นิยายจีนแปลไทย Star Martial God Technique: Star Martial God Technique Chapter 62 Saying goodbye

Star Martial God Technique Chapter 62 Saying goodbye

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่ 62 ลาก่อน

บทที่ 62 ลาก่อน

เย่ซิงเหอยืนก้มหน้า,ภายในหัวใจนั้นมีแต่ความเศร้าเสียใจและความขุ่นเคือง.

รองอาจารย์ซูเฝ้ามองท่าทางของเย่ซิงเหอ,แล้วถอนหายใจยาวหนึ่งครั้ง,เย่ซิงเหอนั้นไม่ได้ร้องไห้เสียงดัง,เขากำลังอดทนแต่ความเจ็บปวดอยู่.

เขาได้พูดต่อว่า"ซิงเหอ,หากจะร้องก็ร้องออกมาเถอะ,เจ้าไม่จำเป็นที่จะต้องอดกลั้น,ไม่ว่าอย่างไร,ถึงแม้ว่าเจ้าจะจากสถาบันดาราสวรรค์ไปแล้ว,เจ้าก็คือศิษย์ของข้า,ถ้านับจากนี้ไปเจ้าพบเข้ากับความลำบอกใดๆ,ก็มาพบข้าได้!"รองอาจารย์ใหญ่กล่าวอย่างเป็นห่วงเป็นใย.

เย่ซิงเหอกัดฟันแน่น,ภายในดวงตาของเขานั้นมีประกายแสงแห่งความแน่วแน่และเด็ดเดี่ยว,แล้วกล่าวว่า,"ขอบพระคุณท่านอาจารย์.ไม่ว่าจะมีเรื่องใดๆข้าก็ไม่อยากจะร้องไห้ออกมา,ข้าจะไม่ร้อง,ข้ารู้ว่ามันข้านั้นเป็นแค่ผู้เยาว์ของตระกูลสามัญชน,คฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือคงจะไม่ให้ความสนใจใดๆ,ชะตาของข้าพวกเขาคงจะไม่สนใจ,ข้านั้นไม่ได้มีคุณสมบัติใดที่จะออกความเห็นได้."

เย่ซิงเหอนั้นกำหมัดตัวเองแน่น.สักวันหนึ่ง,เขาจะต้องไปยังคฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือ.เขาจะต้องไปฟังคำขอโทษจากหัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือด้วยหูของเขาเอง.

เพราะว่าเขานั้นอ่อนแอและไร้ซึ่งกำลังมากจนเกินไป,ไม่ว่าจะเป็นตระกูลจันทราทมิฬ,คฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์,ก็สามารถเหยียบเขาให้อยู่ใต้เท้าอย่างง่ายๆ.

ข้าจะต้องเปลี่ยนโชคชะตาของตระกูล!เย่ซิงเหอให้คำสัตย์กับตัวเอง.

จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเย่ซิงเหอที่มีความแน่วแน่มั่นคง,รองอาจารย์ใหญ่ซูก็ลอบถอนใจ,เย่ซิงเหอมีพรสวรรค์โดยกำเนิดและจะต้องขึ้นไปถึงจะสุดยอดได้แน่แท้.,เหมาะสมที่จะให้ฝึกฝนอยู่ในสถาบันดาราสวรรค์ยิ่งนัก,ทว่าตอนนี้ดันเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น,เขาต้องฝืนใจปล่อยให้เย่ซิงเหอไปอย่างไม่เต็มใจ.

"ซิงเหอด้วยสถานะการณ์ที่คับขัน,ข้าไม่สามารถทำอะไรได้เลย,นี่เป็นวิชาดาราการต่อสู้สวรรค์ที่แท้จริง,มันสามารถยกระดับให้ไปถึงระดับ 6 ดินแดนสวรรค์ได้,นอกจากนี้ นี่คือศิลาดวงดารา 20 ดวง,ด้วยวิชาการบำเพ็ญทักษะการต่อสู้อีกหลายอย่าง,เจ้าคงจะสามารถเอาชีวิตรอดได้!"รองอาจารย์ใหญ่ซูได้มอบพวกมันให้เขา,พร้อมกับยื่นมันใส่ในมือของเขาทันที.

"ท่านอาจารย์,นี่มัน"

"รับสิ่งของเหล่านี้ไว้เถอะ,ถึงแม้ว่าจะนำมันมาคืน,ข้าก็จะไม่รับ,เจ้าจะต้องเพิ่มวรยุทธ์อย่างจริงจัง,เมื่อเจ้ามีระดับยุทธ์ถึง 5 ดินแดนสวรรค์แล้ว,ก็มาหาข้าได้!"รองอาจารย์ใหญซูกล่าวอย่างเป็นห่วงซึ่งเขากลัวว่าเย่ซิงเหอนั้นจะรู้สึกย่ำแย่.

"ขอบพระคุณ,ท่านอาจารย์."ภายในดวงตาของเย่ซิงเหอนั้นคลอไปด้วยน้ำตา,เขาสามารถรู้สึกได้ถึง,รองอาจารย์ใหญ่ซูเป็นห่วงเป็นใยเขาเป็นอย่างมาก,ถึงแม้ว่าเขานั้นจะถูกกดดันจากสถาบันดาราสวรรค์,รองอาจารย์ใหญ่ซูก็ไม่เคยทิ้งศิษย์ของเขา,นั่นจึงทำให้เย่ซิงเหอนั้นประทับใจอย่างที่สุด.

รองอาจารย์ใหญ่ซูลูบศีรษะของเย่ซิงเหอ,พร้อมกับยิ้มให้,แล้วมองไปด้านหน้า,"เจ้านั้นยังเยาว์นัก,ในวันข้างหน้าเจ้าต้องมีอนาคตที่ยอดเยี่ยม,ถึงแม้ว่าจะมีบางสิ่งที่ผิดพลาดไปบ้าง,มันก็เป็นเรื่องธรรมดา,สถาบันดาราสวรรค์ต้องการที่จะกดดันเจ้า,พร้อมทั้งหยาบคายกับเจ้ามากมายนัก,ไม่ว่าเรื่องอะไรที่ใหนที่เจ้าต้องประสบพบเจอ,อย่างลืมว่าอาจารย์ของเจ้ายังอยู่ข้างหลังตลอดไป!"

"ขอรับ."เย่ซิงเหอพยักหน้าตอบรับ.

ภายในใจของเย่ซิงเหอแอบปฎิญาณเงียบๆ,หากว่าเขามีโอกาสสามารถประสบความสำเร็จได้,เขาจะต้องตอบแทบรองอาจารย์ใหญ่ซูอย่างดี.

ด้วยการพูดคุยกับเย่ซิงเหอเป็นเวลานาน,พร้อมช่วยเย่ซิงเหอเก็บสัมภาระ,รองอาจารย์ใหญ่ซูได้ไปส่งเย่ซิงเหอที่หน้าทางเข้าสถาบัน.

ด้วยการจ้องมองที่มีความหมายภายในดวงตาของเขานั้นคลอไปด้วยน้ำตา,การใช้ชีวิตในสถาบันดาราสวรรค์นั้นมันช่างแสนสั้นนัก,กว่าจะมาถึงเวลานี้ได้,เขานั้นต้องทุ่มแรงกายแรงใจไปเท่าไหร่,เขาต้องการที่จะเป็นผุ้ฝึกยุทธ์ที่แข็งขัน,แต่ตอนนี้คงจะไม่มีใครสอนเขาแล้ว,การจากลานี้มาถึงเร็วเกินไป.

เพราะการดกดันของคฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือเขาจึงได้ถูกขับไล่!

คิดถึงเพื่อนคนอื่นๆที่เขารู้จักในสถาบันดาราสวรรค์แล้ว,ภายในใจของเขาก็เต็มไปด้วยความผิดหวัง.

หลินหงเป็นหรือตายยังไม่รู้,โม่หยู่เองก็ไม่รู้เรื่องของหลินหง,ทว่าที่น่าเศร้า,อันซุยหยุนไม่รู้เป็นอย่างไรบ้าง.ในส่วนของเซี่ยหยุนหนิงนั้น,หลังจากต้องพบกับเหตุการณ์เช่นนี้,เย่ซิงเหอต้องคิดให้หนักของเรื่องพวกเขาทั้งสอง,เขาจะต้องไม่ให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้อีกเป็นอันขาด.

ต้องเดินไปในโลกนี้ตามลำพัง,ความโดดเดี่ยวที่เข้ามาหาเขานี้ไม่รู้เลยว่าเขานั้นจะกลับไปพบหน้าท่านอาและคนตระกูลเขาได้อย่างไร.

อย่างไรก็ตามด้วยความแตกต่างจากเมื่อก่อน,เย่ซิงเหอในตอนนี้อยู่ในระดับ 3 ดินแดนสวรรค์ที่จะก้าวไปยังระดับที่ 4 ดินแดนสวรรค์,แม้ว่าจะไม่ได้เชี่ยวชาญนัก,แต่ก็ถือได้ว่าประสบความสำเร็จนิดหน่อย,เย่ซิงเหอนั้นจะต้องเติมเต็มความคาดหวังของเขาเองให้ได้ในอนาคตข้างหน้า.

รถม้าค่อยๆมาจอดอยู่ข้างหน้าช้าๆ,จากนั้นก็หยุดอยู่ที่หน้ารองอาจารย์ใหญ่ซูและเย่ซิงเหอ.

"ท่านอาจารย์,ข้าจะต้องไปแล้ว,หลังจากที่ข้าไปแล้ว,ท่านอาจารย์จะต้องดูแลตัวเองด้วย!"เย่ซิงเหอยกมือคารวะมาข้างหน้าต่ออาจารย์ซูอย่างเคารพ.

"ซิงเหอ,เจ้าก็ด้วยเหมือนกัน!"บนใบหน้าของรองอาจารย์ซูนั้นดูหมองคล้ำ,เขารู้สึกหดหู่เป็นอย่างมาก,ที่ศิษย์อันยอดเยี่ยมเช่นนี้ต้องจากไป,น่าละเหี่ยใจยิ่ง.

เมื่อเย่ซิงเหอและรองอาจารย์ใหญ่ซูได้กล่าวลากันนั้น,ก็มีใครคนหนึ่งเดินมา,เย่ซิงเหอจ้องมองออกไป,คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเป็นเหลียงหยู.

ภายในใจของเย่ซิงเหอนั้นสั่นไหวเล็กน้อย,เขาจ้องมองและถามไถ่เหลียงหยู,"เจ้ามาทำอะไรรึ?"

เหลียงหยูจ้องมองไปยังเย่ซิงเหอ,ยิ้มออกมาอย่างอักอ่วน,"ข้ามากล่าวลาเจ้า,ที่สถานีฝึกฝนนั่น,หากไม่มีเจ้า,ข้าคงไม่มีชีวิต,ได้ยินว่าเจ้าจะออกเดินทาง,ข้าจึงมาส่ง!"เย่ซิงเหอช่วยเหลือเหลียงหยูนั้นเป็นเรื่องจริงไม่งั้นแล้วเขาคงจะต้องโดนหลินหงสังหารแน่,ทว่าไม่คิดเลยว่าเหลียงหยูจะแสดงความเคารพนับถือเขาเช่นนี้.

ไม่นานมานี้,เหลียงหยูได้ปฎิบัติกับเขาอย่างเอาใจใส่,ไม่ต้องการที่จะต่อแย่เพื่อที่จะให้กระทบความสัมพันธ์ไม่ดีใดๆกับเย่ซิงเหอ,การเป็นศัตรูกับเย่ซิงเหอนั้น,มันจะทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวในความแข็งแกร่งและกดดันเป็นอย่างมาก,ด้วยพัฒนาการความเร็วของเย่ซิงเหอนั้น,ทำให้ภายในใจของเขานั้นรุ้สึกเหมือนแขวนไว้บนเส้นด้าย.

นอกเหนือจากเย่ซิงเหอแล้ว,ตัวเขาเองก็ยังได้ยินมาว่า,แม้ว่าหลินหงจะกระโดดลงไปในหุบเหว,แต่ก็ยังไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นหรือตาย,หากว่าหลินหงจ้องเอาชีวิตเขาอยู่ล่ะก็.

ความร่ำรวยและเกียรติยศชื่อเสียงที่เขามีอาจหายไป,ดังนั้นภายในใจของเหลียงหยูนั้นจึงหวาดกลัวในความตายเป็นอย่างมาก.

เย่ซิงเหอจ้องมองไปยังเหลียงหยู,เขารู้ว่าจริงๆแล้วเหลียงหยูนั้นคงไม่ได้นับถือเขานักหรอก,เขากล่าวออกไปว่า,"คงจะจำเรื่องที่เราตกลงกันแล้ว ได้นะ,ว่าจะดูแลตระกูลขนนกสีฟ้าอย่างดี."

"เรื่องดังกล่าวข้าจำได้อย่างแน่นอนข้าจะทำมันอย่างดี,ขอให้พี่ซิงเหอโปรดวางใจ!"เหลียงหยูกล่าวยืนยันออกมาในทันที.

"ดียิ่ง,พวกเราจะละทิ้งบุญคุณความแค้นออกไปก่อน!"เย่ซิงเหอเย่ซิงเหอพยักหน้าด้วยตระกูลขนนกสีฟ้าของเขาจะได้ไม่เป็นปฏิปักษ์ต่อไป,แต่ความไม่ยุติธรรมนั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันยังคงอยู่,ไม่จำเป็นที่เขาจะต้องจัดการเหลียงหยู,บุคคลเช่นเหลียงหยูนั้นเป็นประเภทขี้ขลาดตาขาวอยู่แล้ว,จะเป็นการดีหากรู้จักใช้ประโยชน์จากเขาได้.

ได้ยินคำพูดของเย่ซิงเหอ,เหลียงหยูก็รู้สึกผ่อนคลาย,หัวเราะและกล่าวว่า,"ได้ยินคำพูดเหล่านั้นแล้วข้าก็รู้สึกเบาใจ!"

เย่ซิงเหอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย,เหลียงหยูนี่ช่างไม่มีจิตวิญญาณในการต่อสู้ซะจริง!

โม่หยูก็วิ่งมาอย่างเร็วเหมือนกัน,เขาจ้องมองเย่ซิงเหอพร้อมหายใจเข้าออกอย่างหนัก,"ซิงเหอ,ได้ยินว่าเจ้าต้องการที่จะเดินทางอย่างงั้นรึ?"

"ใช่แล้ว."เย่ซิงเหอพยักหน้า,ด้วยท่าทางใบหน้าของเขานั้นรู้สึกเปล่าเปลี่ยวเล็กน้อย.

"ในตอนนั้นเจ้า,ไม่เพียงแต่ช่วยชีวิตคนอื่น,ทำไมพวกเขาจะต้องให้เจ้าไปด้วยล่ะ?"โม่หยู่รู้สึกไม่พอใจที่เย่ซิงเหอนั้นไม่ได้รับความเป็นธรรม.

"อย่าได้กล่าวเช่นนั้น,ข้าเป็นนักเรียนของสถาบันดาราสวรรค์,พวกเขาก็เป็นเพื่อนของพวกเราเช่นกัน,ขอบคุณที่มาส่งข้า."เย่ซิงเหอจ้องมองไปยังโม่หยูและกล่าวอย่างจริงใจ.

""ไม่ให้กล่าวได้เยี่ยงไร,การจัดการเช่นนี้ของสถาบันมันทำให้น่าคิดยิ่งนัก,มันไร้ซึ่งความยุติธรรม,มันช่างน่าเบื่อจริงๆ,ข้าจะตามเจ้าไปด้วย!"โม่หยูคว้าแขนของเย่ซิงเหอไว้,เขามักจะเป็นคนที่ไม่สนใจสิ่งใดและคิดอะไรง่ายๆ,ทั้งหมดทั้งมวลเขาคิดว่ามันไม่ผิดแต่อย่างใด.

เย่ซิงเองรู้ดีถึงนิสัยของโม่หยู,เขาจึงบอกกล่าวให้โม่หยู่ระงับอารมณ์,"ข้าไม่เป็นไร,เจ้าอย่าทำตัวเป็นเด็ก,เจ้าอยู่ที่สถาบันดาราสวรรค์ฝึกวรยุทธ์ให้ดี."

"แต่เจ้า"โม่หยู่กล่าวอย่างตื่นตระหนก.

"วางใจได้,ข้าไร้ความสามารถอย่างนั้นรึ?แม้ว่าข้าจะจากสถาบันดาราสวรรค์ไป,ข้าก็ยังเดินบนเส้นทางของการฝึกยุทธ์,นอกจากนี้รองอาจารย์ใหญ่ซูก็ยังคงเป็นอาจารย์ของข้า!"เย่ซิงเหอกล่าวพลางยิ้มให้.

โม่หยูจ้องมองไปยังอาจารย์ซู,จากนั้นก็พยักหน้า,"ก็ดี,เมื่อมีเวลาเจ้าต้องกลับมาเยี่ยมข้านะ!"

"มันเป็นเรื่องปรกติอยู่แล้ว!" เย่ซิงเหอพยักหน้าอย่างจริงจัง.

ชั่วขณะนั้น,ข้างๆไปไม่ไกลก็ได้ยินเสียงหัวเราะอย่างดูแคลนดังขึ้นมา."นั่นไม่ใช่รองอาจารย์ใหญ่ซูหรอกรึ,รองอาจารย์ใหญ่ซู,ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ!"

ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย