วันเสาร์ที่ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2559

Star Martial God Technique Chapter 78 A fish

Star Martial God Technique Chapter 78 A fish

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่ 78 ปลาตัวหนึ่ง


บทที่ 78 ปลาตัวหนึ่ง


"ด้วยหยกม่วงเหล่านี้เขาต้องซ่อนเอาไว้อย่างดี,ไม่เช่นนั้นแล้วหากตระกูลเจ้ารู้อาจจะสร้างปัญหากับเขาได้!"เย่ซิงเหอแอบคิดอย่างลับๆ,เขาคิดมาโดยตลอดว่าทุกอย่างที่เขาได้ประสบพบกับเหตุการณ์ที่เปรียบเสมือนโชคนี้มันค่อนข้างแปลกประหลาดเล็กน้อย,มันเป็นเรื่องที่ผิดปรกติอยู่เหมือนกัน,ทว่าเขาเองก็ไม่สามารถที่จะกล่าวอะไรกับใครได้.


เย่ซิงเหอได้ตะเกียกตะกายขึ้นมายังฝั่ง,ทว่าเขาก็พบว่าที่ฝั่งนี้มันเป็นชายฝั่งของเกาะๆหนึ่งนั่นเอง.


ทะเลสาบปลาคาร์ปสีน้ำเงินนั้นมันดูเหมือนกับเป็นสถานที่ที่มนุษย์ไม่สามารถที่จะเข้ามาได้!ท่านลุงประมุขได้คอยเตือนเขา,ว่าไม่ให้เขามาเยือนยังเกาะเหล่านี้.


เขาเองกลับไม่รู้เลยว่าหลินหยินนั้นหายเข้าไปได้อย่างไร,ภายในใจของเย่ซิงเหอเองรู้สึกเป็นกังวลอย่างเลี่ยงไม่ได้,สถานที่ที่หญิงสาวหลินหยินสามารถเข้าไปได้,ทำไมเขาถึงเข้าไปไม่ได้ล่ะ?



เย่ซิงเหอเดินตรงเข้าไปในเกาะ,เดินเข้าไปมองดูรอบๆอยู่ชั่วขณะ,จ้องมองไปข้างหน้าไม่ไกลออกไปเขามองเห็นอะไรบางอย่างที่อยู่บนก้อนหิน,หลินหยินนั่งสมาธิอย่างสงบนิ่งบำเพ็ญพลังของตัวเองอยู่,ร่างกายของหล่อนนั้นถูกปกคลุมไปด้วยหมอกสีขาว.


หญิงสาวที่สวมชุดสีขาวนั่น,ด้วยผมที่ทิ้งยาวลงปะบ่า,มองจากด้านหลังช่างดูสวยนัก,คงไม่มีชายใดที่จะไม่ชอบ,และคงช่วยไม่ได้เลยที่จะทำให้พวกเขาเหล่านั้นต้องหัวใจเต้นแรง.


หล่อนช่างน่าดึงดูดหลงไหล,รอบๆหมอกสีขาวดูเหมือนว่ามันจะเกิดจากลมหายใจของหล่อนที่พ่นออกมา,หมุนวนออกมาจากการควบคุมลมหายใจ.


เป็นภาพเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดนัก.


เย่ซิงเหอเองก็อดไม่ได้ที่ต้องจ้องมอง,ไปยังหลินหยินที่ดูสวยทรงเสนห์,ทว่าวิชาบำเพ็ญของหล่อนนั้นช่างลึกลับจริงๆ.


แม้ว่าเย่ซิงเหอเพียงแค่จ้องมองไปที่ด้านหลังของหลินหยินในเวลาสั้นๆ,แต่ว่าเขานั้นไม่รู้เรื่องราวที่เกี่ยวกับหลินหยินเลย.


ไม่นานหลังจากที่เย่ซิงเหอเข้ามาใกล้,หลินหยินเองก็รับรู้ได้และลืมตาขึ้น,แม้ว่าเสียงของหล่อนนั้นจะชวนให้หลงไหลก็ตามหากแต่แฝงไปด้วยความเย็นชาที่ทิ่มแทงคนอื่นๆเป็นอย่างมาก,"ไม่คิดเลยจริงๆว่าเจ้าจะสามารถเข้ามาถึงที่นี่ได้อย่างเหลือเชื่อ!"


เป็นเย่ซิงเหอเองที่รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย,การเข้ามาถึงที่แห่งนี้มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อย่างงั้นรึ?เขานึกถึงคำพูดของท่านลุงประมุขขึ้นมาได้ทันที,มีเกาะมากมายหลายเกาะที่อยู่ภายในทะเลสาบปลาคาร์ปสีน้ำเงิน,ที่คนทั่วไปไม่สามารถที่จะเข้าไปได้.


"คงได้ยินเกี่ยวกับจัดประลองหาคู่ในอีกครึ่งเดือนสินะ,เจ้าต้องการที่จะเข้าร่วมเหมือนกันอย่างงั้นรึ?"หลินหยินยังคงกล่าวออกมาโดยไม่ได้หันมามอง,ซึ่งแสดงออกมาด้วยคำพูดที่ไม่พึงใจนัก.


"ถูกแล้ว!"เย่ซิงเหอพยักหน้า,เป็นสิ่งที่ไม่จำเป็นต้องปกปิด.


"ข้าไม่ต้องการทำให้เจ้าเสียความมั่นใจหรอกนะ,การแข่งขันศิลปะการต่อสู้เพื่อหาคู่ในครั้งนี้ยังไม่ใช่เวลาของเจ้าไม่ไช่รึ?อย่าได้หาเรื่องให้ต้องตกตายไปเลย,ยอมถอนตัวซะเถอะ!"หลินหยินกล่าวออกมา,ด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา.


เย่ซิงเหอรู้สึกกะอักกระอ่วนใจเล็กน้อย,หลังจากที่เขานั้นประทับใจหล่อนเรื่อยมา,หลินหยินนั้นควรที่จะเป็นหญิงสาวที่อ่อนโยน,จนกระทั่งเขาได้ยินคำพูดเหล่านี้ของหล่อน,ทำให้จินตนาการของเขาเกี่ยวกับหล่อนได้สูญสลายไปหมดไม่มีชิ้นดี,เขาไม่คิดเลยว่าความเป็นจริงแล้วหลินหยินจะมีนิสัยดั่งเช่นนี้.


ไม่ได้รับการตอบกลับจากเย่ซิงเหอ,หลินหยินก็ได้กล่าวต่อไปว่า,"เจ้ายังมั่นใจว่าจะชนะในการแข่งขันการต่อสู้ครั้งนี้รึ,ถึงเจ้าชนะข้าก็จะไม่แต่งกับคนเช่นเจ้าอย่างแน่นอน,เจ้าที่ถูกไล่ออกจากสถาบันดาราสวรรค์,ไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะมาแต่งงานกับข้า!"


ได้ยินคำพูดของหลินหยิน,ส่งผลทำให้เย่ซิงเหอรุ้สึกโกรธเคืองเล็กน้อย,เขาเริ่มที่จะขบฟัน,ด้วยการจ้องมองเพียงข้างหลังของหลินหยิน,และคำพูดที่ไม่พึงพอใจทำให้เขากล่าวออกไปว่า,"แม่นางหลินหยิน,เจ้ากำลังเข้าใจผิดอะไรแล้ว!ข้าเข้าร่วมการแข่งขันศิลปะการต่อสู้หาคู่ในครั้งนี้นั้น,ไม่ใช่เพราะต้องการแต่งงานกับเจ้า,ทว่าระหว่างข้าและเจ้าเหยี่ยนของตระกูลเจ้า นั้นมีเรื่องที่จะต้องสะสางกันอยู่!,ผู้หญิงอย่างเจ้า,แม้ว่าข้าจะได้รับชัยชนะในการต่อสู้,ข้าจะไม่แต่งงานกับเจ้าอย่างแน่นอน!"


"เจ้าพูดอะไรนะ?" หลินหยินหันขวับมาทันที,พร้อมกับจ้องมองไปยังเย่ซิงเหอด้วยท่าทางเย็นชา.


เย่ซิงเหอยังคงจ้องมองไปยังหลินหยินอย่างสงบ,"แม่นางหลินหยิน,ข้ารับรู้มาโดยตลอดตั้งแต่ข้ายังเด็กข้านั้นได้เข้าใจผิดมาโดยตลอด,ทว่าในเวลานี้,ข้าคิดผิดว่าเจ้าคือหญิงสาวที่อ่อนโยน,แต่แล้วกับพบว่าเจ้านั้นเป็นเพียงหญิงสาวที่หยาบคายป่าเถื่อน,ข้าคงต้องบอกกับตัวเองเลยว่าก่อนนี้ข้าช่างตาบอดยิ่งนัก!,โปรดวางใจเมื่อถึงเวลาการแข่งขันศิลปะการต่อสู้เพื่อหาคู่นั้น,ข้าจะต้องชนะเจ้าเหยี่ยนให้จงได้,ข้าจะไม่ยอมยกเลิกที่จะเข้าร่วมการต่อสู้ครั้งนี้แน่นอน,นั่นคือเหตุผลของข้า,มันไม่ใช่ว่าข้านั้นมีความสนใจในตัวเจ้าแต่อย่างใด!"


"เจ้า,"ภายในดวงตาของหลินหยินนั้นมีประกายแสงแห่งความโกรธเคือง,ตั้งแต่เล็กจนโต,หล่อนนั้นถูกห้อมล้อมด้วยความสนใจจากบุรุษเพศเป็นจำนวนมาก,นอกจากนี้ด้วยพรสวรรค์ที่โดดเด่นของหล่อน,ส่งผลให้นับวันหล่อนยิ่งเย่อหยิ่งในตัวและมั่นใจในตัวเองเป็นอย่างมาก,หล่อนนั้นได้คัดค้านการจัดการแข่งขันในการแข่งขันเลือกคู่นี้มาโดยตลอด,ทว่าด้วยตระกูลของหล่อนนั้นจัดแจงคะยั้นคะยอโดยตลอด,หล่อนจึงทำได้แค่เพียงตั้งเงื่อนไขขึ้น,บุคคลที่เข้าร่วมการแข่งขันศิลปะการต่อสู้เพื่อหาคู่ครั้งนี้,คนที่หล่อนจะแต่งด้วยจะต้องมีความสามารถชนะหล่อนได้ก่อน.


จริงๆแล้วเกี่ยวกับการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ในครั้งนี้ได้กระจอนกระจายไปทั่ว,หลายต่อหลายคนต่างก็ต้องการที่จะเข้าร่วมและให้ความสนใจเป็นอย่างมาก,การเข้าร่วมการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ในครั้งนี้อาจจะมีมากกว่า 60 คนเลย,ตามความเห็นของหล่อน,คนจำนวนมากเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นพวกคนที่น่าเบื่อ,เป็นเหมือนกับพวกขยะก็ไม่ปาน.


เย่ซิงเหอก็เป็นหนึ่งในพวกเขา!

หล่อนได้กล่าวคำพูดเหล่านั้นออกไป,เพียงต้องการที่จะให้เย่ซิงเหอออกไปให้ไกลหากแต่ไม่คาดคิดเลยจริงๆว่าเย่ซิงเหอกับตอบกับมาทำให้หล่อนนั้นต้องอับอาย.


หลินหยินพ่นอากาศออกมาอย่างแรงด้วยความโกรธ,ก่อนที่จะค่อยๆสงบได้,หล่อนพูดออกไปด้วยความไม่พอใจว่า,"ข้าไม่ต้องการที่จะสนทนากับเจ้ามากไปกว่านี้อีกแล้ว,ต้องการที่จะชนะเจ้าเหยี่ยนด้วยความแข็งแกร่งของเจ้าตอนนี้นี่รึ?มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว!หากว่าเจ้าแข็งแกร่งขนาดนั้นคงไม่ถูกไล่ออกจากสถาบันดาราสวรรค์หรอก,ไม่มีแม้แต่คุณสมบัติที่จะเข้าร่วมการต่อสู้หอคอยแห่งพระเจ้า,และไร้ซึ่งคุณสมบัติที่จะศึกษาต่อที่สถาบันศึกษาชั้นหนึ่ง,ตลอดชีวิตของเจ้ายังมีโอกาสไปถึงความแข็งแกร่งระดับ 6 ดินแดนสวรรค์ได้อย่างงั้นรึ,ในเมื่อไม่สามารถเข้าศึกษาที่ใดได้,ไม่ต้องพูดเลยว่าจะไปถึงระดับสุดยอดแห่งศิลปะการต่อสู้ใดๆได้อีก!"


"แล้วมันเป็นอย่างไรล่ะ?"เย่ซิงเหอขมวดคิ้ว.


"ข้าหลินหยินไม่ต้องการแต่งงานกับสามีเช่นนั้นอย่างแน่นอน,คนอย่างเจ้า,คงจงไร้ซึ่งอนาคตอยู่ได้แต่เพียงแค่เมืองปลาคาร์ปสีน้ำเงินเท่านั้นล่ะ,ทุกอย่างที่เจ้าพูดและทุกอย่างที่เจ้ากระทำ,มันมีแต่ความดื้อรั้นที่ไร้เหตุผลนัก!"หลินหยินกล่าวออกมาอย่างสงบเงียบ.


เย่ซิงเหอกำหมัดของตัวเองแน่น,กัดฟันกรอดจ้องมองไปยังหลินหยิน,ไม่ต้องกล่าวเลยหลินหยินช่างเป็นหญิงสาวที่หยิ่งยโสนัก,เขารู้สึกโกรธขึ้นมาจริงๆแล้ว.


หลินหยินคิดจริงๆรึว่าตัวเองนั้นเป็นดั่งพญาหงสา,แล้วคนอื่นๆเป็นเหมือนดั่งนกกระจอกใช่หรือไม่?หล่อนคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?


"หลินหยิน,เจ้าคิดว่าความคิดของเจ้าถูกต้องแล้วรึ,เจ้าคิดว่ามีเจ้าเพียงคนเดียวที่มีพรสวรรค์อย่างงั้นรึ,ทุกคนในสายตาเจ้าล้วนแล้วแต่เป็นขยะหรืออย่างไร?ในความเห็นของข้า,เจ้าไม่เห็นจะมีสิ่งใดเลย,ข้าขอโต้แย้งคำพูดของเจ้า,หลังจากนี้สิบปี,ภายในเมืองปลาคาร์ปสีน้ำเงินนี้,ข้าจะไม่พ่ายแพ้ต่อเจ้าอย่างแน่นอน!"เย่ซิงเหอจ้องมองไปข้างหน้า,เขาจะไม่ยอมถูกกล่าวหาอย่างง่ายๆอย่างแน่นอน.


"ก็ดี,อีกสิบปีหลังจากนี้,ข้าจะคอยดุแล้วกัน,ว่าหลังจากนี้สิบปีเจ้าจะมีระดับยุทธ์เท่าใด!"ที่มุมปากของหล่อนได้ยกขึ้นมีรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยันปนอยู่บนใบหน้า,เย่ซิงเหอคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน,เป็นคนที่ถูกไล่ออกจากสถาบันดาราสวรรค์ไม่ใช่รึ,สิบปีให้หลังจากนี้,หล่อนจะต้องหวาดกลัวว่าเย่ซิงเหอจะมีระดับเทียบเคียงหล่อนได้อย่างงั้นรึ?


เย่ซิงเหอหันหลังกลับแล้วเดินจากไป,เขาอยากจะหัวเราะออกมากับความโง่งมของตัวเองซะจริงๆ,เขากัดฟันแน่นจ้องมองไปยังท้องฟ้า,ความรู้สึกที่มากมายหลากหลายในวัยเด็กของเขานั้นมันได้หายไปกับอากาศ,เขาคิดถึงอันซุยหยินแล้วก็เซี่ยหยุนหนิงขึ้นมาทันใด,หากจะเปรียบเทียบกันแล้ว,อันซุยหยุนและเซี่ยหยุนหนิงช่างเหนือยิ่งกว่าหลินหยินมากมายนัก.


เขาจำได้ถึงสิ่งที่อันซุยหยุนช่วยเขา,หล่อนได้นำร่างกายของหล่อนเองเข้าปกป้องหอกปราณทมิฬที่พุ่งมาใส่ตัวเขา,ด้วยความรู้สึกที่ท่วมท้นนั่นยังตราตรึงนัก.


อีกสถานที่หนึ่งบนเกาะอีกแห่งหนึ่ง,เย่ซิงเหอได้นั่งลงและเริ่มต้นบำเพ็ญพลัง,เมื่อเขานั้นเริ่มที่จะรวบรวมสมาธิในการบำเพ็ญพลัง,ก็เห็นแค่เพียงหมอกที่มากมายหลากหลาย,ได้หมุนวนรวมตัวกันรอบๆร่างกายของเย่ซิงเหอ.


เมื่อเย่ซิงเหอปิดตาบำเพ็ญพลังอยู่นั้น,สถานที่ไกลออกไปนั่นที่เคยนิ่งเงียบสงบได้เกิดระลอกคลื่นอย่างน่าฉงน,แสงสีขาวที่อยู่ใต้ทะเลสาบนั่น,ดูเหมือนว่ามันจะเริ่มถูกกระตุ้นให้ขยายกว้างขึ้นมาในทันใด,จากนั้นก็หายไปอย่างรวดเร็วจนไม่สามารถที่จะมองเห็นมันได้.


เย่ซิงเหอเองเหมือนกับว่ารู้สึกได้ถึงอะไรบางสิ่ง,เขาจึงได้ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับจ้องมองไปยังสถานที่ดังกล่าว,เขาก็เห็นแค่เพียงระลอกคลื่นเกิดขึ้น,หากแต่กลับไม่พบเห็นสิ่งใดเลย.



"อาจจะเป็นเพียงแค่ปลาตัวหนึ่งสินะ!"เย่ซิงเหอพูดงึมงำกับตัวเอง.



ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย
Author(s)

https://www.facebook.com/shareebookandducumentfree/

26 ความคิดเห็น:

  1. วันนี้มาไวมาก แอดจัดซักสองตองนเลยไหมครับ

    ตอบลบ
  2. เสาร์อาทิตย์สองตอนเย้ๆๆๆๆ

    ตอบลบ
  3. ขอบคุณครับผม..สนุกๆๆๆๆๆครับ ^___^

    ตอบลบ
  4. สงสัยจะไม่ได้เข้าฮาเร็มพี่ซิงเหอซะแล้วสาวคนนี้ หรือแค่ยังไม่เข้าใจกันเฉยๆหนอ

    ตอบลบ
  5. เย่ซิงเหลอได้มองออกไป..กลิ่นอะไรฟะ..ออ...แค่กลิ่นปลาเค็ม นี้เอง...

    ตอบลบ
  6. ปลาตัวหนึ่ง จริงๆไม่มีอะไรเลย 5555

    ตอบลบ
  7. 10ปีเลยเรอะนานไปปะ 2ปีก็เทพแล้ววว 55555+

    ตอบลบ
  8. ปลาขึ้นมาหายใจ เฮือก!!

    ตอบลบ
  9. ลำคาญคนแต่งมาก เขียนให้พระเอกมันโง่เกินไป. จะบอกว่าเด็กก็ใข่ซะที่ไหนมันโตแล้วนะ. อายุตั้ง16แล้ว. แม่ม!!!

    ตอบลบ
  10. คุ้นๆกะตัวระครหญิงที่มันหยิ่งๆแบบนี้นะ เหมือนเคยเห็นจากในTGDคนที่เนี่ยหลี่โบยแซ่สามครั้งในหอฝึกฝนแบบขั้นบันไดอะ

    ตอบลบ
  11. แม่นางอย่าเล่นตัวไห้มากนักเดี๋ยวจะติดใจจนโงหัวไม่ขึ้น55555555

    ตอบลบ
  12. มันคุ้นๆเหมือนใครกับใครวะ บักเอี้ยนญาติมึงบ่นิ

    ตอบลบ