Star Martial God Technique Chapter 264 Has the issue

Star Martial God Technique Chapter 264 Has the issue

นิยาย วิทยายุทธ์เทพการต่อสู้แห่งดวงดารา ตอนที่ 264 หอมตลบอบอวลไปทั่ว.

บทที่ 264 หอมตลบอบอวลไปทั่ว.

ภายในใจขององค์รักษ์ปีกทมิฬรู้สึกหดหู่ยิ่งนัก,ความแข็งแกร่งของเขานั้นกว่าจะมาถึงระดับนี้ต้องใช้ทั้งเวลาและความพยายามอย่างหนัก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกโจมตีจนได้รับความความน่าเวทนาจากเย่ซิงเหอที่มีอายุเพียงเท่านี้.

ด้วยทักษะการต่อสู้ที่แปลกประหลาด,โจมตีมายังจิตวิญญาณของเขา,ซ้ำอาวุธที่เขาใช้ออกมานั้นทำให้เขานั้นแทบจะไม่สามารถป้องกันได้เลย.

จ้องมองตรงไปยังเย่ซิงเหอ,ภายในใจของเขานั้นอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นตระหนก,เป็นทักษะการต่อสู้ที่เขาไม่เคยเห็น,ส่งผลให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส,ซ้ำยังมีโอกาสที่เขาจะถูกสังหารเขาได้เลย,บางทีเย่ซิงเหอคนนี้อาจจะยังซ่อนทักษะการต่อสู้ที่น่าหวาดกลัวเอาไว้อีกก็เป็นได้.

เย่ซิงเหอได้ย่างก้าวเข้ามาอย่างช้าๆ,ปราณพลังที่น่าสะพรึงกลัวถูกปลดปล่อยออกมากดดันโถมทับมายังองค์รักษ์ปีกทมิฬ

ด้วยกลิ่นอายที่เย่ซิงเหอปล่อยออกมานั้น,ไม่ได้มีผลต่อองค์รักษ์ปีกทมิฬ,ทว่าทักษะหมัดจิตวิญญาณสวรรค์ที่เย่ซิงเหอแสดงออกมานั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,กดดันทำให้องค์รักษ์ปีกทมิฬถึงกับขวัญหนีดีฝ่อเลยทีเดียว.

อาการบาดเจ็บขององค์รักษ์ปีกทมิฬ,ด้วยการโจมตีหมัดจิตวิญญาณสวรรค์นั้น,แทบจะทำให้สติของเขาถึงกับพล่ามัวจิตสำนึกเลือนลางเลยทีเดียว,ถึงแม้ว่าเขาจะแสดงทักษะใดๆออกมา,ก็ใช่ว่าจะสามารถชนะเย่ซิงเหอได้.

"ช้าก่อน,ข้ายอมรับความพ่ายแพ้,ข้าจะนำพาองค์ชายหกกลับไป,ตกลงใหม!"องค์รักษ์ปีกทมิฬยกมือขึ้นอย่างเร่งรีบ,พร้อมยอมรับความพ่ายแพ้.

สิ่งสำคัญสำหรับเขาควรจะเป็นความปลอดภัยขององค์ชายหกมากกว่า,หากว่าเขายังคงต่อสู้,อาจต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย,ความปลอดภัยขององค์ชายหกก็จะไม่สามารถรับประกันได้,ดังนั้นเขาควรที่จะยอมรับความเป็นจริงถึงจะถูกหาว่าเป็นคนขี้ขลาดก็ตามที.

เย่ซิงเหอเงียบไปชั่วขณะ,เขารู้สึกราวกับว่าองค์รักษ์ปีกทมิฬนั้นยังซ่อนความแข็งแกร่งบางอย่างเอาไว้อยู่,หากว่าต่อสู้กันไปอีกล่ะก็,คงไม่สามารถรับรองได้อย่างเต็มทีอาจเป็นไปได้ว่าเขาอาจจะถูกตีโต้กลับมาก็เป็นเป็นได้,เขาเองก็ไม่ได้ต้องการที่จะทำร้ายองค์ชายหกตระกูลราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์แต่อย่างใด,และมันก็ไม่ได้สร้างประโยชน์อันใดต่อเขาเลย.

"ไสหัวไป!"เย่ซิงเหอตะโกนออกไปเสียงดัง.

องค์รักษ์ปีกทมิฬพยุงองค์ชายหก,ก่อนที่จะกระโจนหายออกไป.

เห็นองค์รักษ์ปีกทมิฬที่วิ่งหนีหางจุกตูดเช่นนั้น,เหล่าผู้เยาว์มากมายที่อยู่รอบๆต่างมองออกไปภายในดวงตาของพวกเขานั้นจมจ่อมไปด้วยความหวาดกลัวเย่ซิงเหออย่างล้ำลึก.

จัดการองค์ชายหกแล้วยังจัดการองค์รักษ์ปีกทมิฬอีกด้วย,อย่างน้อยที่สุดเย่ซิงเหอต้องอยู่ระดับ 9 ดินแดนสวรรค์เป็นแน่,ด้วยอายุเพียงเท่านี้!กลับมีระดับพลังถึงเพียงนี้แล้ว,หากว่าผ่านไปอีกหลายปี,คงยากที่จะจินตนาการถึงได้.

แม้แต่องค์รักษ์ปีกทมิฬยังถูกขับไสไล่ส่งเช่นนั้น,พวกเขาในตอนนี้ยังจะกล้ายุแหย่เย่ซิงเหออีกรึ!การยั่วยุซิงเหอในตอนนี้คงไม่ต่างกับการแส่หาความตาย!

สายตาที่น่าหวั่นเกรงกวาดไปยังทุกคน,ก่อนที่เย่ซิงเหอจะหันหน้า,พร้อมกับจ้องมองมายังอันซุยหยุนด้วยรอยยิ้มอย่างอ่อนโยน,"พวกเราไปกันเถอะ!"เขาได้จับไปที่แขนของอันซุยหยุน,ก่อนที่จะจากไปจนลับสายตาทุกคน.

ด้วยการจากไป,เย่ซิงเหอได้แต่คิดในใจ,เป็นความจริงที่เขาจะต้องมีความแข็งแกร่ง,เพื่อที่จะสามารถปกป้องคนที่เขาเป็นห่วงเป็นใยให้ได้,มือของเย่ซิงเหอได้กำไปที่แขนของอันซุยหยุนด้วยความรู้สึกมากมาย,เขาไม่อยากให้อันซุยหยุนนั้นจากเขาไปอีกเลย,กว่าพวกเขาจะได้พบกันมันช่างยาวนานเหลือเกิน,ภายในใจของเขานั้นเต็มไปด้วยคำพูดมากมายที่อยากจะกล่าวออกไป.

ก่อนหน้านี้เป็นความจริงแท้ที่เขานั้นไร้สามารถ,ได้แต่จ้องมองอันซุยหยุนอยู่ห่างๆ,เมื่อครั้งบุกเข้าไปหาอันซุยหยุนตอนนั้น,เขาไม่มีความสามารถที่จะลักพาตัวนางมาได้เลย.

หากในตอนนั้นเขามีระดับ 9 ดินแดนสวรรค์ล่ะก็,เขาไม่จำเป็นต้องหวั่นเกรงใครในตระกูลสวรรค์นิรันดร์เลย,ปัญหาต่างๆก็จะไม่ตามมามากมายเช่นนี้.

รับรู้ถึงมือของเย่ซิงเหอที่จับมายังแขนของนางแน่น,อันซุยหยุนจ้องมองไปยังเย่ซิงเหอ,นางได้แต่หวังในใจให้เย่ซิงเหอจับมันเอาไว้แล้วพานางไป,ทว่าเมื่อคิดถึงกฏระเบียบที่เคร่งครัดของตำหนักโย่วหลานแล้ว,หล่อนอดไม่ได้เลยที่จะรู้สึกเศร้าเสียใจเป็นอย่างมาก.

ราวกับว่าทั้งชีวิตของนางต้องมีเหตุผลมากมายหลากหลายเข้ามาตลอดให้ไม่สามารถที่จะเคียงคู่กับเย่ซิงเหอได้.

หล่อนต้องการที่จะปลดเปลื้องทุกสิ่งทุกอย่างไม่สนใจในสิ่งเหล่านั้นเลย,ต้องการที่จะหลีกหนีไปให้ไกลเพียงเพื่อจะสามารถได้อยู่กับเย่ซิงเหอ,ทว่าด้วยเหตุผลเหล่านั้นก็คอยบอกนางโดยตลอด,หล่อนไม่สามารถทำเช่นนั้นได้,เพราะว่าจะทำให้คนอื่นๆ,ทั้งตระกูลของเย่ซิงเหอและคนอื่นๆที่ห่วงใยนางต้องประสบความยากลำบาก.

ภายในใจของอันซุยหยุนนั้นเต็มไปด้วยความอิจฉาเซี่ยหยุนหนิงยิ่งนัก,นอกจากตระกูลที่คอยสนับสนุนนางแล้ว,นางยังอิจฉาความตรงไปตรงมาของเซี่ยหยุนหนิงที่กล้าที่จะบอกว่ารักหรือเกลียด,โดยไม่สนใจสิ่งใดๆที่จะเกิดขึ้นเลย,ถึงแม้ว่าจะสั่นทะเทือนโลกทั้งใบนางก็ไม่เคยใส่ใจ,นางเองก็ต้องการที่จะใช้ชีวิตเช่นนั้น,ต้องการเป็นเพียงแค่คนธรรมดา,หากแต่มันคงไม่ง่ายดายเช่นนั้น.

"ซิงเหอ,อภัยให้ข้าด้วย."ภายในใจของนางแอบที่จะกล่าวออกมา.

เย่ซิงเหอฉุดรั้งแขนของอันซุยหยุน,จากไป,จนเหล่าผู้เยาว์ตระกูลขุนนางชั้นสูงไม่สามารถมองตามได้แล้ว,พวกเขาเข้าไปในพื้นที่มีต้นไม้ปกคลุมอย่างช้าๆ.

"ไปข้างหน้านั่น,เป็นที่อยู่ชั่วคราวของข้า,ไปที่นั่นจะเป็นการดีกว่า?"อันซุยหยุนเผยยิ้มอย่างสงบขณะพูด.

"ซุยหยุน,เจ้าเดินทางมายังสถาบันหลวงทำอะไรอย่างงั้นรึ?ก่อนหน้านี้ข้าเฝ้าตามหาเจ้ามาโดยตลอด,ข้าพบว่าเจ้าถูกนำตัวไปแล้ว,หลายวันที่ผ่านมาเจ้าไปอยู่ที่ใดกัน?ที่ผ่านมาเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?"เย่ซิงเหอเต็มไปด้วยคำพูดมากมายที่เขาต้องการที่จะกล่าวออกมา,การพบกันครั้งก่อนนั้นมันเร็วจนเกินไป,ซ้ำยังมีเรื่องที่เข้าใจผิดกันอยู่.

อันซุยหยุนได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่,"ข้าจะตอบเรื่องใหนเจ้าก่อนล่ะ,ซิงเหอ."

"ก็ข้า.."เย่ซิงเหอจ้องมองไปยังอันซุยหยุนด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม,ภายในหัวใจของเขานั้นอดไม่ได้เลยที่จะรู้สึกสั่นไหว.

ผ่านข้ามป่าทึบไป,ที่ไกลออกไปนั้นมีสวนหย่อมที่สงบเงียบอยู่แห่งหนึ่งปรากฏต่อสายตาพวกเขา.

"ตอนนี้ข้าอยู่ตำหนักโย่วหลาน,ข้าสบายดี,ข้าเดินทางมายังเมืองหลวงในครานี้,เป็นเทพธิดาเทียนหยินได้ส่งมา,เป้าหมายนั้นเพื่อสืบเกี่ยวกับตระกูลราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ของต้าโจว."อันซุยหยุนกล่าว.

"สืบสวนราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์,มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นรึ?"เย่ซิงเหอสอบถามด้วยความสงสัย,ทำไมเทพธิดาเทียนหยินถึงต้องสืบเรื่องราวของตระกูลราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ด้วยเล่า?ในเมื่อตำหนักโย่วหลานเองก็มีอิทธิพลเป็นอิสระเหนือกว่าเหล่าอาณาจักรทั้งหลายอยู่แล้ว,ซ้ำยังไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับเหล่าอาณาจักรอื่นๆ,และไม่เคยติดต่อกับทุกอาณาจักรอีกด้วย.

"ข้าก็ไม่แน่ใจ,ข้าเพียงแต่เดินทางมาด้วยเท่านั้น,อาวุโสของตำหนักโย่วหลาน,พวกเขาเป็นคนรับหน้าทีในการสืบสวนตระกูลศักดิ์สิทธิ์ในครานี้,ข้าเพียงแต่ขอตามมาด้วยเท่านั้น."อันซุยหยุนกล่าว.

ภายในห้องของอันซุยหยุนนั้นเต็มไปด้วยเครื่องเรือนที่เก่าแก่,เป็นระเบียบเรียบร้อยสะอาดสะอ้าน,ราวกับเป็นห้องของคนร่ำรวยที่เต็มไปด้วยรสนิยม,ซึ่งมันถูกประดับประดาไว้เป็นอย่างดี,ด้วยตัวของนางในตอนนี้,เมื่ออยู่ในฉากเหล่านี้,ผิวขาวราวกับหิมะเต็มไปด้วยเสน่ห์เป็นอย่างมาก.

แก่นไม้จันทร์ค่อยๆถูกเผาอย่างสงบ,สร้างกลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่ว,ส่งผลให้จิตใจของคนที่ได้รับผ่อนคลาย,

ภายในใจของเย่ซิงเหอที่คิดถึงเรื่องราวอันขื่นขมที่เกิดขึ้นกับอันซุยหยุน,ภายในหัวใจของเขานั้นอดก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าอย่างหาอะไรเปรียบไม่ได้,จนเจ็บไปถึงภายในใจ.

"ซุยหยุน,ไปกับข้าเถอะ,อย่าได้กลับไปยังตำหนักโย่วหลานเลย,เลิกใส่ใจเรื่องตระกูลราชวงศักดิ์สิทธิ์ด้วย!"เย่ซิงเหอจ้องมองไปยังอันซุยหยุน.

"เจ้าคิดว่าเป็นไปได้รึ?หากว่าพวกเราทั้งคู่หนีไปด้วยกันในสถานที่ไกลแสนไกล,ตระกูลของเจ้าล่ะจะทำเช่นใด?บิดาของหยุนหนิงล่ะจะเป็นอย่างไร?"อันซุยหยุนกล่าวออกมาอย่างสุขุมจ้องมองไปยังเย่ซงิเหอ,สายตาที่อ่อนโยนสงบเงียบ,นางต้องการทำอย่างที่เย่ซิงเหอกล่าว,หากแต่ลึกลงไปนั้นมันอีกหลายอย่างที่ประทับเอาไว้อยู่.

"ข้าจะจัดการมันทุกอย่างเอง."เย่ซิงเหอกล่าวอย่างมั่นใจ.

อันซุยหยุนส่ายหน้าไปมาก่อนที่จะกล่าวว่า,"เจ้าเข้าใจผิดแล้ว,ความแข็งแกร่งของตำหนักโย่วหลานนั้นยิ่งใหญ่นัก,มากมายจนเจ้าไม่สามารถจินตนาการได้,หากว่าข้าตามเจ้าไป,ผลที่ตามมานั้นไม่ใช่เพียงแค่เจ้าข้าคงไม่สามารถทนได้หรอกนะ."

"แต่ว่า"เย่ซิงเหอรู้สึกผิดหวังในหัวใจขึ้นมาทุกครั้ง,ทำไมเวลาที่เขาต้องการนำตัวอันซุยหยุนไปด้วยในแต่ล่ะครั้ง,จะต้องมีอุปสรรค์มากมายคอยขวางกั้น,คล้ายกับเป็นห่วงที่แน่นหนา,รัดแน่นจนทำให้เย่ซิงเหอแทบหายใจไม่ออก.

"อย่าพูดเลย,สิ่งที่เจ้าคิดมาทั้งหมดนั้นข้าเข้าใจดี."ภายในใจของอันซุยหยุนนั้นเต็มไปด้วยความเศร้าที่กระแทกมายังหัวใจของนางอย่างไม่หยุดหย่อน.

"ซุยหยุน."เย่ซิงเหอยืนขึ้นพลางต้องการที่จะกล่าวอะไรออกไป,หากแต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกดวงตาพล่ามัว,เห็นเป็นภาพเบลอแทบคงสติเอาไว้ไม่อยู่.

กลิ่นหอมของไม้จันทร์,หอมตลบอบอวลไปทั่ว.

***ตอนต่อไป 18++ ลงตอนดึกๆแล้วกันนะ (^o^)

ที่มาจากhttp://lnmtl.com/novel/star-martial-god-technique

web จีน  http://www.07dcr.com/book/xingwushenjue/

#วิทยายุทธ์เทพแห่งการต่อสู้แห่งดวงดารา#Star Martial God Technique Light Novel#นิยายแปลไทย

Author(s)

Mad Snail
"ทากพิศดาร"(ฟาเปียว เตอะ วอหนิว) ผู้ประพันธ์

https://www.facebook.com/shareebookandducumentfree/