วันศุกร์ที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2559

Star Martial God Technique Chapter 97 Patriarch tally seal

Star Martial God Technique Chapter 97 Patriarch tally seal

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่ 97 ป้ายตราผู้นำตระกูล


บทที่ 97 ป้ายตราผู้นำตระกูล


ปัง!


อีกคนหนึ่งลอยละลิ่ว,กระเด้งกระดอนก่อนที่จะหมอบกองอยู่กับพื้น.


ตราบเท่ามีใครขยับ,พวกเขาต้องจบลงด้วยชะตากรรมที่ไม่สวยงามนัก.


ใบหน้าของเย่ซิงเหอที่เย็นชา,จ้องมองอย่างมืดมนไปยังเหล่าคนตระกูลจันทราทมิฬและเจ้าเหยี่ยน,แล้วกล่าวออกมาด้วยเสียงที่ขึงขัง,"ข้าไม่ต้องการสังหารพวกเจ้า!"


ได้ยินคำพูดของเย่ซิงเหอ,จิตใจของพวกเขาที่ได้ยินก็แอบที่จะวางใจอยู่บ้าง,ไม่คาดคิดเลยว่าเย่ซิงเหอจะว่ากล่าวออกมาเหมือนดั่งพวกเขาได้ยินเสียงสวรรค์เช่นนี้.



"หากแต่ทุกคนที่มาในวันนี้,พวกเจ้าทุกคน,ต้องถูกทำลายวรยุทธ์ทั้งหมด,ข้าถึงจะปล่อยพวกเจ้าไปได้!"เย่ซิงเหอกล่าวอย่างเย็นชาด้วยการที่คนในตระกูลของเขานั้นตายไปหลายคน,การที่เย่ซิงเหอจะทำลายวรยุทธ์พวกเขา,ถือว่าเป็นเรื่องเบาที่สุดที่เขาจะยอมได้แล้ว.


ได้ยินคำพูดของเย่ซิงเหอ,เหล่าคนของตระกูลจันทราทมิฬและจ้าวเหยี่ยน,ต่างก็รู้สึกเหมือนถูกผลักให้ตกลงไปในหุบเหวในทันที.


การทำลายวรยุทธ์นั้น,กับการถูกสังหารพวกเขาแทบจะคิดว่ามันแตกต่างกันหรืออย่างไร?


ใครก็ตามที่ไร้วรยุทธ์,ในตระกูลขุนนางก็ล้วนแล้วไม่ต่างกับขยะ,ถึงแม้ว่าจะกลับไปยังตระกูลตัวเองได้,มันก็ไม่ต่างจากคนพิการหรือขยะดีๆนั่นเอง!


"เป็นความผิดพลาดอันใหญ่หลวงของพวกเจ้าเองที่ต้องชดใช้มันทั้งชีวิตที่เหลืออยู่,แล้วห้ามเข้ามายังตระกูลขนนกสีฟ้าของพวกเราอีกเป็นอันขาด!"เย่ซิงเหอได้เริ่มบดขยี้คนอื่นๆ,ตูมม,ด้วยการฟาดฝ่ามือแผ่พุ่งพลัง,ไปยังเหล่าคนเสเพลผู้เยาว์ของตระกูลจันทราทมิฬ.


"ข้าไม่เชื่อว่าพวกเราตั้งหลายคน,จะไม่สามารถสังหารเจ้าคนเดียวได้!"


เพียงแค่สิ้นเสียง,ตูมม,เย่ซิงเหอก็ทำลายจุดดันเถียนของเขาในทันที,เขาคนนั้นก็พ่นเลือดคำโตกระเด็นออกไปกลิ้งเกลือกไปมาอย่างบ้าคลั่ง.


การเคลื่อนไหวของเย่ซิงเหอนั้น,รวดเร็วรุนแรงลื่นไหลเหมือนดั่งการไหลเวียนของสายน้ำ,ทุกๆการเคลื่อนไหว,เป็นการเคลื่อนไหวที่สุดยอดเป็นอย่างมาก,ทั้งยังเคลื่อนไหวได้รวดเร็วขึ้นทุกๆครั้งและมีประสิทธิภาพก็เพิ่มขึ้น.


การโจมตีแต่ล่ะครั้งนั้นเต็มไปด้วยอารมณ์แห่งความโกรธ,เรื่องทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขานั้นได้ทำ,จะต้องจ่ายมันคืนในราคาที่เหมาะสม!


ตูมมม!


พลังที่ไม่มีขอบเขตนั่น,ไหลเวียนเชี่ยวกรากไปกับการเคลื่อนไหวของเย่ซิงเหอ,ฝ่ามือที่ฟาดไปแต่ละครั้งแทบจะมองไม่เห็น,มันโจมตีทำลายจุดดันเถียนสลายวรยุทธ์พวกเขาจนสิ้น,ไม่มีทางเลยที่พวกเขาจะสามารถขยับได้ทันอย่างแน่นอน.

การโจมตีของเย่ซิงเหอนั่นรวดเร็วจนเกินไป,ไม่มีเวลาแม้แต่จะให้เหล่าคนจากตระกูลจันทราทมิฬแม้แต่คนเดียวตอบโต้ได้ทัน,คนแล้วคนเล่าต่างกระเด็นลอยออกไปพร้อมกับไปนอนกองอยู่กับพื้น.


พลังปราณที่ไม่สิ้นสุดนี้,ได้แผ่ขยายออกมาจากร่างของเย่ซิงเหอ,ด้วยความโกรธที่มากมายของเย่ซิงเหอนั้น,พลังอำนาจแห่งดวงดาราได้ไหลเวียนอย่างรวดเร็วและเชี่ยวกราก

เจ้าเหยี่ยนหวาดกลัวเป็นอย่างมาก,ด้วยการเคลื่อนไหวของเย่ซิงเหอนั้นดูคล้ายยังกับเทพอสูร,ไม่มีใครที่มีค่าคูควรจะต่อต้านเขา,ภายในใจของเขาเองนั้นรู้สึกหดหู่เป็นอย่างมาก,ก่อนหน้านี้เขาไม่ควรมาตระกูลขนนกสีฟ้าเลย,เขาไม่น่าที่จะวิ่งเข้ามาหาอันตรายจากภายนอกเลย.


อย่างไรก็ตามเพียงแค่เขาเริ่มที่จะก้าวหนี,เย่ซิงเหอก็ได้มาถึงข้างๆร่างกายของเขาก่อนแล้ว,ด้วยความหวาดกลัวของพลังที่พุ่งมานั่น,ฝ่ามืออันทรงพลังได้ฟาดไปที่อกของเขาเสียงดังปัง,เขาได้ยินเพียงเสียงของกระดูกของเขาที่แตกสลายส่งเสียงสะท้าน,ไม่นานหลังจากนั้น,ร่างกายทั้งหมดของเขาก็กระเด็นออกไป.



พลังอำนาจของเย่ซิงเหอนั้นช่างแข็งแกร่งยิ่งนัก!


ด้วยความแข็งแกร่งนี้,ไม่มีใครเลยที่จะสามารถต้านทานเขาได้!


เป็นการโจมตีแต่เพียงฝ่ายเดียว,ทุกๆที่ที่เย่ซิงเหอเคลื่อนที่ผ่าน,เสียงตะโกนแห่งความเจ็บปวดทรมานต่างระงมไปทั่วทุกทิศทุกทาง,เหล่าคนภายในตระกูลจันทราทมิฬ,คนแล้วคนเล่า,แทบจะกลายเป็นบ้าแล้ว,ด้วยความรู้สึกที่พวกเขาได้รับนั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว.


.
พวกเขาเริ่มเสียใจ,ทำไมพวกเขาจะต้องเดินทางมายังตระกูลขนนกสีฟ้ากับเหลียงซูด้วย,การต้องเจอเข้ากับเย่ซิงเหอที่กำลังบ้าคลั่งเช่นนี้,มันช่างน่ากลัวเกินไปแล้ว,วรยุทธที่พวกเขาฝึกฝนมาอย่างยากลำบากหลายต่อหลายปี,ได้แหลกสลายกระจายหายไปหมดสิ้น.


เย่ซิงเหอได้โจมตีเหล่าคนของตระกูลจันทราทมิฬอย่างบ้าคลั่ง,ขณะที่ภายในสมองของเขานั้นปรากฏภาพรูปแบบการต่อสู้ต่างๆมากมายที่เขาเคยจดจำและเรียนรู้มัน,ทักษะการต่อสู้ที่เขาเคยได้รับมันมาจากการต่อสู้และเห็นมัน,เขาได้จดจำและบันทึกมันไว้พร้อมทั้งประทับมันเอาไว้ในสมองและจิตใจของเขา.


ด้วยทักษะความสามารถของผู้ใช้ศิลปะแห่งเปลวเพลิงที่เขาได้ต่อสู้ด้วยก็ได้ถูกสลักเข้าไปในจิตใจของเขา,ทักษะการต่อสู้ของผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้แห่งมังกรเองก็สามารถช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งของร่างกายให้เพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า,ทว่าทักษะการต่อสู้แห่งดวงดารานั้น,ดูเหมือนว่าจะนำมาให้ใช้ในการต่อสู้ไม่มากนัก,แต่ว่ากลับทำให้สามารถนำทักษะของศิลปะการต่อสู้ทั้งสองนั้นมาใช้ได้อย่างลื่นไหล.


จากทักษะเนตรทลายสวรรค์,ทำให้เย่ซิงเหอนั้นสามารถเข้าใจได้อย่างลึกซึ้งกับทักษะการต่อสู้ทั้งสามแบบ,โดยเขาได้ใช้ทักษะทะลวงมังกรสวรรค์ออกไป!


ดูเหมือนว่าด้วยพลังอำนาจเนตรแห่งดวงดารา,มีผลที่ทำให้เขาสามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวของฝ่ายตรงข้ามได้อย่างชัดเจนมากขึ้น,มันเป็นเหมือนกับเชือกล่องหนที่คอยตรึงพวกเขาเอาไว้,มัดให้ฝ่ายตรงกันข้ามนั้นไม่สามารถเคลื่อนไหว,ทำให้ศัตรูเคลื่อนไหวได้ช้าลง,ด้วยความแข็งแกร่งและพลังอำนาจแห่งดวงดาราที่มากมายได้กระตุ้นให้ร่างกายของเขานั้นแข็งแกร่งขึ้นเป็นอย่างมาก,เปรียบกับความแข็งแกร่งที่เคยมีแต่ก่อนนั้นหลายเท่านัก.


เมื่อเขาได้ใช้ทักษะการต่อสู้มากมายหลากหลาย,เย่ซิงเหอเองก็รับรู้ได้ว่าตัวเขาเองนั้นราวกับเข้าสู่สภาวะอนัตาไม่สามารถบอกได้เลยว่าเขาได้เข้าไปอยู่ในสภาวะที่มหัศจรรย์ที่ไม่สิ้นสุดนั้นได้อย่างไร.


ชั่วระยะเวลาหลังจากนั้น,เหล่าผู้เยาว์เสเพลหลายคนจากตระกูลจันทราทมิฬพร้อมกับเหล่าผู้ติดตามได้กองฟุบอยู่บนพื้น,แต่ละคนต่างร้องตะโกนออกมาอย่างน่าสังเวจ,เจ็บปวดทรมานระงมไปทั่วลานหน้าหมู่บ้าน.


พวกเขาต่างรวยระริน,ถูกทำลายวรยุทธ์จนหมดสิ้น!


เย่ซิงเหอได้ทำให้พวกเขาทั้งหมดที่มาในวันนี้ไม่สามารถที่จะคุกคามเหล่าคนในตระกูลของเขาได้อีกต่อไป!


เย่ซิงเหอยังคงยืนอยู่ตรงกลาง,จ้องมองไปยังกลุ่มคนที่ล้มกองตะเกียกตะกายอยู่บนพื้น,ปราณพลังอันมากมายของเขาค่อยๆกลับคืนมาสู่สภาวะปกติ,เหล่าผู้เยาว์เสเพลของตระกูลจันทราทมิฬและเหล่าผู้ติดตาม,วรยุทธ์ของพวกเขานั้นไม่หลงเหลือให้ใช้แล้ว,แน่นอนว่าความแข็งแกร่งที่จะต่อสู้กับใครๆก็ไม่มีเรียบร้อยแล้ว.


สายตาของเย่ซิงเหอนั้นจ้องมองไปรอบๆ,ซึ่งเขาเองนั้นไม่สามารถมองเห็นเหลียงหยูในกลุ่มผู้เยาว์เหล่านี้ได้,แม้ว่าเย่ซิงเหอนั้นจะไม่ได้รู้สึกผิดแต่อย่างใด,แต่ถึงกระนั้นเขาเองก็รังเกลียดเหล่าเด็กเสเพลพวกนี้เป็นอย่างมาก.


"โอ๊ย! วรยุทธ์ของข้า"


เหล่าเด็กเสเพลหลายคนต่างร้องโหยหวนครวญครางอย่างทรมาน.

"ข้าจะต้องสังหารเจ้า,ไอ้บัดซบ!ทำไมเจ้าไม่สังหารพวกเรา?"


"ตระกูลจันทราทมิฬของพวกเราจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่!เย่ซิงเหอ,เจ้าจงจำไว้,ตระกูลของพวกเราจะต้องแยกเจ้าออกไปชิ้นๆ,สังหารพวกเจ้าเก้าชั่วโคตร!"



ด้วยการไม่มีวรยุทธ์,พวกเขาก็เหมือนกับคนพิการที่ไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตที่เหมือนตายไปแล้วนี่อย่างไร.


เย่ซิงเหอจ้องมองกวาดสายตาอันเย็นชาไปยังพวกเขาและกล่าวออกมาเสียงดัง,"วันนี้มันยังไม่จบหรอกนะ,พวกเจ้าจงรีบคลานกลับไป,กับไปยังตระกูลจันทราทมิฬของพวกเจ้า,บอกกับประมุขของพวกเจ้ากับของขวัญที่ข้ามอบให้,ข้าจะต้องไปยังตระกูลจันทราทมิฬเพื่อทวงถามความยุติธรรมอย่างแน่นอน,พวกเจ้าจงบวกลบคูณหารกับหลายๆปีที่ทำกับพวกเราเอาไว้ด้วย,พวกเจ้าคิดว่าแค่ทำลายวรยุทธ์ของพวกเจ้ามันจะเพียงพอแล้วรึอย่างไร?"


เย่ซิงเหอเต็มไปด้วยปราณสังหารทั่วทั้งร่างกาย,เขาจ้องมองไปยังเหล่าคนในตระกูลที่ไร้ความผิดจะต้องตาย,ความโกรธเกรี้ยวที่เขามี เย่ซิงเหอเองก็ต้องการที่จะกระโดดฉีกพวกเขาออกเป็นชิ้นๆ,หากแต่ต้องยับยั้งไว้ก่อน!หากพวกเขาตายแล้วมันคงไม่มีประโยชน์กับเขาเท่าใด,การทำลายวรยุทธ์เหล่าผู้เยาว์เสเพลเหล่านี้,ปล่อยให้อีกครึ่งชีวิตของพวกเขาต้องได้รับความเศร้าเสียใจเจ็บปวดไปจนชั่วชีวิตคงดีกว่า,นั่นถึงจะเป็นการลงโทษที่แท้จริง.


เหลียงซูและเหล่าคนอื่นๆต่างก็ตะเกียกตะกาย,ด้วยถูกทำลายวรยุทธ์ทำให้ร่างกายของพวกเขานั้นอ่อนแอยิ่งนัก,หลายๆคนถึงกับล้มลุกคุกคลานหนีอย่างไม่คิดชีวิต,ทุกๆคนในตอนนี้ไร้ซึ่งพิษสงที่จะทำร้ายใครได้อีกแล้ว.


ด้วยคำพูดทิ้งท้ายอย่างหยาบคายนั่นก็ไม่ต่างกับผายลม,พวกเขาต่างตะเกือกตะกายบ้างก็พยุงซึ่งกันและกัน,กลุ่มของพวกเขาก็ได้กระเผลกๆออกไปจากตระกูลขนนกสีฟ้าอย่างทุลักทุเล,ส่วนจ้าวหยางและจ้าวเหยี่ยน สองพ่อลูกอันชั่วร้าย,ต่างก็โซซัดโซเซออกไปอย่างท้อแท้,เมื่อพวกเขากลับไปยังตระกูลจ้าว,จ้าวหยางเองคงต้องหลุดจากตำแหน่งประมุขอย่างแน่นอน,การกลับไปในครั้งนี้พวกเขาทั้งสองก็ไม่ต่างจากขยะ,หากยังไม่ถูกขับไล่ออกจากตระกูลจ้าวนั่นถึงจะเป็นเรื่องโชคดีของพวกเขาแล้ว.


เย่ซิงเหอเร่งรีบเข้าไปรักษาเหล่าคนในตระกูลที่ได้รับบาดเจ็บ.

แม้ว่าจะทำการโค่นล้มเหล่าผู้เยาว์อันเสเพลและคนของตระกูลจ้าวบางคน,หากแต่มันก็ยังเป็นส่วนเล็กน้อยเท่านั้น,การที่หลายคนในตระกูลของเขาต้องได้รับความตายมันช่างเป็นเรื่องที่เศร้าโศกเสียใจยิ่งนัก.


อย่างไรก็ตาม,เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็แปลได้ว่าพวกเขาได้รับชัยชนะเหมือนกัน!


"ซิงเหอ,เจ้ากลับมาแล้ว!"เย่จุนกล่าวออกมาเสียงสั่น,เขาในตอนนี้ก็ไม่ต่างกับคนแก่ที่มีอายุมากมายหลายปีใกล้จะสิ้นอายุแล้ว.


ได้ยินคำพูดของเย่จุน,เย่ซิงเหอเร่งรีบเข้าไปประคองเขาไว้.


"ซิงเหอ,ประมุขอย่างข้าไร้ประโยชน์นัก,ไม่สามารถปกป้องคนในตระกูลได้,หากว่าเจ้าไม่กลับมาล่ะก็,ข้าเกรงว่าตระกูลขนนกสีฟ้าของพวกเราคงถึงคราวสิ้นแล้ว!"เย่จุนกล่าวออกมาด้วยน้ำตา.


เหล่าคนภายในตระกูลขนนกสีฟ้าต่างจ้องมองเย่ซิงเหอด้วยความซาบซึ้งใจ,ไม่เว้นแม้แต่เย่ซิงหยุนและพ่อของเขา,เป็นความจริงที่ประมุขพวกเขาได้กล่าวออกไปหากไม่มีเย่ซิงเหอ,พวกเขาหวาดกลัวเป็นอย่างมากว่าตระกูลขนนกสีฟ้าคงถูกลบหายไปในวันนี้.


"ในวันนี้ข้าจะต้องมอบตำแหน่งประมุข,ส่งต่อไปอีกรุ่นแก่เจ้า,นับจากนี้เป็นต้นไปเจ้าจะต้องเป็นประมุขของตระกูลขนนกสีฟ้าแล้ว,นี่คือป้ายตราประจำตระกูลของเรา"เย่จุนได้ล้วงเข้าไปที่หน้าอก,พร้อมกับดึงสิ่งของบางอย่างออกมาช้าๆ.


"ท่านลุงประมุข,ท่านอย่าได้พูดว่าจะยกตำแหน่งนั่นมาให้กับข้าเลย,ข้ายังไม่สามารถรับมันมาได้,ด้วยตัวข้าตอนนี้ยังมีเรื่องที่ต้องทำอยู่"เย่ซิงเหอเร่งรีบยกมือประสานคารวะไปด้านหน้าเพื่อปฏิเสธ.


หากเป็นความสามารถของเขาก่อนนี้,การที่จะต้องต่อสู้กับจ้าวเหยี่ยน,พร้อมกับจ้าวหยางและยังต้องเผชิญหน้ากับตระกูลจันทราทมิฬอีกตั้งหลายคน,เกรงว่าเย่ซิงเหอนั้นคงจะไม่โชคดีอย่างแน่นอน,ด้วยความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นมาในตอนนี้,ไม่สามารถรู้ได้เลยว่าท่านหญิงซ่างกวนนั้นใช้วิธีใดกันแน่,เขารู้สึกว่าเป็นบุญคุณอย่างมากมายทั้งยังช่วยชีวิตของเขาไว้อีกด้วย.


หากไม่เช่นนั้นแล้วล่ะก็เย่ซิงเหอคงจะไม่สามารถแก้ไขปัญหาอันหนักหน่วงนี้ได้อย่างแน่นอน.


"ท่านประมุข,ซิงเหอนั้นยังเด็กนัก,ยังไม่สามารถจัดการปัญหาใหญ่อื่นๆของตระได้ในตอนนี้,ปล่อยให้เขานั้นมีสมาธิในการบำเพ็ญพลังไม่ดีกว่ารึ!"เย่จัวกล่าวออกเสริมคำพูดของเย่ซิงเหอที่ปฏิเสธ,พร้อมกับผลักป้ายตราประจำตระกูล,กลับคืนไป!


เย่จุนรู้สึกอักอ่วนเล็กน้อย,ทว่าเมื่อใคร่ครวญและพิจารณาให้ดีแล้ว,เป็นความจริงที่ควรที่จะปล่อยให้เย่ซิงเหอนั้นมีสมาธิในการบำเพ็ญพลังดีกว่า,ต้องมาคอยจัดการงานที่ไม่เป็นเรื่องและเสียเวลา.


ในตอนนั้น,เย่ซิงเหอได้จ้องมองไปยังป้ายตราประจำตระกูลที่อยู่ในมือขวาของเย่จุน.


"นี่มัน.."ดวงตาของเย่ซิงเหอถึงกับเบิกกว้างขึ้นมาในทันที.




ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย
Author(s)

https://www.facebook.com/shareebookandducumentfree/

42 ความคิดเห็น:

  1. ขอบคุณครับ รออีกตอน 😁😁😁

    ตอบลบ
  2. ขอบคุณครับ รออีกตอน 😁😁😁

    ตอบลบ
  3. ด้วยด้วยตาาา ค้างงง

    ตอบลบ
  4. ขอบคุณมากครับแอดมิน ท่านสุดยอดมาก ข้าน้อยขอ คาราวะ มันส์มากครับผม

    ตอบลบ
  5. ขอบคุณครับ
    กำลังค้างเลย

    ตอบลบ
  6. ขอบคุณครับ นี่มันบัตรทรูประจำตระกูลนี่

    ตอบลบ
  7. นี่มัน...นี่มันค้างนี่นา

    ตอบลบ
  8. นี่มัน...นี่มันค้างนี่นา

    ตอบลบ
  9. ในตอนนั้นเย่ชิงเหอได้จ้องมองไปยังป้ายประจำตระกูลที่มือขวาของเย่จุน
    นี่มัน .... บัตรทรูนี่หน่า

    ตอบลบ
  10. นี่มัน??ดวงตาเบิกกว้าง...สตั้นสิบวิ. ขอบคุณท่ายผู้แปลที่เคารพรักยิ่ง

    ตอบลบ
  11. ท่านหญิงซ่างกวน นี่มัน จัสมินชัดๆเลย

    ตอบลบ
  12. นี่มันทำให้ค้างนี่นา. ไม่น่ามีเลย

    ตอบลบ
  13. ขอบคุณมากนะครับท่านผู้แปลที่สละเวลา สนุกมากๆเลยครับ

    ตอบลบ
  14. ขอบคุณครับ ตอนเย็นขออีกตอนนะครับ ขอบคุณครับ

    ตอบลบ
  15. ขอบคุนค้าบ สนุกมาก

    ตอบลบ
  16. ขอบคุณครับบบบบ ไม่รู้ผู้แปลเป็นชายหรือหญิงแต่ก็ขอให้สวยๆหล่อรวยๆต้อนรับปีใหม่นะครับ

    ตอบลบ
  17. ติดตามตลอดครับ สนุกมากๆ

    ตอบลบ
  18. ขอบคุณครับ สวัสดีปีใหม่นะครับ

    ตอบลบ
  19. ขอบคุณมากๆครับนึกว่าหยุดแล้วซะอีกงัยขออีกตอนนะครับค่ำๆก็ได้ สวัสดีปีใหม่ครับ

    ตอบลบ
  20. ขอบคุณครับ แต่ถึงตอนจบทีไรทำไมรู้สึกค้างคาทุกตอนเลย อีกตอนเนอะครับแอด

    ตอบลบ
  21. ขอบคุณมากๆๆคับ มันๆๆๆ

    ตอบลบ
  22. ป้ายตราผู้นำต้องมีความลับแน่ๆ พี่เย่เท่านั้นที่สามารถใช้ได้ แล้วต้องเทพขึ้นแน่ๆ

    ตอบลบ
  23. นี่มัน!!!! จบตอนอีกแย้ว

    ตอบลบ
  24. ขอบคุณหลายๆเด้อครับเด้อ

    ตอบลบ
  25. ขอบคุณครับ....เหมือนจะลงแดง..

    ตอบลบ
  26. นี่มัน!! ตราผ่านด่านตำรวจช่วงปีใหม่ เฮื้อออ...ช่วงนี้ด่านช่างเยอะยิ่งนัก

    ตอบลบ
  27. เล่นซะเดี้ยงกันหมด ขอบพระคุนครับบ

    ตอบลบ
  28. สวัสดีปีใหม่2560ขอให้ทุกท่านในกลุ่มและผู้แปลมีความสุขสุขภาพแข็งแรง..

    ตอบลบ
  29. มีจิตสังหารแต่ไม่เคยสังหารใครเลย

    ตอบลบ