Star Martial God Technique Chapter 76 Lin Clan

Star Martial God Technique Chapter 76 Lin Clan

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่ 76 ตระกูลหลิน

บทที่ 76 ตระกูลหลิน

ภายในกลุ่มคนของตระกูลหลิน,มีบุคคลที่โดดเด่นอยู่เป็นหญิงสาวที่ดูสวยมีเสนห์,สวมชุดที่สมส่วนเข้ากับร่างกายที่เพรียวงาม,มีบางส่วนที่เผยออกมาให้เห็นเล็กน้อยถึงผิวกายที่สะอาดสะอ้าน,ดวงตาสีแดงคลายเปลวเพลิงหงสานั้นดูเหมือนกับสารธารในฤดูใบไม้ร่วง,เท้าทั้งสองข้างของหล่อนนั้นไม่ได้ปล่อยโล่ง,เผยให้เห็นน่องขาที่ดูสดใสซึ่งมีกำไลหยกสวมอยู่ทั้งสองข้าง,รู้สึกเหมือนกับเครื่องหมายบางอย่างในสมัยโบราณ,ภายในดวงตาของหล่อนที่สาดมามีประกายแสงที่ไม่ธรรมดา.

หญิงสาวผู้นี้,เป็นผู้เยาว์ที่มีพรสวรรค์อันดับหนึ่งของตระกูลหลิน,หลินหยิน.

ด้วยการจ้องมองซึ่งหลินหยินเองก็จ้องกลับมาที่เขาด้วย,เย่ซิงเหอจึงได้ถอนสายตากลับ,พร้อมกับนึกถึงเรื่องเก่าๆที่เคยมี

จำได้มีช่วงเวลาสั้นๆ,เย่ซิงเหอได้อยู่ริมฝั่งแม่น้ำ,ได้มองเห็นหญิงสาวที่อยู่ฝั่งตรงกันข้าม,หล่อนช่างดูสงบเงียบ,เป็นเหมือนกับนางฟ้าตนหนึ่งเลย,พวกเขานั้นไม่เคยที่จะสนทนากัน,ไม่เคยมีสัมพันธ์ใดๆกัน,ทว่าบ่อยครั้งที่พวกเขานั้นจะคอยจ้องมองกันและกัน.

ด้วยความสุขเหล่านั้น,เพียงแค่นี้ก็ทำให้เขานึกได้ถึงวันเวลาในวัยเด็กของตัวเอง,ซึ่งในเวลาก่อนนั้น,เย่ซิงเหอเองก็มีความสนใจในตัวของหลินหยินเหมือนกัน,หลินหยินเองได้เข้าเรียนที่สถาบันดาราสวรรค์ก่อนเขาหนึ่งปี,ตอนนี้ที่สถาบันดาราสวรรค์หล่อนมีชื่อเสียงและพรสวรรค์ที่โดดเด่นเป็นอย่างมาก.

เย่ซิงเหอได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับหลินหยินมาว่า,เมื่อหล่อนเข้าไปยังสถาบันดาราสวรรค์เพียงไม่กี่เดือนก็สามารถก้าวข้ามไปยังระดับ 3 ดินแดนสวรรค์ได้,หลังจากนั้นก็ไม่รู้แล้วว่าตอนนี้มีระดับอยู่ที่เท่าใด,เหล่าคนของตระกูลหลินนั้นก็กล่าวขวัญเกี่ยวกับผู้เยาว์ของตัวเองว่าเป็นผู้ถูกเลือกโดยปลาคาร์ปเทพเจ้าเป็นผู้ชี้นำ,ดังนั้นพรสวรรค์ของหล่อนจึงได้โดดเด่น,เหนือยิ่งกว่าคนอื่นๆจนไม่สามารถจะจินตนาการได้.

ในเวลาหนึ่งนั้น,หลินหยินเคยเป็นหญิงสาวในฝันของเขาเลยทีเดียว,ทว่าเมื่อเติบโตและมีอายุขึ้นเรื่อยๆ,เย่ซิงเหอก็เข้าใจทุกอย่าง,ระหว่างเขาและหลินหยินนั้นเป็นไปไม่ได้,หลังจากนั้นเมื่อเขามาพบกับอันซุยหยุนก็ยิ่งพบกับอีกโลกที่แตกต่าง,นอกไปจากนี้เย่ซิงเหอยังไม่รู้เลยว่าเซี่ยหยุนหนิงนั้นจะล้มเลิกคิดอะไรกับเขาหรือยัง,ทั้งหมดทั้งมวลที่เกิดขึ้นจึงทำให้ภาพของหลินหยินค่อยๆจืดจางไปจากใจของเขา.

"ท่านหญิง,อีกฝั่งนั้นเป็นคนของตระกูลเย่!"

"ชายวัยกลางคนนั่นคือเย่จุน,ประมุขตระกูลเย่,ส่วนผู้เยาว์นั่นคือเย่ซิงเหอ,ได้ยินมาว่าเขานั้นถูกไล่ออกจากสถาบันดาราสวรรค์!"ชายสองคนที่อยู่ข้างๆ ของตระกูลหลินได้กล่าวออกมา.

"ข้ารู้แล้ว!"หลินหยินพยักหน้า,หล่อนหันหน้าจ้องมองพวกเขาอย่างเฉยเมย "ข้าจะทำการบำเพ็ญยุทธ์ต่อ,พวกเจ้ากลับไปได้แล้ว!"

"ขอรับ,พวกเราของลาก่อน!"คนในตระกูลหลินหลายคนได้กล่าวออกมาอย่างเคารพ.

เห็นเพียงหลินหยินได้กระโดดหายเข้าไปในเกาะภายในทะเลสาบปลาคาร์ปสีน้ำเงิน,หล่อนสวมชุดสีขาว,ได้หายเข้าไปในหมู่เกาะที่ไกลออกไปอย่างรวดเร็ว.

เหล่าคนของตระกูลหลินต่างจ้องมองกันและกัน,จากนั้นก็พุ่งมุ่งตรงมายังเย่ซิงเหอและเย่จุน.

"นั่นไม่ใช่ท่านประมุขเย่หรอกรึ,ไม่เจอกันนานแล้วนะ?"คนที่อยู่ตรงกลางของตระกูลหลินที่นำคนอื่นๆมาส่งยิ้มและกล่าวออกมา.

"หลินจือ,เจ้ามีเรื่องอะไรอย่างงั้นรึ?"เย่จุนขมวดคิ้วเล็กน้อย,พลางถามออกไป,การที่ต้องพบเจอกันภายนอกเมืองเช่นนี้,เขาคิดว่ามันก็คงช่วยไม่ได้ล่ะนะ,คงทำได้แต่ต้องระมัดระวัง.

"หนุ่มน้อยคนนี้เป็นคนของตระกูลเย่ที่ถูกไล่ออกจากสถาบันดาราสวรรค์ใช่ใหม?"หลินจือจ้องมองไปยังเย่ซิงเหอพร้อมเผยยิ้มออกมา.

"ถามคนอื่นทั้งๆที่รู้อยู่นี่นะ!"เย่ซิงเหอขมวดคิ้วแน่น,ซึ่งเขาเองก็ได้ยินบทสนทนาของพวกเขาเหล่านั้นกับหลินหยินอยู่แล้ว,ฝ่ายตรงข้ามเขานั้นทุกคนต่างก็รู้ดี,ช่างเป็นการสอบถามที่เย้ยหยันอย่างชัดเจน.

การข่มขู่คนอื่นๆ,เพราะเห็นว่าอ่อนแอกว่า,พวกเขาจงใจที่จะเหยียดหยันเพราะเข้าใจว่าพวกเขาเหนือกว่ามากมายดังนั้นเย่ซิงเหอจึงต้องแสดงออกให้เห็นถึงความแข็งแกร่งออกมาบ้าง.

"เจ้าเด็กกะโปโล,เวลาที่ผู้อาวุโสสนทนากัน,เจ้ากล้าไปสอดได้เช่นนั้นรึ!"ชายสองคนที่อายุ 15 ถึง 16 ปี ที่ดูเหมือนผู้ดี,ทันใดนั้นกับไร้ซึ่งความอดกลั้น,ยกมือขึ้น แล้วฟาดไปที่เย่ซิงเหอ.

ตระกูลเย่นั้นอ่อนแอที่สุด,ดังนั้นตระกูลหลินหาได้ใส่ใจกับเหล่าคนในตระกูลเย่นัก,แม้ว่าจะอยู่ต่อหน้าเย่จุนก็ตาม,พวกเขาก็ไร้ซึ่งความเกรงใจใดๆ.

เห็นมือที่ฟาดไปที่ใบหน้าของเย่ซิงเหอ,เย่ซิงเหอได้ตวัดมือ,คว้าไปที่ข้อมือผู้เยาว์คนนั้น.

"เจ้า...,ปล่อยข้าเดี่ยวนี้"ผู้เยาว์คนนั้นต้องการที่จะดึงมือของตัวเองออก,แต่ถึงกระนั้นมือของเย่ซิงเหอกับเปรียบเหมือนกับตะขอเหล็กที่มัดรอบข้อมือของเขา,พร้อมทั้งส่งความเจ็บปวดผ่านเข้าไปยังข้อมือของเขา,ผู้เยาว์คนนั้นได้ร้องออกมาอย่างเจ็บปวดส่งเสียงคร่ำครวญอย่างน่าสงสารในทันที.

เย่ซิงเหอจ้องมองอย่างเย็นชาไปยังผู้เยาว์คนนั้น,แล้วกล่าวออกมาด้วยเสียงที่จริงจัง,"ข้ารู้อยู่แล้วว่าความแข็งแกร่งของพวกเราตระกูลขนนกสีฟ้านั้นด้อยกว่าพวกเจ้า,แต่ว่าไม่ใช่ว่าใครจะมาข่มเหงได้อย่างง่ายๆ!"

ด้วยความเจ็บปวดและเสียงที่ตะโกนออกมาอย่างน่าสมเพชทำให้หลินจือขมวดคิ้วแน่น,หลินจือจ้องมองไปยังเย่ซิงเหอ,เขารู้สึกคลุมเคลือเล็กน้อย,หลินฮ่าวนั้นมีพลังยุทธ์ถึงระดับ 3 ดินแดนสวรรค์.ทำไมถึงได้ได้พ่ายแพ้ในการงัดกำลังแขนกับเย่ซิงเหอที่เป็นเหมือนดั่งขยะเช่นนี้?ด้วยสิ่งที่เขาเห็นนั้น,มีอะไรผิดพลาดอย่างงั้นรึ?.

"ผู้อาวุโส,ช่วยข้าด้วย!ข้าทนไม่ไหวแล้ว!ข้าขอร้อง,ช่วยข้าด้วย!"หลังจากที่ต้องประสบกับความเจ็บปวดและเสียงร้องอย่างโหยหวน,ในที่สุดเขาก็ไม่สามารถที่จะทานทนความเจ็บปวดได้อีกต่อไป,เขาเริ่มที่จะขอร้องความช่วยเหลือเสียงดังลั่น.

กำลังแขนของเย่ซิงเหอนั้นช่างมากมายนัก,ดูเหมือนว่าเขาต้องการที่จะให้กระดูกแขนของผู้เยาว์ตระกูลหลินต้องแหลกสลายออกมาทีเดียว.

ได้ยินเสียงของหลินฮ่าว,หลินจือถึงกับเกิดความอับอายจนหน้าร้อนผ่าว,ยืนมือคว้าออกไปยังเย่ซิงเหอ."ยั้งมือ,เดี๋ยวนี้!"

หมัดที่แข็งแกร่งของหลินจือได้กวาดตรงมา,เพียงแค่เห็นดังนั้นเย่จุนก็ได้ขยับร่างกายเขาทันที,เข้าไปขวางหลินจือ,ตูมม...หมัดของพวกเขาทั้งสองปะทะกัน,ความแข็งแกร่งนั่นเทียบเท่าไม่เป็นรองกันและกัน.

แม้ว่าเย่จุนจะไม่ได้ฝึกฝนบำเพ็ญยุทธ์,ทว่าเขาได้ปีนเขาล่าสัตว์,ฝึกร่างกายต่อสู้กับเหล่าสัตว์อสูรมาโดยตลอด,ดังนั้นความแข็งแกร่งของเขานั้นหาได้อ่อนแอไม่,อย่างน้อยสุดก็เทียบได้กับระดับสูงสุดของผู้ฝึกยุทธ์ระดับ 5 ดินแดนสวรรค์.

"อาวุโสหลินจือ,พวกเด็กๆเขาตีกัน,พวกเราผู้ใหญ่ยังจะเข้าไปยุ่งอย่างงั้นรึ?,"เย่จุนจ้องมองหลินจือด้วยท่าทางสงบนิ่ง,ทว่าภายในใจเขานั้นค่อนข้างเสสรวลเลย,ด้วยความจริงที่เย่ซิงเหอนั้นได้กระทำ,ทำให้ทั่วทั้งตระกูลขนนกสีฟ้าได้ยืดอกลืมตาอ้าปากได้.

"เย่ซิงเหอเจ้าปล่อยหลินฮ่าวแต่โดยเร็ว,ไม่เช่นนั้น,อย่าหาว่าข้านั้นหยาบคาย!"หลินจือกล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.

เย่ซิงเหอเย้ยหยันหลินฮ่าวที่คุกเข่าลงด้วยความเจ็บปวด,ในตอนนี้นั้นตระกูลขนนกสีฟ้าได้ทำให้ตระกูลเจ้าเป็นดั่งเช่นศัตรู,นี่จึงไม่จำเป็นที่เขาจะทำให้ตระกูลเย่ต้องมีศัตรูเพิ่มขึ้นอีก,ตราบเท่าที่เขาได้ให้บทเรียนกับหลินฮ่าวก็ถือว่าใช้ได้แล้ว,เย่ซิงเหอปล่อยมือ,พร้อมกับกล่าวออกไปต่อหลินจือ,"อาวุโสหลินจือ,ตระกูลขนนกสีฟ้าของเรานั้นไม่ได้คิดที่จะสร้างปัญหาใดๆ,และไม่ต้องการที่จะยุแหย่ตระกูลหลิน,ต้องไม่ลืมนะว่าพวกเรานั้นต่างก็อยู่ในเมืองขนนกสีฟ้าด้วยกัน,ภายใต้ดินแดนแห่งนี้ทุกคนต่างเท่าเทียมกัน,ทว่าหากใครก็ตามคิดที่จะข่มเหงรังแกตระกูลขนนกสีฟ้าแล้วล่ะก็,พวกเราก็จะตอบโต้กลับไปทันที,ตั้งแต่แต่เด็กจนโตนั้น,ท่านลุงประมุขของข้าได้สอนหลักความเป็นจริงว่า,ไม่ควรที่จะประมาทศัตรูที่เล็กและอ่อนแอกว่า,ราชสีห์ที่ดูถูกหนู,จะต้องได้รับบทเรียนอันแสนสาหัสไม่ใช่รึ?"

คำพูดของเย่ซิงเหอนั้น,ไม่ใช่ยโสโอหังไม่ใช่ทั้งอ่อนน้อม.

หลินจูจ้องมองไปยังเย่ซิงเหอ,ภายในดวงตาของเขานั้นมีประกายแสงแห่งความลึกซึ้ง,เขาแปลกใจเล็กน้อย,ด้วยคำพูดดังกล่าวนั่นไม่คาดคิดเลยว่าจะมาจากเด็กที่มีอายุเพียงแค่ 15-16 ปี,นอกเหนือไปจากนี้เขายังเข้าใจในคำพูดของเย่ซิงเหอนั้นเป็นเรื่องที่จริงแท้,ไม่มีความจำเป็นใดเลยที่เขาจะต้องไปสร้างปัญหาเพิ่มกับตระกูลขนนกสีฟ้า,ต้องไม่ลืมเลยว่าตระกูลเจ้าเป็นศัตรูและก้างขวางคอชิ้นใหญ่กว่ามากนักสำหรับตระกูลหลิน.

หลินฮ่าวถึงกับหายใจหอบๆ,ที่ข้อมือซ้ายของเขานั้นมีสีม่วงคล้ำหลงเหลืออยู่,เขาไม่อยากคิดเลยว่า,ความแข็งแกร่งของเย่ซิงเหอจะมีมากมายในระดับที่เขาคาดไม่ถึงได้เลย.

ก่อนหน้านี้พวกเขาได้ประเมินความแข็งแกร่งของเย่ซิงเหอผิดไปไกลทีเดียว.

หลินจู่แค่นเสียงออกมาอย่างเย็นชา,"เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้มันจบๆเลิกแล้วต่อกัน,เย่ซิงเหอ,ตระกูลขนนกสีฟ้า,เจ้าแก่พวกเราจะจำไว้!พวกเราไป!"หลินจือพบว่าถึงแม้ว่าเขาจะเข้าต่อสู้,พวกเขาก็หาได้รับอะไรกลับมา,มีแต่จะสร้างความบาดหมางต่อกันโดยไร้ซึ่งประโยชน์.

หลินจือได้นำหลินฮ่าวและคนอื่นๆ,กระโดดจากไป.

เย่จุนจ้องมองไปยังหลินจือและคนอื่นๆและมองมายังเย่ซิงเหอ,"ซิงเหอ,ข้าไม่คิดเลยว่าหลายวันมานี้จะพบว่าเจ้าเติบโตขึ้นมากนัก,หลังจากเห็นคนรุ่นใหม่ของตระกูลเราเติบโตขึ้นเช่นนี้แล้ว,ข้าก็รู้สึกวางใจเป็นอย่างมาก!"ภายในดวงตาของเย่จุนั้นถึงกับคลอไปด้วยน้ำตา.

ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย

Author(s)

Mad Snail
"ทากพิศดาร"(ฟาเปียว เตอะ วอหนิว) ผู้ประพันธ์

https://www.facebook.com/shareebookandducumentfree/