Star Martial God Technique Chapter 67 Blue Divine Carp

Star Martial God Technique Chapter 67 Blue Divine Carp

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่ 67 ปลาคาร์ปเทพเจ้าสีน้ำเงิน

บทที่ 67 ปลาคาร์ปเทพเจ้าสีน้ำเงิน

ประมุขเย่จุนเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง แล้วถอนหายใจ.

"เย่ไห่,เรื่องนี้,ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว,นั่นสินะ,เจ้าควรที่จะคิดว่าถึงแม้ว่าจะเป็นซิงเหอ,ซิงหยุน มันก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องเข้าทดสอบเพื่อเข้าสถาบันดาราสวรรค์ด้วยตัวเอง,หากมีโชคได้โควต้าอีกล่ะก็,ในปีหน้าก็จะเป็นโอกาสของเย่ซิงหยุน!"สายตาของเย่จุนจ้องมองลงไปยังร่างของเย่ซิงเหอ.

เย่ซิงเหอสามารถรู้สึกได้ถึงแววตาของเย่จุนที่เต็มไปด้วยความผิดหวังที่ไม่อาจเปรียบได้

ตั้งแต่เด็กจนโต,ท่านลุงประมุขก็ใจดีกับเขาอย่างมาก,รักมากกว่าลุกพี่ลูกน้องอีกคน,ภายในหัวใจของเย่ซิงเหอรู้สึกผิดยิ่งนัก,ที่ทำให้ท่านลุงประมุขนั้นต้องผิดหวัง

ทั้งบิดามารดาของเขา,เห็นพวกท่านต้องคุกเข่าอยู่ในตอนนี้,หัวใจของเขานั้นแทบแหลกสลายไม่มีชิ้นดี.

ทุกคนล้วนแล้วแต่ดีต่อเขากันทั้งนั้น.

น้ำตาของเย่ไห่ไหลเต็มเบ้าตา,คำรามออกมาด้วยความไมพอใจ,"นี่มันยุติธรรมจริงๆรึ?ตั้งแต่เล็กจนโต,ทรัพย์สมบัติตั้งมากเท่าไหร่ที่เย่ซิงเหอใช้ไปกันล่ะ?แล้วเย่ซิงหยุนได้อะไรบ้างล่ะ?ทุกคนล้วนแล้วแต่คาดหวังในเย่ซิงเหอและได้มอบความรับผิดชอบทุกอย่างให้เขาไปแล้ว,ไม่ใช่เขาหรอกรึ?ที่ถูกไล่ออกจากสถาบันดาราสวรรค์,พร้อมกันยังทำให้ชื่อเสียงของตระกูลขนนกสีฟ้าต้องได้รับความอับอายอีกด้วย!"

ได้ยินคำพูดของเย่ไห่,เย่ซิงหยุนดิ้นหลุนจากการคุมตัวของคนในตระกูล,พร้อมกับคำรามลั่นออกมาด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจหลายที,จากนั้นเขาก็วิ่งออกไปยังสถานที่ไกลออกไปมุ่งไปยังภูเขาหลังหมู่บ้าน.

"ชิงหยุน,ชิงหยุน! "เย่ไห่ตะโกนออกไปพร้อมกับเร่งรีบวิ่งตามเย่ซิงหยุนไป.

คนในตระกูลต่างก็เงียบไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง,ความจริงแล้ว,เย่ซิงเหอนั้นได้ใช้ทรัพย์สมบัติของตระกูลไปเป็นจำนวนมากเช่นกัน,โดยในช่วงเวลาหนึ่งนั้น,ทางตระกูลไม่เคยลังเลที่จะใช้ทรัพย์สมบัติของตระกูลเพื่อช่วยเย่ซิงเหอโดยการซื้อยาน้ำคุณภาพสูง,เพื่อช่วยบำรุงกำลังร่างกายของเย่ซิงเหอเลยทีเดียว.

เย่ซิงเหอกลับต้องถูกขับออกจากสถาบัน,ทำให้พวกเขานั้นผิดหวังจริงๆ.

เย่จุนจ้องมองไปยังคนเหล่านั้น,ถอนหายใจยาวแล้วกล่าวว่า,"เย่จัวและเหอเหยี่ยน,พวกเจ้าก็ลุกขึ้นเถอะ,ซิงเหอเองก็ไม่ต้องการที่จะให้เป็นเช่นนั้น"ภายในสายตาของเย่จุนนั้นมี่ประกายแสงแห่งความเจ็บปวดอยู่ด้วย,แลดูเหมือนเหนื่อยหน่ายอยู่ชั่วขณะหนึ่ง.

อีกปีนี้ตระกูลขนนกสีฟ้าจะต้องก้าวข้ามความยากลำบากให้ได้.

"ซิงเหอเอ้ย,เจ้าจงฟัง,การลงโทษเจ้าของตระกูลนั้น,นับจากนี้เป็นต้นไปเจ้าต้องทำการสั่งสอนเหล่าเด็กๆของตระกูลเรา,นอกจากนี้เพื่อเป็นการลงโทษเจ้า,เจ้าจะต้องขึ้นเขาทำงานในเหมืองเก็บแร่ทุกวัน,วันละสองชั่วโมง,เจ้ายินดีที่จะรับหรือไม่?"เย่จุนจ้องมองไปยังเย่ซิงเหอ.

"ข้านั้นไม่มีสิทธิ์ที่จะโต้แย้ง,ซิงเหอ ยินดีที่จะรับการลงโทษ"เย่ซิงเหอกล่าวออกมาพร้อมกับพยักหน้า.

"นับจากพรุ่งนี้,เจ้าก็เริ่มทำงานได้,วันนี้คงเหนื่อยแล้ว,เจ้ากลับไปพักเถอะ!"เยจุนหันหลังกลับเดินไปข้างนอกไกลออกไป,เผยให้เห็นแผ่นหลังที่อ้างว้างยิ่งนัก.

เย่ซิงเหออ้าปากค้าง,อยากกล่าวอะไรออกมาต่อท่านลุงประมุขหากแต่ไร้ซึ่งเสียงออกมา,ภายในใจของเขานั้นมีแต่ความเจ็บปวดหมุนวนอย่างไม่หยุดยั้ง.

เหล่าคนในตระกูลก็ค่อยๆจากไป.

"เจ้าเด็กซิงเหอนั่น,ช่างน่าสงสารนัก,ไม่รู้เลยว่าทำไมเขาถึงถูกเชิญให้ออกจากสถาบันดาราสวรรค์."

"ไช่แล้ว,เจ้าเด็กซิงเหอนั่นตั้งแต่เด็กจนโตขึ้นมา,ก็เฉลียวฉลาดเป็นอย่างมาก,ไม่รู้เลยว่าผลลัพธ์ที่ออกมามันช่างน่าผิดหวังยิ่งนัก!"

"ไม่ว่าจะผิดหวังหรือผิดพลาดอย่างไร,ตอนนี้แล้วเย่ซิงเหอก็ไม่ได้อยู่ที่สถาบันดาราสวรรค์แล้วนี่ซิ,นี่ถึงจะเป็นความจริง!"

"คนของตระกูลหลินและตระกูลเจ้า,ก็อย่างที่รู้กัน,ท่านประมุขคงจะกลัวว่าพวกเราคงไม่สามารถพัฒนาเทียบพวกเขาได้แล้ว."

เหล่าคนภายในตระกูลต่างวิพากษ์วิจารณ์ด้วยเสียงเบาๆ,ด้วยเสียงดังกล่าวนั้นเย่ซิงเหอควรที่จะไม่ได้ยิน,แต่ถึงกระนั้น,ด้วยพลังยุทธ์ของวิชาเทพการต่อสู้แห่งดวงดารา,ทำให้การรับรู้ของเขานั้นคมยิ่งกว่าเมื่อก่อน,การพูดคุยของคนในตระกูล,เขาจึงสามารถได้ยินอย่างชัดเจน.

คนภายในตระกูลนั้นกับเขามาตั้งแต่เด็กจนโต,เย่ซิงเหอกลับทำให้พวกเขานั้นต้องผิดหวัง,เขาแอบที่จะปฏิญาณอยู่ภายในใจว่าเขาจะต้องทำบางสิ่งให้กับคนภายในตระกูลให้ได้.

"ซิงเหอ,ลุกขึ้น!"เย่จัวได้ยืนขึ้น,พร้อมกับฉุดเย่ซิงเหอให้ลุกขึ้น.

เหอเหยี่ยนได้ยืนขึ้นด้วยเหมือนกัน,หล่อนได้จ้องมองไปยังเย่ซิงเหอด้วยความอ่อนโยน"พวกเรากลับบ้านเถอะ!"

"ท่านพ่อ,ท่านแม่,พวกท่านไม่ลงโทษข้าอย่างงั้นรึ?"เย่ซิงเหอก้มหน้า,พลางสอบถาม.

เย่จัวทอดถอนใจ,"เจ้าโตแล้ว,พวกเราไม่สามารถที่จะควบคุมได้,ซิงเหอ,ในเมื่อเรื่องมันผ่านไปแล้ว,หลังจากนี้เจ้าควรที่จะทำงานและคิดถึงเรื่องดังกล่าวอย่างรอบก่อนว่าควรจะทำอะไร,พ่อแม่ไม่ขออะไรมากนักหรอก,ท่านลุงประมุขนั้นดีต่อเจ้ายิ่งนัก,ไม่ว่าอย่างไรหลังจากนี้เจ้าต้องตอบแทนบุญคุณท่านให้ได้!"

"บุตรทราบแล้ว."เย่ซิงเหอพยักหน้า,น้ำตาได้ซึมเต็มเบ้าตาของเขาอีกแล้ว.

เขาคิดว่าบิดามารดาจะต้องดุว่ากล่าวเขาอย่างหนัก,ทว่าไม่คิดเลยว่าบิดามารดาของเขานั้นไม่ได้ตำหนิเขาเลยแม้แต่น้อย,ด้วยสิ่งที่เป็นนี้ทำให้เขานั้นรู้สึกผิดยิ่งขึ้นอีก.

เขาต้องการที่จะบอกบิดามารดาของเขาเป็นอย่างมาก,ว่าวรยุทธ์ของเขานั้นเพิ่มขึ้นมาก,ทำได้เพียงแค่คิด,สุดท้ายเขาก็เก็บมันเอาไว้.

ตอนนี้เขามีระดับยุทธ์อยู่ที่ขั้น 3 ดินแดนสวรรค์,อีกไม่นานก็ถึงระดับ 4 ,หรือแม้กระทั้งระดับ 5 เลยทีเดียว,หากแต่เขาก็ไม่รู้จะอธิบายออกไปอย่างไร.

เมื่อเดินทางมาถึงบ้าน,แสงตะวันก็ค่อยๆจางหายไปแล้ว.

ซิงเหอนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมันภายในใจ,ด้วยความคาดหวังของคนในตระกูล,มันเป็นเหมือนกับภูเขาหินขนาดมหึมาที่กดดันจิตใจของเขา,เขาได้นั่งสมาธิบำเพ็ญพลัง,ไม่ว่าจะทำอย่างไร,เขาจะต้องเลื่อนระดับอย่างขยันขันแข็งซึ่งมันเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุดในตอนนี้.

หลังจากลับมาเมืองปลาคาร์ปสีน้ำเงินแล้ว,เย่ซิงเหอรู้สึกถึงพลังอำนาจแห่งดวงดาราของเขานั้นเปลี่ยนเป็นพลุ้งพล่านอย่างรุนแรง.

พลังความแข็งแกร่งนั้นหมุนวนเป็นเกลียวและผลักดันเขาไม่หยุด.

เหนือศีรษะของเขานั้นเป็นท้องฟ้าที่มีดวงดาวนับไม่ถ้วน,เย่ซิงเหอดื่มด่ำกับความรู้สึกที่ยอดเยี่ยม,มีบางอย่างแทรกซ้อนเข้ามาเพื่อปลุกเร้าเขา,เย่ซิงเหอรุ้สึกได้ราวกับว่ามีปลาคาร์ปเทพเจ้าสีน้ำเงิน,ได้ลอยไปรอบๆศีรษะของเขา,ทันใดนั้น วูซซ วูซซ,มันได้เจาะเข้ามาในศูนย์กลางจิตสำนึกศิลาจารึกโบราณของเขา,จากนั้นก็ได้หายไปในทันที.

เกิดเสียงดังสนั่นเลื่อนลั่นสั่นสะเทือน,จนทำให้จิตใจของเขานั้นพลุ้งพล่านไปมา.

ด้วยความรู้สึกที่เขาได้รับนั้น,ราวกับว่าได้ค้นพบความแข็งแกร่งใหม่,มันถูกเพิ่มเข้ามาอย่างไม่หยุดยั้ง,เขาต้องการที่จะรับรู้ถึงต้นเหตุ,แต่ทันใดนั้นมันกลับหายไปไร้ซึ่งร่องรอยทันที.

การบำเพ็ญพลังของเขานั้น,ยังคงใช้วิชาการบำเพ็ญเทพการต่อสู้แห่งดวงดาราอยู่,ในส่วนของวิชาดาราการต่อสู้สวรรค์ที่แท้จริงนั้น,เขาได้วางมันเอาไว้ข้างๆยังไม่ได้นำเอามาใช้งาน.

ในค่ำคืนนี้มีหลายอย่างเกิดขึ้นเขาแทบจะไม่มีคำพูดที่จะอธิบายมันออกมาได้เลย.

วันถัดมา,เย่ซิงเหอได้ตื่นขึ้นมานานแล้ว,เขาจะต้องฝึกฝนยุทธ์ให้กับเด็กๆในตระกูล,และจากนั้นเขาจะต้องไปยังเหมืองเพื่อที่จะขุดแร่ทุกวัน.

ในตระกูลขนนกสีฟ้าที่ลานด้านหน้าของตระกูล,เย่ซิงเหอได้ยืนอยู่ด้านหน้า,โดยมีเด็กๆอายุประมาณ 7 ถึง 8 ปีนั่งอยู่,แม้ว่าเย่ซิงเหอนั้นจะถูกเชิญให้ออกจากสถาบันดาราสวรรค์,ทว่าคนในตระกูลเองก็ยังคงเชื่อใจเขาอยู่,พวกเขาเกือบทั้งหมดจึงได้ส่งเด็กๆของตระกูลเข้ามาเรียนวรยุทธ์ด้วย.

ในช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมานั้น,เย่ซิงเหอเป็นเพียงแค่คนเดียวเท่านั้นที่ได้เข้าฝึกฝนวรยุทธ์ที่สถาบันดาราสวรรค์.

เย่ซิงหยุน ที่อยู่ไกลออกไปกำลังออกกำลังกายอยู่,หลังจากที่จ้องมองมายังเย่ซิงเหอ,เขาก็แค่นเสียงอย่างเย็นชาออกมา,เจ้าพวกเหลาะแหละเอย.

เย่ซิงเหอนั้นหาได้สนใจกับสายตารอบข้าง,เขายังคงเริ่มที่จะสอนสั่งเหล่าเด็กๆภายในตระกูล.

"ตั้งแต่ยุคโบราณมาแล้ว,ในโลกนี้มีศิลปะการต่อสู้มากมาย,หากแต่มีเพียงสามศิลปะการต่อสู้เท่านั้นที่แข็งแกร่งและเหลือสืบทอดกันมา,แยกออกเป็น,ผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้แห่งมังกร,ผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้แห่งเปลวเพลิง,และผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้แห่งดวงดารา,ที่หลงเหลือมาอยู่ในตอนนี้," เย่ซิงเหอเองก็คิดถึงหลินหงที่เป็นทูตแห่งความมืด,ไม่รู้เลยว่านับเป็นศิลปะการต่อสู้อย่างหนึ่งหรือไม่?เป็นไปได้ว่าแข็งแกร่งยิ่งกว่าศิลปะการต่อสู้ทั้งสามหรือไม่?

ได้ยินเรื่องเล่าของเย่ซิงเหอแล้ว,สายตาของเด็กๆเหล่านั้นล้วนแล้วแต่จ้องมองไปยังเย่ซิงเหอว่าเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์,โดยไร้ซึ่งข้อสงสัย,เขาต้องเป็นคนหนึ่งที่มีประสบการณ์มากแน่ๆ,สิ่งที่พวกเขาได้รู้นั้นพวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย.

"พี่ซิงเหอ,แล้วท่านเป็นผู้ฝึกยุทธ์ด้วยศิลปะการต่อสู้ใดอย่างงั้นรึ? "เหล่าเด็กๆได้สอบถามออกไป.

"ข้านั้นเป็นผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้แห่งดวงดารา."เย่ซิงเหอกล่าว.

ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย

Author(s)

Mad Snail
"ทากพิศดาร"(ฟาเปียว เตอะ วอหนิว) ผู้ประพันธ์

https://www.facebook.com/shareebookandducumentfree/