Star Martial God Technique Chapter 278 Big Luo Xianyin

Star Martial God Technique Chapter 278 Big Luo Xianyin

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่  278 บทเพลงหลัวเซี่ยนหยิน(บทเพลงอมตะนิรันดร์กาล)

บทที่ 278 บทเพลงหลัวเซี่ยนหยิน(บทเพลงอมตะนิรันดร์กาล)

ภายในหอนางโลมแห่งนี้เต็มไปด้วยคนมากมาย,ส่งเสียงดังอื้ออึง,แทบจะไม่สามารถแยกได้ว่าใครเป็นใคร,นอกจากนี้ยังมีเหล่าขุนนางระดับสูงอยู่เต็มไปหมด,แน่นอนว่าคนธรรมดาทั่วไปคงจะไม่อยู่ภายในสถานที่เช่นนี้แน่นอน.

เย่ซิงเหอซ่อนกลิ่นอายของตัวเองเอาไว้,ก่อนที่จะเร่งรีบเข้าไปในฝูงชน,เขาเดินตรงดิ่งขึ้นไปยังบนได.

เย่ซิงเหอเริ่งรีบขึ้นไปยังชั้นที่สามอย่างรวดเร็ว,ที่ชั้นนี้มีคนไม่มากนัก,เขาไม่สามารถที่จะไปหลบตามมุมได้แต่อย่างใด.

ชายชุดดำหยุดอยู่ที่ชั้นล่างห้องโถงใหญ่,เขากวาดสายตาจ้องมองไปรอบๆ,พร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย,เย่ซิงเหอคงจะอยู่ภายในหอนางโลมแห่งนี้แน่,ด้วยสถานที่แห่งนี้มีคนมากมายิ่งนัก,ทำให้การสัมผัสกลิ่นอายของเขาค่อนข้างสับสนเลยทีเดียว,คงจะไม่สามารถหาเย่ซิงเหอได้อย่างง่ายดายแน่นอน.

สายตาของเขานั้นหรี่เล็กเล็ก,เผยให้เห็นความเย็นยะเยือก,เจตจำนงรังสีฆ่าฟัน,พร้อมกับค่อยๆเดินเข้ามาข้างในช้าๆ.

ภายในใจของเย่ซิงเหอนั้นถึงกับเย็นยะเยือก,แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นเป็นใครมาจากใหน,ทว่าเย่ซิงเหอก็สามารถรู้ได้ว่าความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้ามนั้นไม่ธรรมดา,นอกจากนี้จิตสังหารของเขาก็มากมายจนน่าอัศจรรย์ใจเป็นอย่างมาก,คงจะสังหารคนมามากมายแล้ว,ดังนั้นเย่ซิงเหอเองจึงไม่กล้าที่จะประมาทเลยแม้แต่น้อย.

ที่ชั้นสามนี้ค่อนข้างเงียบอยู่ทีเดียว,ที่ไกลออกไปนั้น,มีเสียงดนตรีจางๆผ่านเข้ามา.

เสียงดังกล่าวนี้,ช่างไพเราะเสนาะหูชวนไห้หลงใหลยิ่งนัก,ราวกับว่ากำลังอยู่ในฤดูใบไม้ผลิ,มันอบอุ่นไปถึงหัวใจ,ราวกับว่ามันสั่นสะท้านเข้าไปข้างในทีละนิดๆ,เย่ซิงเหอรู้สึกว่าพลังอำนาจแห่งดวงดาราที่อยู่ในร่างของเขาเองถูกกระตุ้นปั่นป่วน.

เสียงเพลงที่เขาได้ยินนี้,ไม่รู้เลยว่ามันดังมาจากที่แห่งไหน

ภายในใจของเย่ซิงเหอนั้นเต็มไปด้วยความอยากรู้,ไม่รู้ว่าเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ท่านไหนที่กำลังเล่นดนตรีอยู่,เย่ซิงเหอคิดอยู่ชั่วขณะก่อนที่จะเดินตามเสียงดนตรีไป,เป็นทางเดินยาวออกไปที่ชั้นสาม,เย่ซิงเหอรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก,ด้านหลังของหอนางโลมแห่งนี้มันกว้างใหญ่เกินที่เขาคาดเอาไว้ซะอีก.

ก่อนที่จะได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้น,เย่ซิงเหอจึงได้หลบซ่อนตัวอยู่ตรงช่องว่างข้างห้อง

ด้วยเสียงฝีเท้าดังกล่าวน่าจะเป็นผู้ชายหกคน,เย่ซิงเหอได้ยินคำพูดที่พวกเขาพูดคุยกัน,ทำรู้สึกกระอักกระอ่วนใจอยู่เช่นกัน,ก่อนที่พวกเขาจะเดินจากไป,เย่ซิงเหอจึงได้เดินออกมาจากที่ซ่อนข้างๆห้อง.

เย่ซิงเหอยังคงเดินตามเสียงดนตรีไปเรื่อยๆ.

ใกล้เข้าไปเรื่อยๆ,เย่ซิงเหอก็พบว่าคนที่เล่นดนตรีอยู่ตอนนี้ไมใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน,หากไม่มีวรยุทธ์ที่ลึกล้ำจนน่าตื่นตระหนก,ก็จะต้องเป็นสุดยอดนักดนตรีที่ไม่มีใครเปรียบได้,เขาพบว่าพลังอำนาจแห่งดวงดาราภายในร่างของเขาตอนนี้กำลังพวยพุ่งเอ่อล้นออกมาอย่างบ้าคลั่ง.

เย่ซิงเหอได้เดินมาหยุดที่หน้าห้องแห่งหนึ่ง,ภายในนั้นได้ยินเสียงพวกเขาพูดคุยกัน.

"บทเพลงเหลาเซี่ยนหยินของแม่นางหยุนหลิน,ไม่คาดคิดเลยว่าจะสามารถทำให้ทุกคนตื่นตะลึงได้เช่นนี้,มันช่างน่าชื่นชมยิ่งนัก."เสียงของชายคนหนึ่งกล่าวออกมา.

"สุดยอดบทเพลงหลัวเซียนหยิน,คงจะไม่มีใครที่สามารถบรรเลงได้เท่าแม่นางหยุนหลิงอีกแล้ว,เพียงแค่ได้ยินเสียง,ก็ไพเราะเสนาะหู,ทำให้อาหารในมื้อนี้อร่อยยิ่งนัก!"ชายอีกคนได้กล่าวออกมา.

"ความจริงแล้วฝีมือของข้านั้นยังไม่ถึงขั้น,ไม่กล้ารับคำชมเช่นนั้นได้!"หญิงสาวคนหนึ่ง,น่าจะเป็นหญิงสาวที่มีนามว่าหยุนหลิง,เป็นเสียงที่สำรวม,เพียงแค่ได้ยิน,ก็สามารถจินตนาการได้ว่า,ต้องเป็นหญิงสาวที่สวยงามสง่าเป็นอย่างมาก.

ในเวลาเดียวกัน,นางก็ได้กล่าวออกมาด้วยเสียงที่แผ่วเบาแต่กลับได้ยินไปถึงข้างนอกได้,"ในเมือมาแล้ว,ทำไมไม่เข้ามานั่งด้วยกันเล่า?"

ได้ยินคำพูดดังกล่าว,ภายในใจของเย่ซิงเหอถึงกับเย็นเยือบ,ดูเหมือนว่าคนด้านในนั้นจะสามารถสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของเขา,เขาเองก็หาได้หวั่นเกรง,จึงได้ผลักประตูและเดินเข้าไปด้านใน.

ภายในห้องนั้นประดับประดาราวกับอยู่ในพระราชวัง,เป็นห้องที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว,มีสิ่งของประดับประดาที่เต็มไปด้วยงานศิลปะจัดแสดงอยู่,ทำให้ดูโอ่อ่าอลังการเป็นอย่างมาก.

หญิงสาวนางหนึ่งในชุดผ้าแพรอันวิจิตร,นั่งอยู่ตรงเก้าอี้ตรงกลาง,ที่ด้านหน้าของนางนั้นมีเครื่องสายวางไว้อยู่,ผมที่ยาวสลวยของนางทอดยาวไปยังด้านหลัง,บนใบหน้าของนางที่กระจ่างใส,เพียงแค่ชำเลืองมองก็รู้แล้วว่านางผู้นี้นั้นสวยและทรงเสน่ห์เพียงใด,หญิงสาวคนนี้คงจะเป็นแม่นางหยุนหลิงดั่งที่คนอื่นๆกล่าวถึงเป็นแน่.

ที่ตรงข้ามของหญิงสาวนั้นเป็นชายห้าคน,นั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างผ่อนคลาย,ก่อนที่จะหันหน้ามามองที่เย่ซิงเหอ.

"เป็นนายท่านจากที่ใดกันรึ?"สายตาที่คมคายของหยุนหลิงชำเลืองมองไปยังร่างของเย่ซิงเหอ.

"ข้าเป็นเป็นคนที่ผ่านมาเท่านั้น."เย่ซิงเหอก็ไม่รู้ว่าควรจะกล่าวอะไรออกมาดี.

เพียงแค่ได้ยิน,หยุนหลิงก็เผยยิ้มออกมา."ในเมื่อมาที่นี่คงจะตามเสียงเพลงมากระมัง,อาจเป็นโชคชะตาที่ชักนำ,นายน้อยเชิญนั่ง!"

"ขอบคุณ."เย่ซิงเหอปิดประตู,ก่อนที่จะเข้ามานั่งยังที่ว่าง,เขาไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ใหน,และคนที่กำลังตามเขามานั้นจากไปรึยัง,อย่างไรก็ดีเขาก็เข้ามาอยู่ที่นี่แล้ว.

เย่ซิงเหอรู้สึกว่าชายทั้งห้าคนนั้น,มีวรยุทธ์ที่ไม่ธรรมดาเลย.

จากที่ได้ยินการสนทนาของพวกเขามีเพียงคนที่ไปถึงแล้วถึงขอบเขตที่ล้ำลึกบริสุทธิ์ผุดผ่อง,จึงจะสามารถได้ยินเสียงเพลงที่แท้จริงได้,เหล่าคนที่มาที่แห่งนี้ล้วนแล้วแต่ต้องการพิสูจน์และรับรู้ถึงเขตแดนนิพพานดังกล่าว,ทว่าไม่รู้ว่าด้วยวรยุทธ์ของพวกเขาจะสามารถรับรู้ได้เท่าใด.

"นายน้อยเข้าใจในท่วงทำนองอารมณ์เพลงหรือไม่?"หยุนหลิงเผยยิ้มจ้องมองไปยังเย่ซิงเหอ.

"ไม่เข้าใจ."เย่ซิงเหอส่ายหน้าไปมา.

"?"หยุนหลิงแสดงท่าทางผิดหวังออกมาเล็กน้อย

"ไม่รู้ว่าเป็นคนเถื่อนหยาบโลนจากโลกไหนกัน,ถึงได้ไม่มีความรู้พื้นฐานอะไรเลย."เป็นเสียงของนายน้อยที่หล่อเหลาคนหนึ่ง,อายุราวๆ 26 หรือ 27 ปี,กล่าวออกมาด้วยท่าทางเย็นชาและโอหัง.

"ทำไมต้องใส่ใจเล่า,อย่างไรก็สามารฟังบทเพลงดังกล่าวได้!"ชายที่สวมชุดสีม่วงข้างๆโบกมือไปมาขณะพูด.

"เป็นกรณีพิเศษ,ข้าจะขอบรรเลงหนึ่งเพลง,บทเพลงหลัวเซียนหยิน,เทียนหลิงซูเยว่!"หยุนหลิงเผยยิ้มออกมาด้วยท่าทางที่สง่างาม,พริ้วไหวแม้จะไม่ได้ว่ากล่าวอะไรออกมาก็ตามที.

"ไม่คาดคิดเลยว่าวรยุทธ์ของแม่นางหยุนหลิงจะไปถึงระดับที่คาดไม่ถึงยิ่งนัก,ถึงสามารถที่จะบรรเลงบทเพลง เทียนหลิงซูเย่วได้."ชายในชุดสีม่วงกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.

"มันเป็นบทเพลงที่จักรพรรดิหลิงเทียนเป็นคนประพันธ์,นอกจากนี้บทเพลงดังกล่าวนั้นยังไม่สมบูรณ์นัก,ด้วยพรสวรรค์ของข้าในเวลานี้ยังเรียนรู้ได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น,สามารถบรรเลงได้เพียง 78 ตัวโน๊ตเท่านั้น,หากว่าผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วย."หยุนหลิงเผยยิ้มออกมา.

"แม่นางหลิงหยุนช่างถ่อมตัวยิ่งนัก,บทเพลงเทียนหลิงซูเย่วนั้น,เป็นมรดกที่ผ่านมาหลายพันปีจากสุดยอดนักประพันธ์ที่ได้แต่งขึ้น,ไม่ใช่ว่าใครจะสามารถบรรเลงได้,ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียง 78 ตัวโน๊ต,เพียงอายุเท่านี้ก็นับเป็นหนึ่งแล้ว!"ชายอีกคนได้กล่าวยกยอออกมา.

หยุนหลิงได้เผยยิ้มออกมา,มือที่ขาวเนียนราวกับหยกบริสุทธิ์,ได้ค่อยๆตวัดเครื่องสายพริ้วไหวไปมา,เพียงได้ยินเสียงดนตรีจากเจิ้งตัวนี้,ก็ทำให้จมจ่อมไปกับเสียงเพลง,ราวกับจะโอนเอนไปกับท่วงทำนองดังกล่าว.

ได้ยินพวกเขาเอ่ยถึงจักรพรรดิหลิงเทียน,ภายในใจขอเย่ซิงเหอรู้สึกสั่นไหวเล็กน้อย,เขาคิดขึ้นมาถึงเรื่องของสมบัติมังกรสวรรค์,เหมือนว่าข้างในนั้นมีตำราของบทเพลงอยู่และภาพวาดของกระดานหมากรุกหลากหลายแผนภาพอยู่ภายในนั้นด้วย,ซึ่งเขาเองก็ไม่ค่อยเข้าใจความหมายในนั้นสักเท่าใด,เขาจึงได้เก็บมันไว้ที่คลังของตระกูลขนนกสีฟ้า,ภายในนั้นก็มีบทเพลงเทียนหลิงซูเยว่อยู่ด้วย,ไม่รู้ว่ามันคือบทเพลงอมตะ(หลัวเซียนหยิน)หรือไม่อย่างไร,หากแต่ภายในนั้นมันเป็นตัวโน๊ตเพลงอยู่,ทำให้เย่ซิงเหอไม่เข้าใจความหมายภายในนั่นได้เลย.

เสียงดนตรีที่กระจ่างใจ,ช่างไพเราะเสนาะหูยิ่งนัก,ผ่านเวลาที่ล่วงเลยหลากหลายสถานที่,มีทั้งดีและร้าย,ในเวลานี้มันช่างดูยิ่งใหญ่สูงส่ง,เย่ซิงเหอรู้สึกราวกับว่าพลังอำนาจแห่งดวงดาราภายในร่างของเขานั้นกำลังขับขานต้อนรับเสียงเพียงด้วยความตื่นเต้น,มันพลุ้งพล่านไหลออกไปยังเส้นปราณแขนขาทั้งสี่,พร้อมกับกระตุ้นตราประทับมังกรทั้งสอง,ด้วยเสียงดนตรีที่ได้รับฟังนี้,มันช่างดื่มดำราวกับเข้าไปอยู่ในโลกของความฝัน,เย่ซิงเหอล่องลอยไปตามเสียงเพลงที่ได้ยิน.

ช่างเป็นบทเพลงที่ทรงพลังยิ่งนัก!เย่ซิงเหออดไม่ได้เลยที่จะรู้สึกถึงพลังที่เอ่อล้นถึงกับตื่นตกใจเลยทีเดียว.

ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

web จีน  http://www.07dcr.com/book/xingwushenjue/

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย

Author(s)

Mad Snail
"ทากพิศดาร"(ฟาเปียว เตอะ วอหนิว) ผู้ประพันธ์

https://www.facebook.com/shareebookandducumentfree/