วันพฤหัสบดีที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2559

Star Martial God Technique Chapter 86 Seizes the people male?

Star Martial God Technique Chapter 86 Seizes the people male?

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่ 86 ไล่จับผู้ชาย?


บทที่ 86 ไล่จับผู้ชาย?



นี่เป็นอำนาจที่เบ็ดเสร็จแน่นอน!


หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือนั้น,เป็นบุคคลที่มีเชื้อสายของราชวงศ์,ของอาณาจักรโจวที่ยิ่งใหญ่,ไม่มีใครแน่นอนที่จะกล้าท้าทายพลังอำนาจของพวกเขา!


ทุกๆคนนั้นต่างก็ประจักษ์ได้ว่าคฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือนั้นมีพลังอำนาจเท่าใด,ไม่มีใครที่จะกล้าแข็งข้อต่อพวกเขาอย่างแน่นอน.


เซี่ยหยุนหนิงจ้องมองปฏิกิริยาของทุกคน,ทันใดนั้นหล่อนก็ไร้ซึ่งความสนใจ,หล่อนหันหน้ามาหาเย่ซิงเหอ,เผยยิ้มออกมาให้เขา,"เย่ซิงเหอ,พวกเราไม่ได้เจอกันนานแล้วนะ."



"เจ้ามาทำอะไรล่ะ."เย่ซิงเหอยิ้มออกมาอย่างขมขื่น,เขาไม่รู้เลยว่าจะห้ามเซี่ยหยุนหนิงอย่างไร,แม้ว่ามันอาจจะต้องขัดใจเซี่ยหยุนหนิงอยู่ก็ตาม.


เมื่อคิดถึงคำพูดของเซี่ยหยุนหนิงเมื่อสักครู่นี้ที่ประกาศต่อหน้าทุกๆคน,ซึ่งก็ทำให้เย่ซิงเหอรู้สึกกังวลอยู่เล็กน้อย.


การต้องเผชิญหน้ากับคฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์ช่างเป็นเรื่องที่น่าหวาดหวั่นยิ่งนัก,เย่ซิงเหอเข้าใจดีว่าตัวเองนั้นกระจ้อยร่อยอย่างมาก,จนทำให้เขานั้นหายใจหายคอไม่ทันเลย,ด้วยการประจันหน้าเช่นนี้ยิ่งทำให้เขาคิดว่าความแข็งแกร่งนั้นเป็นสิ่งที่จำเป็นเขาจะต้องมีพลังให้มากยิ่งขึ้นไปอีก.


"หลายวันมานี้ข้าต้องการที่จะมาหาเจ้า,ทว่ามีหลายๆเหตุผลมากมาย,หลังจากนั้นข้าก็ได้แต่คิดมาตลอด,ข้าอยากเห็นหน้าเจ้า,ดังนั้นข้าจึงได้มา!"เซี่ยหยุนหนิงยังคงจ้องมองมายังเย่ซิงเหอ,พร้อมกับรอยยิ้มให้กับเขา,"ข้าได้ยินว่าเจ้านั้นเข้าร่วมศิลปะการต่อสุ้เลือกคู่,ดังนั้นข้าจึงต้องการมาเห็น,ว่าผู้หญิงตระกูลหลินนั้นเลิศเลอเพียงใด,หากกลับพบว่าเป็นเพียงผู้หญิงสาวทั่วๆไป,จริงๆแล้วเจ้าไม่ได้ชื่นชอบผู้หญิงคนนั้น!"


หลายวันที่ผ่านมา,หล่อนยังคงคิดถึงเย่ซิงเหอมาโดยตลอด,เป็นเวลานานเหมือนกันตั้งแต่เกิดเรื่องที่สถานีฝึกฝน,ตัวตนของเย่ซิงเหอจะคอยผุดขึ้นมาในจิตใจของหล่อนโดยตลอด,นอกเหนือจากบิดามารดา,หล่อนไม่เคยคิดถึงใครมาก่อน,เวลาจะกินก็ไม่ได้กิน,เวลาจะนอนก็ไม่ได้นอน,ทุกช่วงเวลา,หัวใจของหล่อนนั้นเหมือนมันกำลังขาดอะไรไป,นับวันมันก็ยิ่งรุนแรงขึ้นไปเรื่อยๆ.


หลังจากเกิดเรื่องขึ้นที่สถานีฝึกฝน,เย่ซิงเหอได้เข้ามาอยู่ภายในใจของหล่อนประทับฝั่งจิต,จนมันไม่สามารถที่จะชะล้างออกไปได้.


หล่อนนั้นเฝ้าจับตามองเย่ซิงเหอและตระกูลขนนกสีฟ้าทุกการกระทำและทุกๆการเคลื่อนไหว,เมื่อหล่อนรู้ว่าเย่ซิงเหอเข้าร่วมการประลองเลือกคู่ของตระกูลหลิน,หล่อนก็ไม่สามารถที่จะทนได้เลย,หล่อนเตรียมที่จะฉุดหญิงสาวที่จะเป็นภรรยาของเขาออกไปในทันที,หากว่าเย่ซิงเหอต้องการที่จะแต่งกลับหญิงสาวของตระกูลหลิน,หล่อนก็จะแย่งเขามา,หล่อนจะต้องแยกเย่ซิงเหอออกมาให้ได้.


หญิงสาวเช่นเซี่ยหยุนหนิงนั้น,เมื่อหล่อนชอบผู้ชายคนใดแล้ว,หล่อนก็จะไม่สนใจสิ่งใดๆรอบข้าง,ถึงแม้ว่าหล่อนจะรู้ว่านั่นคือเปลวไฟ,หล่อนก็ไม่เคยหวาดกลัวและกระโจนมันเข้าไปละเลยต่อภยันอันตรายที่จะมีอยู่.


หลินหยินที่อยู่ใกล้ๆได้ยินคำพูดของเซี่ยหยุนหนิง,หล่อนได้แต่กำหมัดแน่น,หล่อนไม่กล้าที่จะโต้เถียงอะไรออกไป,ด้วยความรู้สึกนี้มันอัดอั้นอยู่ข้างใน,ทำไมผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นองค์หญิง,แล้วทำไมหล่อนนั้นถึงได้เป็นเพียงแค่ตระกูลขุนนางธรรมดาเช่นนี้ล่ะ?


เย่ซิงเหอขมวดคิ้วแน่น,เขาไม่เข้าใจความคิดของเซี่ยหยุนหนิงเลย,หล่อนช่างมีอารมณ์ที่รุนแรงและไร้ซึ่งเหตุผลอย่างหน้าตาเฉย,หล่อนช่างไม่สนใจสิ่งใดแล้วยังประกาศออกไปได้เช่นนั้น,เย่ซิงเหอเริ่มที่จะชื่นชอบในตัวอันซุยหยุนมากกว่าแล้ว,เย่ซิงเหอชอบหญิงสาวที่อ่อนโยนและอ่อนช้อยอย่างอันซุยหยุนมากกว่า,หล่อนมีความใจเย็นสงบนิ่งแล้วยังแข็งแกร่ง,แม้ว่าเขานั้นจะรู้อย่างชัดเจนดีว่าระหว่างเขาและอันซุยหยุนนั้นไม่มีทางเป็นไปได้,ทว่าเย่ซิงเหอก็ไม่สามารถลบหล่อนออกไปจากใจได้เลย.


ส่วนเซี่ยหยุนหนิงนั้นเย่ซิงเหอก็ชื่นชมอยู่บ้างหากแต่ด้วยความหวาดกลัวในคฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือ,เขาจึงไม่กล้าที่จะไปยุแหย่หรือมีส่วนสัมพันธ์ใดๆ.


"เซี่ยหยุนหนิง,ถึงข้าจะเข้าร่วมการประลองการแข่งขันเลือกคู่อย่างไรก็ตาม,ดูเหมือนว่ามันจะไม่เกี่ยวกับท่านนะ,ส่วนเกี่ยวกับเรื่องที่องค์หญิงได้กล่าวออกไปนั้นดูเหมือนมันจะไร้ซึ่งน้ำหนักใดๆ!"เย่ซิงเหอได้ยื่นมือคารวะไปด้านหน้าแล้วกล่าวกับเซี่ยหยุนหนิง.


"เย่ซิงเหอ,เจ้า."เซี่ยหยุนหนิงด้วยสถานะที่หล่อนมีนั้น,ส่งผลให้ภายในใจของหล่อนนั้นเต็มไปด้วยความเศร้าและไม่สามารถที่จะอธิบายมันออกมาได้,เมื่อตอนที่อยู่สถานีฝึกฝนนั่น,เย่ซิงเหอไม่เคยกล่าวถึงสถานะของหล่อนเลย,ไม่ได้สนใจมันแม้แต่นิดเดียว,ในช่วงเวลานั้นมันทำให้หล่อนมีความสุขและสนุกเป็นอย่างมาก.


อย่างไรก็ตามหลังจากที่กลับมาจากสถานีฝึกฝนแล้ว,หล่อนก็พบว่าเย่ซิงเหอเริ่มที่จะตีตัวออกห่างจากหล่อน,เนื่องเพราะหล่อนนั้นมีสถานะเป็นองค์หญิง!


ทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องนี้แล้ว,หล่อนรู้สึกเหมือนว่ามันมีมีดที่คอยทิ่มแทงเข้าตรงกลางใจของหล่อนมาตลอด.


ทำไมเล่าหล่อนเป็นองค์หญิงแล้วมันยังไงล่ะ?


ภายในคฤหาสน์หัวหน้าองค์รักษ์ฝ่ายเหนือนั้น,มีเพียงไม่กี่ตระกูล,ไม่มีใครที่จะมองเห็นความเป็นไปด้านในได้,ทุกๆคนล้วนแล้วแต่หวาดเกรงในตัวของหล่อน,มีหลายๆครั้ง,ที่ความรู้สึกเหล่านั้นมันพลุ้งพล่านทำให้หล่อนนั้นโดดเดี่ยวยิ่งนัก,หล่อนไม่สามารถที่จะบอกกับใครได้,ไม่สามารถที่จะกล่าวอะไรที่อยู่ภายในใจได้,ไม่มีใครที่จะเข้าใจในสิ่งที่ตัวหล่อนเป็น.


แม้ว่าหล่อนนั้นจะเข้าใจถึงจุดประสงค์ของเย่ซิงเหอที่รักษาระยะห่างกับหล่อน,ทว่าเซี่ยหยุนหนิงก็พยายมที่จะอดกลั้นความรู้สึกเหล่านั้นเอาไว้,หล่อนต้องการที่จะให้เย่ซิงเหอนั้นอยู่ในระดับเดียวกับหล่อน,ถึงแม้ว่าจะได้แค่เพียงพูดคุยกันบ้าง,นั่นก็ทำให้หล่อนนั้นมีความสุขแล้ว.


มีผู้เยาว์ของตระกูลชั้นสูงอีกมากมายและมีพรสวรรค์ที่สูงพยายามที่จะเข้ามาหาหล่อน,หล่อนก็หาได้ใส่ใจในพวกเขาไม่,หล่อนไม่รู้เลยว่าทำไมหล่อนต้องชอบเย่ซิงเหอด้วย.


เย่ซิงเหอประกบมือยื่นออกมาคารวะที่ตรงอก,"ขอให้องค์หญิงอภัยด้วย,คนในตระกูลของข้านั้นกำลังรออยู่,การเข้าร่วมการแข่งขันนี้ได้จบแล้ว,ข้าจะต้องกลับไปหาคนภายในตระกูล!"


เซี่ยหยุนหนิงจ้องมองไปด้านหน้าตามหลังเย่ซิงเหอไป,หล่อนก็เห็นแต่เหล่าคนของตระกูลเย่ได้คุกเข่าลงเผยให้เห็นถึงความหวั่นเกรง,ในเมื่อพวกเขานั้นเป็นเพียงคนในเมืองเล็กๆอย่างเมืองปลาคาร์ปสีน้ำเงิน,พวกเขานั้นไม่เคยเห็นองค์หญิงที่มีสถานะอันสูงส่งในสถานที่เช่นนี้มาก่อน?ทำให้พวกเขานั้นหวาดกลัวอย่างหนัก,แม้แต่บิดารของเย่ซิงเหอเองก็ยังต้องคุกเข่าลงกับพื้น.


เย่ซิงเหอถอนหายใจยาว,พร้อมกับพยายามเดินต่อออกไปด้านนอก.


ภายในหัวใจของเซี่ยหยุนหนิงทันใดนั้นก็เต็มไปด้วยความเศร้าที่ไม่สิ้นสุด,ทำไม่ต้องตีตัวออกห่างหล่อนขนาดนี้ด้วย,หล่อนยังไม่ได้ทำอะไรเลย,ทำไมเหล่าคนของตระกูลเย่ต้องหวาดกลัวและทำเหมือนว่าหล่อนนั้นเป็นเผด็จการอย่างงั้นรึ?


ทำไมล่ะ?


ภายในดวงตาของเซี่ยหยุนหนิงนั้นเริ่มที่จะคลอเบ้า,หล่อนเริ่มร้องไห้,จ้องมองไปยังเย่ซิงเหอ,พร้อมกับสะอึกสะอื้นกล่าวออกมาอย่างสั่นเคลือ,"เย่ซิงเหอ,ในเมือเจ้าหวาดกลัวข้าเช่นนี้แล้ว,ทำไมเจ้าไม่คุกเข่าเลยเล่า?"


เย่ซิงเหอได้หยุดที่จะก้าวต่อไป,เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,พร้อมกับบ่นพึมพำอยู่ชั่วขณะ,"การคุกเขาของลูกผู้ชายมีค่าดั่งทอง,ทั่วทั้งโลกข้าจะคุกเข่าให้กับบิดาและมารดาเท่านั้น,ก่อนหน้านี้ข้าเข้าใจทุกอย่างหลังจากที่ได้พูดคุยกับหลินหง,เรื่องต่างๆของมนุษย์ในโลกนี้,ศีลธรรมและความถูกต้อง,หากไม่ทำอะไรเลย,มันก็จะไม่มีวันเปลี่ยน!อย่างไรก็ตาม,ข้าและเขานั้นแตกต่างกัน,เขานั้นมีวิถีทางของเขา,ข้าเองก็มีวิถีทางของข้าเช่นกัน."


เซี่ยหยุนหนิง,หล่อนจ้องมองไปยังแผ่นหลังของเย่ซิงเหอ,แม้ว่าหล่อนจะไม่เข้าใจได้เลยว่าเย่ซิงเหอนั้นกำลังจะกล่าวอะไร,ทว่าหล่อนกับเห็นถึงความน่าหวั่นเกรงของเย่ซิงเหอ,ส่งผลให้หล่อนนั้นชื่นชอบที่ได้จ้องมองไปที่เขา.มันช่างดูสูงส่งยิ่งนัก.


เซี่ยหยุนหนิงนั้นไม่รู้ว่าเพราะเหตุนี้หรือไม่,ที่ทำให้หล่อนนั้นชอบเย่ซิงเหอ.


เย่ซิงเหอนั้นได้กลับมายืนอยู่ข้างๆกลับเหล่าคนในตระกูลเขาจ้องมองไปยังพวกเขา,ในตอนนี้เย่จุนและเย่จัวต่างก็อยู่ในอาการตื่นตระหนก,ชั่วชีวิตของพวกเขาที่อยู่แต่ภายในเมืองปลาคาร์ปสีน้ำเงิน,นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขานั้นได้พบเจอเข้ากับองค์หญิง,ด้วยตัวตนที่เป็นเชื้อสายราชวงศ์อันสูงส่งของอาณาจักรโจวที่ทรงอำนาจ.


"ซิงเหอ,เจ้าไม่คุกเข่าได้อย่างไร,เจ้าอย่าได้ทำให้องค์หญิงทรงกริ้ว!"เย่จุนรีบกล่าวออกมาด้วยความหวาดกลัวอยู่ข้างๆ,ภายในใจของเขานั้นเต็มไปด้วยความสงสัย,ความจริงแล้วระหว่างเย่ซิงเหอกับองค์หญิงนั้นมีสิ่งใดเกิดขึ้นกันแน่,ทำไมองค์หญิงถึงได้ประกาศตัวออกมาต่อทุกคนว่าเย่ซิงเหอนั้นเป็นผู้ชายของหล่อนกันล่ะ?


ภายในสมองของเย่จุนต่างวุ่นวายสับสนไปหมด,เจ้าหญิงเหมือนจะมีความรู้สึกต่อเย่ซิงเหอที่ไม่ธรรมดา,เป็นไปได้ว่าองค์หญิงต้องการที่จะให้เย่ซิงเหอไปคอยรับใช้หรืออย่างไร?

ไม่เคยได้ยินมากก่อนเลยสำหรับอาณาจักรโจวที่ยิ่งใหญ่นี้ว่า,พฤติกรรมขององค์หญิงที่ดูบ้าบิ่นเป็นอย่างมาก,ที่จะแสดงออกถึงความชอบต่อผู้ชายเช่นนี้.


 ไม่เพียงแต่เย่จุน,เย่จั่วก็ไม่รู้,เขาซึ่งเป็นบิดาของเย่ซิงเหอเอง,ก็เป็นกังวลกับเรื่องของเย่ซิงเหอ,ภายในมุมมองของเขานั้น,เย่ซิงเหอมีคุณสมบัติเพียงพอที่จะแต่งงานกับเหล่าหญิงสาวที่มั่งคั่ง,หากแต่มันหมายถึงองค์หญิงอย่างงั้นรึ? ทว่าหากองค์หญิงต้องการที่จะคว้าผู้ชายสักคน,คนๆนั้นก็คือคนของตระกูลขนนกสีฟ้าหรืออย่างไร!




ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย
Author(s)

https://www.facebook.com/shareebookandducumentfree/

36 ความคิดเห็น:

  1. ขอบคุนคับ สนุกคับเรื่องนี้ คนติดตามเริ่มเยอะขึ้น เปนกำลังใจให้คับ

    ตอบลบ
  2. o_o เอาเหล่าๆ ^^ ขอบคุณครับ

    ตอบลบ
  3. ขอขอบพรคุณอย่างสูงครับ
    เครียดจากงานได้อ่านนิยายค่อยสบายใจมาหน่อย
    ขอบขอบคุณจริงๆครับ

    ตอบลบ
  4. ขอบคุณครับบบบบบบ

    ตอบลบ
  5. รอมาทั้งวันเลยคร้าฟฟฟ ขอบคุงคร้าฟฟ

    ตอบลบ
  6. ขอบคุณมากมายครับ

    ตอบลบ
  7. ขอบคุณครับขอ อีกตอน

    ตอบลบ
  8. ขอบคุณมากครับ กำลังสนุกขึ้นเรื่อยๆเลย

    ตอบลบ
  9. ขอบคุณมากๆครับ👍👍👍

    ตอบลบ
  10. ชอบคับสนุกดีตามตลอด้ลยคับผม

    ตอบลบ
  11. ชอบคับสนุกดีตามตลอด้ลยคับผม

    ตอบลบ
  12. อีกตอนได้ไหมคับ ความรู้สึกมันค้างงแปลกๆ

    ตอบลบ
  13. ขอบคุณครับ อ่าน eng ล่วงหน้าไปแล้ว แต่รุ้สึกว่าอ่านไม่ค่อยได้อารม ภาษามันแปลกๆ เลยมาอ่านจากที่แปลซ้ำ มันได้อารมมาก

    ตอบลบ
  14. เดี๋ยวนี่เม้นเริ่มเยอะเริ่มดังละแอด ขอบพระคุนนะครับบ

    ตอบลบ
  15. กำลังมันส์เลย ขอบคุนมากคับ

    ตอบลบ
  16. เมื่อไหร่ตอนที่447จะมา กำ ผิดช่อง 555

    ตอบลบ
  17. ผมนี่ เซิทดูทุก24ชม.เลยครับ 55+

    ตอบลบ
  18. ขอบคุณครับบ เรื่องนี้สนุกมากก

    ตอบลบ
  19. ขอบคุณครับ
    สงสารก็แต่หยุนเอ๋อนี่แหละน่ะ

    ตอบลบ
  20. ขอบคุณครับแปลไวๆน้ออย่าได้หลับอย่าได้นอน อิอิ แล้วท่านผู้นำเนี้ยยังมีต่อไหมเอ่ย

    ตอบลบ
  21. สนุกมากเรื่องนี้👍 ตอนต่อไปน้องอัน จะออกตัวบางไหมนะ

    ตอบลบ
  22. ใจเย็นๆท่านลุง อย่าเพิ่งคิดไปไกล อนาคตอันสดใสของตระกูลรออยู่...

    ตอบลบ
  23. น่าจะจับเเม่งไปวิชากับหยุนเช่อซักเดือน

    ตอบลบ