วันพฤหัสบดีที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2560

Star Martial God Technique Chapter 123 Dream of Xia Yuning

Star Martial God Technique Chapter 123 Dream of Xia Yuning

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่ 123  ความฝันของเซี่ยหยุนหนิง


บทที่ 123 ความฝันของเซี่ยหยุนหนิง


เซี่ยหยุนหนิงในตอนนี้,บอกได้เลยว่าสวยทรงเสนห์แทบที่จะหาใครเทียบได้.


เย่ซิงเหอได้ถอนสายตาของเขากลับมา,ด้วยการแลมองเล็กน้อยและกล่าวไปว่า,"เช่นนั้นการบำเพ็ญพลังเช่นนี้,อีกไม่กี่เดือน,พวกเราอาจจะตัดผ่านไปยังระดับ 8 ดินแดนสวรรค์ก็ได้นะ!"


ภายในหัวใจของเย่ซิงเหอรู้สึกตื่นตาตื่นใจ,ด้วยวรยุทธ์ที่เพิ่มขึ้นนั้น,จะทำให้เขานั้นไม่จำเป็นต้องหวาดเกรงตระกูลจันทราทมิฬอีกต่อไป,ถึงแม้ว่าประมุขตระกูลจันทราทมิฬจะมาด้วยตัวเองก็ตาม,เมื่อรวมเขาเข้ากับจ้าวเขี้ยวขาวพร้อมกับความแข็งแกร่งใหม่นี้,สามารถร่วมต่อสู้ก่อสงครามได้อย่างไม่ยากเย็นเลย.


หากว่าไปถึงระดับ 8 ดินแดนสวรรค์แล้ว,ตระกูลจันทราทมิฬจำต้องกลัวอีกอย่างงั้นรึ?



ได้ยินอีกหลายเดือนถัดจากนี้,หล่อนต้องบำเพ็ญผสานกายกับเย่ซิงเหอ,ภายในใจของเซี่ยหยุนหนิงรู้สึกสั่นสะท้านเล็กน้อย,ทว่าก็รู้สึกดีเหมือนกัน,หล่อนเองก็ยอมรับกับเรื่องนี้ได้แล้ว.


เวลาเที่ยงวัน,บิดาของเขาก็ได้กลับมาจากการบำเพ็ญพลังข้างนอก,มารดาของเขาก็ได้จัดเตรียมอาหารเย็นไว้เรียบร้อยแล้ว.


อาหารจานหลักในวันนี้ทำมาจากเนื้อปลา,สำหรับชาวบ้านทั่วไปนับว่าเป็นมื้อที่หรูหราเป็นอย่างมาก,ในเวลานี้นั้นการกินอยู่ของคนในตระกูลขนนกสีฟ้านับว่าดีขึ้นเป็นอย่างมาก,ด้วยการขายเหมืองทั้งสามไป,ตลอดจนผลึกหยกม่วงและแก่นหิมะเหมันต์ไปหลายชิ้น,นับว่าได้กำไรเป็นอย่างมากโดยเฉพาะที่ได้จากเหลียงหยู,ในช่วงเวลาตอนนี้ตระกูลขนนกสีฟ้าไม่จำเป็นที่ต้องกังวลเกี่ยวกับฐานะการเงินเลย.


แม้ว่าเซี่ยหยุนหนิงนั้นจะรู้สึกเคอะเขินกับสถานะที่เป็นอยู่ในตอนนี้,ทว่าหล่อนก็เข้าร่วมรับประทานอาหารตามคำขอร้องของเย่ซิงเหอ.


"ท่านหญิงเซี่ย,ทานเยอะๆนะ!"เหอเหยี่ยนได้คีบผักจำนวนมากไปที่ชามข้าวของหล่อนพลางกล่าวออกมาด้วยความรักความเอ็นดู,"เจ้าเป็นถึงองค์หญิงของคฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือ,อาหารพื้นบ้านนี้,ไม่รู้ว่าเจ้าจะทานได้หรือไม่?"


"ท่านป้าหาได้เป็นเช่นนั้น,ทุกสิ่งที่ท่านป้าปรุงมานั้นล้วนแล้วแต่อร่อยเป็นอย่างมาก."เซี่ยหยุนหนิงรู้สึกสั่นไหวเล็กน้อยขณะกล่าวออกไป.


ก่อนหน้านี้ที่ได้ได้ร่วมทานอาหารกับเย่จัวและเหอเหยี่ยน,เซี่ยหยุนหนิงรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขาทั้งสองหวั่นเกรงในตัวของหล่อน,ทว่าไม่รู้ว่าวันนี้ทำไมเหอเหยี่ยนดูอบอุ่นและเอาใจหล่อนเป็นอย่างมาก.


บางทีอาจด้วยหล่อนไม่ได้เป็นองค์หญิงอีกต่อไปแล้ว,พวกเขาจึงไม่ได้รู้สึกกดดันเกี่ยวกับสถานะของหล่อนอีกต่อไป.


เย่จัวเองก็รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก,เหอเหยี่ยนเปลี่ยนท่าทีอย่างทันทีทันใด,ไม่รู้เลยว่ามีเหตุใดเกิดขึ้นกันแน่.


"ในเมื่ออร่อย,งั้นก็ทานให้เยอะๆ!"เหอเหยี่ยนท่าทางมีความสุขเป็นอย่างมาก,พลางกับคีบผักให้กับเซี่ยหยุนหนิงไม่หยุด,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"ซิงเหอของพวกเรานั้น,แม้ว่าจะเป็นคนที่ไม่ค่อยรู้กับการปฎิบัติกับคนอื่นเท่าใด,อาจจะดูหยาบกระด้างบ้างในบางครั้ง,เจ้าต้องคอยบอกกล่าวเขาให้มาก."


"ค่ะ."เซี่ยหยุนหนิงตอบรับเสียงสั่น,เหมือนมีเสียงทีขาดเป็นช่วงๆด้วย.


เย่ซิงเหอและเย่จัวจ้องมองกันและกันด้วยท่าทางงงงวย,พวกเขานั้นไม่รู้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้น.


"ซิงเหอ,ท่านหัวหน้าองค์รักษ์หง,เจ้าได้ส่งของกำนัลไปให้รึยัง?"เย่จัวสอบถามเรื่องดังกล่าว,"พวกเรานั้นเป็นเพียงตระกูลขนาดเล็ก,จึงไม่สามารถที่จะสั่นคลอนบุคคลเช่นนั้นได้."


"ข้าได้ทำการจัดส่งไปแล้ว."เย่ซิงเหอรีบตอบกลับไป,ด้วยเรื่องนี้นั้นเขาไม่กล้าที่จะละเลยเป็นอันขาด,แม้ว่าความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้น,หากมันหาได้เพียงพอที่จะนับว่าทำให้ตระกูลขนนกสีฟ้านั้นยิ่งใหญ่,องค์รักษ์ราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่ควรที่จะยุแหย่ได้,ตระกูลจันทราทมิฬนั้นอาจจะน่าหวาดเกรงเป็นอย่างมาก,หากแต่ไม่จำเป็นที่จะต้องไปสั่นคลอนองค์รักษ์ราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ไปด้วยเลย,เขาจึงได้รีบจัดการปัญหาดังกล่าวโดยการส่งแก่นหิมะเหมันต์อย่างเร็วไว.


"อืม."เย่จั่วพยักหน้า,เย่ซิงเหอได้จัดการปัญหาดังกล่าวแล้ว,ค่อนข้างที่จะทำให้เขานั้นเบาใจขึ้นมาบ้างเหมือนกัน.


ขณะเย่จัวและเย่ซิงเหอนั้นพูดคุยกัน,เหอเหยี่ยนก็ดูเอาอกเอาใจดูแลพลางถามโน้นถามนี่,เซี่ยหยุนหนิงก็ตอบกลับไปมากว่า 11 คำถามแล้ว,ด้วยเหอเหยี่ยนนั้นเป็นมารดาของเย่ซิงเหอ,ตลอดจนเซี่ยหนุนหนิงก็คิดว่าเหอเหยี่ยนนั้นใจดีและเอ็นดูหล่อน,ก่อนนั้นหล่อนพำนักอยู่ที่คฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์,ไม่มีเลยใครสักคนที่เป็นเหมือนดั่งเหอเหยี่ยน,ที่จะเอาใจใส่เป็นห่วงเป็นใย,เมื่อคิดถึงเรื่องดังกล่าวแล้วราวกับว่าภายในดวงตาของหล่อนปริ่มๆไปด้วยน้ำตา.


"ท่านหญิงเซี่ย,ทำไมองค์หญิงถึงได้ถูกไล่ออกมาจากตำหนักล่ะ?มารดาของเจ้าไม่ได้ห้ามไว้อย่างงั้นรึ?"เหอเหยี่ยนสอบถาม.


ได้ยินคำพูดของเหอเหยี่ยนแล้ว,น้ำตาของเซี่ยหยุนหนิงก็ไหล่บ่าออกมาด้วยความเสียใจในทันที,"ท่านแม่..,ตั้งแต่ข้ายังเด็กแล้วหล่อนก็ได้ตายจากไปแล้ว,หลังจากนั้นท่านพ่อก็ไม่ค่อยใส่ใจในตัวข้าเลย,ท่านพ่อนั้นไม่รู้ว่าท่านนั้นยุ่งอะไรนัก,ตลอดเวลานั้นเป็นเหมือนดั่งเงาไม่ค่อยปรากฏตัวให้ได้เห็น."


ได้ยินคำพูดของเซี่ยหยุนหนิง,มองเห็นท่าทางเจ็บปวดของเซี่ยหยุนหนิง,เหอเหยี่ยนเองก็น้ำตาซึมไหลผ่านลงมายังใบหน้าของหล่อนด้วย,"โธ่,ช่างน่าสงสารนัก,นับจากนี้ไปเจ้าก็จงคิดว่าที่นี่เป็นเหมือนดั่งกับครอบครัวของเจ้าเถอะ!"


ได้ยินคำพูดของเหอเหยี่ยน,เซี่ยหยุนหนิงก็ร้องไห้เสียงดัง,พลางเข้าไปกอดเหอเหยี่ยนในทันที.


ทั้งสองต่างน้ำตาไหล่พรากๆปลอบโยนซึ่งกันและกัน,เย่ซิงเหอและเย่จัวต่างสบหน้ากันไปมาด้วยท่าทางงงงวย.


"จากนี้ไปพวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว,หลังจากนี้เมื่อถึงเวลา,ข้าจะขอให้ทางท่านประมุขได้จัดเตรียมงานแต่งที่ยิ่งใหญ่ให้กับพวกเจ้า."เหอเหยี่ยนกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน.


"ท่านแม่,ท่านพูดอะไรออกมานะ?"เย่ซิงเหอยืนขึ้นอย่างไม่คาดคิด,เขารู้สึกกระอักกระอ่วนใจเป็นอย่างมาก.


"พวกเจ้าไม่ได้วางแผนที่จะแต่งกันอย่างงั้นรึ?"เหอเหยี่ยนสอบถามออกมาด้วยความสงสัย.


"เรื่องนี้"เย่ซิงเหอนั้นรู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก,เย่ซิงเหอเองก็คิดถึงเรื่องนี้เหมือนกัน,ความจริงแล้วเขาก็ควรที่จะยืดอกรับผิดชอบเพื่อความถูกต้อง,หากแต่อันซุยหยุน,เขาคิดถึงอันซุยหยุนด้วยไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย,การที่หล่อนนั้นขัดขืนคำสั่งตระกูลเพื่อมาช่วยเหลือเขา,ตอนนี้ไม่รู้ว่าสถานะการณ์เป็นเช่นใด,


ความกังวลของเย่ซิงเหอนั้นสับสนวุ่นวายไปหมด.


"ท่านป้า,ปล่อยให้เป็นเรื่องของพวกเราเถอะ,พวกเราเองก็เป็นแค่เพื่อนธรรมดากันเท่านั้น."เซี่ยหยุนหนิงนั้นฝืนยืมพร้อมพูดออกมาทั้งที่ภายในใจของหล่อนนั้นมีความขมขื่นและเจ็บแปร๊ปๆอยู่


"แต่พวกเจ้า.."เหอเหยี่ยนไม่รู้เลยว่าควรจะกล่าวอะไรออกไป,พวกเขาเป็นแค่เพียงเพื่อนธรรมดาๆอย่างงั้นรึ?เพื่อนธรรมดาที่เป็นผู้ชายและผู้หญิงอยู่ในอ่างอาบน้ำด้วยกันอย่างงั้นรึ?ไม่รู้เลยว่าความสัมพันธ์ของพวกเขา,ด้วยสิ่งที่เห็นแทบจะไม่เข้าใจในสิ่งที่เป็นอยู่เลย.


หลังจากที่รับประทานอาหารเสร็จ,เย่ซิงเหอและเซี่ยหยุนหนิงได้เดินออกไปด้วยกัน.


เย่ซิงเหอจ้องมองไปยังท้องฟ้าที่ไกลออกไป,เขาใคร่ครวญถึงสิ่งต่างๆอยู่ชั่วขณะก่อนที่จะหันหน้ามามองเซี่ยหนิงพร้อมกับพูดว่า,"หยุนหนิง,พวกเรา.."


"เจ้าไม่ต้องกล่าวอะไรแล้ว,ข้าเข้าใจทุกอย่าง,ข้ารู้ดีว่าเจ้านั้นชอบซุยหยุน,หล่อนเองก็ทำเพื่อเจ้ามากมาย,เจ้าอย่าทำให้หล่อนเสียใจล่ะ,ซุยหยุนเองความจริงแล้วหล่อนก็ไม่ต้องการที่จะทำเพื่อตระกูลสวรรค์นิรันดร์หรอกนะ,หล่อนและน้องสาวของหล่อนเป็นเพียงบุตรของภรรยานอกสมรส,นอกจากนี้มารดาของพวกหล่อน,ก็ได้จากไปแล้วตั้งแต่เด็ก,เหตุผลที่ตระกูลสวรรค์นิรันดร์ค่อนข้างให้สถานะที่สูงแก่พวกหล่อน,ก็เพราะต้องการที่จะให้แต่งงานเข้าไปยังตระกูลชั้นสูงในเมืองหลวงเพื่อยกสถานะ.ข้าสามารถไปกับเจ้า,เพื่อช่วยหล่อนออกมาได้!"เซี่ยหยุนหนิงยิ้มให้เย่ซิงเหอพลางกล่าวต่อไปว่า,"เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมข้าก็จะจากไป,จากนั้นก็จะท่องเที่ยวไปทั่วดินแดนของโลกใบนี้"


"หยุนหนิง.ข้า.."เย่ซิงเหอต้องการที่จะพูดอะไรออกมาเหมือนกัน.


"ตั้งแต่เมื่อครั้งข้ายังเด็กตอนอยู่ที่ตำหนัก,ข้านั้นต้องการออกไปท่องโลกที่กว้างใหญ่นี้มาก,การใช้ชีวิตที่ไม่ยึดติดกับสิ่งใดออกไปสู่โลกกว้าง,ท่องเที่ยวชื่นชมธรรมชาติ,ท่องผ่านสายน้ำและขุนเขา,นี่คือความใฝ่ฝันของข้ามาตั้งแต่ยังเด็กเลย."เซี่ยหยุนหนิงกล่าวออกมาและมองไปยังท้องฟ้าที่ห่างออกไปอย่างคาดหวัง.


หากแต่ความฝันที่อยู่ในใจตอนนี้ล่ะ?ทำไมหล่อนจะไม่รู้.หล่อนนั้นมีแต่เย่ซิงเหอที่อยู่ในใจเป็นเหมือนแสงสว่างที่ไม่ต้องการให้จากหาย,หากแต่มันกลับไม่สามารถบอกออกไปได้.


'หากว่านั่นคือความฝันในใจของเจ้า,ข้าก็จะช่วยเจ้าให้เป็นจริงให้จงได้!'เย่ซิงเหอจ้องมองไปบนท้องฟ้าพลางคิดมันอยู่ภายในใจไม่ได้เอ่ยออกมา.



ทันใดนั้น,เซี่ยหยุนหนิงก็ได้ยิ้มออกมาอีกครั้ง,"จริงๆแล้วก่อนที่จะทำฝันนั่นให้เป็นจริง,ข้าจะต้องทำอะไรบางสิ่ง,จะต้องเดินทางไปหาบิดาที่ไร้หัวใจของข้า,เพื่อที่จะตีแสกหน้าเขาสักครั้งสองครั้ง,จากนั้นก็เชิดหน้าจากมา,เขาจะได้ลืมไม่ลงกับบทเรียนของบุตรสาวคนนี้,ข้าจะทำให้บิดาคนนั้นไม่สามารถลืมมันได้เลยล่ะ!"เซี่ยหยุนหนิงยิ้มออกมา,ภายในดวงตาของหล่อนนั้นปรากฏเศษของน้ำตาที่คลออยู่ในดวงตานั้นอย่างเบาบาง.



ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย
Author(s)

https://www.facebook.com/shareebookandducumentfree/

44 ความคิดเห็น:

  1. คนที่ 3 ขอบคุณครับ

    ตอบลบ
  2. สงสารนางจริง พระเอกก็เหลือเกิน

    ตอบลบ
  3. มาอีกแล้วว สลัดดเอ้ยยยยย ไอบทแบบไอกากหลี่ซิงยันออกทะเลก็ยังไม่ได้เมียสุดท้ายมั่ว เวรกำ ทำดราม่าอะไรเยอะวะคนแต่ง แม้มมขัดใจทุกทีกว่ามันจะเคลียกันได้

    ตอบลบ
  4. เป็นคนที่ไม่ใช่ ต่อให้ทำดีเท่าไหร่ เขาก็ไม่เคยเห็นค่า...

    ตอบลบ
  5. ไอ้ชิงเหอ คนโง่ เสียนางไปจะเสียใจ

    ตอบลบ
  6. เศร้าแทนหยุนหนิง

    ตอบลบ
  7. ทำดีขนาดนี้ไม่เห็นใจกันบ้าง ที่เขาว่ากันว่าคนไม่ใช้ทำดีให้ตายก็มองไม่เห็นคุณค่า

    ตอบลบ
  8. ความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ

    ตอบลบ
  9. ไอกาก เสียเทอไปแบ้วจะรุ้ ฟายย

    ตอบลบ
  10. ขอบคุณนะครับท่านนักแปล

    ตอบลบ
  11. เกลียดวุ้ย ใจโลเล สัสๆ แม้งควย 2 ก็ได้ 55555 ขอบคุณครับ

    ตอบลบ
  12. อะไรจะอินกันขนาดน้านน

    ตอบลบ
  13. จุดดันเถียน...ผมสะสมได้ 2 จุดมานานล่ะ

    ตอบลบ
  14. ขอบคุณมากๆครับ 👍👍👍

    ตอบลบ
  15. อยากให้แปลเรื่องheavenly starด้วยถ้าเรื่องนี้ทันต้นฉบับ

    ตอบลบ
  16. ขาดเธอก็เหงา ขาดเขาก็คงเสียใจ

    ตอบลบ
  17. จิงถ้ารู้ภาษาจีนคงติดต่อคนแต่งหน่อยว่าจะอะไรกับซุยหยุนจัง ข้ากระผม#fcองค์หญิงระเหย :-)

    ตอบลบ
  18. ขอบคุณครับ..ไม่ได้เข้านาน

    ตอบลบ
  19. อยากวิ่งเข้าไปต่อยหน้าไอ้บักเย่จริงๆ

    ตอบลบ
  20. ขอบคุณมากๆๆครับ

    ตอบลบ
  21. เหมือนคนแต่งจะชอบเนื้อเรื่องแนวๆนี้แหะ เจ็บปวดชิป

    ตอบลบ
  22. อ่านตอนนี้แล้วเหมือนพ่อของหยุนหนิงจะตายในตอนหลังๆยังไงไม่รู้ แค่รู้สึกอะนะ ขอบคุณครับ

    ตอบลบ
  23. เออ แต่งบทให้องค์หญิงแสดงออกแบบนี้ค่อยดีหน่อย ไม่ใช่อะไรก็จะจับเอาพระเอกมาเป้นผัวให้ได้ ควรคิดถึงหัวอกเพื่อนบ้าง ตนมาทีหลังแท้ๆยังจะมาหน้าด้านแย่งได้ไง
    ถ้าคอยช่วยเหลือพระเอกเรื่อยๆวางตัวเหมาะสม เดี๋ยวพระเอกก็แบ่งใจมาให้เองแหละถ้าดีจริง ไม่ต้องแสดงอาการไร้ยางอายให้มากหรอก เป็นผู้หญิงสงวนตัวไว้บ้าง อย่าให้เหมือนผู้หญิงๆ(หลายๆ)คนในสมัยนี้เลย เห็นแล้วเสื่อมจิต

    ตอบลบ
  24. น่าสงสาร
    เหมือนตัวเราเลย

    ตอบลบ