานและเกินมือเกินเท้าของเขา,ทว่าด้วยการกระทำเช่นนี้กับคนเหล่านี้,เขาก็จะสามารถกดพวกเขาให้อยู่กับที่,ทำให้พวกเขานั้นไม่กล้าแม้แต่ขยับตัว.

จ้าวเหยี่ยนเพียงแค่คิดจะก้าวก็ทำให้ขาของเขานั้นหมดซึ่งเรี่ยวแรง,เขารู้ดีว่าเย่ซิงเหอนั้นมีจุดมุ่งหมายที่จะทำสิ่งใด,ทว่าด้วยวิธีของเขานั้นมันกับได้ผลเกินคาด,เขาแทบไม่กล้าที่จะหาทางตอบโต้วิธีดังกล่าวได้เลย,แม้แต่จะเคลื่อนไหวแม้เพียงเล็กน้อย,หรือกล่าวอะไรออกมา,เขาก็เกรงว่าเย่ซิงเหอนั้นจะพุ่งเข้ามาโจมตีเขาในทันที.

ไม่เพียงแต่พรสวรรค์ของเย่ซิงเหอจะไม่สามารถบรรยายถึงได้,ทว่าด้วยความชาญฉลาดนั่นก็มหัศจรรย์ไม่ต่างกัน,เป็นเรื่องที่ยากลำบากที่จะจัดการและต่อสู้กับเขา.

พวกเขาได้ไปสร้างความโกรธแค้นกับคนผู้นี้ได้อย่างไรกัน!ภายในใจของจ้าวเหยี่ยนนั้นรู้สึกหดหู่เป็นอย่างมาก,หากว่าเขานั้นมีโอกาสอีกครั้ง,เขาจะไม่เข้าไปยุแหย่บุคคลเช่นเย่ซิงเหออีก,อย่างแน่นอน,ในตอนที่ได้ยินว่าจะมีการฆ่าล้างตระกูลขนนกสีฟ้า,ตระกูลจ้าวนั้นไม่ได้คิดเลยว่ามันจะเป็นเรื่องที่ไม่ดี,มันเป็นเหมือนกับคนแก่ที่ต้องการหาความสนุกใส่ตัวโดยหารู้ไม่ว่ามันจะเป็นการสร้างปัญหาได้.

เย่ซิงเหอเตรียมที่จะเข้าโจมตีทุกๆคนที่ขยับตัวในทันทีทันใด,ในขณะที่เขานั้นค่อยๆหันไปสนใจเย่จัว,เย่จุนและคนอื่นๆในตระกูลอย่างระมัดระวัง.

เหล่าคนในตระกูลขนนกสีฟ้านั้นไม่คิดเลยว่าเย่ซิงเหอจะสามารถกดข่มให้เหล่าคนตระกูลจันทราทมิฬทุกคนไม่กล้าแม้แต่ขยับอย่างคิดไม่ถึง,พวกเขากำลังเร่งรีบช่วยเหลือและพยุงพวกเขาอยู่,เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้คนภายในตระกูลอีกหลายคนต้องถูกสังเวยอีก.

ในขณะนั้น,มีคนบางคนของตระกูลจันทราทมิฬไม่สามารถที่จะทานทนได้แล้ว,เขาได้ก้าวเตรียมที่จะวิ่งหนีออกไปอย่างไม่คิดชีวิต.

เห็นแค่เพียงมือขวาของเย่ซิงเหอได้กวัดแกว่งไปในทันที,ดาบเปลวเพลิงแห่งดวงดาราได้ตรงไปที่หลังของเขาเกิดเสียงดังสนั่นในบริเวณที่คนๆนั้นอยู่ในทันที.

ปังง!

เหล่าคนอื่นๆต่างค้างไปในทันที,ด้วยทักษะการต่อสู้ที่น่าหวาดกลัวนั่น,มันกลับกลายเป็นทักษะที่สามารถโจมตีระยะไกลได้ด้วย,นี่เขายังเป็นมนุษย์อีกรึ,นี่เป็นผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้แห่งดวงดาราที่พวกเขารู้จักอยู่ใช่ใหม?

ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย

Author(s)

Mad Snail
"ทากพิศดาร"(ฟาเปียว เตอะ วอหนิว) ผู้ประพันธ์

https://www.facebook.com/shareebookandducumentfree/