วันศุกร์ที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2559

Star Martial God Technique Chapter 87 Character

Star Martial God Technique Chapter 87 Character

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่ 87 นิสัย


บทที่ 87 นิสัย



ขณะที่เย่ซิงเหอและเซี่ยหยุนหนิงคุยกันอยู่นั้น,ไม่ไกลออกไปมีคนสองคนนั่งอยู่,ชายวัยกลางคนในชุดคลุมสีเทา,เขาคือเซี่ยเหล่ย,หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือนั่นเอง.


"เด็กคนนี้,นิสัยชักจะเอาใหญ่จริงๆ!"เซี่ยเหล่ยเงียบไปชั่วขณะจากนั้นเขาก็ยกถ้วยน้ำชาของเขาขึ้นมาดื่มก่อนที่จะปามันลงพื้น.


"ท่านอ๋อง,องค์หญิงจงใจที่จะสร้างปัญหาเช่นนี้,พวกเราจะทำอย่างไรดี,?"ชายคนที่อยู่ใกล้ๆได้กล่าวออกมาเสียงเบาๆ,"หากมีข่าวแพร่กระจายออกไปล่ะก็อาจจะมีข่าวลือที่ไม่ดีกับชื่อเสียงขององค์หญิงก็ได้."



"ชิ,ใครมันกล้าเอาเรื่องนี่ไปกล่าว,สร้างข่าวลือให้คฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์ของข้าแล้วล่ะก็,ข้าจะตัดลิ้นมันออกซะ."เซี่ยเหล่ยแค่นเสียงอย่างเย็นชา.


"เจ้าเด็กนี้เป็นเพียงผู้เยาว์ของตระกูลอันกระจ้อยร่อย,เป็นไปได้รึที่องค์หญิงจะไปสนิทสนมกับคนเช่นนี้"มันเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจเป็นอย่างมากแต่ถึงกระนั้นจะถามออกไป,ก็เป็นเรื่องที่แปลกประหลาด,ด้วยสายตาของท่านอ๋องแล้ว,จะยอมรับเด็กน้อยคนนั้นได้เช่นใด?


"ไม่ว่าเจ้าเด็กคนนั้นจะมีเบื้องหลังตระกูลอย่างไร,ไม่ว่าบุตรสาวของข้าคฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์จะเป็นอย่างไร,ทว่าที่เห็นอยู่นั่นข้าจะทำอะไรได้อย่างงั้นรึ?ในเมื่อหยุนหนิงต้องการที่จะสร้างปัญหา,หล่อนจะต้องจัดการมันเอง,พวกเราคงได้แต่หวังว่าการที่หล่อนต้องการแต่งกับคนในตระกูลธรรมดา,หล่อนคงจะปลอดภัยและมีความสุขในชีวิตของหล่อน,เด็กคนนี้ช่างหัวดื้อยิ่งนัก,ข้ายังจำมันได้อยู่ตลอด,แม้จะเอาวัวเอาควายมาลากหล่อนก็ยังไม่ยอมฟัง."เซี่ยเหล่ยจ้องมองไปยังเซี่ยหยุนหนิง,ถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า,ในตอนนี้นั้น,ข้าอยู่ไกลเกินไปที่จะดูแลเซี่ยหยุนหนิงแล้ว,ข้าไม่สามารถที่จะบังคับหล่อนได้อีกต่อไปแล้ว.


"ในเมื่อท่านอ๋องเป็นห่วงองค์หญิงเช่นนี้,รักองค์หญิงขนาดนี้,ทำไมท่านอ๋องไม่บอกกับองค์หญิงออกไปเลยล่ะ"คนใกล้ชิดของเขาได้จ้องมองไปยังเซี่ยเหล่ย,ปรากฏความสงสัย.


ในเวลานี้ความสัมพันธ์ระหว่างท่านอ๋องและองค์หญิงนั้นตรึงเครียดเป็นอย่างมาก,ท่านอ๋องและองค์หญิงนั้นไม่พูดจากันมาหนึ่งเดือนแล้ว,องค์หญิงได้ขู่จะฆ่าตัวตาย,ก่อนที่จะหนีออกมาจากตำหนัก.


เซี่ยเหล่ยจ้องมองอย่างล้ำลึก,เขากวาดสายตามองไปยังคนใกล้ชิดที่ติดตามเขา,แล้วกล่าวอย่างขึงขัง,"ดูเหมือนว่าเจ้าจะพูดมากไปนิดนะ?"


"ท่านอ๋องอย่าได้กริ้ว,ข้าช่างเป็นคนรับใช้ที่ไม่ได้ความซะจริง!"เขาจ้องมองไปยังเซี่ยเหล่ย,พร้อมกับคุกเข่าลงด้วยความสำนึกและหวั่นเกรง.


เซี่ยเหล่ยยืนขึ้น,จ้องมองไปบนเวทีการแข่งขันที่อยู่ไกลออกไป,เขาครุ่นคิดอยู่นานเหมือนกัน,ก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างเย็นชา,"กลับไปยังคฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือแล้ว,จงประกาศออกไปถึงเรื่องที่น่าอายและเรื่องที่เสื่อมเสียนี้,หากยังคงปล่อยให้มีปัญหาเกิดขึ้นอยู่เช่นนี้ต่อไป,คฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือคงเสื่อมเสียข้าจะต้องปลดตำแหน่งองค์หญิงออกไป,ขับไล่หล่อนออกจากคฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือ,เมื่อมันเป็นเช่นนี้แล้ว,ข้าก็จะไม่มีบุตรสาวคนนี้อีกต่อไป!"


คนใกล้ชิดเพ่งพิศอย่างอักอ่วนสงสัย,ท่านอ๋องนั้นรู้สึกพอใจในตัวเย่ซิงเหออย่างงั้นรึ,ถึงได้จงใจที่จะบอกว่าองค์หญิงได้สร้างปัญหา,แล้วทำไมต้องออกคำสั่งเช่นนั้นด้วย?ทันใดนั้นภายในใจเขาก็คิดอะไรได้,ภายในหัวใจของเขาถึงกับเย็นเยือบ,แล้วเงียบทันทีทันใด,"ขอรับ,หลังจากที่กลับไปแล้ว,ข้าจะจัดการในทันที!"


เซี่ยเหล่ยจ้องมองไปยังเซี่ยหยุนหนิงที่อยู่บนเวทีการแข่งขันด้วยประกายแสงที่ลึกล้ำ,ทันใดนั้นเขาก็สะบัดแขนเสื้อ,หันหลังแล้วเดินจากไป,ไม่หันหน้ามามองอีกเลย.


ภายใต้ดวงตะวันแห่งนี้,ทำไมไม่มีใครรู้เลย,แผ่นหลังของเซี่ยเหล่ยนั้นมันช่างอ้างว้างและโดดเดี่ยวอย่างคาดไม่ถึง.


เหล่าผู้ชมรอบๆสนามการแข่งขัน,แม้แต่เซี่ยหยุนหนิงและเย่ซิงเหอเองก็ไม่รู้เลยว่าหัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือเซี่ยเหล่ยเองก็ได้เดินทางมาด้วย.


เซี่ยหยุนหนิงจ้องมองไปที่เย่ซิงเหอพร้อมกับกระโดดลงมาจากเวทีพร้อมกับตะโกนออกไปเสียงดัง,"เย่ซิงเหอ,ข้าต้องทำอย่างไร,ไม่ว่าเจ้าจะมองข้าอย่างไร,ไม่ว่าเจ้าจะคิดกับข้าเช่นใดชั่วชีวิตนี้ข้าเลือกเจ้าแล้ว,ไม่ว่าเจ้าจะไปไหนข้าก็จะไปด้วย,มีเพียงแต่เจ้าต้องสังหารข้าเท่านั้นล่ะ,ไม่เช่นนั้นก็อย่าคิดที่จะห้ามข้าได้เลย!"


เย่ซิงเหอขณะก้าวเดินอยู่นั้น,ภายในใจของเขายิ้มออกมาขมขื่นเล็กน้อย,เซี่ยหยุนหนิงเป็นคนที่ไม่รู้จักคิดอะไรจริงๆ,แต่ก็คงจะโทษหล่อนไม่ได้,ภายในใจของเขานั้นรุ้สึกสับสนยุ่งเหยิงเป็นอย่างมาก,อย่างไรก็ตามด้วยสถานะที่สูงของเซี่ยหยุนหนิงนั้น,อาจจะมัวหมองและเสียเกียรติ,ด้วยการที่วิ่งไล่ตามเขาเช่นนี้,เขาจะพูดอะไรได้อีกเล่า?


ความจริงใจของเซี่ยหยุนหนิงนั้น,ไม่สามารถที่จะเอาไปเปรียบเทียบกับเหล่าผู้หญิงที่ไม่หวังดีพวกนั้นได้.


หากแต่คงจะเป็นได้แค่เพียงเพื่อนกันเท่านั้นไม่สามารถที่จะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้อีก.


เพื่อตัวของเซี่ยหยุนหนิงเอง,ภายในใจของเย่ซิงเหอได้แต่ขอโทษ,ไม่ว่าอย่างไร,ระหว่างพวกเขาก็เป็นไปไม่ได้,เขาได้แต่หวังหว่าหล่อนจะสามารถเจอกับชายที่มาจากตระกูลที่มั่งคั่งอุดมสมบูรได้.


สายตาของเย่ซิงเหอนั้นคอยมองหาใครสักคนในฝูงชน,เขาไม่รู้แล้วว่าอันซุยหยุนนั้นอยู่ตรงไหน,เขาไม่พบหล่อนเรียบร้อยแล้ว,หลังจากที่พูดคุยกับเซี่ยหยุนหนิง,เป็นไปได้ว่าอันซุยหยุนได้จากไปแล้ว.


เขารู้ว่าตระกูลของอันซุยหยุนเป็นเช่นใด,รู้อยู่แล้วว่าอันซุยหยุนได้หมั้นหมายแล้ว,เย่ซิงเหอได้แต่ลอบทอดถอนใจ,เขาจ้องมองไปด้านหน้า,ไม่ว่าจะอย่างไร,เขาจะต้องเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ที่ไม่มีใครเทียบได้,แล้วสามารถควบคุมชะตาชีวิตตัวเองให้ได้.


เซี่ยหยุนหนิงจ้องมองเห็นเย่ซิงเหอนั้นกำลังมองหาใครอยู่ในฝูงชน,ภายในใจของหล่อนนั้นมีร่องรอยของความเจ็บปวด,หล่อนรู้อยู่แล้วว่าเย่ซิงเหอนั้นชอบอันซุยหยุน,รู้อยู่แล้วว่าเขามีหล่อนในใจมาตลอด,ตัวตนของหล่อนนั้นไม่ว่าอย่างไรก็ไม่สามารถเทียบกับอันซุยหยุนได้อยู่แล้ว.


หากว่าในวันนั้น,เป็นหล่อนเองที่ได้ช่วยเหลือเย่ซิงเหอ,หากว่าหล่อนเห็นหอกปราณทมิฬนั่นพุ่งมา,หล่อนเองก็จะไม่ลังเลที่จะเข้าไปขวางมันไว้เหมือนกัน.


แม้ว่าหล่อนเองจะไม่สามารถเทียบได้กับอันซุยหยุน,ทว่าหล่อนเองก็จะไม่ยอมแพ้อย่างง่ายๆ,สักวันหนึ่ง,หล่อนต้องทำให้เย่ซิงเหอชอบในตัวหล่อนให้ได้.


"พี่ซิงเหอ,ยินดีกับท่านด้วย!"เหลียงหยูต้องการยื่นมือออกมาตบไปที่บ่าเย่ซิงเหอ,หากแต่ว่าเห็นสายตาที่เย็นชาของเย่ซิงเหแล้ว,เขาก็รู้สึกเขินๆ,เขายิ้มแบบเก้ๆกังๆ,"ไม่คิดเลยว่าวรยุทธ์ของพี่ซิงเหอนั้นจะเพิ่มขึ้นสูงเช่นนี้,หากว่าพี่ชิงเหอยังไม่ไปไหน,พวกเรามาดื่มฉลองด้วยกันดีหรือไม่?"


"ฉลองอย่างงั้นรึ?,เจ้าจัดการเรื่องของเจ้าเสร็จหรือยัง?"เย่ซิงเหอรู้ได้ถึงความต้องการของเหลียงหยูดี,ตราบที่เหลียงหยูนั้นหวั่นเกรงในตัวเขานั่นก็เพียงพอแล้ว.


"โปรดวางใจ,ข้าจะจัดการเรื่องของพี่ซิงเหอ,ข้าจะทำให้มันเสร็จสิ้นเรียบร้อยในเร็ววันอย่างแน่นอน!"เหลียงหยูกล่าวประจบ.


คนของตระกูลเย่ภายใต้การนำของเย่ซิงเหอ,ได้ตามเขาออกไป,คนที่อยู่รอบๆสนามการแข่งขันต่างจ้องมองไปยังเย่ซิงเหอที่ได้แยกตัวออกไป,,พวกเขาแทบจะไม่สามารถวางตาจากเขาอยู่นานทีเดียว,พรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมของเย่ซิงเหอ นอกจากนี้ยังเป็นที่โปรดปราณขององค์หญิง,นับจากวันนี้ไปพวกเขาจะต้องประเมินตระกูลเย่ใหม่แล้ว.


เหล่ยหงถอนสายตากลับมา,เขาจ้องมองไปยังหลินหยินที่อยู่ข้างๆซึ่งมีอาการเหม่อลอย,เขาถอนหายใจยาวก่อนจะกล่าวออกมาว่า,"ข้าอยากบอกเจ้า,ตั้งแต่เมื่อเราได้พบกัน,ข้าก็ไม่เคยลืมเลือนเจ้าเลย,ทว่าดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่เคยชอบข้าเลย,ในตอนนี้ข้าคิดว่าข้าไม่ควรที่จะโต้เถียงว่าข้าชนะการแข่งขันรึไม่,ตอนนี้ข้าได้พบแล้วว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า,ข้าไม่มีหน้าที่จะเข้าร่วมการแข่งขันเลือกคู่ในครั้งนี้อีกต่อไป,หลังจากที่ข้ากลับไป,ข้าจะมุ่งสมาธิในการฝึกฝนวรยุทธ์,พวกเราคงมีโอกาสได้พบกันอีกนะ,ข้าได้แต่หวังว่า,พวกเราคงได้พบกันอีก!"


เหล่ยหงยื่นมือคารวะไปที่หน้าอกก่อนที่จะกระโดดลงมาจากสนามการแข่งขัน,พร้อมกับเตรียมจากไป.


หลินซานหยุนเริ่งรีบเข้ามาหา,"นายน้อยเหล่ยหง,ตระกูลของเราไม่ได้ตอนรับนายน้อยอย่างดีพอ"



"ท่านลุงหลิน,ข้าเข้าใจ."เหล่ยหงพยักหน้า,จากนั้นเขาก็หันหลังจากไป.


หลินซายหยุนได้แค่เพียงจ้องมองแผ่นหลังของเหล่ยหงด้วยความหดหู่,การแข่งขันศิลปะการต่อสู้ในครั้งนี้นั้น,ไม่คาดคิดเลยว่าจะเกิดเรื่องราวที่คาดไม่ถึงหลายๆเรื่อง,เหล่ยหงช่างเป็นบุตรเขยที่เขาวาดหวังเป็นอย่างมาก,ไม่คิดเลยว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้น,มันจะทำให้ความหวังของเขาหายไปอย่างกะทันหัน.



หลินหยินยืนนิ่งอยู่บนเวทีการแข่งขัน,สายตาของหล่อนนั้นจับจ้องไปยังเย่ซิงเหอที่กำลังจากไป,บนใบหน้าของหล่อนนั้นถูกเขียนด้วยคำว่าไม่ยินดีเป็นอย่างมาก,ด้วยคำพูดของเย่ซิงเหอนั้นทำให้หล่อนต้องได้อายมันยังคงก้องอยู่ในหูของหล่อน,ภายในดวงตาของหล่อนนั้นมีประกายแสงแห่งความเย็นชา,"ข้ารู้ดีว่าพรสวรรค์ของเจ้านั้นเหนือกว่าความคาดหมายของข้าจริงๆ,ทว่ามันจะสักเท่าใดกัน,สิบปีหลังจากนี้ข้าจะทำให้เจ้ามองไม่เห็น,ข้าจะทำให้เจ้ารับรูว่าเจ้ากับข้านั้นต่างกันเท่าใด!"


ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย
Author(s)

https://www.facebook.com/shareebookandducumentfree/

31 ความคิดเห็น:

  1. ขอบคุณครับบบบบบบ แปลต่อไปไนะครับผู้แปล สู้ๆครับ

    ตอบลบ
  2. ที่ 2 ขอบคุณมากๆๆคับ

    ตอบลบ
  3. หลินหยินจะรออีก10ปีเพื่อจะแก้แค้น ซิงเหอมันจะไม่เทพไปแล้วเรอะ -3-

    ตอบลบ
    คำตอบ
    1. ผมว่ายิ่งกว่าเทพแล้วครับ55555

      ลบ
  4. 10 ปี ของหลินหยิน เย่ชิงเหอคงไม่อยู่ในทวีปนี้แล้วล่ะ คิดว่านะ

    ตอบลบ
  5. 5555+ สะใจๆ ^^ ขอบคุณครับ

    ตอบลบ
  6. ขอบคุณมากๆครับ 👍👍👍

    ตอบลบ
  7. เย่ชิงเหอ "เหลี่ยงหยูการบ้านที่อาจารย์ให้ไปทำเสร็จรึยัง"

    ตอบลบ
  8. หัวร้อนเฉยเลย หลิงหยิน งงเลอ ขอบพระคุนครับบ

    ตอบลบ
  9. หยุนหนิง ช่างมุละทุจริงๆ ความซวยมายวนตัวแล้วยัง ไปเกอะแกะ ซิงเห่อ อีกนะนั่น ข่างไม่รู้ การะเทษะ เล้ย

    ตอบลบ
  10. เทพทรูกำเนิดแล้ว...ไม่เสียแรงที่เติมบัตรทูรไปเยอะ5555 ขอบคุณแอดมินและนักแปลด้วยนะครับ สนุกๆมากๆ^^

    ตอบลบ
  11. นิสัยเย่ชิงเหอ สู้เนี่ยหลี่ไม่ได้(ไม่รู้จัก วิถีฮาเร็มสะเลย)

    ตอบลบ
  12. กำลังหนุกเลย ตอนต่อไปจะเป็นไงเนี่ย

    ตอบลบ
  13. ใช่เดี๋ยวรู้เลย ว่าต่างกันแค่ใหน 555

    ขอบคุณครับ

    ตอบลบ
  14. และแล้วก็ 10ผ่านไป.


    ไวเหมือนโกหก

    ตอบลบ
  15. สิบปีก็ยิ่งห่างไงจ๊ะ 5555

    ตอบลบ
  16. แต่ผมชอบแบบหยุนหนิงนะ ไม่ต้องอ้อมค้อม จริงใจ เปิดเผยกันไปเลย ถึงไหนถึงกัน

    ตอบลบ
  17. จริงๆแล้วพ่อแกล้งทำสินะ😂😂😂

    ตอบลบ
  18. ยิ่งดูยิ่งใช่ ยิ่งอ่านยิ่งคล้าย มันนิสัยเดียวกันกะที่ไอ่เนี่ยหลี่ลงแส้สามทีเลย

    ตอบลบ
  19. สิบปีมังคงเป็นเทพสงครามไปละ

    ตอบลบ
  20. ควบสองคนไปเลยเพื่อนไม่มีใครว่า

    ตอบลบ