วันศุกร์ที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

Star Martial God Technique Chapter 42 Two palms of the hand

Star Martial God Technique Chapter 42 Two palms of the hand

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่ 42 สองฝ่ามือ


บทที่ 42 สองฝ่ามือ


เย่ซิงเหอที่อยู่ต่อหน้าเขาได้ค่อยๆเขาไปหาเหลียงหยู.


วรยุทธ์ของเหลียงหยูที่มีตอนนี้,ไม่อาจเทียบกับเย่ซิงเหอได้,เหลียงหยูเข้าใจดี,ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามหลบหนี,เขาก็ไม่สามารถที่จะหลบหนีได้อย่างตลอดรอดฝั่ง.


ผู้เยี่ยมยุทธ์ระดับ 5 ดินแดนสวรรค์สองคน,ถูกล้มโดยเย่ซิงเหอ,ความแข็งแกร่งเย่ซิงเหอนั้น,ช่างเติบโตรวดเร็วเช่นนี้ได้อย่างไร!



เหลียงหยูที่ประจันหน้ากับเย่ซิงเหอในครั้งก่อนนั้น,เขามั่นใจในตัวเองและยโสโอหังเป็นอย่างมาก,แต่ตอนนี้,ความมั่นใจดังกล่าวนั้นได้เลือนหายไปด้วยจิตสังหารอันน่าเกรงขามจนแทบจะไปอยู่ใต้ฝ่าเท้าเลย.


เสียงดังก้อง!


เย่ซิงเหอยืนมือออกมาสะบัดไปที่ใบหน้าของเหลียงหยู,กล่าวออกมาเสียงดัง."ฝ่ามือที่ฟาดไปนี้สำหรับศิษย์พี่อัน!กับปากสุนัข!"


หลังจากโดนตบทีใบหน้า,แก้มของเขาถึงกับบวมขึ้นในทันที,แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บจากฝ่ามือก็ตาม,แต่เขายังคงสั่นด้วยความกลัว,ไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกมา,เพราะเกรงว่า,เย่ซิงเหอจะทำการสังหารเขา!



ตั้งแต่เด็กจนโต,ขีวิตของเขานั้นมีสภาพความเป็นอยู่ที่สะดวกสบาย,เขาจะเคยผ่านการคุกคามให้ต้องตกตายได้อย่างไร?

จนถึงตอนนี้,เขารู้ว่าเขานั้นหวาดกลัวต่อความตายยิ่งนัก!


อีกเสียงหนึ่ง,ฝามือของเย่ซิงเหอก็สะบัดไปที่หน้าเหลียงหยู,ครั้งที่สองนี้เต็มไปด้วยความโกรธน้อยเนื้อต่ำใจแฝงด้วยเจตนาฆ่าอย่างเปรียบไปได้กว่าครั้งก่อน,"นี่เป็นการตบสำหรับข้าและตระกูลของข้า,กับความอัปยศอดสูสำหรับข้าและตระกูลของข้าที่ต้องทนทุกข์,ถ้าเจ้ายังกล้าที่จะหาเรื่องข้าอยู่ล่ะก็ข้าจะไม่ทนอีกครั้งแน่,ถืงแม้ว่าเจ้าจะมีตระกูลจันทราทมิฬคุ้มกะลาหัวอยู่ก็ตาม,ข้าจะหาวิธีที่ลอบสังหารเจ้าอย่างแน่นอน!"


ได้ยินคำพูดของเย่ซิงเหอแล้ว,เหลียงหยูถึงกับอ่อนแรงงึมงัมในลำคอ,เขารู้สึกถึงเจตนาฆ่าในดวงตาของเย่ซิงเหอที่เย็นชายิ่งนัก.


เขารู้สึกว่า,หากเขากล้าตอแยวุ่นวายอยู่ล่ะก็,เย่ซิงเหอจะต้องสังหารเขาจริงๆแน่


เย่ซิงเหอถอนสายตาของเขาออกมาด้วยความเยือกเย็นเขาได้กวาดสายตาไปยังคนทุกๆคน,แค่นเสียงพูดอย่างเย็นชา,"ไม่ว่าพวกเจ้าจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามว่าพวกนักเรียนเหล่านั้นได้ถูกข้าสังหาร,หากพวกเขาโดยข้าสังหารล่ะก็,เช่นนั้นแล้วพวกเจ้าทุกคนคงไม่มีโอกาศไปจากที่นี่แน่,พวกเจ้าคงจะต้องตายกันทุกคนที่นี่!"


ทุกคนไม่กล้าสบตาเย่ซิงเหอเลยแม้แต่คนเดียว,พวกเขาทำได้แค่พยักหน้าไปมา.


เย่ซิงเหอจ้องมองไปยังอันซุยหยุนแล้วกล่าวว่า,"ศิษย์พี่อัน,พวกเราไปกันเถอะ!"จากนั้นก็หันหลังแล้วเดินจากไป.


จ้องมองกลับไปที่เย่ซิงเหอ,วินาทีต่อมา,อันซุยหยุนก็เร่งรีบก้าวตามไป,ภายในใจของหล่อนนั้น,เย่ซิงเหอช่างเป็นบุคคลที่ควบคุมอารมณ์ได้ดียิ่งนัก.เขาไม่เพียงแต่ปะทะคารมกับทุกคนเพียงเท่านั้น,เย่ซิงเหอยังอุกอาจน่าเกรงขามยิ่ง,ทำให้หล่อนนั้นนับถือในตัวเย่ซิงเหอเป็นอย่างสูง.


เย่ซิงเหอกับเหลียงหยูทั้งสองคน,ช่างมีตัวตนที่แตกต่างกันยิ่งนัก!


ทั้งสองคนได้เดินทางออกไปอย่างรวดเร็ว.


หลินยี่และอาจารย์อีกคนได้คลานเข้ามาหากัน.


"หลินยี่,ตอนนี้จะทำอย่างไร?แจ้งอาจารย์ใหญ่ให้จับพวกเขาหรือไม่?"อาจารย์อีกคนสอบถาม.


หลินยี่จ้องมองไปยังทิศทางของเย่ซิงเหอและอันซุยหยุนได้จากไป,ด้วยสายตาที่สุดซึ้งก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า"จากคำพูดของเย่ซิงเหอ ถ้าก่อนหน้านี่เหล่านักเรียนถูกพวกเขาสังหาร,พวกเขาคงไม่สนใจอะไรคงจะสังหารคนอื่นๆอย่างแน่นอน,พวกเราจะต้องตกตายอยู่ตรงนี้แน่,ขณะที่พวกเราต่อสู้กับเย่ซิงเหอและอันซุยหยุน,เป็นความจริงที่ฉู่เซี่ยนได้ใช้โอกาสวิ่งหนีไปอีกด้วย!"


อาจารย์คนดังกล่าวชำเลืองมองตาโต,จ้องมองไปยังหลินยี่อย่างนึกไม่ถึง,"ท่านหมายความว่า,ทั้งหมดเป็นฉู่เซี่ยนทำอย่างงั้นรึ?"


"ควรจะ!"


"พวกเขามีเป้าหมายอันใดกัน?"

"เป้าหมายที่ธรรมดามาก,เซี่ยหยนุนหนิง!"

"หญิงสาวของหัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนืออย่างงั้นรึ?จบสิ้นแน่,หากเซี่ยหยุนหนิงได้รับอุบัติเหตุ,พวกเราจะต้องพบกับภัยพิบัติเป็นแน่!ด้วยความเด็ดเดี่ยวของหัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือหากว่าเซี่ยหยุนหนิงตาย,พวกเราจะต้องถูกฝังทั้งเป็น!" หลังของอาจารย์คนดังกล่าวถึงกับเสียววูบขึ้นมาทันที.



หลินยี่เงียบอยู่ชั่วขณะ,ก่อนที่จะกล่าวอย่างขึงขัง,"ต้องหาร่องรอยของเซียหยุนหนิงในทันที,ไม่ว่าจะต้องใช้อะไรจะต้องตามหาเซี่ยหยุนหนิงให้พบ!"


เหลียงหยูค่อยๆคืนสติจากความหวาดกลัว,เขาคิดว่าเย่ซิงเหอในวันนี้มีท่าทางเหมือนกับสัตว์ร้ายแน่นอน,จิตสังหารของเขานั้นพร้อมที่จะเหยียบย่ำเขาให้ไปอยู่แทบเท้าได้เลย,ผ่านมาเพียงไม่กี่เดือนเย่ซิงเหอได้เติบโตขึ้นจนน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก,มันผ่านมาแค่ช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น.


เป็นเรื่องยากมากที่เหลียงหยูจะจินตนาการถึงได้.


คิดถึงเรื่องราวก่อนนี้,แต่ละครั้งที่ไปยั่วยุความโกรธเย่ซิงเหอและก็อีกครั้ง,เหมือนกับว่าเขานั้นได้เอามีดมาจ่อตัวเองจริงๆ,หากว่าเย่ซิงเหอต้องการกำจัดเขา,บางทีเขาในตอนนี้อาจจะกลายเป็นศพนอนอยู่บนพื้นไปแล้ว!คิดถึงเรื่องดังกล่าวแล้ว,เขาก็ปรากฏเหงื่ออันเย็นเยือบขึ้นมาทันที.


"นายน้อยเหลียง,พวกเราต้องทำสิ่งใดตอนนี้,จัดการตระกูลมันพร้อมกับเจ้าเด็กเย่ซิงเหอเลยไหม?"อู่หลงที่อยู่ใกล้ๆจ้องมองพลางถามเหลียงหยู.


"จัดการ,เจ้าไม่มีสมองหรืออย่างไร?เย่ซิงเหอนั้นเป็นศิษย์ของรองอาจารย์ใหญ่ซู,มันมีความหมายต่อรองอาจารย์ใหญ่ซูมากพวกเราไม่สามารถสังหารมันได้,การสังหารมัน รองอาจารย์ใหญ่ต้องไม่ยอมอย่างแน่นอน.ด้วยพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมของมัน,ถ้าพวกเรายังไปยั่วยุมันล่ะก็,เมื่อวรยุทธ์มันเพิ่มขึ้นอีกล่ะ,เจ้าคิดว่าเจ้าจะมีชีวิตอยู่อีกรึ?"


เหลียงหยูรู้สึกหวาดกลัวอยู่ในจิตใจ,เพียงแค่เย่ซิงเหอจ้องมองมาช่างน่าสะพรึงยิ่งนัก,เขาเพิ่งก้าวออกมาจากประตูแห่งความตาย,เขายังไม่ต้องการที่จะประสบกับเรื่องดังกล่าวอีกครั้ง!แม้ว่าเหลียงหยูจะเป็นคนมะเหรกเกเรคอยกลั่นแกล้งคนอื่นข้างนอก,แต่ในส่วนลึกแล้ว,เขาเป็นคนที่ขี้ขลาดนัก,เขารู้แล้วว่าเย่ซิงเหอนั้นไม่ได้อ่อนแอ,เขาจึงไม่กล้าที่จะยั่วยุ่เย่ซิงเหออีกครั้งอย่างเด็ดขาด.


เห็นท่าทางที่โกรธเกรี้ยวของเหลียงหยู่แล้ว,อู่หลงไม่กล้าที่จะกล่าวอะไรออกมาในทันที.


ผืนป่าแห่งนี้ปกคลุมไปด้วยต้นไม้จนทั่วบริเวณ,เย่ซิงเหอและอันซุยหยุนได้กระโดดไปเรื่อยด้วยกัน,พวกเขาได้พบเข้ากับสัญลักษณ์ที่เซี่ยหยุนหนิงได้ทิ้งเอาไว้,พวกเขาได้ตามรอยดังกล่าวไป.


อาจจะเป็นหนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น,ได้มีเสียงเอ็ดตะโรดังออกมาจากสถานที่ไกลออกไป.


เป็นเซี่ยหยุนหนิง!


เย่ซิงเหอและอันซุยหยุนรู้สึกใจชื้น มองหน้ากันด้วยความงงงวย,เร่งรีบไปข้างหน้า,พวกเขาคิดว่าเซี่ยหยุนหนิงอาจจะต้องการช่วยเหลือ,ไม่อยากคิดเลย,เซี่ยหยุนหนิงอาจจะกำลังต่อสู้อยู่.


ข้ามต้นไม้ขนาดใหญ่ไป,เย่ซิงเหอและอันซุยหยุนก็พบเข้ากับลานกว้างขยายออกไป,หลังจากที่จ้องมองไปทุกๆที่มีการต่อสู้เกิดขึ้น,มีร่องรอยเหลือทิ้งเอาไว้,รอบๆพื้นที่นั้นมีต้นไม้ใหญ่หลายต้นหักโค่นก้อนหินถูกทำลาย,พื้นดินเป็นหลุมขยายออกไปเป็นหย่อมๆ.


นอกเหนือจากนี้ยังมีสองศพเป็นของอาจารย์ผู้นำ,ร่างกายของพวกเขาทั้งสอง,ทั่วทั้งร่างนั้นเปื้อนไปด้วยรอยเลือด.

ไกลออกไปนั้นพลังแห่งความเยือกเย็นแตกสะบั้นกระจายออกมาไม่หยุดยั้ง,เห็นเพียงเซี่ยหยุนหนิงต่อสู้กับสัตว์ตัวมหึมาสีแดงฉานที่น่าสะพรึงกลัว,แต่ขาหน้าของมันมีขนาดที่ใหญ่เป็นพิเศษ,ด้วยรูปร่างของแขนนั่นใช้เป็นโล่ป้องกันซ้ำยังยืนเหมือนมนุษย์อากาศอันเยือกเย็นได้ถูกดูดซับเข้ามาในร่างกายของมัน.


ทั่วทั้งร่างกายของเซี่ยหยุนหนิงนั้นเต็มไปด้วยบาดแผล,ยืนพิงต้นไม้ขนาดใหญ่อยู่พลางหายใจหอบๆ,หล่อนดูไม่สู้ดีนัก.


หลังจากที่ออกมาจากถ้ำ,เซี่ยหยุนหนิงได้ไล่ตามร่องรอยของชายชุดดำ,ไม่คาดคิดเลยว่าจริงๆแล้วกลับโดนโจมตีเข้าด้วยสัตว์ยักษ์สีแดงฉานตัวนี้,สัตว์ยักษ์สีแดงฉานตัวนี้นั้นอาจจะเรียกได้ว่าได้มันเข้าประจันกับหล่อนมันคือหมีอสูรโลหิต,มันเป็นสัตว์อสูรระดับ 5 ชั้นดินแดนสวรรค์,ไม่มีใครรู้จักมันมากนักอาจจะเปรียบเทียบได้กับผู้เยี่ยมยุทธ์ระดับ 5 ดินแดนสวรรค์ก็ได้.


เพียงแค่นิดเดียวหมีอสูรโลหิตก็เข้าประชิดเซี่ยหยุนหนิงเพื่อที่จะสังหารหล่อน,โชคดีที่อาจารย์สองคนได้ปรากฏกายก่อน,จึงได้เข้าช่วยชีวิตหล่อน,แต่ด้วยการประจันหน้ากับหมีอสูรโลหิตนั้นมันช่างแข็งแกร่งจนเกินไป,ด้วยการโจมตีเพียงสองครั้งก็สามารถสังหารอาจารย์ทั้งสองคนที่อยู่ระดับ 5 ดินแดนสวรรค์ไป,ทำให้หล่อนต้องตกอยู่ภายใต้สถานการณ์ที่ยากลำบากอีกครั้ง.


หล่อนรู้สึกว่ากำลังจะหมดแรง,ถึงขีดจำกัดแล้ว

ใกล้เข้ามามันใช้กรงเล็บอันแหลมคมของหมีอสูรโลหิตตะปบมายังร่างกายของหล่อน.



"จบแล้วหรือ?"เซี่ยหยุนหนิงถอนหายใจเบาๆ.



ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย
Author(s)

https://www.facebook.com/shareebookandducumentfree/

26 ความคิดเห็น:

  1. สะใจเหลียงยูจริงๆในที่ก็หงอซะที เบ่งมานานเหลือเกิน (จะสะใจกว่านี้ถ้ามันโดนมากกว่าตบ2ป๊าบ)

    ตอบลบ
  2. ขอบพระคุณ..ขอรับ สนุกมากๆตอนนี้สะใจ เหลียงหยูจริงๆครับ555

    ตอบลบ
  3. ขอบคุณครับ อยากอ่านอีกจัง

    ตอบลบ
  4. มาช่วยได้จังหวะจริงๆ

    ตอบลบ
  5. เเม่นางเชี่ยหยุนหนิงนี่ช่างใจน้อยซะเหลือเกิน เอะอะจะตายๆ อย่างเดียวเลย

    ตอบลบ